Morgunblaðið - 31.12.1989, Page 38

38 B
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 31. DESEMBER 1989
Lovísa Júlíus-
dóttir - Minning
Fædd 21. júlí 1916
Dáin 21. desember 1989
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en augað sér,
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson.)
Að morgni 21. desember sl.
hringdi María og tilkynnti mér að
móðir hennar, Lovísa, hefði andast
þá um nóttina. Ég hafði verið svo
lánsöm að sitja hjá henni kvöldið
áður. Lovísa hafði verið tiltölulega
heilsuhraust, en átt við sykursýki
að stríða. í septemberlok fór hún í
rannsókn á Borgarspítalann og kom
þá í ljós að hún var með ólæknandi
krabbamein.
Lovísa tók örlögum sínum af
miklu æðruleysi. Fyrstu vikurnar á
eftir gat hún dvalið heima, en sjúk-
dómurinn heijaði óvæginn á líkama
hennar, svo sjúkrahúsvist varð
óumflýjanleg og fór þrek hennar
stöðugt þverrandi. Dauðastríðið
háði hún ekki ein, því eiginmaður
hennar, börn, tengdabörn og barna-
.... börn stóðu öll við hlið hennar. Hygg
ég að ekki sé á neinn hallað þótt
María sé nefnd, sem með starfi sínu
á Borgarspítalanum vék vart frá
sjúkrabeði móður sinnar, ásamt föð-
ur sínum.
Lovísa fæddist i Reykjavík 21.
júlí 1916, dóttir hjónanna Maríu
Símonardóttur og Júlíusar Lofts-
sonar múrara, sem bæði voru ættuð
úr Ölfusi.
Lovísa stundaði nám við Kvenna-
skólann í Reykjavík og hóf verslun-
^ arstörf að námi loknu.
Þann 8. janúar 1944 giftist hún
eftirlifandi eiginmanni sínum, Þór-
arni Sigurgeirssyni pípulagninga-
meistara, sem starfað hefur um
margra ára skeið sem verkstjóri
iðnaðarmanna Borgarspítalans.
Hjónaband þeirra einkenndist af
gagnkvæmri vináttu, ást og um-
hyggju.
Lovísa og Þórarinn byrjuðu bú-
skap sinn á Barónsstíg, en í lok
sjötta áratugarins tóku nokkj'ir
vinnufélagar í Vinnufatagerð ís-
lands sig saman, en Þórarinn var
þar við störf, og byggðu í félagi
raðhús við Skeiðarvog 13-23, en
þar hefur heimili þeirra staðið síðan.
Þeim hjónum varð þriggja barna
auðið, en þau eru: Júlíus tæknifræð-
ingur, búsettur á Akranesi, og á
hann þijár dætur, Sigríði, Lovísu
Björk og Þóru Margréti; María
sjúkraliði, búsett í Reykjavík, gift
Érni Þorsteinssyni myndlistar-
manni, en þeirra börn e_ru Högni
Þór, Hildur Sif og Hrund Ýr; yngst-
ur er Sigurgeir tæknifræðingur,
búsettur í Hafnarfirði, kvæntur
Charlottu Ingadóttur fóstru, og
eiga þau Hörpu Bóel og Þórarin
Snorra.
Lovísa var afar hæggerð kona
og hógvær, en átti sér mörg hugðar-
efni. Efst í huga hennar var að hlúa
að börnum sínum, tengdabörnum
og barnabörnum. Hún var einstök
barnagæla og óþreytandi að gæta
þeirra, er þörf krafði.
Lovísa var ákaflega bókhneigð
og hafði mikinn áhuga á hannyrð-
um. Fyrir tveimur árum byijaði hún
í listmálun hjá félagi eldri borgara.
Kom þá enn betur í ljós hve listræn
hún var og undraverður var árang-
ur hennar og afköst á þeim stutta
tíma sem henni auðnaðist til list-
sköpunar. Fjöldi fagurra olíu- og
vatnslitamynda prýðir nú heimili
þeirra.
Lovísa var í Húsmæðrafélagi
Reykjavíkur, og _tók virkan þátt í
starfsemi þess. Á liðnu hausti, þá
fárveik, fór hún af veikum mætti á
fund, þann fyrsta á vetrinum, en
hennar síðasta. Þrátt fyrir veikihdin
fylgdist hún af áhuga með starfsemi
félagsins.
