Morgunblaðið - 15.03.1992, Síða 25

seer sham .cí smoAauvmuí HAOI/ll(/11/118111 qiaAianuoflOM
MORGUNBLAÐIÐ MINNIIMGAR c^UjPUDAGUR 15. MARZ 1992

25
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín sofðu vært,
hann sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði
í Guði sofnaðir þú
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(H. Pétursson)
Kiwanisklúbburinn
Harpa.
Glæst salarkynni, fagurbúið
veisluborð, ómur lífsgleði samferða-
manna og vina, varð áningarstaður
á leið til ástvina, sem biðu í varpa.
Hún var glæsileg og falleg að vanda.
Það húmaði að kveldi, þegar dulúð
lífsins byrgði sýn. Hún stóð við vega-
mót með æskuástinni sinni. Saman
biðu þau þess sem verða vildi, og
að morgni nýs dags, þann 8. mars
sl., var komið að kveðjustund. Ár-
vegir lífsins eru mislangir, þeir eru
ekki mannvirki, heldur sköpun
náttúrunnar og þeirrar orku sem líf-
ið sjálft er. Kristín Sólveig Svein-
björnsdóttir var okkur svo kær. Því
er söknuðurinn nú svo sár, og hugur
bundinn minningunni um uppáhalds
vinkonu okkar.
Við áttum samleið frá byrjun bú-
skaparára okkar, en kynnin hófust
nokkru fyrr. í litrófi lífsins var Stína
Veiga hald og traust sem gott var
að leita til. Hlýja hennar og góðvild
í garð manna og málleysingja ollu
því að sjaldan féll henni verk úr
hendi. Hún unni lífinu og var virkur
þátttakandi í gleði og sorgum ann-
arra.
Hratt flýgur stund. Stína Veiga
notaði tíma sinn til hins ýtrasta,
ferðaðist, las og tók virkan þátt í
félagsmálum sjálfri sér og öðrum til
þroska og þekkingarauka. Hún hafði
ríka málvitund, og þoldi illa afbakað
tungutak eða ritmál. Hún var vel
gefin og vel gerð. Lífsgleði hennar
var heillandi, og það fylgdi henni
fágæt útgeislun góðvildar og birtu.
Hún var falleg og glæsileg kona.
Á haustdögum, árið 1958, kvaddi
hún æskuheimili sitt, Snorrastaði í
Kolbeinsstaðahreppi, aðeins sautján
ára gömul. Hún var að fara til vetr-
ardvalar í Húsmæðraskóla Reykja-
víkur. Elskulegir foreldrar hennar,
sæmdarhjónin Sveinbjörn Jónsson
bóndi og kennari og Margrét Jó-
hannesdóttir, ásamt systkinum og
frændgarði, bjuggu heimasætuna
vel til fararinnar.
Hún hafði meðferðis í farteski
sínu menningu íslenskra bænda-
heimila, heiðarleika, rausn og ósér-
hlífni. Óskir fylgdu um gæfu og
gengi. Sú varð líka raunin. Námið
sóttist henni vel, og lífsförunautinn
fann hún.
Grétar Haraldsson og Kristín Sól-
veig felldu hugi saman, svo ung og
glöð. Hjónaband þeirra varð traust
og órjúfanlegt. Þeim voru gefin þrjú
efnileg og góð börn. Margrét, sem
er gift Gunnari Halldórssyni verk-
fræðingi, Jóna Björk lofuð Andra
Má Ingólfssyni framkvæmdastjóra
og Sveinbjörn Snorri, 16 ára nemi,
sem enn er í foreldrahúsum. Barna-
bömin eru tvö, og urðu gleðigjafar
ömmu sinnar og afa, Grétar Halldór
og Salóme. Þegar aldur færðist yfir
foreldra hjónanna, og sorg kvaddi
dyra hjá fjölskyldum þeirra, varð
heimilið í Lálandi 21 griðastaður
ættingja og vina.
„Mamma, nú er ekkert að gera,
komum til Stínu,“ var algeng setning
á heimili okkar. Hún segir allt. Hjá
henni var gleðin, birtan og kærleik-
urinn. Ef gest bar að garði var hann
látinn finna, að húsráðendur mátu
svo mikils vinskap og mannleg sam-
skipti. Glöggt auga Stínu fyrir
skemmtilegheitum lífsins og frá-
sagnargáfa voru einstakir eðlisþætt-
ir hennar. Enginn skóli skapar slíkan
listamann.
