Morgunblaðið - 21.01.1990, Blaðsíða 28

28 C
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 21. JANÚAR 1990
MMMfí
Með
morgunkaffinu
Þú segir ekki, drengur
minn, að móðir þín sé
heimsk nema þú sannir
það.
HÖGNI HRKKKVISI
Nauðsynlegt
að friða stór
landsvæði
Til Velvakanda.
*
Eg fagna heilshugar átakinu
Landgræðsuskógar 1990. Það
er synd og skömm hve lítið við ís-
lendingar höfum
gert fyrir landið
okkar og verið
sinnulausir gagn-
vart uppblæstri.
Það hefur sýnt sig
að auðvelt er að
rækta skóga víða
hér á landi þar sem
friður er fyrir
ágangi búfjár.
Nauðsynlegt er að
friða stór land-
svæði fyrir beit
a.m.k. á meðan er
verið að rækta þau
upp og loka sárum."
Þetta á t.d. við um Þórsmörk þar
sem beit hefur víða farið illa með
landið, svo illajjð landið blæs þar
víða upp. Þetta fagra land verður
að friða strax. Vona ég að f leiri láti
í sér heyra um þetta mál og fleiri
slík sem að landgræðslu lúta. Ég
vona að átakið Landgræðsluskógar
1990 verði ekki aðeins til að skóg-
ræktin efiist heldur einnig til þess
að íslendingar fari að hugsa meira
um landið sitt og hætti að ofbjóða
því.
Sigurður
Látið úti-
ljósin loga
Blaðburðarfólk fer þess á leit við
áskrifendur að þeir láti útljósin
loga á morgnana núna í skammdeg-
inu. Sérstaklega er þetta brýnt þar
sem götulýsingar nýtur lítið eða
ekki við tröppur og útidyr.
Á FÖRNUM VEGI
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
Þorsteinn Magnússon og Hulda Jónsdóttir hjá Farfúgladeild-
inni á Laufásvegi. „Eldhúsið er samkomustaðurinn."
Velkomin til Islands:
Krókloppinn far-
fugl iðrast létt-
úðar í London
SUMIR ÍSLENDINGAR eru svo þjóðræknir að telja veðurfar hér
betra en annars staðar á jarðarkringlunni, flestir nefna þó eitthvað
annað jákvætt við fósturjörðina. Erlendir ferðamenn koma langflest-
ir hingað yfir sumarmánuðina þegar veður og færð eru með skap-
legu móti. Þá getur fólk gist á Eddu-hótelum, veitt lax, farið i útreið-
artúra, skoðað náttúru og sögustaði. Allan ársins hring eru auðvitað
útlendingar á hótelunum, þar eru menn í viðskiptaerindum og opin-
berum erindrekstri. Einstaka túrhestar af hinni einu, sönnu bak-
pokagerð slæðast samt hingað yfir köldustu vetrarmánuðina og gista
þá gjarnan á farfúglaheimilum eða á gistiheimili Hjálpræðishersins
í Reykjavík.
Við Laufásveg hefur Farfugla-
deild Reykjavíkur verið til húsa
síðan 1963.1 eldhúsinu sat Michael
Hollins, 26 ára gamall Breti frá
Woolwich í London, og saup á te
með mjólk út í, að enskum sið.
Hann sagðist vera handlangari í
byggingariðnaði og hafa ferðast til
nær allra Evrópulanda auk Afríku,
Ástralíu og Tahiti. „í lok desember
var ég á krá heima þegar ég fékk
skyndilega þessa fáránlegu hug-
mynd, að fara til íslands og vera
þar í þijár vikur að vetrarlagi, ég
átti frídaga inni. Yfirleitt drekk ég
lítið en kannski hef ég verið búinn
að fá mér of marga bjóra! Ég vissi
nánast ekkert um landið og þekkti
engan sem hafði komið hingað. Það
var kalt í Keflavík en það þurfti
ekki að koma mér á óvart; nafnið
á landinu gefur það til kynna.
Ölkærir Akureyringar
Ég fór til Akureyrar, var þar í
rúmar tvær vikur. Dagarnir eru
stuttir, ég gat þess vegna ekki séð
mikið af náttúrunni þama eða
merkisstöðum. Reyndar fór ég dá-
lítið um nágrennið á puttanum.