Garðrækt var Lovísu í blóð borin
og bar garðurinn í Skeiðarvogi þess
glöggt merki. Rósarækt var hennar
uppáhald, og blómstruðu þær í öll-
um regnbogans litum við stofu-
gluggann í kjallaranum. Snemma
vorið 1987 buðu Lovísa og Þórarinn
undirritaðri í ökuferð um Suður-
land, með viðkomu í Hveragerði.
Þar leiðbeindi Lovísa mér við rósa-
innkaup og við heimkomu var farið
að fyrirmælum. Áður en kæmi að
gróðursetningu skyldi herða plönt-
una, en þá brá íbúi í Espigerði sér
til Parísar, og rósin var vistuð í
Skeiðarvoginum. Þaðan kom hún í
„toppformi", en eitthvað brugðust
réttu handtökin við gróðursetningu
og aðhlynningu, þrátt fyrir góð ytri
skilyrði, því rósin bar smávaxin blöð
sem brátt tóku að fölna, og knúpp-
arnir, þeir fáu sem komu, voru treg-
ir til þess að opna sig. Rós sem
gróðursett var í Skeiðarvogi 21 á
sama tíma var bæði blaðfalleg og
blómum skrýdd, enda næmir fingur
Lovísu sem að henni hlúðu.
Lovísa og Þórarinn höfðu yndi
af ferðalögum, og nutu þess sér-
staklega að ferðast um ísland. Lov-
ísa var mjög fróð um landið, sögu
þess og einkar glögg á staðhætti.
Á liðnu sumri fór öll Ijölskyldan í
góða ferð bæði um láglendi og há-
lendi.
Kynni mín af Lovísu hófust í lok
júnímánaðar 1980, er dreifbýlis-
stúlka auglýsti eftir íbúð í DV.
Svar barst úr Skeiðarvogi og þang-
að var haldið. Lovísa og Þórarinn
tóku mér opnum örmum og leigðu
mér yndislega kjallaraíbúð í húsinu,
en Sigurgeir og Lotta voru þá á
förum til Danmerkur til frekara
náms. í Skeiðarvogi 21 var ég í tvö
ár, en alls urðu árin í Skeiðarvogin-
um sex, því við heimkomu Sigur-
geirs og Lottu flutti ég í næsta
hús, til Ellu og Tryggva. Lovísa og
Þórarinn voru mér einstaklega góð
og gekk ég jafnan undir nafninu
^fósturdóttirin" í kjallaranum.
Ósjaldan var bankað og mér boðið
í kaffi á efri hæðina og til skrafs
og ráðagerða.
Síðan hefur ríkt sönn vinátta
okkar á milli og hafa Lovísa og
Þórarinn verið einstaklega ræktar-
leg í minn garð og þakka ég þeim
báðum yndislegar stundir á liðnum
árum. Liði lengra á milli endurfunda
hringdi Lovísa og ávallt byijuðu
símtölin á sömu leið: „Sæl, elskan,
ætlar þú nú ekki að fara að láta
sjá þig?“ Síðustu kveðjur frá Lovísu
fékk ég á aðfangadag, er Þórarinn
kom færandi hendi í Espigerðið,
með olíumynd frá Skaftafelli eftir
Lovísu, en að öðrum gjöfum ólöst-
uðum er mér þessi kærust.
Jólin, hátíð ljóss og friðar, undir-
strika bæði gleði og sorg. Við syrgj-
um Lovísu Júlíusdóttur, en eftir
standa Ijúfar minningar sem milda
söknuð og sorg. Megi góður guð
styrkja eiginmann hennar, börn,
tengdabörn og barnabörn og aðra
ástvini, sem eiga um sárt að binda.
Far þú í friði,
friður pðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem.)
Halla Bachmann Ólafsdóttir
Þann 21. desember berst sú fregn
að LOvísa Júlíusdóttir sé látin. Þeir
sem til þekktu vissu að hveiju
stefndi. Engu að síður er eins og
óvart bresti strengur í bijósti.
