Morgunblaðið - 14.08.1992, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. ÁGÚST 1992
POLLUX 126 ....
Mamma! Hverju svörum við
um aðildina að efnahags-
svæðinu?
!
BREF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Af hverju er grasagarð
urinn ekki auglýstur?
Frá Þorsteini Einarssyni:
Ágæti Velvakandi.
MARGUR flýr til þín tii þess að létta
á hjarta sínu gremju eða hrifningu.
Knýjandi er oftar hið fyrrtalda. Jafnt
er nú komið þessu tvennu er ég hef
að rita þér þetta bréf. Gremjan staf-
ar af auglýsingu borgaryfirvalda sem
heyrst hefur oftsinnis í fyrrasumar
og svo aftur á yfírstandandi sumri.
Hún vekur athygli á þrennum ágæt-
um stöðum í eign borgarinnar: Við-
ey, Árbæ og Húsdýragarðinum.
Borgarar og gestir í borginni eru
hvattir til heimsókna. Hví eru þessir
þrír staðir teknir fram yfír mörg
hugljúf unaðssetur borgarinnar? Er
þessi þrenning frekust til útgjald-
anna? Auglýsingamar eiga ef til vill
að auka aðsókn og þar með tekjur,
þvf að aðgangur er seldur.
Eitt unaðssetranna, sem þögnin
hjúpar er Trjá- og grasagarðurinn í
Laugardal. Hann geymir sannan
unað, fegurð og fróðleik. Allt ókeyp-
is! Um daginn heyrði ég á tal hjóna,
sem komu frá Húsdýragarðinum.
„Eigum við ekki að fara í Grasagarð-
Frá Sesselju Guðmundsdóttur:
NÚ ER verið að taka gömlu raflín-
una niður sem lá milli Suðumesja
og Hafnarfjarðar og er það gott svo
langt sem það nær en verktakinn
verður að huga betur að því sem
hann gerir og ganga betur um nátt-
úmna. í landi Hvassahrauns, rétt
ofan Reykjanesbrautarinnar, er
skemmtilegt svæði sem er á náttúm-
minjaskrá og þar hefur verktakinn
unnið spjöll sem Ijót em að sjá. Á
umræddu svæði eru nokkrar hraun-
kúpur eða hraundríli hol að innan
sem nefnd em Hvassahraunskatlar
núorðið en svæðið heitir í raun
Strokkamelur. Svo furðulegt sem það
nú er hefur vinnuvél verið ekið þvert
yfír svæðið og mulið eitt hraundrílið
undir sér. Mjög auðvelt hefði verið
að krækja fyrir katlana en sá sem
inn?“ „Nei, þar er bara gras og
blóm,“ svaraði konan. Grasflatir eru
víðfeðmar, blómjurtir æðimargar
ásamt blómleysingjum og þá tré og
runnar margra tegunda. I gróður-
húsi, sejn opið er almenningi eru
fágætar tegundir, t.d. rósir, japansk-
ir barrviðir, nýsjálenskar blómjurtir,
kíví og víðir, bambus og vatnaliljur.
í snoturlega hlaðinni hæð með
niðandi læk em allmargir fulltrúar
úr flóm íslands. Þurrlendis- og vot-
lendisgróður. í steindysi ágætt safn
byrkninga. Þá skal eigi gleymt all-
stóm svæði skrúðgarðajurta, sem
mörgum fínnst sérstakt.
Ég hef tvívegis heyrt á tal er-
lendra ferðamanna sem skoðuðu ís-
lensku flómdysin. Þeir höfðu opnar
bækur, án efa flórulista, og svo
mynduðu þeir og rituðu í vasabæk-
ur. Þeir létu heyranlega ánægju í
ljós sín á milli yfír hve margt var
að sjá hánorrænna jurta. Einn daginn
í júlí beygði sig gömul kona yfír beð
hófsóleyjar.og steinbijóta. Hún taut-
aði fyrir munni sér: „... smávinir
fagrir ...“ Þannig er Tijá- og grasa-
garður Reykjavíkurborgar unaðsset-
ók þama um hefur greinilega ekki
vitað um þessi fallegu náttúmverk
eða mðst yfír svæðið í hugsunar-
leysi. Ef lagning vega eða lína þarf
samþykki Náttúruverndarráðs af
hveiju fylgist ráðið þá ekki einnig
með niðurrifí eins og þama á sér
stað og fyrirbyggir þar með slík
skemmdarverk?
Fyrir ofan Voga í Vatnsleysu-
strandarhreppi hafa fundist nokkrar
kopabólur fastar í klöppum. Bólurnar
em ca. 2 sm í þvermál, era tölusett-
ar og liggja með ca. 100 m millibili
frá suðri til norðurs, gætu verið
20-30 ára gamlar. Greinilega hafa
einhveijar mælingar farið þama
fram og ef einhver gæti gefið upplýs-
ingar yrðu þær vel þegnar.
SESSEUA GUÐMUNDSDÓTT-
IR,
Brekkugötu 14, Vogum.
ur hveijum sem gefur sér tíma til
þess að ganga um hann og virða
fyrir sér fjölbreyttan gróður í vistlegu
umhverfi - og minnist þess að að-
gangur er ókeypis.
í sjónvarpi er flóra Islands kynnt
á aðlaðandi hátt af Jóhanni Pálssyni
og Hrafnhildi Jónsdóttur. Þau mættu
geta beðanna með íslenskum jurtum
í nokkram íslenskum almennings-
görðum og þar á meðal í Laugardal
í Reykjavík.
