Morgunblaðið - 24.06.1992, Page 28

'28
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 24. JÚNÍ 1992
+ ÁRNI Þ. JÓNSSON frá Hrffunesi, sem lést í Heiðarbæ 17. júní síðastliðinn, verður jarðsunginn frá Grafarkirkju föstudaginn 26. júnf kl. 13.00. Aðstandendur.

+ Elsku litli drengurinn okkar, ANDRI MÁR KARLSSON, lést í Landspítalanum 22. júní. Valgerður Samsonardóttir, Karl ísdal, og börn.
+ Ástkær eiginmaður minn, BJÖRN L. EINARSSON, Hjaltabakka 22, Reykjavfk, lést í Borgarspítalanum 22. júní. Fyrir hönd fjölskyldunnar, Hafdís Sigurðardóttir.
+ Elsku litla dóttir okkar og systir, MARGRÉT RÖGNVALDSDÓTTIR, Álagranda 10, Reykjavík, lést í Barnaspítala Hringsins mánudaginn 22. júní. Unnur Bjarnadóttir, Rögnvaldur Dofri Pétursson, Nanna Kristfn Magnúsdóttir.
-♦ -
+ Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, JÓN EGILSSON, Selalæk, lést aðfaranótt 23. júní í Sjúkrahúsi Suðurlands. Ólöf Bjarnadóttir, börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabarn.

+ Ástkær eiginkona mín og móðir, ÞÓRUNN ÞORLEIFSDÓTTIR, Hraunbæ 26, Reykjavík, andaðist í Landspítalanum þann 16. júní. Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Þökkum auðsýnda samúð. Ludvig Hjörleifsson, Smári Ludvigsson.

+ Móðir okkar, tengdamóðir, amma og systir, GUÐRÚN MARKÚSDÓTTIR, Sólvallagötu 6, verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík fimmtudaginn 25. júní kl. 13.30. Markús ívar Magnússon, Svanhildur Sigurðardóttir, Guðrún Magnúsdóttir, Trausti Júlíusson og barnabörn, Sigrún Markúsdóttir.

I - / + Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu, LÍNU KNÚTSDÓTTUR, Meistaravöllum 21, verður gerð frá Fossvogskirkju, föstudaginn 26. júní kl. 10.30. Sheila Jensen, OleJensen, Jóhanna Finnbogadóttir, Þorsteinn Finnbogason, Jórunn Finnbogadóttir, Hörður Hjartarson, Þorbjörn Finnbogason, Jackee Finnbogason, Knútur Finnbogason, Mary Cullinane, Inga Flnnbogadóttir, Sævar Eiríksson, Bára Finnbogadóttir, Högni Gunnarsson, Heiðrún Finnbogadóttir, Ari Hallgrfmsson, Ásdfs Finnbogadóttir, Sigurður Ólafsson, Finnbogi Finnbogason, Kolbrún Óladóttir, Atli Ólafsson, barnabörn og barnabarnabörn.
Hólmfríður Páls-
dóttír — Minning
Fyrir 54 árum áttum við bekkjar-
systkinin, stúdentaárgangur úr
Menntaskólanum frá 1944, fyrst
samleið með okkar kæru Hólmfríði
Pálsdóttur, sem nú er kvödd.
Haustið 1938 hófum við nám í
1. bekk af 6 samkvæmt þáverandi
skipan. Vorið áður höfðu um 100
nemendur háð inntökupróf en aðeins
fjórðungur fékk inngöngu, þar á
meðal Fríða sem var námfús og
átti létt með skólagöngu enda hörk-
ugreind.
Aðrir munu rekja ættir Fríðu en
ég vil nefna vináttu föður míns við
föðurbróður Hólmfríðar, séra Jakob
Lárusson, er kenndur var við Holt
undir Eyjafjöllum. Þá átti hún mikla
vináttu að sækja til Bjöms Hall-
dórssonar, frænda míns og ekki síst
Mörtu konu hans' Pétursdóttur er
býr á æskustöðvum fjölskyldu
minnar við Fjólugötu bak við Lauf-
ás.
Skólaganga með Fríðu var gullið
tímabil á ævi okkar bekkjarsystkina
frá 1938 til 1944 á umbrotatímum
stríðsára, þ. á m. með tveggja ára
herleiðingu skólans í nýbyggingu
Háskólans árin 1940-42.
Hægt væri að bregða upp mörg-
um skemmtilegum atburðum í lífi
okkar bekkjarsystkinanna, þ. á m.
góðum minningum frá Freyjugötu
34 sem faðir hennar reisti og var
heimili foreldra hennar og Fríðu
nánast alla ævina, Selsferðir og
margt fleira.
Hún fékk snemma áhuga á leik-
list og fetaði í fótspor bróður síns,
Lárusar Pálssonar. Hún var tvisvar
einn aðalleikarinn í leikkvöldi
Menntaskólans, kallað Herranótt.
Lékum við saman í Spanskflugunni
vorið 1943 og gerðum mikla lukku
í Iðnó, Stokkseyri og Grindavík.
Þurfti að tvítaka sýninguna á
Stokkseyri vegna mikillar aðsóknar.
Fríða fékk síðan hlutverk bæði hjá
Leikfélagi Reykjavíkur í Iðnó og á
fjölum Þjóðleikhússins, þ. á m. í
Silfurtunglinu. Fríða var fullnema
leikkona eftir leiknám í Svíþjóð,
Danmörku og við Konunglega leik-
listarskólann í London, RADA, en
áður var hún við norrænu deildina
í Háskólanum. Hún var eftirsótt til
kennslu og leikstjómar úti á landi.
Fríða var starfsmaður við Lands-
bankann á þriðja áratug sem full-
trúi í skjalageymslu og kynnti sig
þar vel. Hún barðist við harðan sjúk-
dóm á annan áratug og átti erfiða
ævi í lokin. Þau bekkjarsystkin sem
helst studdu við hana í mótlætinu
voru Kristín Helgadóttir, Björg Val-
geirsdóttir og síðast en ekki síst
okkar ágæti bekkjarfélagi, Karl Jó-
hann Guðmundsson leikari, sem stóð
með henni ámm saman allt til loka.
Það er gott dæmi um þá einurð
og þann vilja sem Fríða hafði til að
bera, þegar hún leiddi okkur bekkj-
arsystkinin til að standa að gjöf til
Menntaskólans á 25 ára stúdentsaf-
mæli okkar, með jubilárgöngum
ársins 1969. Hún tók það í sig að
árgangarnir skyldu sameinast um
smíði listaverks Ásmundar Sveinss-
onar, Andlits sólar, er enn stendur
á bráðabirgðastað framan Mennta-
skólans, frumverkið áttfaldað. Fyrir
Ásmundi mun hafa vakað að koma
upp fyrsta „non-figurativa“ lista-
verkinu á opinberum stað í miðri
Reykjavík. Hún leiddi þetta með sín-
um sterka vilja og rak okkur strák-
ana áfram svo að verkið var afhent
17. júní þetta ár, eins og til stóð,
en mikið gekk á áður við alls konar
andbyr, þ. á m. skiptar skoðanir
ráðamanna um staðsetningu verks-
ins, og það tók meira en tvö ár að
sjá fyrir endann á fjárreiðunum.
Fríða okkar kær skilur eftir sig
góðar og sterkar minningar. Ég flyt
hlýjar kveðjur okkar bekkjarsystk-
inanna með þakklæti fyrir sam-
fylgdina.
Björn Tryggvason.
Ekki er nema rétt og skylt að
við, sem fluttum síðast í þetta hús,
Freyjugötu 34, kveðjum konuna sem
ól hér allan sinn aldur, átti hér sína
ætt og sín óðul. annað hefði Fríðu
þótt ómyndarlegt. Hún setti svip
sinn á húsið og ekki fór á milli
mála hvar hún bjó; forhengið niðri
í stiga gaf til kynna að hér tæki
við hennar ríki. Þegar Fríða stakk
súkkulaðimola að börnunum í hús-
inu, sem litu inn, og við fórum að