Lovísa fæddist í Reykjavík 21.
júlí 1916. Hún var elsta barn hjón-
anna Maríu Símonardóttur og Jú-
líusar G. Loftssonar múrara. Að
loknu námi í Kvennaskólanum í
Reykjavík starfaði hún hjá Mjólk-
ursamsölunni og síðar hjá KRON.
í janúar 1944 giftist hún eftirlif-
andi manni sínum Þórarni Sigur-
geirssyni pípulagningameistara.
Þau eiga 3 uppkomin börn og væn-
an hóp barnabarna. Óvanalega
sterk samkennd er með fjölskyld-
unni.
Lovísa er meðal þeirra sem sá
er þessar línur skrifar var svo lán-
samur að kynnast u.þ.b. er hann
leit fyrst dagsins ljós hér í heimi.
Hann átti jafnframt því láni að
fagna að vera öll sín uppvaxtarár
tíður gestur á heimili Lovísu og
Þórarins og var leikfélagi barna
þeirra. Sérstök regla, festa, fyrir-
hyggja og fágaður smekkur ein-
kenndi þetta heimili. Hver hlutur
var á sínum stað, engu var áfátt,
engu ofaukið. Baldinn strákur hefur
ugglaust oft farið á skjön við settar
reglur og stundum slettist upp á
vinskapinn milli leikfélaga, en öllu
slíku var tekið með fádæma þolin-
mæði og skilningi. Betur færi að
slíkur skilningur væri almennt við-
hafður manna á milli.
Þrátt fyrir festu og alvarlegt yfir-
bragð var samt mýkra undir. í góð-
um hópi átti Lovísa það til að bregða
á leik. Hún sagði skemmtilega frá,
lá nokkuð hátt rómur og hafði hvell-
an hlátur.
Lovísa átti ýmis áhugamál. í
garðinum við hús sitt ræktaði hún
skrautleg blóm. Hún las mikið og
var vel heima í þjóðlegum fræðum,
einkum þeim sem tengjast veður-
fari. Langtíma veðurspá mátti gera
eftir því hvemig veðrið var á til-
teknum tyllidögum. Ekki tjóði að
andmæla slíku enda hafði hún
reynslu margra áratuga umfram
þann sem hér heldur á penna. Þeg-
ar hún hafði sigrað andstæðinginn
í kappræðu um þjóðleg fræði og
veðurfar, þá hafði hann ekki á til-
finningunni að hann hefði tapað
heldur miklu fremur vitkast.
Svo sem títt er um íslenskar
konur stundaði Lovísa ýmiskonar
saumaskap, en seinni árin sneri hún
sér að teikningu og málun og þar
munu hafa komið fram duldir hæfi-
leikar.
Lovísa og Þórarinn ferðuðust
mikið. Fáir staðir á íslandi munu
hafa verið þeim ókunnugir jafnt í
byggð sem í óbyggðum. Þau ferðuð-
ust einnig nokkuð um nágranna-
löndin.
Lovísa er horfin sjónum, en hún
mun lifa áfram í minningu okkar
sem eftir lifum .
Dagur brottfarar úr þessum
heimi er í fullu samræmi við
lífsmynstur og smekkvísi þessarar
konu. Hann ber upp á skemmstan
sólargang. Næsta dag hefst nýtt líf
með hækkandi sól og nýjum blóm-
um.
Gunnar S. Óskarsson
Þriðjudaginn 2. janúar verður til
moldar borin föðursystir okkar Lov-
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN ILLUGADÓTTIR
frá Skárastöðum,
verður jarðsett frá Víðistaðakirkju, Hafnarfirði, þriðjudaginn
2. janúar kl. 13.30.
Guðmundur Jóhannesson,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
RÝ M1HGARSALA
ViÖ rýmum nú verslun okkar í Borgartúni 24 og af því tilefni bjóð-
um viö upp á allsherjar sprengiveislu þar sem þú getur gert ótrúlega
góö kaup á plötum, kassettum og geisladiskum.
Þúsundir erlendra titla á sprenghlægilegu verði. Allar
nýju, íslensku plöturnar, kassetturnar og
geisladiskarnir á 25% afslætti og'eldra íslenskt efni
á verði, sem hefur ekki þekkst áður.
Misstu ekki af þessu einstæða tækifæri.
Borgartúni 24