Morgunblaðið - 28.12.1991, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. DESEMBER 1991
39
Tryggvi Jónsson,
Dalvík - Minning
Fæddur 3. nóvember 1906
Dáinn 20. desember 1991
Úti er norðlensk stórhríð svo að
varla sé handaskil á einhveijum
veðursælasta stað landsins, í Foss-
yoginum, en inni er kyrrt og hljótt.
í fjarska má heyra veðurgnýinn, en
einnig milda og friðsæla kirkjutónl-
istina, sem berst frá útvarpinu nú
sem endranær á sunnudagsmorgn-
um. Ég frétti lát Tryggva á Dalvík,
en þannig nefndum við hann jafnan,
í gærkvöld og að mér sópast minn-
ingar um góðan dreng, traustan og
ráðhollan starfsmann, skemmtileg-
an félaga og tryggan vin. Bjart er
yfir þeim minningum, þannig að
hvergi ber skugga á. En þær minn-
ingar eru fyrir mig einan og verða
ekki settar á blað. Þau fáu orð sem
hér á eftir fara verða því harla fá-
tækleg.
Ég hitti Tryggva síðast nú í sum-
ar, um miðjan ágúst. Ég gekk í
áttina að Sognstúninu á Dalvík en
þegar ég nálgaðist húsið var
Tryggvi að loka garðshliðinu, hægt
og vandlega eins og jafnan fyrr, en
við gengum saman stuttan spöl upp
að Dalbæ, dvalarheimili aldraðra,
þar sem hann borðaði. Hann sagði
mér að um næstu mánaðamót flytti
hann alfarið á dvalarheimilið. Þó að
alltaf væri sárt að kveðja heimili
sitt kvíði hann því ekki. Hann ætti
því láni að fagna að eiga margra
góðra kosta völ. Börnin vildu allt
fyrir hann gera, en hann kysi að
eiga sér samastað á Dalvík enn um
sinn. Það væri líka vinum að mæta
og starfsfólkið á dvalarheimilinu
væri einstaklega hjálpsamt og
elskulegt. Þó að Tryggvi minntist
Þegar ég nú kveð kæra mág-
konu mína og þakka henni fyrir
allt sem hún gaf mér er mér efst
í huga þakklæti til allra þeirra sem
glöddu hana og léttu henni lífið
og tilveruna. Stuðningur ykkar
gerði henni kleift að styðja aðra.
Samstarfsfólki Guðrúnar á Ork-
ustofnun er þökkuð sú einlæga
hlýja sem það sýndi henni og fjöl-
skyldunni. Það var þeim að þakka
að hún nú í haust gat látið draum-
inn um ferð til Egyptalands ræt-
ast. Hún skrifaði mér á kort þaðan
og var auðséð að hún var gjörsam-
lega heilluð, var ekki alveg viss
um að hún væri vakandi er hún
stóð andspænis mikilleik pýramíd-
anna. E.t.v. var þetta henni píla-
grímsför.
Öllum ástvinum Guðrúnar
Margrétar sendi ég innilegar sam-
úðarkveðjur. Minning hennar inun
lifa. í mínum augum var hún hetja.
I Spámanninum segir:
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aft-
ur huga þinn, og þú munt sjá, að þú græt-
ur vegna þess sem var gleði þín.“
Anna Sigurðardóttir
ekki á það einu orði fann ég samt
að hann vænti þess að dvölin þar
yrði ekki löng. Jórunn var horfin
yfir móðuna miklu og hann hafði
lokið sínum erindum í þessum heimi,
að öðru leyti en því að umhyggjan
fyrir afkomendunum þiýtur aldrei.
Og þegar ég lagði handlegginn yfir
axlir hans í kveðjuskyni fann ég að
-fundum okkar hafði borið saman í
síðasta sinn.
Dalvík var fátækur bær á fyrstu
áratugum þessarar aldar, þó að þar
byggju miklir dugnaðarmenn. En
smátt og smátt batnaði hagurinn
og á síðari árum hafi ekki mörg
sjávarpláss búið við meiri velsæld.
