Morgunblaðið - 22.09.1990, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. SEPTEMBER 1990
^©JOOO^Univers^ress^Syndicate^
. ÉC) baS vrti steik.etk/ sndk! "
(T
*’ /7,DltC
Má ég ekki eiga ’ann?
Þú hagaðir þér eins og
sirkusfífl í gærkvöldi:
Tvær þjóðir á íslandi
ógnar efnahagslegu og þar með
pólitísku sjálfstæði þessarar þjóðar.
Krummavíkur sem hafa fengið
færða skuttogara á silfurfati rísa
nú upp vítt og breitt um land og
krefjast þess að þær fái á öðru silf-
urfati allan þann gjaldeyri sem
þessar veiðar gefa í aðra hönd til
að ráðskast með að eigin vild! Hvar
annars staðar á byggðu bóii skyldu
heyrast svo fábjánalegar kröfur: að
hver útflutningsgrein heimti þann
gjaldeyri til eigin nota sem hún
gefur í aðra hönd! Þessar sömu
krummavíkur virðast telja sig efna-
hagslega lífsnauðsynlegar. En því
fer hins vegar víðs fjarri. Þótt veið-
ar þaðan legðust af með öllu mætti
auðveldlega veiða allan fisk sem
kvótar leyfðu frá öðrum stöðum,
oft með miklu hagkvæmari hætti.
Við höfum nefnilega allt of mörg
skip bundin við bryggju tímunum
saman og of mörg fiskvinnsluhús
hálftóm hér og hvar um allt land.
Suðri
Hver borgi fyrir si g
Til Velvakanda.
Mér hefur alltaf þótt það dálítið
skrítin tilhögun sem ferðaskrifstof-
ur hérlendar hafa á auglýsingum
sínum. Oftast stendur eitthvað á
þessa leið: Þrjár vikur í hótelíbúð -
38.000 kr.
En einhvers staðar á síðunni
stendur svo með smáu letri: miðað
við hjón með tvö börn undir 10 ára
aldri.
Fyrir hjón sem eru svo heppin
að eiga tvö börn undir 10 ára aldri
kostar ferðin því 38.000 X 4 =
122.000 kr.
Mér finnst það dálítð undarlegt,
og jafnvel villandi, að gefa verðið
upp á þennan hátt. Hvers vegna
ekki að gefa verðið upp miðað við
hvern einstakling eins og ferða-
skrifstofur erlendis gera?
Þá tel ég að afslættir á fjölskyl-
duferðum séu allt of miklir. Ein-
staklingar og barnlaus pör sem fara
í hótelferðir héðan þurfa í raun að
borga fyrir fjölskyldufólkið. Það tel
ég í hæsta máta óeðlilegt. Er ekki
réttast að hver borgi fyrir sig.
Ferðalangur.
Til Velvakanda.
Fyrir nokkru ræddu menn í út-
varpi um „Tvær þjóðir á íslandi“.
Féllu þar ýmis forvitnileg orð. Einn
spurði t.d. hvort á Reykjavíkur-
svæðinu líkaði mönnum ekki illa
að fé væri dælt (úr ýmsum sjóðum)
út á land til styrktar sjávarþorpum.
Þá brást annar ókvæða við, taldi
slíka spurningu fáránlega, sagði að
þjóðarauður Islendinga sprytti ein-
mitt upp úti á landi og átti þá að
sjálfsögðu við fiskveiðar.
Hér er nú helsti fast til orða tek-
ið. Enda þótt fiskveiðar hafi minnk-
að sunnanlands, þá veiðist ennþá
drjúgt frá verstöðvum þar um slóð-
ir eins og t.d. frá Reykjavík, en
þaðan eru gerðir út 8 togarar. En
minnkandi veiði á þessu svæði
stafar af annarlegum orsökum. Um
þetta fjallar grein, „Byggðastefna
á villigötum“, í lesendadálki DV 29.
maí sl. Þar segir „Þessu valda ópr-
úttnir alþingismenn á atkvæðaveið-
um sem láta sig hag landsins í heild
litlu skipta, fórna öllu fyrir atkvæði
hversu rándýr sem þau reynast."
