Morgunblaðið - 26.01.1992, Síða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ IÞROTTIR SUNNUDAGUR 26. JANÚAR 1992
SKIÐASTOKK
Keppendur stökkva
tvívegis af sér-
staklega hönnuðum
stökkpalli. Stig
eru gefin fyrir
stn og tækni
og jafnframt
fyrir lengd
stökkanna.
ATRENNA
Stökkvarinn
beygir sig
saman til
að vindmót-
staðan verði
sem minnst.
SVIF
Hefðbundin aðferð: Skíðin í láréttri
stöðu og samsíða þar til rétt fyrir
lendingu. Likaminn beinn, stökkvar-
inn hallar sér fram og heldur höndum
niður með síðum.
Nýja V-aðferðin: Skíðunum beint í V,
eða skæra-stöðu strax eftir „flugtak".
Líkaminn beinn og nýtist sem nokkurs
konar fallhlíf. Uppstreymið nýtist því
betur en áður og stökkvarinn svífur
lengra.
STOKK-
DAGSKRÁ
LEIKANNA
Sunnudagur 9. febrúar
90 m pallur - einstakl.keppni
Föstudagur 14. febrúar
120 m pallur, einstaklings-
og liðakeppni
Sunnudagur 16. febrúar
120 m pallur -
einstaklingskeppni
Heimild: Collins Willow's fíu/es Of The Games, COJO
IMýr stökkstfll að
ryðja þeim gamla,
góðaúrvegi
NÝR stökkstíll sem fyrsta sinni
í vetur hefur verið notaður fyr-
ir alvöru, virðist vera að ryðja
þeim hefðbundna úr vegi — og
nærri lætur að þeir sem
stökkva með gamla laginu eigi
litla möguleika gegn hinum.
i ^iamla kempan Andreas Felder
frá Austurríki vann fyrsta
sigur sinn í vetur í Garmisch-Part-
enkirschen fyrir skömmu eftir að
hafa einungis beitt V-stílnum svo-
kallaða í einn mánuð, og hann seg-
ir þá stökkvara sem beiti þeim hefð-
bundna eiga erfiða baráttu fyrir
höndum á Ólympíuleikunum í Al-
bertville í næsta mánuði (þar sem
stökk-keppnin fer reyndar fram í
nágrannabienum Courchevel).
„Menn stökkva einfaldlega talsvert
lengra með þessu móti,“ segir hann.
\ Það var sænski stökkvarinn Jan
Boklov sem fyrstur beitti V-stílnum
umdeilda. Það var ekki viljandi,
heldur gerði hann það til að bjarga
sér frá slysi og gerði sér enga grein
fyrir því þá hve sögulegt atvikið
ætti eftir að reynast. Sigurvegarar
á öllum ellefu heimsbikarmótum
vetrarins til þessa hafa beitt þess-
- ari aðferð, og í raun virðist hefð-
bundni stfllinn í útrýmingarhættu,
ef svo má að orði komast.
Neyðarúrræði
Boklov segist hafa lent í miklum
vindi er hann stökk á móti í Falun
í Svíþjóð fyrir sex árum, og gripið
til þess ráðs að beina skíðunum út
á við og halla sér fram, til að bjarga
sér frá því að falla ósjálfbjarga til
jarðar. „Þetta bjargaði mér, og ég
fann einnig að uppstreymið bar mig
lengra en áður.“ Eftir að hafa áttað
sig á þeim „fallhlífa-áhrifum" sem
V-stíllinn veldur ákvað Boklov að
reyna aftur, og náði góðu valdi á
nýjunginni — en þó ekki fyrr en
þremur viðbeinsbrotum síðar!
Sigrar Nieminen?
Finnar hafa löngum átt frábæra
skíðastökkvara, og nú hefur enn
einn þarlendur piltur skotist upp á
stjörnuhimininn — sá heitir Toni
Nieminen og er 16 ára skólapiltur,
og hann hefur einmitt stokkið að
hætti Boklovs. Finninn er efstur í
stigakeppni heimsbikarsins, og lík-
legt er talið að á Ólympíuleikunum
feti hann í fótspor landa síns Matti
Nykánen, sem vann þrenn gullverð-
laun á leikunum í Calgary 1988.
Nieminen þessi byrjaði ungur að
stökkva. Níu ára varð hann finnsk-
ur meistari í flokki 12 ára og yngri
og 13 ára var hann undanfari í
stökki af háum palli á heimsmeist-
aramótinu, sem þá var haldið í
heimabæ hans, Lahti.
