Morgunblaðið - 15.09.1991, Page 31

SAMSAFNlSm*
CliGAJÖM ÍOHÖM
SEPTEMBER 1991
Á Bessastöðum. Lengst til vinstri eru Gunnar Thoroddsen borgarstjóri í Reykjavík, Séra Bjarni Jóns-
son vígslubiskup og Björn Þórðarson, fyrrum forsætisráðherra. Lengst til hægri eru þeir Bohr og
Sveinn Björnsson forseti að stinga saman nefjum, en hvort þar hafi borið á góma atvik frá stríðsárun-
um skal ósagt látið.
Niels Bohr og Alexander Jóhannesson háskólarektor við landgöngu-
brú Gullfoss, en hinn danski vísindamaður var hér í boði Háskóla
Islands.
SÍMTALID...
ER VIÐ ÓLAF JÓNSSON UPPL ÝSINGAFULL TR ÚA
REYKJAFÍKURBORGAR
Skmutfánar
íAusturstræti
„Borgarskrifstofur.“
— Góðan dag, mig langar að
fá samband við einhvern sem
getur upplýst mig um flöggin
sem blakta um allt Austurstræti.
„Já, ég skal gefa þér samband
við Ólaf Jónsson upplýsingafull-
trúa.“
„Já.“
— Góðan dag. Guðrún Gunn-
arsdóttir heiti ég, blaðamaður á
Morgunblaðinu.
„Já, sæl.“
— Heyrðu, mig langar svo að
vita eitthvað meira um þessa
fána sem eru í Austurstræti.
„I framhaldi af aðgerðum
varðandi miðborgina var ákveðið
að lífga aðeins upp á Austur-
strætið. Það voru meðal annars
settir niður bekkir og blómaker
og svo þessir skrautfánar."
— Tákna þeir eitthvað?
„Þeir tákna ekkert sérstakt.
Þetta er bara til þess að lífga
upp miðbæinn og
hressa upp á mann-
lífið.“
— En nú voru
fánarnir öðruvísi á
litinn fyrst. Á að
skipta um mánað-
arlega?
„Það má alveg
hugsa sér að þetta
breytist eitthvað.
En hugmyndin er
fyrst og fremst að
gera miðbæinn líf-
legan svo fólk hafi
ekki bara steininn á
götunni fyrir fram-
an sig heldur finni að það sé
svona heimsborgarbragur yfir
bænum.“
— Hafíð þið fengið einhver
viðbrögð?
„Viðbrögðin hafa verið ágæt
en sumir hafa nú miskilið þetta
aðeins."
- Nú?
„Á nóttu til hefur nú komið
fyrir að fánastangirnar hafa ver-
ið rifnar upp af einhverjum
böldnum gestum miðborgarinnar
og þeir hafa jafnvel brugðið á
leik með þær í einskonar burt-
reiðar. En það var nú ekki til-
gangurinn með þessum stöng-
um. Það er nú oft þegar reynt
er að gera eitthvað skemmtilegt
og líflegt að þá eru alltaf ein-
hveijir sem misskilja það og mis-
nota. Þetta getur einmitt orðið
til þess að við þurfum að taka
stangimir niður en ég vona nú
að svo verði ekki.“
— En hver
hannaði fánana?
„Það var Guðni
Pálsson arkitekt
sem lagði línurnar
að þessari heildar-
breytingu í Austur-
stræti en hann er
höfundur að
Kvosarskipulag-
inu.“
— Það er nefni-
lega það, ég þakka
þér þá bara kær-
lega fyrir.
„Jú, blessuð."
Óiafur Jónsson
Þeir ílentust ekki allir í leiklistinni, leikararnir sem útskrifuðust
úr fyrsta árgangi Leiklistarskóla Þjóðleikhússins. Einn er fram-
kvæmdastjóri Islensks heimilsiðnaðar, annar unir sér á tónlistar-
deild RUV og sá þriðji hefur umsjón með garðyrkjumálum borgar-
innar. Jóhanni Pálssyni garðyrkjustjóra Reykjavíkur langaði til
að ráða sér meira í starfi og hálffertugur sneri hann sér því að
„hinni bakteríunni“ sinni, grasafræðinni.
Inga Þórðardóttir og Jóhann Pálsson í „Ást og stjórnmál“, sem
sett var upp í Þjóðleikhúsinu 1960.
Leikarastarfið er óskaplega
erfítt starf að mörgu leyti,
maður er háður þeim hlutverkum
sem maður fær, að þau séu góð
og passi manni. Mér fannst frem-
ur óþægilegt að hafa svo lítið um
það að segja hvað ég gerði og
þegar ég hafði leikið í Þjóðleikhús-
inu í hálfan annan áratug, ákvað
ég að finna mér aðra atvinnu-
grein þar sem ég réði meiru sjálf-
ur og öryggið væri meira, segir
Jóhann. Hann var aðeins 19 ára
þegar hann hóf nám í leiklistar-
skólanum, „yngstur og allt of
ungur.“ Eftir tveggja ára nám þar
var hann við leiklistarskóla
Dramaten í Svíþjóð í einn vetur.
Jóhann segir það hafa verið erfítt
að koma sér á framfæri fyrst í
stað og því hafi hann drifið sig í
að læra til loftskeytamanns, til
að hafa örugga vinnu til að grípa
í með leiklistinni. „En það er nú
svo með tæknigreinarnar að það
er gaman að læra þeir en leiðin-
HVAR
ERU ÞAV
NÚ?
JÓHANN PÁLSSON
LEIKARI
Hin
bakterían
legt að vinna við þær. Ég vann
þó sem loftskeytamaður allt fram
til 1960 en þá varð leiklistin mín
aðalatvinna."
Jóhann lék fjölda hlutverka við
Þjóðleikhúsið næstu árin. „Ég lék
nú engin stórhlutverk, var yfir-
leitt í strákshlutverkum. En ég
get þó nefnt rullu formanns fata-
hreinsarafélagsins í Dúfnaveisl-
unni og Laertes í Hamlet. Núorð-
ið leiði ég sjaldan hugann að því
sem ég lék, það er miklu fremur
fólkið sem ég minnist. Eftirminni-
legust eru kynnin af þeim hjónum
Alfreð Andréssyni og Ingu Þórð-
ardóttur en ég var svo heppinn
að fá að leika mikið á móti Ingu,
og Alfreð, hann var frábær gam-
anleikari.
Árið 1966 gerði ég það svo upp
við mig hvort ég ætlaði að halda
áfram eða finna mér eitthvað ör-
uggara enda að verða síðasti séns.
Ég tók því menntaskóla utan-
skóla, sem á þeim tíma tíðkaðist
vart nema menn hefðu fengið
köllun og ætluðu að læra til
prests. Enda er ekki langt síðan
ég var síðast spurður að því hvar
ég væri prestur. Nú, frá því ég
var ungur var ég ekki bara með
leiklistarbakteríu heldur hef ég
alltaf haft þörf fyrir að hafa fíng-
urrta á kafi í mold og gróðri. Eg
fór því í líffræði í Háskólanum
1969 og að prófí loknu, hélt ég
til Svíþjóðar og lagði stund á
grasafræði. Eftir að heim var
komið, árið 1978, varð égforstöð-
umaður Lystigarðsins á Akureyri
og garðyrkjustjóri Reykjavíkur
varð ég 1985. Hér uni ég hag
mínum dável, þó ég umgangist
meira af pappír en mold og heima
er ég með garð þar sem ég fæ
útrás fyrir þessa gróðurþörf."