Morgunblaðið - 23.01.1990, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. JANÚAR 1990
+
Þökkum auðsýndan hlýhug og samúð við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
BERGÞÓRU S. ÞORBJARNARDÓTTUR.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Droplaugarstaða.
Þorbjörn Karlsson, Svala Sigurðardóttir,
Kristrún Karlsdóttir, Ásmundur Bjarnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir hluttekningu og hlýhug vegna andláts og
útfarar móður okkar, tengdamóður, ömmu og systur,
VALGERÐAR HALLDÓRSDÓTTUR
frá Hvanneyri.
Þórhallur, Sveinn, Halldór og fjölskyldur.
Þórhallur Halldórsson.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug vegna andláts
móður minnar, tengdamóður og ömmu,
ÞÓRDÍSAR MAGNÚSDÓTTUR,
Haðarstíg 18.
Vilborg G. Guðnadóttir,
Haukur Guðjónsson
og barnabörn.
+
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og jarðarför eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
BERNHARÐS ÓLAFSSONAR.
Soffía Sveinsdóttir,
Freydís Bernharðsdóttir,
Óli Sveinn Bernharðsson, Margrét Pálsdóttir,
Hreinn Bernharðsson, Rakel Kristbjörnsdóttir,
Aðalsteinn Bernharðsson, Sjöfn Eggertsdóttir,
Erla Bernharðsdóttir, Grímur Jónsson,
Aðalheiður Pétursdóttir, Sveinn Hjörleifsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Útför ástkærs sonar okkar og bróður,
ÓLAFS BARKAR BARKARSONAR,
er lést 13. janúar sl., fer fram frá Dóm-
kirkjunni miðvikudaginn 24. janúar kl.
13'30' Börkur S. Ólafsson,
Sigrún S. Óskarsdóttir,
Guðrún Ó. Barkardóttir,
Ólafur S. Barkarson
og systkini hins látna.
+
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur hluttekningu við andlát
og jarðarför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
HERDÍSAR GUÐMUNDSDÓTTUR
Ijósmyndara,
Hafnarfirði.
Guðmunda Guðbjartsdóttir,
Magnús Guðbjartsson, Halla Guðmundsdóttir,
Katrín Richard,
Guðný Guðbjartsdóttir,
Sólveig Guðbjartsdóttir, Guðmundur Guðmundsson,
Ásgeir Guðbjartsson,
Sveinn Guðbjartsson, Svanhildur Ingvarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim, er sýndu okkur samúð
og hlýhug við fráfall og útför eiginmanns míns, föður okkur,
tengdaföður og afa,
BALDURS JÓNSSONAR,
Miðvangi 29,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsmanna Slökkvistöðvar Hafnarfjarðar.
Guð veri með ykkur öllum.
Ásdís Ólafsdóttir,
Sigrún Baldursdóttir,
Sóiveig Baldursdóttir, Björn Lúðvíksson,
Hafdis Baldursdóttir, Eiríkur Viðar Sævaldsson,
Snædis Baldursdóttir,
Rósa Björk Brynjólfsdóttir,
Baldur Örn Eiriksson,
Ásdís Arna Björnsdóttir.
_________________________________________________________________I
Lokað
í dag 23. janúar milli kl. 10-13 vegna jarðarfarar
BALDURS KARLSSONAR.
ístækni hf.,
Ármúla 34.
Minning:
Högni Torfason
fréttamaður
Kveðja frá Skáksambandi
Islands og ísfirðingafélag-
inu í Reykjavík.
Allt er í heiminum hverfult...
einnig lífið sjálft. Högni Torfason
er genginn fyrir aldur fram. Skarð
er í vinahópi. Ötuls samheija saknað.
Þó leiðir okkar Högna lægju ekki
saman fyrr en á sjöunda áratugnum,
erum við þó fæddir á svo til sömu
torfunni. Það er líka Guðfmnur í
Nesti, hinn þriðji í þríeykinu, sem
haldið hefur saman, teflt, og unnið
að skákmálum um árabil og viðhaldi
átthagabanda við ísafjörð í síðari
tíð. Allir erum við fæddir innan 100
metra radíusar á Skutulsíjarðareyri,
þó nokkurs aldursmunar gæti.
Engum duldist að þar sem Högni
Torfason fór var sterkur og sérstak-
ur persónuleiki á ferð. Sjálfstæður
maður með sjálfstæðar skoðanir.
Rökfastur málafylgjumaður, sem
ekki lét deigan síga þótt á móti
blési, né sló slöku við það sem hann
tók sér fyrir hendur.
Högni var maður orðsins, í orðsins
fyllstu merkingu, rithagur og hag-
orður í senn, landskunnur nýyrða-
smiður. Sem dæmi þar um má nefna
orðin þota og þyrla, sem urðu strax
á hvers manns vörum og munu lifa
áfram í tungunni, sem var Högna
svo kær.