Fyrir allt þetta, hjálp og trygga
vináttu, sendum við henni hjartans
kveðjur og þakkir. í þeirri trú, að
undur lífsins séu fleiri en hugur gríp-
ur, bjóðum við sorginni sátt. Fegurð
og friður fylgi elskulegri vinkonu
okkar þangað sem lífið skilar okkur
öllum.
Brynhildur K. Andersen
og fjölskylda, Sólvallagötu 59.
„Því er hljóðnuð þýða raustin, hún
sem fegurst kvæðin kvað?“
Þetta litla stef kveikir ótal minn-
ingar um vinkonu okkar Kristínu
Sólveigu Sveinbjömsdóttur. Aðeins
er liðið rétt ár frá því að við hitt-
umst til að samfagna Stínu á fimm-
tugsafmæli hennar og því er erfitt
að sætta sig við að sjá ekki lengur
bjarta brosið hennar sem feykti
burtu vandamálum líðandi stundar.
Geta ekki hringt og fengið skjót
svör við ótrúlegustu spumingum um
liðna tíð, ártöl, atburði, fólk, kvæði
eða hvað sem var sem hún Stína
geymdi í kollinum sínum. Leitað til
hennar í leik og starfí, þess fullviss
að fara aldrei „bónleiður til búðar“
væri þess nokkur kostur.
Henni var lagið að lyfta hvers-
dagslegu amstri í hæstu hæðir og
umvefja það rómantískum lýsingum
svo streitan og þunga skapið hvarf
eins og dögg fyrir sólu.
Hún var glæsileg kona, glaðlynd
og jákvæð og laðaði fram góðar
hugsanir og leitaðist ætíð við að sjá
hið allra besta í fari fólks og björtu
hliðarnar á tilverunni. Félagslynd
var hún Stína og átti gott með að
umgangast fólk. Það var því við
hæfi að hún verði starfsævi sinni
við fjölförnustu götuna í bænum,
Laugaveginn. Sú gata verður ekki
söm um langa tíð eftir brottför henn-
ar. Gott var að reka nefið í gættina
hjá Stínu og fá birtuna frá brosinu
hennar og falleg ljóðræn orð um
veðrið, góðar óskir um bjartan dag
og ástarkveðjur til fjölskyldunnar í
veganesti. Hún veitti af rausn vin-
áttu og gleði.
Stína var í hjarta sínu listamaður.
Tilfinningarík, rómantísk, hagmælt,
fljúgandi mælsk og talaði svo fallegt
íslenskt mál að eftir því var tekið.
Hún átti auðvelt með að tjá sig með
ljóðum, hafði unun af því að syngja
og kunni alla texta. Við vinkonumar
nutum þess á okkar mörgu ferðalög-
um og samverustundum að sitja all-
ar í hnapp og syngja saman við gít-
arundirleik, eða hlusta þegar hún
söng sitt uppáhaldsljóð, „Bréfið
hennar Stínu", eins og henni einni
var lagið. Þá var það ekki síður
notalegt eftir erfíðan ferðadag að
halla sér og hlusta á hana miðla
okkur af ljóðum Tómasar og Dav-
íðs, og sofna síðan út frá því.
Við þökkum Stínu samfylgdina
og vottum ykkur elsku Grétar og
fjölskylda okkar dýpstu samúð og
Biðjum Guð að styrkja ykkur í sorg-
inni.
Edda, Gógó, Halldóra,
Sigrún og Soffía.
Elskuleg vinkona mín hún Kristín
er látin, þetta er óraunverulegt, ég
er orðlaus.
Falleg lífsglöð kona í blóma lífs-
ins, með skemmtilega framtíðar-
drauma er hrifin frá okkur, þetta
er sárt.
Við Kristín, sem í góðra vina hópi
var kölluð Stína, áttum það sameig-
inlegt að sinna verslunarstörfum við
Laugaveginn í áraraðir, eiga heimili
okkar og vera nágrannar í Fossvog-
inum og síðast en ekki síst að vera
saman í hárgreiðslutímum vikulega
hjá henni Hönnu Kristínu „okkar" í
Kristu, í um það bil tuttugu ár.
