Morgunblaðið - 04.09.1990, Síða 12

JM
12
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. SEPTEMBER 1990
BÓKADU
ÞIG TÍMANLEGA
í TÍMA!
“STREET DANCING
Það nýjasta frá undirheiraum
stórborganna fyrir unglinga á
aldrinum 13 - 15 og 16 og eldri
Kennari: Þórhallur Skúlason
1ASSBALLETT
Fyrir alla aldurshópa.
Lífleg list sem er ánægjunnar virði.
Hver tími er 60 mín og hefst hann á
upphitun sem er
mismunandi eftir getu hvers hóps
og nauðsynleg til að styrkja
líkaman og undirbúa hann undir
erfið spor.
Kennarar: Sóley Jóhannsdóttir
Ástrós Gunnarsdóttir
Bryndís Einarsdóttir
Jón Egill Bragason
10 -10 ÁRA
Tímarnir byggjast á upphitun og
dansi, í lok annar er haldin
danskeppni.
Kennarar: Sóley Jóhannsdóttir
Bryndís Einarsdóttir
5 - 6 ÁRAOG 7 - 9 ÁRA
Þroskandi hreyfmg fyrir hugann og
líkamann tími sem byggist upp á
upphitun dansi, leikrænni tjáningu
og leikjum.
Kennarar: Sóley Jóhannsdóttir
Bryndís Einarsdóttir
NÚTÍMABALLETT
Fyrir 16 ára og eidri. Bland af
jass og klassískum ballett sem
tengir hug og hreyftngu.
Kennari: Ástrós Gunnarsdóttir
KLASSÍSKUR BALLETT
Ballettkennsla fyrir 13 ára og eldri -
Byrjendur. - Framhald.
Kennari: Örn Guðmundsson
TEYG1UR OG ÞREK
60 mín tímar fyrir karlar og konur
þar sem lögð er áhersla á teygjur og
styrkjandi æfingar fyrir maga rass
og læri (MRL) auk þrek
uppbyggingu.
Kennarar: Sóley Jóhannsdóttir
Emelía D. Jónsdóttir
VEGGTENNIS íþRÓTT Á UPPLEIð
Dansstúdíói Sóleyjar býður upp á 3
vandaða veggtennissali og
hægt er að leigja bolta og spaða á
staðnum. Opnunartími:
Mánd - föstudaga 11.45 - 23.00
Laugárdaga 10.00 - 16.00
Sérstakur skólaafsláttur virka daga
frá kl 13 - 17 og á laugar-dögum.
NÝ STÚDÍÓ!
Höfum opnað Studíó í Veitinga-
salnum Lund v/Auðbrekku í
Kópavogi og í Samkomusal Hauka í
Hafnarfirði.

1-nKjaK’igi I • Roykjavík • Si'mar 6S7801 Si 087701
p tnrj pm m
00 cr> uri co Metsölublað á hvetjum degi!
„Móðurmál
heymarlausra“
eftirBraga
Asgeirsson
Þau hafa verið nokkuð lífleg und-
anfarið skrifin um fatlaða, en far-
sælast er að fara sem fæstum orð-
um um deilurnar um Sæbrautar-
heimilið, því að í grundvallaratrið-
um er þar ranglega deilt.
Mikilvægast er auðvitað, að fatl-
aðir, er þess þurfa með, dvelji í
sérhönnuðum húsum, þar sem þeim
líði vei og njóti hinnar bestu að-
hlynningar, hvort heldur það sé inn-
an borgarmarkanna eða uppi í
sveit. Troði engum um tær hvorki
í umhverfi sínu né að þeim sé vísað
í hús, sem byggt var í allt öðrum
tilgangi og þeirri mörkuðu starf-
semi þar með vísað á dyr.
— Ég hef með nokkurri undrun
fylgst með því, er hugtakið móður-
mál er sett undir ákveðin tjáskipti
heyrnariausra og þeir þar með gerð-
ir landlausir í eigin landi, því að
um leið er hið upprunalega móður-
mál orðið að útlenzku.