Þykir ekki glæsilegt
En það var í vetur sem Nieminen
komst af alvöru í sviðsljósið. Sl. vor
fór hann að nota V-stílinn sem er
raunar mjög umdeildur; stökkvar-
inn beinir skíðunum út á við í loft-
inu, þannig að þau mynda bókstaf-
inn V, í stað þess að þau standi
beint fram sem fyrr segir, og um-
ræddur stíll fellur ekki öllum í geð.
Þykir heldur óglæsilegur og skv.
núgildandi reglum má segja að
mönnum sé refsað fyrir að stökkva
á þennan hátt. Fyrir tveimur árum
voru dregin þrjú stílstig af mönnum
sem beittu V-stílnum, nú er það
eitt, og hálft stig, þannig að Boklov-
sinnar eru greinilega að vinna sig
á band dómaranna.
Sérfræðingar telja sigurlíkur
Finnans unga miklar í Frakklandi.
En þrátt fyrir velgengni vetrarins
eru Nieminen og aðstoðarmenn
hans varkárir í tali þegar minnst
er á Ólympíuleikana, og strákur
segist leggja aðaláherslu á heims-
meistaramót unglinga sem fram fer
í mars. „Það verður mikill heiður
að fara, en ég verð ekki undir nein-
um þrýstingi á Ólympíuleikunum."
Og þjálfari hans, Jarko Laine, seg-
ir: „Eg tel hann líti einungis á þetta
[Ólympíuleikana] sem enn eina
keppnina í vetur.“
HANDKNATTLEIKUR
Nú
JÓHANN Ingi Gunnarsson er einn kunnasti handknattleiksþjálf-
ari landsins. Hann hefur þjálfað landslið íslands og einnig félags-
lið, bæði hér á landi og í Þýskalandi, þar sem hann bjó f nokkur
ár og stýrði Tusem Essen m.a. til meistaratignar. Jóhann er sá
yngsti sem þjálfað hefur í þýsku úrvalsdeildinni og jafnframt
eini Norðurlandabúinn sem það hefur gert. Jóhann hefur ekki
starfað við þjálfun f eitt og hálft ár, og því fylgst með handknatt-
leiknum frá öðru sjónarhorni en áður — horft á hann gegnum
gleraugu hins almenna áhorfanda. Morgunblaðið ræddi við Jó-
hann í vikunni. Hann segir handboltann hér á landi nokkuð góð-
an og nú sé lag, m.a. vegna þjóðfélagsbreytinganna sem orðið
hafa í Evrópu, fyrir íslensk félagslið og landsliðið, að komast í
fremstu röð. En Jóhann telur að ákveðin forystukreppa sé í
Handknattleikssambandinu, og það bitni á íþróttinni.
Eftir
Skapta
Hallgrímsson
Deilt var um fyrirkomulag ís-
landsmótsins á síðasta keppn-
istímabili, og því var breytt fýrir
yfirstandandi mót.
Átta efstu lið deild-
arkeppninnar keppa
um Islandsmeistara-
titilinn, og telur Jó-
hann Ingi fyrirkomulagið gott. „Úr-
slitakeppni neðri liða gengur ekki.
Það kemur enginn ti! að horfa á
botnliðin. Lið eiga einfaldlega að
falla strax en úrslitakeppni átta
efstu liðanna er af hinu góða. Það
sýnir sig núna að keppnin er mjög
spennandi — breiddin er til staðar.
Mótið í vetur hefur reyndar þróast
í einvígi tveggja liða, og það kemur
ekki á óvart miðað við hvaða mann-
skap þau hafa yfir að ráða, en næstu
sjö lið eru síðan gífurlega jöfn. Þetta
býður upp á spennu og úrslitakeppn-
in sjálf býður upp á hið óvænta. Ég
minni á að þegar þetta fyrirkomulag
var fyrst notað í Vestur-Þýskalandi
mættust Tusem Essen, sem var í
fyrsta sæti deildarinnar, og Lemgo,
sem var númer átta, í fyrstu umferð
úrslitakeppninnar. Essen átti fyrsta
heimaleik og steinlá, tapaði svo í
Lemgo og var úr leik! Og það eru
óvæntu úrslitin sem áhorfandinn vill
— ekki að allt sé eftir bókinni. Þess
vegna hentar þetta fyrirkomulag
vel.“
Jóhann segir það synd „að aðsókn
skuli ekki hafa verið betri því ijóm-
inn af íslenskum handknattleiks-
mönnum er kominn heim úr víking,
í „starfslok" sín á leikvellinum og
keppnin er spennandi."