Þar áttum við einstakar og
ógleymanlegar stundir. Lífsgleðin
geislaði af Stínu, þar voru umræður
um félagsmál, sefn hún tók mikinn
þátt í, og um ýmis þjóðmál, og allt
var rætt á jákvæðu nótunum, og
mikið hlógum við oft, því hún hafði
svo góða frásagnarhæfileika.
Ég kom sem endurnærð af þess-
um „fundum" okkar og oft sagði
Stína „Erla nú erum við fimm árum
yngri“. Ég er þakklát fyrir þessar
stundir og vináttu hennar.
Nú er efst í huga mér fjölskylda
hennar sem var henni svo kær, elsku
Grétar minn, Margrét, Jóna Björg
og Sveinbjöm, við Skúli sendum
ykkur og öðrum ástvinum innilegar
samúðarkveðjur og biðjum góðan
Guð að styrkja ykkur. í huga okkar
verður minningin um Stínu eins og
fögur rós.
Blessuð sé minning hennar.
Erla Vilhjálmsdóttir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Okkur var svo sannarlega brugðið
þegar við fregnuðum andlátið henn-
ar Stínu hinn 8. mars. Andlátið kom
okkur svo sannarlega á óvart. Það
fyrsta sem kom upp í hugann hjá
okkur var að ekki ættum við eftir
að sjá Stínu oftar labba niður Vita-
stíginn á leið til vinnu sinnar, veifa
og brosa sínu geislandi brosi til okk-
ar. Við kynntumst Stínu og fjöl-
skyldu þegar við fluttum í næsta
hús við fjölskyldu hennar árið 1978.
Það voru börnin sem leiddu fjölskyld-
+
Faðir minn, tengdafaðir og afi okkar,
HÖSKULDURSTEFÁNSSON,
Víðiiundi 20,
Akureyri,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju miðvikudaginn 18. mars
kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Hjúkrunarheimilið Hlíð.
Sigrún Höskuldsdóttir, Símon Steingrírnsson,
Pálmi Símonarson, Einar Símonarson.
t
Þökkum auðsýnda samúð viö andlát og útför föður okkar og bróður,
ÞOVALDAR GUÐMUNDSSONAR,
ísafirði.
Þóra Þorvaldsdóttir,
Guðmundur Þorvaldsson,
Rannveig Þorvaldsdóttir,
Ingunn Þorvaldsdóttir,
Hulda G. Mogensen
og fjölskyldur.
+
Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur samúö og vinsemd
við andlát og útför
ALBERTS EINVARÐSSONAR
frá Marbakka,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks og vistmanna á Dvalarheimilinu
Höfða fyrir góða umönnun og hlýhug.
Helga Indriðadóttir,
Indriði Albertsson, Helga Sveinbjörnsdóttir,
Einvarður Rúnar Albertsson, Ingibjörg Sólmundardóttir,
Rósa Kristín Albertsdóttir, Gunnar Hafsteinsson,
Helga Þórný Albertsdóttir, Sturlaugur Gíslason.
urnar saman og hefur alltaf verið
samgangur okkar á milli þar sem
börnin hennar eru á svipuðum aldri
og börnin okkar. En svo urðu þau
eldri og samganguiinn varð ekki
lengur á hveijum degi. En samgang-
urinn var samt áfram á milli okkar
og er nú búið að ijúfa stórt skarð í
hann.
Við biðjum góðan guð að styrkja
eftirlifandi eiginmann, böm, tengda-
syni, barnaböm, móður Stínu og
aðra ástvini. Við vitum að þið eigið
um sárt að binda og söknuðurinn
er mikill. Blessuð sé minning hennar.
Fjölskyldan Lálandi 24.
Enginn tími, enginn staður,
enginn hlutur dauða ver.
Bú þig héðan burt, ó maður,
brautarlengd þú eigi sér.
Vera má, að vegferð sú
verði skemmri en ætlar þú.
Æskan jafnt sem ellin skundar
eina leið til banastundar.