Saga Tryggva var samofin þessari
þróun. Éftir því sem ég best veit
sóttist hann aldrei eftir vegtyllum
eða trúnaðarstörfum. En honum var
samt sýndur mikill trúnaður. Hann
vann langan starfsdag hjá Kaupfé-
lagi Eyfirðinga þar sem hann naut
stöðugt vaxandi trúnaðar. Hann hóf
ungur verslunarstörf hjá útibúi
kaupfélagsins á Dalvík, en fiuttist
síðar yfir í frystihús kaupfélagsins.
Þegar ég kynntist honum fyrst bar
hann starfsheitið frystihússtjóri, en
í því starfsheiti felst að vera yfir-
verkstjóri frystihúss, en gegna jafn-
framt framkvæmdastjórn þess að
meira eða minna leyti.
Og eftir því sem tímar liðu varð
framkvæmdastjórnin stærri og
stærri þáttur í starfinu, þó að um-
svif hans sem yfirverkstjóra minnk-
uðu ekki. Jafnframt þessu vann
hann almenn skrifstofustörf. Það
var unun að fylgjast með hvernig
hann hafði yfirsýn yfir allt sem var
að gerast í fyrirtækinu, jafnhliða
því að hann reiknaði út launin. Síð-
ar bættust við umsvif á víðari vett-
vangi í þágu frystihússins, meðal
annars í stjórn Félags Sambands-
fiskframleiðenda. I því starfi varð
hann stundum að dvelja dögum
saman fjarri fyrirtækinu. En þrátt
fyrir það gekk allt sinn vana gang.
Hann gat alveg eins leyst þau vand-
amál sem þar komu upp í gegnum
Fæddur 24. mars 1908
Dáinn 15. desember 1991
Jólahátíðin er gengin í garð og
senn líður að áramótum. Á þeim
tímamótum hvarflar hugurinn
gjarnan til hins liðna, jafnvel löngu
liðins tíma. Minnist ég oft þeirra
ára er ég var starfsmaður hjá Kaup-
félagi Eyfirðinga, því fyrirtæki sem
ég hefi starfað lengst hjá og mér
þykir hvað vænst um. Oft og tíðum
hafa minningar um allt það góða
samstarfsfólk sem ég kynntist á
þeim árum yljað mér um hjartaræt-
ur. Aldrei síðan hefur mér fundist
ég hafa kynnst starfsfólki sem bar
jafn sterka kennd ábyrgðar og hlý-
hugar til þess fyrirtækis sem það
starfaði hjá og sem var jafn sam-
huga um að vilja vöxt þess og við-
gang sem mestan.
Yfirmenn sérhvers fyrirtækis eru
að mínu mati höfuð þess og hjarta.
Ekki nægir að þeir séu öllum góðum
hæfileikum búnir til þess að bregð-
ast við hveijum þeim vanda sem
upp kánn að koma og hafi sem
gleggasta yfirsýn yfir allt sem við
kemur rekstrinum, heldur þurfa
þeir einnig að hafa gott hjartalag
og láta sér annt um það fólk sem
þeir umgangast, hvort sem um er
að ræða starfsmenn eða aðra.
Þau ár sem ég starfaði hjá Kaup-
félagi Eyfirðinga, fannst mér ein-
mitt þessi kostur yfirmanna þess
svo ríkjandi, félaginu jafnt sem
starfsmönnum til allra heilla. Minn-
síma og á ferðum sínum hafði hann
gjarnan með sér verkefni fyrir
frystihúsið til að reikna út. Síðustu
árin sem hann var frystihússtjóri
vakti rekstur og afkoma frystihúss-
ina á Dalvík athygli og var oft um
það spurt í stjórnsýslustofnunum
landsins hvers vegna fleiri gætu
ekki náð svipuðum árangri.
Ti-yggvi lét af störfum frystihús-
stjóra aðeins 67 ára að aldrei og
þótti flestum það of snemmt miðað
við þann árangur sem hann náði
og það starfsþrek sem hann hafði.