Eitt kvöldið skrapp ég á ball. Fólk-
ið var ágætt en mjög hlédrægt eins
og íslendingar reyndar f lestir, feim-
ið við útlendinga. Reyndar fór að
losna um málbeinið þegar leið á
kvöldið. Mér kom á óvart hvað allir
voru kengfullir, konur jafnt sem
karlar, bókstaflega allir á hvolfi!“
Honum fannst matarútgjöld há
á íslandi, einkum væri skrítið hve
Víkveiji skrifar
Tíðrætt hefur verið um Stöð 2
að undanförnu vegna hrær-
‘ inganna þar á bæ. Stöðinni var í
upphafi spáð misjöfnu gengi, þar
sem margir héldu því fram að
markaður væri of lítill hér fyrir
tvær sjónvarpsstöðvar. Nú hefur
komið í ljós að svo virðist ekki
vera - en vandinn sá hve eigend-
urnir lögðu af stað með lítið eigið
fé handa á milli og reistu sér hurð-
arás um öxl.
En hvernig sem verður með
eignaraðild að stöðinni er nokkuð
ljóst að hún er komin til að vera,
það er að segja ef hún heldur þeim
áskrifendafjölda sem þegar er fyr-
ir hendi, svo ekki sé talað um ef
áskrifendum fjölgar.
Búast má við að vissra aðhalds-
aðgerða sé þörf, en þá er nauðsyn-
legt fyrir Stöðina að halda inni
því efni, sem skapað hefur henni
vinsælda eða sérstöðu. Sé það
ekki gert og áhorfandinn missir
„þáttinn sinn“ er hætt við að
áhuginn á áframhaldandi áskrift
dvíni eða hverfi með öllu.
Víkverji var vitni að því er ein-
mitt þetta atriði var rætt í
kunningjahópi - og golfþátturinn
m.a. tekinn sem dæmi. Ríkissjón-
varpið hafði sinnt þeirri íþrótt
lítið, en þá reið Stöð 2 á vaðið
með vikulega þætti. Nutu þeir
strax mikilla vinsælda meðal
golfáhugamanna og þegar frá Ieið
langt út fyrir raðir þeirra. Var þar
kominn tryggur og ört vaxandi
áhorfendahópur.
Stjórnendur Ríkissjónvarpsins
urðu þessa að sjálfsögðu varir,
fóru að auka sýningar frá golf-
mótum - og nú þegar Stöð 2 hef-
ur fellt niður golfþætti sína sá
Sjónvarpið sér leik á borði og er
komið með vikulega þætti, fyrri
áhorfendum þáttanna á Stöð 2 til
mikillar ánægju. Þeir sakna þó
þáttanna þaðan þar sem þeir voru
yfirleitt mjög góðir og fagmann-
lega unnir. Vart verður trúað að
Stöð 2 ætli þannig að gefa frá sér
stóran og þakklátan áhorfenda-
hóp, en svo er ef þættirnir verða
felldir niður til frambúðar.
egar verkfallsátök verða -
eins og átti sér stað í síðustu
viku - fer fólk að velta því fyrir
sér hvort hér séu engin lög um
verkföll og vinnudeilur - og það
ekki að ástæðulausu. Lögreglunni
ber að halda uppi lögum og regl-
um, en þegar verkfallsmenn og
meintir verkfallsbijótar takast á
virðist lögreglan algerlega stikkfrí
og heldur að sér höndum. Menn
fá þá að stimpast óáreittir og
skemma eigur hver fyrir öðrum.
Frumskógarlögmálið í fullu gildi.
Þetta aðgerðarleysi lögreglunn-
ar er fyrir ofan og neðan skilning
almennings. Annaðhvort hefur
maður, sem hyggst aka bíl sínum
með farþega, rétt til þess eða
ekki. Komi upp ágreiningur ber
lögreglunni að kanna það mál, og
sé rétturinn mannsins á lögreglan
að sjá til þess að hann fái að aka
óáreittur - en brjóti hann með því
lög á hún að sjá til þess að hann
láti af þeirri iðju. Enginn getur
skipað sjálfan sig til þess að fara
með lögregluvald.