Morgunblaðið - 02.10.1992, Síða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. OKTÓBER 1992
Gu ðbjörgE. Har-
aldsdóttir - Minning
Fædd 5. desember 1928
Dáin 27. september 1992
Mig langar í örfáum orðum að
minnast tengdamóður minnar sem
lést sl. sunnudag í St. Jósefsspítala
í Hafnarfirði, eftir hetjulega baráttu
við erfiðan sjúkdóm. Bubba, eins
og hún var alltaf kölluð, var fædd
og uppalin í Hafnarfirði, dóttir hjón-
anna Sigurborgar Guðmundsdóttur
og Haraldar Þórðarsonar. Sem ung
stúlka fór hún til Ingólfsfjarðar í
síldarvinnu eins og títt var á þeim
árum. Þar kynntist hún Ólafi M.
Norðfjörð. Bubba og Olli giftu sig
9. apríl 1949 og hófu búskap á
Garðavegi 7 í Hafnarfirði þar sem
þau bjuggu tii ársins 1975, en þá
fluttu þau að Sléttahrauni 24 og
bjuggu þar alla tíð. Þeim var fímm
stúlkubama auðið. Árið 1987 féll
Ólafur snögglega frá og reyndi þá
á samheldni flölskyldunnar og ekki
var annað hægt en að dáðst að
dugnaði Bubbu á þeim erfiðu tím-
um.
Henni fór saumaskapur einstak-
lega vel úr hendi og starfaði við
saumaskap mestan hiuta ævi sinn-
ar, nú síðast sem yfírsaumakona á
saumastofu Kópavogshælis.
Ég kynntist Bubbu er við Gyða,
næstelsta dóttir hennar, byijuðum
að rugla reitum saman árið 1976.
Ófáar gleðistundir áttum við saman
og er mér þá ofarlega í huga allar
ferðimar í sumarbústað á Laugar-
vatni þar sem oft var glatt á hjalia
og oftar en ekki var öll fjölskyldan
samankomin. Bubba og Olli höfðu
mjög gaman af renna fyrir fisk og
vom góðir veiðimenn, énnfremur
var mikið spilað og þá aðallega
bridge. Eftir að Ólafur féil frá fór-
um við Bubba oft saman með stöng
að fallegri á eða vatni. Síðasta ferð-
in sem við fórum var fjölskylduferð
um síðustu verslunarmannahelgi,
þar sem dvalið var á Hóli í Landeyj-
um, og að sjálfsögðu var bæði tek-
ið í stöng og spil. Þrátt fyrir að á
þessum tíma væri Bubba þungt
haldin af þeim sjúkdóm er seinna
bar hana ofurliði, lék hún við hvern
sinn fingur í faðmi fjölskyldunnar.
Ferð þessi er mér og fleirum
ógleymanleg.
Margt er það og margt er það
sem minningamar vekur.
Þær em það eina
sem enginn frá mér tekur.
(Davíð Stefánsson)
Að lokum vil ég fyrir hönd
tengdasona Bubbu þakka henni
árin sem við áttum saman.
Guð gefi mér æðruleysi til að
sætta mig við það sem ég fæ ekki
breytt og kjark til að breyta því sem
ég get og vit til að greina þar á milli.
Elías Már.
Mig iangar til að minnast hennar
elsku ömmu minnar í fáeinum orð-
um. Allar þær góðu stundir sem
við áttum saman og það sem hún
kenndi mér um lífið og tilveruna
er alveg ómetanlegt. Þessar minn-
ingar mun ég ávallt geyma í bijósti
mér. Hún amma mín var mikil
kjamorkukona og ekki vantaði
glæsileikann hvort sem var í fram-
komu eða klæðaburði. Alltaf gat
hún komið manni til að hlæja og
það voru nú ekki lítil lætin þegar
dætumar og amma vom saman
komnar. Hið síðasta ár spiluðu þær
saman alltaf einu sinni í viku og
hafði ég lúmskt gaman af því að
fylgjast með, því það sem gat oltið
upp úr þeim var ótrúlegt enda mik-
ið hlegið.