En sjálfsagt hefur það verið rétt
metið að tímabært væri að hætta,
reynslan hefur sýnt að of margir
halda of lengi áfram að gegna
ábyrgðarmiklum störfum. En
Tryggvi hætti ekki störfum þar
með. Nú hóf hann störf í Sparisjóði
Svarfdæla og starfaði þar lengi síð-
an.
Tryggvi var ekki mjög gjarnt að
tala um fortíðina að minnsta kosti
ekki í mín eyru. Það var jafnan
nægilegt að gerast í kringum hann
í nútíðinni og svo þurfti að hugsa
um framtíðina, því að það var hún
sem skipti máli. En samt varð ég
þess var að frá fyrri árum þótti
honum vænt um starf sitt að hafn-
armálum Dalvíkur og taldi sig hafa,
ásamt fleirum góðum mönnum, átt
nokkum þátt í að þoka erfiðri hafn-
argerð áfram. Mér þykir næstum
sjálfgefið að hann hafi verið kallað-
ur til fleþ'i trúnaðarstarfa fyrir
byggðarlag sitt þó að ekki hafi hann
ist ég í þessu sambandi margra
mætra manna, s.s. Jakobs Frí-
mannssonar, kaupfélagsstjóra, sem
nú lifir í hárri elli á Akureyri, Brynj-
ólfs heitins Sveinssonar, stjórnar-
formanns félagsins, Jónasar heitins
Kristjánssonar, mjólkursamlags-
stjóra, Vals heitins Arnþórssonar,
aðstoðarkaupfélagsstjóra og síðar
kaupfélagsstjóra og Arngríms
Bjarnasonar, skrifstofustjóra og
síðar aðalfulltrúa kaupfélagsstjóra,
þess manns sem nú er látinn og
þessi fátæklegu orð eru helguð.
Ég fylltist trega er ég ias fyrir
nokkrum dögum tilkynningu um
andlát Arngríms Bjarnasonar hinn
15. desember sl. Mig nagaði sam-
viskubit yfir því að hafa ekki, er
ég undanfarin ár hafði komið til
Akureyrar, heimsótt þennan góða
vin minn og velgjörðarmann, þó
ekki væri til annars en að votta
honum þakklæti fyrir sýnda um-
hyggju og hlýhug í minn garð. Ein-
hvern veginn hafði ég aldrei mann-
dóm í mér til þess að koma því í
verk, þó að oft hafi það hvarflað
að mér. En því miður er það líklega
orðið eðli okkar íslendinga, að við
lokum okkur inni í skel og eigum
bágt með að segja hug okkar allan.
Arngrímur Bjarnason var borinn
og barnfæddur á Vestfjörðum og
átti ættir að rekja þaðan og frá
Snæfellsnesi. Ungur maður fór
hann til Akureyrar og stundaði nám
í Menntaskólanum. Á Akureyri ól
hann mestallan sinn aldur eftir það.
flíkað því. En vonandi verða aðrir
til að rekja þann þátt í lífi hans.
Þegar Félag Sambandsfiskfram-
leiðenda var stofnað sumarið 1968
og rekstri Sjávarafurðadeildar Sam-
bandsins breytt í kjölfar þess var
Tryggvi kosinn í stjórn félagsins og
sat í henni uns hann hætti frystihús-
stjórn. Þar kynntist ég honum fyrst
náið og þai- varð til sú vinátta sem
entist ævilangt. Og ég held að mér
sé óhætt að segja að Tryggvi hafi
bundist traustum vináttuböndum
við alla þá sem voru honum samtíða
í þeirri stjórn. Og þau vináttubönd
náðu fljótlega til fjölskyldna okkar
og urðu öllum mikils virði.
Ráð Tryggva voru jafnan mikils
metin, enda var hlustað af athygli
þegar hann tók til máls, þó að hann
talaði af slíkri hógværð að auðvelt
hefði verið að láta framhjá sér fara
í hávaðasömu þjóðfélagi. Þegar
Tryggvi tók til rnáls var jafnan eins
og hann væri að leita fyrir sér, hann
nálgaðist málið l’rá mismunandi
sjónarhornum en að lokum dró hann
alla þræði saman, en lét áheyrendur
gjarnan eftir að draga ályktanir.