Högni átti létt með að koma fyrir
sig orði og halda uppi samræðum,
um hin ólíklegustu efni við hvem
sem var og af ólíkum þjóðemum,
enda víðlesinn og fjölfróður. Svo
snjall enskumaður var hann að til
var tekið, og honum oft falið að lesa
yfir texta þegar löggiltir skjalaþýð-
endur höfðu lokið sínu. Hjá honum
kom enginn að tómum kofunum, né
lét hann neitt fram hjá sér fara sem
máli skipti. Hugsun, ekki orð, er til
alls fyrst, enginn talar skýrar en
hann hugsar, var hans lífsmottó.
Við minnumst fréttamannsins frá
gullaldarárum Gufu-Radíósins, sem
hafði tamið sér að meitla mál sitt
og kveða skýrt að orði. Gagnorður
og stuttorður. Betra er það sem
styttra reynist! Að Högni var alla
tíð titlaður starfsheitinu „fréttamað-
ur“ segir meira en mörg orð um
framlag hans til fjölmiðlunar hér á
árum áður. Ritstörf og frétta-
mennska voru honum eins og í blóð
borin. Eftir hann liggja fjöldi blaða-
greina og viðtala, m.a. við marga
fremstu skákmeistara heims, sem
hann átti einnig að einkavinum.
Síðustu árin vann hann að ritsmíð-
um, enda ritsmiður eins og hann
sagði sjálfur en ekki höfundur, reit
m.a. Sögu Lagmetisiðnaðarins, fyrir
Sölustofnun Lagmetis, sem út kom
árið 1987 og hafði rétt nýlokið við
mikið rit um upphaf og sögu rækju-
veiðanna við Djúp, „Stórakampa-
lampa“, þá er hann féll frá. Bíður
sú bók prentunar.
Högni var ekki allra, enda oft
Blómastofa
Friöfinns
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sfmi 31099
Opið öllkvöld
til kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.
ómyrkur í máli um menn og mái-
efni, en sannur vinur vina sinna.
Ótrauður og óþreytandi við að leggja
gjörva hönd á plóg í þeirra þágu og
sinna hugðarefna. Þar átti Sjálf-
stæðisflokkurinn dyggan liðsmann
sem Högni var og til þjónustu reiðu-
búinn hvenær sem á þurfti að halda.
Högni var einlægur skákunnandi,
þó hann tefldi sjálfur bara fyrir feg-
urðina, að eigin sögn. Urðu þó ýms-
ir að lúta í lægra haldi. Hann sat í
stjórn Skáksambands íslands 1976-
1980, og var varaforseti þess
1976-79. Vann hann þá og síðar
mikið sjálfboðaliðastarf að málefn-
um skákhreyfíngarinnar og á ein-
læga þökk hennar og virðingu fyrir
margháttuð og heilladijúg störf í
hennar þágu. Fyrir frumkvæði sitt
að stofnun Skákminjasafns íslands
og eflingu þess verður Högna ekki
hvað síst ævinlega minnst af virð-
ingu og þakklæti. Tillaga Högna um
að varðveita á einum stað muni og
minjar, sem snertu sögu og þróun
skákiistarinnar hér á landi, þótti það
merk þegar hann bar hana fram á
aðalfundi SÍ fyrir um 10 árum, að
hann sætti ámæli fyrir að hafa ekki
látið sér detta þetta í hug löngu
fyrr. Engin er rós án þyma.
Högni lét sig málefni og sögu
byggðanna við Isafjarðardjúp miklu
varða. Ræktarsemi við átthagana
fyrir vestan og það að auka vináttu-
og menningartengsl milli gamalla
ísfirðinga á öllum aldri var ríkt í
hans fari. Þá er hann tók sæti í
stjóm ísfirðingafélagsins í
Reykjavík fyrir tveimur árum, var
það hans fyrsta verk að koma út
félagsriti, Vestanpósti til að efla
tengslin og miðla fréttum. Ritið hef-
ur nú komið út þrisvar á rúmu ári,
og mælst vel fyrir. ísfirðingar eiga
á bak að sjá mætum manni sem var
trúr sínum uppruna.
Með Högna Torfasyni er genginn
mikil félagsmálamaður og eldhugi,
sem verður þeim sem hann þekktu
ævinlega minnisstæður. Hafi hann
þökk fyrir ómetanlegt starf, sam-
fylgd og vináttu.
Fyrir hönd Skáksambands ís-
lands, ísfirðingafélagsins í
Reykjavík, og ekki hvað síst mína
hönd og fjölskyldu minnar, sendi ég
frú Guðbjörgu, börnum þeirra hjóna
og öllum ástvinum hans, dýpstu
samúðarkveðjur.
Einar S. Einarsson
Þeim fækkar nú óðum frumheijum
nútíma fréttamennsku, sem ruddu
brautina á 5. og 6. áratugnum á
fréttastofu útvarpsins.
Högni Torfason, föðurbróðir
minn, fyllti þann fríða flokk frétta-
manna, er kom til starfa á útvarpinu
skömmu eftir stríðslok og taldi ekki
ómerkari nöfn en Jón Magnússon,
fréttastjóra, Hendrik Ottósson, Tho-
rolf Smith og Stefán Jónsson, svo
fáeinir séu nefndir.
