Morgunblaðið - 02.02.1992, Blaðsíða 25

moiigunbÍX&Íð VBLVMWmm&í
. FEBRÚAR 1992
CP 2&s
lYiurgunumuiu/oiguruur uun»»uit.
Yænn bolur borinn úr skóginum. Böðvar Guðmundsson framkvæmdarstjóri, Hreinn
Óskarsson starfsmaður Skógræktarfélags Árnesinga, Snorri Sigurfinnsson garð-
yrkjustjóri og Óskar Þór Sigurðsson skólastjóri.
„Ég tel þetta
vera merkan
áfanga, ekki
bara að
þessi tré
skuli hafa lif-
að þarna
heldur einn-
ig hversu
þessi gróð-
ursetning
hefur smitað
út frá sér“
Þetta er ákjósanlegt útivistar-
svæði. Óskar Þór Sigurðsson
skólastjóri í trjálundi þar sem
skemmtilegur lækur hjalar.
sumt féll en annað lifði. Það sem
stóð upp úr á þessum árum var
framlag Selfoss til þessarar starf-
semi með vinnukrafti unglinganna.
Ef þess hefði ekki notið hefði þessu
ekki þokað. Nú sjá menn og fá af-
rakstur í viðnum og einnig í því að
ræktunaráhugi er mjög mikill á
Selfossi. Hann á rætur að hluta að
rekja til gróðursetningarferðanna
að Snæfoksstöðum. Krakkamir
Snorri Sigurfinnsson garð-
yrlq'ustjóri við grisjunar-
störf.
telja þetta sjálfsagðan hlut og það
viðhorf vex með þeim.“
70 þúsund á þessu ári
Böðvar Guðmundsson skógfræð-
ingur og framkvæmdastjóri Skóg-
ræktarfélags Árnesinga sagði grisj-
unina framkvæmda hliðstætt því
sem gerðist á Norðurlöndunum.
Fyrst væri grisjað eftir 15 ár síðan
eftir 30, þá 45 og síðan er trén
væru 70-80 ára. „Við þurfum að
koma tjánum niður í það að vera
1.700 talsins á hektara og við 50-60
ára aldur förum við niður í 600 tré
á hektara. Þessi tré sem eru hér
geta sjálfsagt orðið 250-300 ára
gömul,“ sagði Böðvar.
Snæfoksstaðir eru í eigu Skóg-
ræktarfélags Árnesinga. Jörðin er
720 hektarar að stærð og þar hafa
á undanförnum árum verið gróður-
settar 40 þúsund plöntur og í ár
verður J)ætt um betur og stefnt að
því að gróðursetja 70 þúsund plönt-
ur. Unglingar frá Selfossi hafa unn-
ið við gróðursetningarstörf á jörð-
inni undanfarna áratugi og hefur
það verið dýrmætt framlag fyrir
framgang skógræktarinnar og skil-
ar sér nú til baka í viði.
Tijáiundurinn sem verið er að
grisja og aðrir svipaðir geta orðið
dýrmætur fræbanki í framtíðinni.
Að sögn Böðvars eru fræin af þess-
um tijám orðin vön loftslaginu hér
og hafa fengið aðra eiginieika en
fyrstu trén sem flutt voru til lands-
ins og þessi eru ræktuð af. Tré sem
fiutt eru milli loftslagsbelta laga sig
að aðstæðum með því að í fræjum
þeirra koma fram eiginleikar sem
duga á nýja staðnum.
Það er óvenjuleg sjón að sjá við
borinn út úr skógi hér á landi en
skilningur vex nú ört á því þýðing-
armikla hlutverki sem skógræktin
getur og mun gegna í framtíðinni,
sem búgrein og til umhverfísbæt-
andi áhrifa. Sig. Jóns.
Fangar eru hinir gleymdu bræður
Eigi verður annað sagt, en að
þjóðin sé sammála um nauð-
syn þess að öllum geti liðið vel og
einstaklingar notið sín sem best.
í öllu þjóðfélaginu hafa orðið
stórstígar framfarir og allt hefur
þetta átt sinn þátt í því, að þjóðin
er nú áræðnari og framsæknari
en nokkru sinni fyrr.
Horfið er harðréttið og burtu
hiri sára fátækt, sem drap í dróma
og eyðilagði hæfileika svo margra
ágætis manna og kvenna.
Ýmis félagsleg lagaákvæði,
tryggingar, virkar samfélagsað-
stoð og starfsemi margra áhuga-
samtaka um mannúðarmál eru því
til sönnunar.
Áður fyrr var það glæpur að
vera veikur. Fátækt var talin guðs-
áfellisdómur. Það bættist við ólán
þessa fólks, að því var talin trú
um, að það hefði fallið í ónáð hjá
Guði. Fátækrahjálp var næsta lítil,
og hjúkrunarstörf talin til óþrifa-
verka.
En viðhorf til fanga hafa ekki
breyst. Hefndarhugur má ekki
ríkja og samfélagið verður að
skilja, að ytri refsing á sér tak-
markað betrunargildi. Við þurfum
að vitja fangans með huga og hvöt
mannbótahugsjónar.
Fangelsi þurfa að vera á bekk
með sjúkrahúsum og endurhæfing-
arheimilum og fangar njóti að-
hlynningar á svipaðan hátt og það
gerist og af samskonar liugarfari.
Vonska manna er einkum veik-
leiki. En mannlegur veikleiki er oft
einn flötur á dýrgrip verðmætis
persónuleika. Þess vegna þurfa
skorðumar að vera þar styrkastar
við sál slíkrar manngerðar.
Við dæmum en gerum okkur
ekki nægilegt far um að skilja.