En oftar en ekki var skammt að
leita réttrar niðurstöðu.
En eftir sex ára setu í stjórn
Félags Sambandsfiskframleiðenda
dró Tryggvi sig í hlé og hvarf úr
stjórninni. En hann hvarf þó ekki
af vettvangi. Öll þau ár sem síðan
eru iiðin höfum við staðið í nánu
sambandi við málefni sjávarútvegs-
ins. Hann hefur hringt í mig og
spurt frétta og ég hef hringt til
hans og sagt honum hvert stefni
og leitað ráða. Síðast var það hann
sem hringdi. Það var snemma í nóv-
embei' á þessu ári að hann hafði
áhyggjur af mörgu sem er að gerst
í íslenskum sjávarútvegi þessa dag-
ana. En það var ekki einungis í starfi
að við héldum áfram samskiptum.
Þegar komið var saman á góðri
stund mátti Tryggva og Jórunni
ekki vanta. Ferðum þeirra á mann-
fundi fækkað þó síðustu árin.
Tryggvi Kristinn Jónsson, eins
og hann hét fullu nafni, fæddist 3.
nóvember 1906. Foreldrar hans, Jón
Jónsson fiskmatsmaður og Krist-
jana Hallgrímsdóttir kona hans».
bjuggu þá á Hóli á Upsaströnd, en
byggðu síðan bæinn Framnes á
parti úr þessari jörð. Dalvík var að
byrja að mótast á þessum árum og
nú eru þessir bæir löngu orðnir hluti
Hugur hans stóð til lengra náms
en aðstæður voru slíkar að því varð
ekki við komið. Eftir einn vetur í
Háskóla Islands flutti hann norður
og settist þar að. Hann var til fjölda
ára skrifstofustjóri hjá Kaupfélagi
Eyfirðinga en tók við starfi aðalfull-
trúa kaupfélagsstjóra félagsins
þegar Jakob Frímannsson lét af
starfi kaupfélagsstjóra sökum ald-
urs og Valur Arnþórsson tók við
því starfi. Ég man að það vakti
undrun mína á þeim tíma að Valur
skyldi velja Arngrím sem aðalfull-
trúa sinn. Ekki vegna þess að ég
efaðist um hæfni Arngríms til að
gegna því starfi, heldur fyrst og
fremst að svo ungur maður skyldi
velja sér mann á sjötugsaldri sem
sína hægri hönd og staðgengil. En
Valur vissi jafnan hvað hann var
að gera.
Að Arngrímur skyldi veljast í
þetta starf, var mér sem hótelstjóra
Hótels Kea, mikið lán. Honum var
falið m.a. að hafa yfirumsjón með
rekstri hótelsins og tókst með okkur
af Dalvíkurbæ. Saga Tryggva er
því tengd Dalvík frá fyrstu stundu
til þeirrar síðustu.
Tryggvi naut ekki mikillar form-
legrar menntunar eftir barnaskóla.
Þó aflaði hann sér réttinda til vél-
stjórnar á minni bátum og hefur því
hugur hans staðið til sjávarins um
eitt skeið. Og fiskmatsréttindi aflaði
hann sér síðar. Hann stundaði lengi
sjálfsnám og talaði tvö erlend tung-
umál bærilega og las fleiri. Jafn-
framt varð hann vel að sér í stærð-
fræði. Og fleira kynnti hann sér því
að hugurinn var alltaf leitandi.
Tryggvi kvæntist 31. október
1931 Rögnu, dóttur Páls Halldórs-
sonar erindreka á Akureyri og Þóru
Sigurðardóttur seinni konu hans.