Þetta var óneitanlega býsna
harðsnúið lið, sem lét sér fátt fyrir
bijósti brenna, þegar fréttaöflun var
annars vegar.
í þá daga unnu fréttamenn ótak-
markaðan vinnutíma og gengu í öll
störf á fréttastofu; þeir voru jafn-
vígir á erlend og innlend málefni
og Ijölluðu um nánast allt milli him-
ins og jarðar í fréttaflutningi sínum
eins og sérfræðingum einum er lag-
ið.
Téðir fréttamenn voru metnir að
verðleikum og fréttastofan naut
mikillar virðingar á þeim tíma, enda
var oft'gestkvæmt á vinnustaðnum;
þangað streymdi fólk af öllum stétt-
um til þess að njóta andríkis snilling-
anna og bergja af ómælisdjúpi þekk-
ingar þeirra. Þetta var „intellig-
ensía“ síns tíma, mótuð af víðsýni
og andagift. Högni Torfason fell vel
inn í þennan hóp. Hann var snjall
fréttamaður og mikill tungumála-
garpur. Lipur stíll og öguð málvönd-
un einkenndu fréttamennsku hans
og auðvelduðu honum að bijóta við-
fangsefnin til mergjar og komast
að kjarna málsins eins og sönnum
fréttamanni sæmir.
Tyrfið málskrúð og torskilið orða-
gjálfur í ræðu og riti var jafnan
eitur í hans beinum. Hann var mál-
ræktarmaður; fijór og hugmynd-
aríkur nýyrðasmiður, ef svo bar
undir og finna þurfti hentugt orð
sem félli vel að hinu ástkæra ylhýra
máli. í staðinn fyrir orðskrípið
„þrýstiloftsflugvél" sem tröllreið öll-
um fréttatímum á 6. áratugnum,
smíðaði Högni snjallt nýyrði, þota
sem öðlaðist samstundis þegnrétt í
móðurmálinu.
Högni Torfason varð ekki eilífur
augnakarl hjá því opinbera. 1962
hætti hann störfum á fréttastofu
útvarps eftir 15 ára veru og gekk
til liðs við unga ofurhuga sem stofn-
uðu nýtt dagblað í Reykjavík undir
nafninu „Mynd“ (óháð ofar flokk-
um!), sniðið eftir þýska stórblaðinu
„Bild“.
Hilmar Kristjónsson, fyrrverandi
blaðakóngur, var framkvæmdastjóri
fyrirtækisins, en Björn Jóhannsson
ritstjóri og Högni fréttastjóri. Nýr
tónn var sleginn í íslenskri blaða-
mennsku með útgáfu „Myndar“, þó
gömlu blöðin létu sér fátt um finnast
og reyndu að þegja það í hel.
Það kom í hlut Högna, sem frétta-
stjóra, að ljá hinu nýja blaði svip-
mót, sem einkenndist af stuttum
hnitmiðuðum fréttum í knöppum
stíl — ríkulega myndskreyttum, eins
og seinni tíma dagblöð áttu eftir
að verða.
Dagblaðið „Mynd“ varð ekki
langlíft í ijölmiðlaheiminum. Það
lagði upp laupana eftir 2ja mánaða
úthald, vegna fjárhagserfiðleika.
Boginn hafði verið spenntur of hátt,
grundvöllur fyrir nýju dagblaði í
Reykjavík var því miður ekki fyrir
hendi.
„Mynd“ var þó mun merkilegri
tilraun til nýstárlegrar blaða-
mennsku, en margir í stéttinni vildu
vera láta og segja má að Jónas
Kristjánsson, ritstjóri, hafði orðið
fyrir töluverðum áhrifum af hinum
ferska blæ „Myndar" og jafnvel tek'
ið upp merki blaðsins, á Vísi og síðar
Dagblaðinu. Eftir ævintýrið á
„Mynd“ axlaði Högni sín skinn og
fluttist ásamt fjölskyldu sinni vestur
á ísafjörð „í faðm fjalla blárra“ á
vit frænda og vina til þess að taka
við ritstjórn „Vesturlands“ og ann-
ast erindrekstur fyrir Sjálfstæðis-
flokkinn í Vestfjarðakjördæmi.
Þar vestra undi hann vel hag
sínum uns hann sneri aftur suður á
bóginn og átti þar heimili upp frá
því og stundaði ýmis störf m.a. hjá
Lögbirtingablaðinu, Vilko og tíma-
ritinu Skák. .Þá var hann fram-
kvæmdastjóri Skáksambands ís-
lands um skeið og þurfti að vasast
í mörgu, jafnt innanlands sem er-
lendis og kom þá málakunnátta
hans í góðar þarfir.
Síðustu árin vann Högni við rit-
störf og þýðingar af ýmsu tagi og
þýddi m.a. „Fjandvini" eftir Viktor
Kortsjnoj, „fjandvin" íslendinga. Þá
skrifaði hann sjóferðasögu Hrafns
Valdimarssonar; „Ég sigli minn
sjó“, sem kom út 1971 og „Sögu
rækjuvinnslunnar við Djúp“, gagn-
merkt heimildarrit úr atvinnusögu
Vestfirðinga.