ÞORSTEINN EINARSSON,
Laugarásvegi 47, Reykjavík.
Það er
vandlifað,
mömmur
Frá Halldóru Maríu Steingríms-
dóttur:
ÞAÐ hefur verið vitað að konur em
konum verstar. Regína, er þessi grein
þín í Morgunblaðinu 13. ágúst síðast-
liðinn innlegg í kvenréttindabarátt-
una?
Regína, þú heldur að heimavinn-
andi húsmæður séu bestu mömmum-
ar. Málið er að það em gæðin en
ekki magnið sem skipta máli í þessu
sambandi. Það er að geta náð því
að vera vinur barna sinna. Einnig
er það öryggið sem þú veitir barninu
sem skiptir líka meginmáli. Þegar
bam er að þroskast er mikilvægt að
það finni að það er ekki öðruvísi en
hin börnin, á ég þá við þegar barnið
vantar hjól, skíði eða öll þau dýru
leikföng sem boðið er upp á í dag.
Ef þú getur ekki veitt barni þínu
þetta þá einangrast það og lokast
af. Sem fullorðin manneskja getur
þessi einstaklingur verið andfélags-
legur, átt í erfíðleikum í mannlegum
samskiptum og verið óömggur með
sjálfan sig. Ég hef ekki BA próf í
uppeldisfræðum eða MA próf í sál-
fræði, heldur hef ég lifað og næ því
að hugsa sjálfstætt.
HALLDÓRA MARÍA STEIN-
GRÍMSDÓTTIR móðir
Fannafold 21, Grafarvogi
Náttúruspjöll
og koparbólur
Víkverji
Oft hefur verið býsnast yfir því,
að útvarpsstöðvar hafa sumar
útvarpað erlendum vinsældalistum
dægurlaga, án þess að hafa fyrir því
að þýða ummæli kynnisins, sem
mælir á ensku. Víkveiji er sammála
því, að það hljómar fáránlega þegar
amerískur plötusnúður ræðir fram
og til baka um ágæti laganna og
flytjendanna, en auðvitað standa lög-
in sjálf fyrir sínu, því tónlist er jú
alþjóðlegt tungumál, þó textar séu á
ensku. Miklu verr, og gjörsamlega
óafsakanlegt, þykir Víkveija þegar
heilu viðtalsþættirnir úr erlendum
útvarpsstöðvum em fluttir hér. Út-
varpsstöðin Stjaman sendi út fyrir
skömmu þátt, sem í dagskrárkynn-
ingu hét „Focus on the Family".
Víkveiji vissi ekki hvaðan á hann
stóð veðrið, þegar hann heyrði
grátklökka konu lýsa, á klingjandi
amerísku, ýmsum hremmingum, sem
hún hefði lent í um ævina, en kom-
ist heil í gegnum fyrir tilstilli Drott-
ins. Alltaf beið Víkveiji eftir því að
íslenskur útvarpsmaður gripi inn í
skrífar
og þýddi það sem konan var að segja,
en loks þegar önnur rödd heyrðist
en konunnar, þá kom í Ijós að spyrill-
inn var sjálfur bandarískur. Á þeim
tíma, sem Víkveiji entist til að hlusta
á þáttinn, heyrðist ekki eitt orð á
íslensku og þátturinn því algjörlega
óskiljanlegur öðrum en þeim, sem
hafa þokklegt vald á ensku. Gaman
væri að fá að heyra einhveija skýr-
ingu útvarpsstöðvarinnar á þessu og
hvort ætlunin er virkilega sú, að
halda þessu áfram.
XXX
Inýjasta hefti Skímu, málgagni
móðurmálskennara, ritar Vilborg
Dagbjartsdóttir um ljóðakennslu. Þar
bendir hún á, að miklar breytingar
hafí orðið á kennsluháttum á þeim
síðustu fjörutíu árum, sem hún hafí
verið kennari og flestar til hins betra
að hennar dómi. Vilborg skýrir frá
því, er hún var á samkomu á sumar-
daginn fyrsta, þar sem börn sáu um
skemmtiatriðin. Henni segist svo frá:
„Meðal þeirra sem fram komu var
hópur ungra barna af einu barna-
heimili borgarinnar. Þau sungu og
fóm með þulur og að lokum sungu
þau auðvitað Maístjörnuna hans Jóns
Ásgeirssonar við texta Halldórs Lax-
ness og allir tóku undir en nú brá
svo við að margir hinna fullorðnu
kunnu ekki textann. Litlu krakkarn-
ir, sum varla orðin þriggja ára, létu
sig ekki muna um að kyija öll þijú
erindin og hvert einasta barn í saln-
um söng fagnandi með. Þarna varð
ég vitni að því sem ég kalla velheppn-
aða Ijóðakennslu á barnaheimilum
og í leikskólum. Reyndar er þarna
að gerast undur sem ég skil ekki
alveg. Litlu bömin í landinu hafa
valið sér þennan erfiða texta til að
gera að sínum. Á skömmum tíma
hefur lag og ljóð orðið þjóðareign
eins og Allir krakkar eða Bíbí og
blaka. Ekki hvarflar það að mér að
bömin skilji inntak ljóðsins, ekki einu
sinni orðin, samt flækjast þau ekki
fyrir þeim og eftir einhveijum dular-
fullum leiðum ratar þetta Ijóð til
sinna.“