Hún amma mín, eins og flestir
vita, var saumakona af lífi og sál.
Hún var alltaf í nýjum fötum eða
í rauninni gömlum því hún hafði
breytt einhveijum fötum sem hún
fann inn í skáp. Það sem einu sinni
vom garmar vom orðin hin glæsi-
legustu föt. Alltaf var amma boðin
og búin til að sauma á mig. Eitt
sinn var mér boðið í hóf og vantaði
eitthvað til að fara í svo ég hringdi
í ömmu, ég vissi ekki hvað mig lang-
aði í en eftir að ég og amma höfð-
um spjallað saman þá vomm við
fullar af hugmyndum sem engum
hefði dottið í hug. En bíðið við, því
um leið og við amma vomm búnar
að sjóða þetta saman þá komu
dæturnar og vildu endilega fá að
skoða þetta. Þótt amma og afi hafi
átt fimm dætur samkvæmt bókinni
finnst mér ég oft vera sú sjötta.
Það síðasta sem hún amma mín var
á fullu við var að pijóna peysu, hún
talaði oft um þessa peysu og sagði
okkur hvemig hún ætlaði að hafa
hana. Þetta var ekki einungis pijón-
uð peysa heldur fylgdu aukahlutirn-
ir eins og blúndur, fallegar tölur
og fleira sem gerðu peysuna
„ömmulega". En því miður gafst
henni engin tími til að nota hana.
Nú líður henni ömmu minni loks-
ins vel eftir þennan kvalarmikla
tíma sem þessi hræðilegi sjúkdómur
olli henni en sterk var hún og mik-
ið þurfti til að yfirbuga hana. Á
stund sem þessari hugsa ég: Af
hveiju er Guð svona ósanngjam,
hún sem trúði á Hann en samt tek-
ur Hann hana frá okkur. Ætli þetta
sé eigingirni að vilja hafa hana hjá
okkur aðeins lengur, hún sem var
svo ung og full af hugmyndum. Ég
vil þakka henni elsku ömmu minni
fyrir þær yndislegu stundir sem við
höfum átt saman og eigum eftir
að eiga saman og styrkurinn sem
hún hafði í fómm sínum mun ávallt
lifa í minningu minni. En eitt veit
ég að ég mun hitta hana aftur.
Guðbjörg Norðfjörð.
Hinn 27. september lést í St.
Jósepsspítala í Hafnarfírði systir
mín og vinkona, Bubba eins og hún
var alltaf kölluð.
. Bubba fæddist á Selvogsgötu 8
5. desember 1928 og fluttist að
Halldórskoti á Hvaleyri við Hafnar-
fjörð komung að árum og ólst þar
upp í besta yfirlæti.
I kringum 1945 kynntist hún
Ólafí Norðfjörð Magnússyni eða
Olla, eins og hann var alltaf kallað-
ur. Þetta var á síldarárunum þegar
Bubba réð sig til Ingólfsfjarðar og
kynntist Olla þar. Arið 1946 fóm
þau til Hafnarfjarðar og stofnuðu
heimili á Garðavegi 7 við hliðina á
okkur sem vorum á Garðavegi 9.
Ég eignaðist 8 börn, en hún 5 börn,
allt stúlkur. Það var gaman að fylgj-
ast með uppvexti á svona stómm
bamahóp, ærslin og lætin, það gekk
á ýmsu í þá daga.
Ég sakna hennar sárt og mun
alltaf minnast hennar sem góðrar
og yndislegrar systur og vinkonu,
því það var hún. Hún stóð alltaf
við hliðiná á okkur á hveiju sem
gekk og þau hjónin, en Olli lést 21.
apríl 1987 mjög snögglega og var
það mikill missir fyrir hana en hún
stóðst þessa raun með dyggum
stuðningi dætra, tengdasona og
barnabarna sinna.