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, er sýndu okkur samúð,
hlýhug og vináttu við andlát og útför móður okkar, tengdamóð-
ur, ömmu og langömmu,
JÓNINU HALLDÓRSDÓTTUR,
Neskaupstað.
Einar Ármannsson, Jóhanna Jóhannsdóttir,
Stefanía Ármannsdóttir, Ársæll Guðjónsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og aðrir vandamenn.
t
Faðir okkar, bróðir og systursonur,
JÓN VIÐAR ÞORSTEINSSON ÁGÚSTSSON,
verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu fimmtudaginn 25. júní
kl. 15.00.
OddnýSigurlaug Jónsdóttir, Stefán Bergþór Jónsson,
Hulda Jónsdóttir, Kristjana Helga Jónsdóttir,
Sunna Guðrún Jónsdóttir,
Halla Ágústsdóttir, Guðrún Ágústsdóttir,
Ágúst Agústsson, Oddný Bergþóra Helgadóttir.
+
Faðir minn, tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS EINARSSON
skipstjóri,
Meðalholti 11,
Reykjavík,
lést 11. júní sl. í Landspítalanum.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð.
Leifur Magnússon, Þórunn Edda Sigurjónsdóttir,
Þórður Einar Leifsson,
Arndis Leifsdóttir, Ólafur Tryggvi Egilsson,
Ingibjörg Jóna Leifsdóttir
og barnabarnabörn.
malda í móinn í nafni tannvemdar
og hollustu stóð ekki á svarinu: í
mínu húsi er það ég sem ræð hvað
bömin fá í munninn.
Allt frá því að fórhenginu sleppti
var hennar partur í húsinu eins og
dagbók ævi hennar: Húsgögn sem
faðir hennar smíðaði, gjafir síðustu
jóla með áfestum kortum, áritaðar
hljómplötur, gulnaðar úrklippur um
Láms bróðir hennar, gamla viðtæk-
ið í hornherberginu sem flutti út-
varpsleikritin af krafti um íbúðina.
Það var lífsmarkið af loftinu sem
lengst hljómaði. Fríðu þótti líka
gott að heyra fótatak í stiganum
og gleðiraust í húsinu eins og hún
hafði sjálf stofnað óspart til á fyrri
ámm þegar heilsan var betri. Þegar
unglingamir á okkar heimili fengu
eitt sinn að halda mannfagnað á
eigin vegum kvartaði hún yfir því
á eftir — að það hefði ekkert heyrst
í þeim.
Þetta var hennar hús, byggt af
föður hennar og mótað af ýmsum
venjum sem hún hélt óspart á lofti;
hún var furðu-íhaldssöm í mörgum
háttum þrátt fyrir róttækni á öðmm
sviðum. Þakjámið skyldi tjargað
eins og alltaf hafði verið gert þó
að verkið kostaði mánaða bið eftir
réttu veðri. Stigagangurinn átti að
vera tvílitur áfram og varla þyrfti
að ræða það frekar; en eftir nokkr-
ar samningaviðræður, sem í senn
vora stormasamar og spaugilegar,
gaf hún að mestu eftir en hafði
haft æma skemmtun af.
Kannski var það þessi íhaldssemi
og formfesta sem gaf lífinu gildi
og veitti henni reisn í öllu heilsuleys-
inu: Fríða að staulast niður stigann
á föstudagsmorgni í vikulega
hárlagningu, Fríða komin í fína
sloppinn og mætt í barnaafmæli hjá
okkur með spaugsyrði á vörum,
Fríða að biðja okkur að opna fyrir
sig niðursuðudós eða stilla útvarpið
og þakkar fyrir sig eins og við hefð-
um drepið drekann og frelsað prins-
essuna. Allt gat orðið að rítúali og
var gert með stíl og elegans.
Þannig viljum við minnast þess-
arar ágætu og ijölgáfuðu konu,
Hólmfríðar Pálsdóttur.
Guðlaug Magnúsdóttir,
Þorsteinn Helgason.
Látin er í Reykjavík eftir langt
og strangt veikindastríð, Hólmfríður
Pálsdóttir eða Fríða eins og vinir
hennar kölluðu hana. Hún fæddist
29. júlí 1923, dóttir hjónanna Jó-
hönnu Þorgrímsdóttur og Páls Lár-
ussonar. Að loknu stúdentsprófí frá
MR 1944 stundaði hún nám í ís-
lensku við Háskóla íslands, en hélt
síðan utan til náms, fyrst til Svíþjóð-
ar og Danmerkur en síðan til Bret-
lands, en þar nam hún leiklist við
Royal Academy of Dramantical Arts
í London. Leiklistin var hennar
hugðarefni alla tíð, þó að lítt sinnti
hún því að koma sjálfri sér á fram-
færi, eins og það er oft kallað.
Hún var starfsmaður Landsbanka
íslands um áratuga skeið, en bjó
þannig um hnútana að hún gæti
sinnt leiklistarstörfum þegar eftir
því var leitað. Hún fékkst töluvert
við leikstjórn úti á landsbyggðinni
og um tíma starfaði hún með ný-
stofnuðu Brúðuleikhúsi í Reykjavík.
Hvar sem hún kom varð henni vel
til vina og ógleymanleg manneskja
þeim sem henni kynntust.
Fríða var náinn vinur foreldra
minna og tengdist æskuheimili mínu
sterkum böndum. Við systkinin lit-
um á hana eins og eina af fjölskyld-
unni. Hún tók þátt í því sem gerð-
ist á heimili okkar með lifandi áhuga
á öllu sem okkur varðaði. Fríða eign-
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
IWm blómaverkstæði
JÖINNA^
Skólavörðustíg 12
á horni Bérgstaöastrætis
sími 19090