Ragnar var fædd 24. nóvember
1909. Hún andaðist Qórum dögum
eftir barnsburð þann 12. september '
1932. Sonur þeirra er Ragnar versl-
unarmaður hjá Kaupfélagi Eyfirð-
inga á Akureyri. Eiginkona hans
er Hulda Ásgrímsdóttir og eiga þau
5 börn. Tryggvi hafði ekki aðstæður
til þess að ala Ragnar upp fyrstu
árin enda bauðst amma hans til
þess að taka Ragnar að sér. Það
varð úr að hann ílentist þar en sam-
band þeirra feðganna var samt alla
tíð náið.
Tryggvi kvæntist aftur 21. sept-
ember 1935 Jórunni Jóhannsdóttur,
f. 8. ágúst 1906. Hún lést fyrir réttu
ári, 13. desember 1990. Foreldrar
Jórunnar voru Jóhann Jóhannsson
útibússtjóri Kaupfélags Eyfirðinga
á Dalvík og Guðlaug Baldvinsdóttir
kona hans. Börn þeirra eru: Kristín
Hólmfríður skólastjóri. Hún býr í
Hafnarfirði. Maður hennar er Björn
Árnason bæjarverkfræðingur. Hún
á 3 börn frá fyrra hjónabandi; og
Jóhann flugstjóri í Garðabæ. Eigin-
kona hans er Hildur Eiðsdóttir og
eiga þau 4 börn. í viðbót við þau
tólf bamabörn sem hér hafa verið
nefnd átti Tryggvi 20 barnabarna-
börn. Fyrir mína hönd og annarra
samstarfsmanna Tryggva hér fyrir
sunnan sendi ég öllum aðstandend-
um hans dýpstu samúðarkveðjur.
Útför Tryggva fer fram frá Dal-
víkurkirkju á laugardaginn. Þangað
er um langan veg að sækja fyrir
marga vini hans og samstarfsmenn.
Það geta því ekki allir verið við-
staddir, þeir sem það vildu. En hug-
urinn leitar norður.
Árni Benediktsson
mikil og náin samvinna í nokkur
ár. Leið vart svo virkur dagur að
ekki þyrftum við að hafa einhver
samskipti. Á þessum árum kynntist
ég manninum Arngrími Bjarnasyni
og öllum þeim góðu eiginleikum
sem hann var gæddur. í mínum
huga var hann hlýr og lítilátur
maður, sem bar góðan hug til allra
manna. Hann brá aldrei skapi svo
ég vissi og yfirleitt var grunnt á
þeim eiginleika hans að sjá broslegu
hliðina á hveiju máli. Var því gott
að vera í návist hans og engum
vanda bundið að bera upp við hann
og létta á hjarta sínu ýmsum
áhyggjur sem stundum vildu heija
á hugann. Hann hafði til að bera
þann hæfileika hins reynda stjórn-
anda, að láta undirmenn ráða ferð-
inni í ákvarðanatöku, og vísaði þá
gjarnan til þess að viðkomandi hefði
kunnáttu á sínu sviði sem yfirmað-
urinn hefði ekki. En ef hann taldi
þörf á, tókst honum oftast með leið-
beiningum hins reyndari, að vísa
mönnum inn á réttar brautir án
nokkurra átaka. Hann var framúr-
skarandi samviskusamur í starfi og
vai' annt um að sinna hverju verki
af fyllstu alúð og nákvæmni. í okk-
ar samskiptum voru orð eða hand-
sal af hans hálfu jafn gild og undir-
skrifaður samningur í votta viður-
vist. Loforð hans um að koma ein-
hveiju í framkvæmd brugðust aldr-
ei, þau voru nákvæmlega efnd og
á þeim tíma sem lofað var. Slíkum
mönnum sem Arngrímur var er öllu
ungu fólki hollt að kynnast og eiga
samskipti við.
Um leið og ég votta þessum látna
heiðursmanni virðingu mína og
þakklæti fyrir vinskap og um-
hyggju, votta ég eiginkonu hans,
Ástu, svo og afkomendum og öðru
vandafólki hans mína dýpstu samúð
og bið þeim Guðs blessunar.
Ragnar Ásgeir Ragnarsson
Minning:
Amgrímur Bjarna-
son, Akureyri