Við vomm mjög samrýndar í
gegnum árin og vorum á Garðaveg-
inum í um 30 ár. Við gengum sam-
an í gegnum súrt og sætt og ólum
upp börnin okkar saman og það var
mikið spjallað yfir kaffibolla á
hveijum degi í öll þessi ár. Eitt var
það sem við áttum sameiginlegt,
það var að við höfðum báðar áhuga
á saumaskap og það var oft hangið
yfír saumaskapnum og talað um
hitt og þetta, þó aðallega um börn-
in okkar og hvernig gengi hjá hveij-
um fyrir sig. Árið 1974 varð ég
fyrir mikilli sorg, þá missti ég eitt
barnið mitt og þá studdu hjónin
okkur með ráð og dáð og er ég
ævinlega þakklát þeim fyrir það.
Þetta sama ár fluttist ég til
Grindavíkur en Bubba og Olli flutt-
ust að Sléttahrauni 24 í Hafnar-
firði, en héldum þó áfram að hitt-
ast og oft kom Bubba með allan
saumaskapinn og þá þurfti mikið
að spjalla því við hittumst sjaldnar
en áður, en það var ævinlega spjall-
að um það sama, börnin okkar og
hvernig gengi.
Ég vil með þessum fátæklegum
orðum kveðja ástkæra systur og
ekki síst vinkonu mína og biðja guð
að styrkja fjölskyldu hennar í þess-
ari miklu sorg.
Helga systir.
Mig langar til að minnast frænku
minnar í örfáum orðum. Ég ætla
ekki að rekja ævi hennar, það hafa
aðrir gert. Mig langar bara til að
kveðja hana. Bubba var róleg og
góð manneskja sem mátti ekkert
aumt sjá, þá get ég tekið mig sem
dæmi, ég hef gengið með sjúkdóm
frá því ég var barn, sem enginn
vissi að væri sjúkdómur fyrr en í
dag en allir héldu að væri bara
kækir, en Bubba var alltaf með
augu og eyru opin fyrir hverri hugs-
anlegri lausn sem gæti hjálpað mér
og þótti mér alltaf vænt um það.
Þess vegna gladdist hún þegar ég
sagði að það væru komin lyf við
þessu sem geta haldið þessu niðri.
Þegar mér verður hugsað til
æskuáranna þá er margs að minn-
ast, það gerðist margt hjá okkur
krökkunum sem hægt er að tíunda
hér, en ég geri kannski seinna í
öðrum hóp, en Bubba var alltaf
þarna og fylgdist með og gladdist
við hverri hreyfíngu krakkana. Einu
man ég sérstaklega eftir, það var
þegar ég var að alast upp á Garða-
veginum með bömunum hennar
Bubbu, eins og hún var alltaf köll-
uð, það gekk á ýmsu í þá daga og
ég minnist þess þegar hún var að
kalla á krakkana sína í mat með
sinni sérstöku rödd og maður lá
skellihlæjandi bak við vegg og
heyrði hana kalla öll nöfnin dætr-
anna sinna syngjandi röddu, Hrönn,
Gy-y-ða, Bára, Lolla og E-E-Erna.
Þegar mér verður hugsað til
æskuáranna finnst mér það vera
dásamlegur tími og þegar einhver
fellur frá úr þeim hópi þá fer mað-
ur að riija upp atburði tengda þeirri
persónu.
Ég veit að henni þótti mjög vænt
um mig og hún sýndi mér það á
marga vegu. Hún hafði alltaf svo
miklar áhyggjur af mér. Bubba var
eins og önnur móðir mín, svo var
hún tengd okkur því mamma og
hún voru alltaf í samfloti í gegnum
árin síðan ég man eftir mér. Mér
fannst alltaf gaman að hitta hana
þegar hún kom að heimsækja
mömmu hingað til Grindavíkur og
hún hafði gaman af skemmtilegum
sögum sem voru sagðar meðan hún
stoppaði, sem var kannski 2-3 dag-
ar. Ég tók sérstaklega eftir einu í
hennar fari, það var hvað hún var
alltaf fín og vel til höfð. Hún saum-
aði oft á sig fötin sjálf þvf hún var
mikil saumakona og var líka yfir-
saumakona á Kópavogshæli og
vann þar í 17 ár. Ég kveð hana
núna og ég veit að hún hvflir í friði
og bið Guð að vera með fjölskyldu
hennar á þessari stundu og um alla
framtíð því lífið heldur áfram hjá
okkur hinum. Megi Guð vaka yfir
henni.