Fangar eru oft ekki verri en annað
fólk, en eru oft næmgeðja öðrum
fremur, tilfinningar þeirra ber
kvika og einatt er hjá þeim minna
en skyldi taumhald rólegrar yfir-
vegunar og skapfestu. Einstakling-
ur, sem fer afvega og er grátt leik-
inn, hefur orðið fyrir holskeflu, sem
vakin er af samviskulausum
gróðrabrallsmönnum, er æsa upp
lífsþorsta óþroska ungmennis og
beina honum að hégóma og eitur-
lindum, er eyðileggja skapgerð
ungrar sálar.
Margur fanginn hefur orðið leik-
soppur ástríðna og duttlunga í
æsku og ekki haft þann vilja og
skapfestu að geta sagt duttlungum
augnabliksins stríð á hendur, sem
leitt hefur hann á braut ógæfu og
afbrota.
Og svo þegar allt hefur snúist
einstaklingnum til ógæfu koma
fjölmiðlar og gera sér mat úr ömur-
leika viðkomandi til þess eins að
velta sér upp úr ógæfu hans.
Og svo reisum við fangelsi úr
gijóti og búr úr járni og hugir
okkar brennimerkja hinn fallna,
eins og það var gert með járni
áður fyrr á bert hörund, þótt lög
banni slíkt.
Félagslegir erfiðleikar og önnur
ytri neyð er vandamál fanga, og í
lífi þeirra eru einnig grafin ennþá
erfiðari vandamál, vonbrigði, upp-
reisnarhugur, sektarkennd, von-
leysi, einmanakennd og fleira
þessu líkt þjá líf þessara manna
og afleiðingin er svo oft alger
uppgjöf eða ægileg innri barátta.
Vitjum fangans í fangelsi sínu
og við munum finna þar bróður,
veikan á vissan hátt og tökum á
því sem viðfangsefni til sóknar
honum til heilla og hjálpa honum
að ná fótfestu í samfélaginu á ný.
Á þeim grundvelli hafa félaga-
samtökin Vemd, Fangahjálpin,
tekið sér stöðu og starfað í 30 ár.
Verkefni Verndar eru þeir ein-
staklingar, sem brotlegir hafa
gerst við refsilöggjöf landsins og
þannig leitt yfir sig sjálfa og aðra
böl, sem oft er erfitt að bæta.
Allir, sem vilja veita þessum
málaflokki lið, verða að gera sér
ljóst, að þrátt fyrir þrotlaust sjálf-
boðastarf er fjármagn það afl sem
þarf til þeirra hluta sem gera skal.
Félagasamtökin Vemd, Fanga-
hjálp eru einu landssamtökin sem
halda uppi starfsemi við aðstoð
fanga, og reka þau m.a. í því sam-
bandi endurhæfingarheimili fyrir
17 menn.
Birgir Þ. Kjartansson
Hjartans þakkir til al/ra þeirra, sem sýndu
mér hlýhug og vináttu með heimsóknum, kveðjum
og gjöfum á 60 ára afmœli mínu.
Guö blessi ykkur öll.
Ólafur Runólfsson.
KAYS nýjastq sumartískan '92 o.fI. o.fI.
Yffir 1000 síður. Verð kr. 400,- án bgj.
Pöntunarsími 52866.
ÍBESTAI
HÆTTIÐ
AÐ
BOGRA
VIÐ
ÞRIFIN!
—
Nú fást vagnar meö nýrri vindu
þar sem moppan er undin með
éinu handtaki án þess að taka
þurfi hana af skaft/nu. Moppan fer
alveg inn í horn og auðveldlega
undir húsgögn. Einnig er hún
| tilvalin í veggjahreingemingar.
Þetta þýðir auðveldari og betri þrif.
Auðveídara,
rtjooegra og
Nýbýlavegi 18
Sími 641988
---Auglýsing----------
Hárlos
Kæri Velvakandi!
Ég er fullorðinn maður sem
langar til að segja frá jákvæðum
hlut, er kom fyrir mig, svona
bara til að jafna dálítiö það nei-
kvæða, sem dynur yfir mann allan
ársins hring. Það eru nú annars
meiri ósköpin. En þetta með mig
var að ég var kominn langleiðina
að missa hárið. Hvern einasta dag
fylltist greiðan og ég fylltist sífeilt
meiri og meiri áhyggjum. Þá var
það að mér var bent á Weleda-
hárvatnið. Ég tölti af stað og fann
loksins Þumalínu á Leifsgötunni,
en þar fékkst það. Ég hafði nú
ósköp litla trú á þessu en sagði
við sjálfan mig að varla skaðaði
að reyna, ég væri svo sem búinn
að reyna margt, án nokkurs ár-
angurs. Það þarf ekki að orð-
lengja það að á örfáum dögum
gerðist hreinlega kraftaverk á
mér; það var alveg ótrúlegt. Þess
vegna er ég svo þakklátur og get
ekki orða bundist. Ég tel í dag
að ég hafi aldrei haft betra hár,
nú tveim mánuðum eftir að ég
byrjaði að nota hárvatnið. Ég
verð að geta þess í leiðinni að ég
hef þjáðst af miklum fótakulda
og nefndi það svona í „forbyfart-
en“ við stúlkurnar. Þær voru ekk-
ert nema elskulegheitin og hjálp-
semin og út fór ég með nuddolíu
með amikunni góðu og fleiru og
munurinn er mikill, fótakuldinn
er horfinn eins og dögg fyrir sólu.
Mér finnst ég verða að segja frá
þessu.
J.H.J.
Lesandabréf úr Velvakanda
3. janúar 1990.
XJöföar til
XXfólksíöllum
starfsgreinum!