Er ég þá m.a. að vísa til bréfa-
skrifta sem farið hafa á milli Sig-
urlínar M. Sigurðardóttur og Svav-
ars Gestssonar menntamálaráð-
herra nýverið, en ég hef þó áður
minnst á þetta í skrifum mínum
um eðli heyrnarleysis.
Gæti þetta kannski heyrt undir
einn mikinn hugtakarugling, sem
upp hefur komið meðal heyrnar-
lausra og verið hugsunarlaust sam-
þykktur af misskilinni góðsemi
grunnhygginna sérfræðinga, eða
jafnvel öfugt?
Ekki vantar að þessu sé fast fylgt
eftir af áhangendum sínum, sem
virðast ekki sjá annan tjáskipta-
möguleika innbyrðis eða við heyr-
andi. Eins konar allsheijarlausn og
skuli nú allir una sælir við sitt.
En málið er einungis ekki jafn
einfalt og það virðist, því að til eru
mörg afbrigði heyrnarleysis og ber
ekki að taka eitt afbrigðið sem lýs-
andi dæmi fyrir öll önnur.
Enginn er hér hið minnsta á
móti táknmáli út af fyrir sig, en
hér erum einn tjáskiptamöguleika
að ræða, sem er mun fullkomnari
en hið gamla fingra- og merkja-
mál, og er því fagnaðarefni. Hér
er ekki heldur tilgangurinn að deila
á neitt nema það að alhæfa einn
tjáskiptamöguleika heyrnarlausra
og nefna svo móðurmál!
Mig undrar t.d. mjög, að hvergi
skuli varalestur komast inn í dæm-
ið varðandi svonefnda Samskipta-
miðstöð heyrnarlausra, en hins veg-
ar táknmál í öllum tiltækum atrið-
um.
Nú er það svo að móðurmál er
mál, sem menn læra í vöggu og
þróa með sér og er að auki þjóð-
tunga, en táknmál er sérmál minni-
hlutahóps, þótt sá sé í meirihluta
heyrnarlausra, og í fæstum tilvikum
er foreldrið heyrnarlaust. Heyrnar-
leysi er sem sagt í fæstum tilvikum
arfgengt, ekki frekar en t.d. að það
verði arfgengt, ef maður missi fing-
ur, að afkomendur hans fæðist án
þessa sérstaka fingurs!
Hins vegar er heyrnarleysi iðu-
lega til komið vegna sjúkdóma og
farsótta t.d. rauðra hunda eða sér-
stakrar tegundar inflúensu, sem
flytur með sér marga fylgikvilla
t.d. heilahimnubólgu (meningitis).
Svo er komið að ætla má, að
hættan sé liðin hjá með rauðu hund-
ana vegna bólusetningarákvæða og
betur mun ganga í baráttunni við
heilahimnabólgu en áður.
Því væri rökrétt að álykta að
þeim fækki mjög, sem fæðast
heyrnarlausir eða missa heyrnina
af völdum heilahimnabólgu á unga
aldri og muni fækka enn frekar.
Jafnframt fá menn sífellt upplýs-
ingar um nýjar aðferðir til að lækna
heyrnarleysi og þar eru framfarirn-
ar miklar.
Bragi Ásgeirsson
„Nú er það svo að móð-
urmál er mál, sem
menn læra í vöggu og
þróa með sér og er að
auki þjóðtunga, en
táknmál er sérmál
minnihlutahóps. “
Svo kann því að fara að meiri- |
hluti heyrnarlausra í dag verði senn
minnihluti þeirra, sem þá á kannski
að sitja uppi með táknmál sem sitt (
móðurmál. Ennfremur má spyija
hvort þeir heyrnarlausir, sem koma
talandi í skóla, verði þá bent á að
þeirra móðurmál verði eftirleiðis
táknmál?
Ekki má gleyma því, að örtölvu-
tækninni fleygir gríðarlega fram