Ragnar Rúnar Þorgeirsson.
t
JÓN RAGNAR GUÐJÓNSSON
lést á heimili sínu í Malden, Massachusetts, 26. september.
Bálför hefur farið fram.
Jeanne Guðjónsson, David R. Guðjónsson,
Sigrún Guðjónsdóttir.
t
Elsku drengurinn okkar,
GUÐMUNDUR ÓLI HAUKSSON,
lést af slysförum miðvikudaginn 30. september.
Birna Bjarnadóttir, Haukur Ingibergsson.
t
Elskulegur sonur minn og bróðir,
REYNIR MÁR EINARSSON,
Njálsgötu 52A,
andaðist í Borgarspítalanum 27. september sl.
Sérstakar þakkir færum við læknum og hjúkrunarfólki á A-7.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Einar Guðmundsson,
Guðmundur Einarsson,
Guðbjörg Theresía Einarsdóttir.
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÁRNI GUÐBJARTUR GUÐJÓNSSON
frá Austmannsdal,
Vík, Skagaströnd,
verður jarðsunginn frá Hólaneskirkju, Skagaströnd, laugardaginn
3. október kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Krabbameinsfélagið.
Sigurjón Guðbjartsson, Hrafnhildur Jóhannsdóttir,
Árni Guðbjartsson, Aðalheiður Guðmundsdóttir,
Eygló Guðbjartsdóttir, Sævar Bjarnason,
Hjörtur Guðbjartsson, Ingibjörg Skúladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR HALLDÓRSSON
frá Húsey,
Lagarási 6, Egilsstöðum,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju í dag, föstudaginn 2. októ-
ber, klukkan 15.00.
Jenný Sigurðardóttir,
Guðrún Sigurðardóttir,
Halldór Hróarr Sigurðsson,
Aðalbjörg Sigurðardóttir,
Katrín J. Sigurðardóttir,
og barnabörn.
Gunnbjörn Valdimarsson,
Haukur J. Kjerúlf,
Guðrún Frederiksen,
Eyþór Ólafsson,
Skeggi Guðmundsson
t
PÉTUR PÉTURSSON
fyrrverandi starfsmaður Álafossi,
síðast til heimilis á Sorrentovegj 17,
2300 Kaupmannahöfn,
er látinn.
Jarðarförin fer fram laugardaginn 3. október í Kaupmannahöfn.
írena Sjöfn Jónsdóttir,
vinir og vandamenn.
t
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
MARTA EIRÍKSDÓTTIR,
Miðtúni 1,
Keflavík,
verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju
laugardaginn 3. október kl. 14.00.
Þeir, sem vilja minnast hennar, vinsam-
lega láti líknarstofnanir njóta þess.
Ingiber M. Ólafsson,
Eiríkur G. Ólafsson,
Stefán Ólafsson,
Sverrir Ólafsson,
Hulda Ólafsdóttir,
Jóhann E. Ólafsson,
Albert Ólafsson,
Reynir J. Ólafsson,
Hjördís Ólafsdóttir,
Ólafur M. Ólafsson,
barnabörn og
Auður Brynjólfsdóttir,
Hrafnhildur Gunnarsdóttir,
Herdís Hjörieifsdóttir,
Hrönn Albertsdóttir,
Sverrir Guðmundsson,
Guðrún Einarsdóttir,
Eygló Sörensen,
Helga Ragnarsdóttir,
Sigurður Karlsson,
Sædís Guðmundsdóttir,
barnabarnabörn.