(Bjðm Halldórsson)
Fréttir geta stundum verið svo
íjarri öllu viti og sanngimi að maður
neitar að trúa þeim. Jafnvel áratug-
ir geta liðið svo, að maður sætti sig
ekki við skyndilegt fráfall vinar og
félaga.
Þannig var okkur nú farið, er við
fengum þá sorglegu frétt að nánasti
vinur og samstarfsmaður okkar
væri allur. Hún elsku Stína okkar.
í gær glöð og kát og geislaði af
henni eins og alltaf, en í dag ekki
á meðal okkar.
Við sitjum hér og hugsum til
hennar, sem ávallt var svo full af
lífsgleði og ánægju, okkur leið alltaf
vel í návist hennar, eins og öllum
sem þekktu Stínu, enda átti hún
marga góða vini.
Hjá henni þroskuðust og döfnuðu
margir mannlegir eiginleikar sem
við mátum mikils og gæddu um-
hverfið fegurð.
Hún sýndi ætíð hversu mikils hún
mat réttlæti og hafði alltaf ástæðu
til að gleðjast eða hryggjast með
þeim sem ástæðu höfðu til. Hún vildi
vanda allra leysa og var fljót til, og
orð hennar stóðu sem stafur á bók.
Stína var okkar trausti vinur sem
við gátum alltaf reitt okkur á. Og
nú þegar hún er farin og ný vinnu-
vika er hafin og við sitjum niðri í
búð og horfum á stólinn hennar
Stínu auðan, þá fýllumst við söknuði
og trega. Það verður sárara en orð
fá lýst að sætta sig við að hún eigi
ekki eftir að vera framar hér með
okkur. Hér er nú tómlegt og hljótt.
En reynum að sætta okkur við
það sem hún sagði svo oft: „Þeir sem
guðirnir elska deyja ungir“, og „ást-
vinunum sem eftir verða er ætlað
að taka út ákveðið þroskaskeið".
Við kveðjum nú elsku Stínu okkar
og þökkum henni allar gleðistundirn-
ar og biðjum álgóðan Guð að gæta
hennar og geyma.
Elsku Grétar, Magga, Jóna Björk,
Sveinbjörn og Margrét, ykkur og
öðrum aðstandendum sendum við
okkar dýpstu samúðarkveðjur við
þetta þunga áfall.
Gilli, Maja, Siggi og Tinna.
Af eih'fðar ljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en augað sér,
mót óllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson)
Og nú var um seinan að sýna þér allt það traust,
sem samferðafólki þínu hingað til láðisf—
að votta þér. Það virtist svo ástæðulaust
að vera að slíku fyrst daglega til þín náðist.
(Tómas Guðmundsson)
Kveðja frá Gilla og Sigga.
Fleirí minningargreinar um
Kristínu Sólveigu Svein-
björnsdóttur bíðn birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
+
Móðir mín,
SIGURBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR,
Grænuhlíð 20,
verður jarðsungin frá nýju Fossvogskapellunni þriðjudaginn 17.
mars kl. 15.00. Jarðsett verður í Hafnarfjarðarkirkjugarði.
Magnea Jónína Magnúsdóttir.
+
Elskulegur faðir okkar, afi og langafi,
BALDUR MAGNÚSSON
frá Hólabaki,
Hraunbæ 98,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Árbæjarkirkju mánudaginn 16. mars
kl. 15.00.
Ingibjörg, Magnhildurog
Kristíana Baldursdætur,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærrar eiginkonu minnar, móður, tengdamóður og ömmu,
ERNU DANÍELÍNU MAGNÚSDÓTTUR,
Hvanneyrarbraut 36,
Siglufirði.
Sérstakar þakkir færum við læknum og starfsfólki sjúkrahúss
Siglufjarðar fyrir alla þeirra umönnun.
Sigurður Gislason,
Gísli J. Sigurðsson, Karóli'na M. Thorarensen,
Erna S. Gísladóttir.
+
Þökkum af alhug öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og stuðn-
ing við andlát og útför
VILHJÁLMS ÞÓRS ÞORBERGSSONAR,
Vogagerði 27,
Vogum.
María Henley,
Kristín Vilhjálmsdóttir, Jóhann Vilhjálmsson,
Vilhjálmur Þór Vilhjálmsson, Jóna Aðalheiður Vilhjálmsdóttir.
Þorbergur Bjarnason.