Morgunblaðið - 22.06.1990, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. JÚNÍ 1990
jr
„þá máttréita. árþér-núrta."
dobbla þetta svo ég geti
tekið mér frí...
Með
moi^iinkafíinu
Er það sanngjarnt að ég
sé látinn svelta svo að
tvíburarnir fái sitt?
Tryggja þarf íslenskum hús-
dýrum mannúðlegri meðferð
Til Velvakanda.
Hafa tekið forystuna í réttinda-
málum húsdýra. Eg var bæði undr-
andi og glöð þegar ég las þessa
fyrirsögn yfir aljtof lítilli grein í
Morgunblaðinu. Ég ætla að endur-
skrifa þessa grein því hún á sannar-
lega erindi til allra sem hugsa eitt-
hvað um velferð blessaðra húsdýr-
anna okkar.
Sænska velferðarríkið hefur
teygt anga sína inn í fjárhúsin, fjós-
ið og hænsnakofann. Því undan-
farna mánuði hafa gengið í gildi lög
í Svíþjóð sem tryggja eiga húsdýr-
um mannúðlegri meðferð og eru
þessi lög hin víðtækustu sem um
getur.
En hveijum er það að þakka að
sænska ríkið tekur svona eindregið
málstað húsdýranna okkar. Það eru
áhrif frá sænsku skáldkonunni
Astrid Lindgren sem er 81 árs göm-
ul. Hún hefur vakið þjóðina til vit-
undar um ómannúðlega meðferð
húsdýra með skrifum sínum í sænsk
blöð. En samkvæmt þessum nýju
lögum er skylt að reka nautgripi á
beit, bannað er að tjóðra svín, og
hleypa verður kjúklingum útúr
þröngum búrum.
En hvað með okkur íslendinga,
erum við ekki á góðri leið með að
Til Velvakanda.
Það hefir reynst bænum okkar
happadijúgt að hafa hreinan meiri-
hluta í sveitastjóm. Við höfðum
áður reynt að semja fram og aftur
og þá voru ekki miklar framfarir.
Það var svo 1974 að meirihlutinn
náðist og í þeirri hreppsnefnd voru
Ágúst Bjartmars, Einar Sigfússon,
Hörður Kristjánsson og Ellert Krist-
insson, sem hefir æ síðan verið í
forj'stuliðinu bæði sem oddviti og
forseti bæjarstjórnar.
Listinn hefir ætíð verið Listi sjálf-
stæðismanna og óháðra, þ.e. vel-
unnara þessa meirihluta og bæjar-
ins. Þessi meirihluti varð til þess
að Sturla Böðvarsson kom hingað
og hefír verið sveitarstjóri og bæjar-
ganga spor afturábak í dýravernd-
unarmálum okkar. Em ekki allar
þessar nýju búgreinar sem eru að
ryðja sér til rúms í landbúnaðarmál-
um einmitt það að hafa dýrin í
búrum. Eins og t.d. refí og minka.
Það er auðvitað nauðsynlegt, en þó
mætti hafa búrin þeirra stærri svo
þessi aumingja dýr gætu hreyft sig
eitthvað meira en raun er á.
Og svo era það hænsnin, þessir
glaðlyndu fuglar sem alltaf þurfa
stjóri síðan. Þessir tveir hafa alla
tíð þessi 16 ár starfað saman og
nú er 5. kjörtímabilið hafið'og þótti
þá við hæfi að fá þá til að skipa 1.
og 4. sætið og var það farsæl ráð-
stöfun.
Þessi góði kosningasigur sem
vannst 26. maí er því þakklæti til
þeirra fyrir vel unnin störf og sýnir
að Hólmarar kunna vel að meta.
Auðvitað hafa hér komið við sögu
margir aðrir sem eiga sitt þakklæti
skilið.
Það er rétt að þetta komi fram
og eins það að þessi sigur er mikil
hvatning til okkar hér í Hólminum
undir forystu þessa lista að gera
góðan bæ að ennþá betri bæ.
Árni Helgason
að hlaupa um og róta í jörðinni.
Nú era þau höfð í þröngum búram
fjarri öllu frelsi til að hreyfa sig
eins og þeim er eðlilegt.