Með nokkrum sanni má segja að
okkar ábyrgðarlausu landsfeður
hafi nánast með valdbeitingu beint
fiskiflota okkar, og þá ekki síst
skuttogurunum, til staða úti á landi
þar sem mótorbátar og trillur hefðu
hentað miklu betur. Samtímis þessu
skáru þeir við nögl alla fyrir-
greiðslu (eða neituðu með öllu) til
handa hinum hefðbundnu verstöðv-
um sunnanlands, þótt veiði þaðan
væri miklu hagkvæmari. Áður-
nefnds þjóðarauðs íslendinga hefði
mátt afla með miklu ódýrari hætti
en að drita niður skuttogurum í
hveija krummavík víðsvegar um
allt ísland. Vegna þessarar bjálfa-
legu byggðastefnu er fiskifloti okk-
ar orðinn helmingi of stór og að
sama skapi dýr í rekstri, en afleið-
ingar slíkrar ráðsmennsku gífurleg
skuldasöfnun erlendis er beinlínis
HÖGNI HREKKVÍSI
Víkverji skrifar
Nýr vegur var tekinn í notkun
í sumar sem liggur fram
Blönduhlíð í Skagafirði. Nýi vegur-
inn er neðar en sá gamli; er nánast
í farvegi Héraðsvatna. Ný glæsileg
mynd af Blönduhlíð blasir við þeim
vegfarendum sem þarna aka fram-
hjá; mörg stórbýli og og flestar jarð-
ir afburða vel hiitar. Svo dæmi sé
tekið fá Silfrastaðir nú notið sín
úr bílglugga ferðamanns, falleg
kirkja og einstakt bæjarstæði í
brekkunni undir stórbrotnu Silfra-
staðafjalli. Áður liðaðist vegurinn
um Blönduhlíðina, hlykkjóttur og
holóttur. Núna líður ferðamaðurinn
um malbikaðan beinan veg og eru
þá alfaraleiðir í Skagafirði flestar
malbikaðar, þ.e. þjóðvegur númer
eitt frá Vatnsskarði yfir um Vall-
hólma, fram Blönduhlíð og upp að
sýslumörkum við Norðurárbrú á
Öxnadalsheiði. Einnig er malbikuð
leiðin útá Sauðárkrók. Norðurleiðin
frá Reykjavík er öll að verða mal-
bikuð, einu malarkaflarnir á leiðinni
eru í Norðurárdal í Borgarfirði og
Öxnadalur í Eyjafjarðarsýslu.
Betri vegum fylgja auknar sam-
göngur. Eftir að þjóðvegurinn
milli Reykjavíkur og alla leið norður
til Húsavíkur var nánast allur mal-
bikaður hefur færst fjörkippur í
flutninga um landveg. Vöruflutn-
ingar norður og lengra austur hafa
stóraukist og ekki síst fólksflutn-
ingar. Víkveiji hefur orðið áþreifan-
lega var við það hin síðari ár, að æ
fleiri ferðast með áætlunarbílum og
er núna hægt að velja á milli áætl-
unarferða sem eru daglega í báðar
áttir og suma daga tvisvar til þrisv-
ar á dag. Norðurleið ekur á milli
Akureyrar og Reykjavíkur og Suð-
urleiðir er lítið fyrirtæki sem gerir
út áætlunarbíl milli Siglufjarðar og
Reykjavíkur. í flestum tilfellum er
ekið á nýjum, þægilegum rútum og
fargjöld eru mun lægri en með flugi.
XXX
Kunningi Víkverja sendi ekki
alls fyrir löngu börn sín ein-
sömul til afa og ömmu norður í
land með Suðurleiðum og hældi
hann þjónustu bílstjórans í hástert.
Börnin ætluðu til kaupstaðar á
Norðurlandi og lét bílstjórinn sig
ekki muna um að aka með þau
heim að dyrum og fullvissaði sig
um að tekið væri á móti þeim. Þó
svo að flugið sé fljótvirkari ferða-
máti, þá eru þjónustumöguleikar
áætlunarbílanna mun meiri.
xxx
Bættir vegir breyta nánast
landafræðinni og gera sam-
starf sveitarfélaga og allan sam-
gang fólks mun nánara. Núna er
það orðið algengt að fólk í sveitum
sæki vinnu og þjónustu til þéttbýlis-
staða í nágrenninu, sem áður var
fátíðara og jafnvel ómögulegt.
Þetta, ásamt öðru, stuðlar að sam-
einingu sveitarfélaga, hreinlega
vegna þess að svo margir hagsmun-
ir þeirra eru orðnir sameiginlegir.