Og hér er verið að spila góðan
handbolta miðað við það sem
gengur og gerist annars staðar,
eða hvað?
„Ja, það er að mörgu leyti verið
að leika ágætan handbolta. Ég tel
að deildin hjá okkur í dag sé ekki
lakari en til dæmis á hinum Norð-
urlöndum og við stöndum frönskum
liðum líka fyllilega á sporði. Deildirn-
ar í Þýskalandi og Spáni eru hins
vegar tvímælalaust betri, en það er
erfitt að tala um lönd Áustur-Evr-
opu.
Nú er lag
„„Austurblokkin" hefur riðað til
falls. Þjóðir eins og Sovétmenn,
Ungveijar og Rúmenar, sem voru
fyrir ofan okkur, eru allar orðnar
mun veikari en áður. Þess vegna tel
ég möguleika íslenskra félagsliða og
landsliðs að komast aftur á meðal
þeirra bestu hafi aldrei verið meiri
en nú. íslensk lið geta látið verulega
að sér kveða í Evrópukeppninni á
næstu árum og sett markið mjög
hátt.“
Jóhann telur að hinar sterku
handboltaþjóðir Austur-Evrópu
þjóðir muni eiga í töluverðum erfið-
leikum með að byggja upp sterk
landslið á næstu árum því þau eigi
ekki eins mikið af góðum yngri leik-
mönnum og áður. „En þar eru Is-
lendingar í töluverðri sérstöðu því
við eigum gífuriega mikið af ungum
og sterkum leikmönnum sem hafa
staðið sig vel í heimsmeistarakeppni
unglinga. Efniviðurinn hér á landi
hefur því sennilega aldrei verið betri
— breiddin aldrei meiri. Það er því
nauðsynlegt að við komumst upp
úr B-keppninni. Ef það tekst ekki
óttast ég að þróunin gæti snúist í
hina áttina. Það yrði mjög alvarlegur
skellur fyrir okkur ef við næðum
ekki að tryggja okkur sæti í næstu
A-heimsmeistarakeppni, því þá yrði
erfitt að halda uppi áhuganum. Og
lykillinn að því að eiga lið á heims-
mælikvarða er að geta keppt meðal
þeirra bestu.“
Og Jóhann segir íslendinga búa
við kosti umfram aðrir þjóðir. „Hér
er til dæmis hægt að kalla saman
landslið á tíu mínútum! Og nú er
staðan ekki þannig að allir okkar
bestu menn séu erlendis, eins og
áður var. Nú eru margir leikmenn
hér heima jafngóðir þeim sem eru
erlendis. Þetta er ekki eins og áður
fyrr þegar gífurlegur munur var á.
Þegar Axel Axelsson, Ólafur H.
Jónsson og Geir Hallsteinsson léku
erlendis voru þeir yfirburðamenn,
og þegar Alfreð, Kristján og fleiri
af þeirra kynslóð voru úti þurftum
við virkilega á þeim að halda.“
Forystukreppa
„Vandinn hjá íslenska landsliðinu
er hins vegar sá, að mínu mati, og
ég segi það alveg tæpitungulaust,
að það er ákveðin forystukreppa hjá
Handknattleikssambandinu. Flestir
eru sammála um að æskilegt hefði
verið að skipta um forystu á síðasta
ársþingi sambandsins. Menn tala að
minnsta kosti um það en þora ef til
vill ekki að gera það opinberiega.
En ég vil taka það skýrt fram að
Jón Hjaltalín Magnússon, formaður
HSÍ, hefur unnið mjög gott starf og
var réttur maður á réttum stað þeg-
a_r lyfta þurfti Grettistaki. Hann er
brautryðjandi og íslenskur handbolti
naut þess í mörg ár að svo kröftug-
ur maður óð áfram og framkvæmdi
hlutina, helst einn og sjálfur. En ég
tel að Jón hefði átt að fá tækifæri
til að fara frá með reisn á síðasta
þingi. Það á ekki að bola mönnum
frá sem hafa staðið sig vel, en ég lít
á forystumenn eins og þjálfara —
það vita allir skynsamir þjálfarar að
eftir ákveðinn áraijölda eru þeir
búnir að gefa liðinu allt sem þeir
geta og eiga þá ekki að stjórna því
lengur. Ákveða þá sjálfír að skipta
um félag, og ég sé það sama fyrir