Ég vonaði að dýraverndunarfé-
lögin okkar væra á góðri leið með
að koma þessum málum í gott og
betra horf en áður var. En því mið-
ur hefur sú von orðið sér til skamm-
ar þessi síðustu ár, ef þessu heldur
áfram að hafa húsdýrin í búrum
og svipta þau frelsinu sem öllum
dýrum er nauðsynlegt. Þó skal það
tekið fram að á sumum sveitabæj-
um hafa t.d. hæsnin fullt frelsi eins
og áður var. \
Það er gaman að ferðast um
íslensku sveitimar og sjá fallegu
uppbyggðu bændabýlin sem era i
meðfram þjóðvegunum. Þó læðist
að manni sá granur að ekki sé allt
eins og það ætti að vera á einstaka
bæjum, t.d. þegar maður sér heimil-
ishestana vera hafða í litlum girð-
ingarhólfum sem era orðin æði nög-
uð. Ég hélt þó að í sveitinni væri
nóg gras og þarfasti þjónninn ætti
betra skilið en svona aðbúð.
Óskandi væri að dýravinir tækju
Astrid Lindgren, sænsku skáldkon-
una, sér til fyrirmyndar, og skrifuðu
um þetta í blöðunum. Dýrin era
mannelsk og það er hryggilegt að
sjá þegar þeim líður illa af manna-
völdum.
Ég ætla að vona að fleiri taki
undir þetta með mér, þá væri til-
gangi mínum náð.
Auðbjörg
Happadrjúgt að hafa
hreinan meirihluta
Víkverji skrifar
Víkveija hefur borizt eftirfar-
andi bréf:
Reykjavík, 18. júní 1990. Til
Víkveija.
Vegna skrifa Víkveija um flutn-
ing á símanúmeri vill Póstur og sími
að eftirfarandi komi fram. Það tek-
ur venjulega 2-3 daga að fá síma-
númer flutt á milli húsa. Flutningur
er ekki jafn einfalt mál og margir
virðast halda. Lína þarf að vera
fyrirliggjandi, gera þarf breytingar
í símstöðinni og oft að umtengja í
götuskápum, tengihúsum eða hús-
kössum.
Vorið er alltaf mikill annatími
því þá er mikið um að fólk flytji. Á
hveijum degi eru tugir númera
fluttir á milli húsa. Þótt Póstur og
sími vilji þjóna sínum viðskiptavin-
um vel er reynt að halda niðri kostn-
aði með því að hafa starfsfólk ekki
fleira en þarf en skipuleggja vinnu
þess vel. Ekki er unnt að hafa
starfsmenn á lausu sem bíða eftir
útkalli. Því er nauðsynlegt að
símnotendur biðji um flutning með
a.m.k. 2-3ja daga fyrirvara. Það
ætti ekki að koma viðskiptavinum
illa enda er sjaldgæft að menn flytji
svo skyndilega að þeir þurfí flutning
á síma samdægurs.
Það er tilhæfulaust með öllu að
starfsmenn Pósts og síma búi til
biðraðir til þess að geta „sýnt vald
sitt“. Þvert á móti leitast Póstur
og sími stöðugt við að bæta þjón-
ustuna við viðskiptavini sína.
Fyrir hönd Pósts og síma
Hrefna Ingólfsdóttir,
blaða- og upplýsingafulltrúi.
xxx
Fyrit- nokkram dögum tók
Víkverji sér far með Flugleiða-
vél til Stokkhólms. Millilent var í
Osló, og þegar farþegar höfðu beð-
ið þar dijúga stund, tilkynnti flug-
maður í hátalarakerfi vélarinnar að
vélinni myndi seinka enn frekar
vegna þess að setja þyrfti „fjúl“ á
hana. Þarna hefur sennilega verið
átt við eldsneyti, en það heitir „fu-
el“ á ensku. Fyrir nokkrum árum
var mikið deilt á flugmenn fyrir að
nota enskuskotið mál í samtölum
sín á milli. Það er nógu slæmt í
sjálfu sér, en þeir ættu að hlífa
farþegunum við óþörfum ensku-
slettum.
xxx
Meira um tilkynningalestur í
flugvélum. Flugstjórar
þyrftu að temja sér að vera skýr-
mæltari þegar þeir segja farþegum
frá flugleið, flughæð eða veðri.
Víkveija fínnst brenna við að flug-
menn tali hratt, óskýrt og tafsandi
og aukinheldur virðast þeir hafa
varirnar of nálægt hljóðnemanum, \
þannig að farþegarnir heyra aðal-
lega torkennileg blásturshljóð og
andvörp, inn á milli þess sem eitt I
og eitt „þijátíu þúsund fet“ eða
„norður fyrir Færeyjar" greinist
sæmilega skýrt. Þetta hefur það í
för með sér að flugfarþeginn biður
þess með sjálfum sér að maðurinn
hætti þessu tafsi og farþegamir fái
frið til að halda áfram að lesa eða
sofa. Það skal þó ítrekað að þetta
er misjafnt eftir flugmönnum og
félögum.