Morgunblaðið - 16.04.1993, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. APRIL 1993
SUUl' .ILT'IA .111 irjUAGU'T^O'l UIUA.1I!lUJUH'UTr~
37
tr
Minning
Krisijana Hafdís
Bragadóttir
Fædd 21. nóvember 1942
Dáin 7. apríl 1993
Nú er sólin sest, og um himininn
geislar íjölskrúðugum bjarma lita-
dýrðar til minningar um liðinn dag.
Nú kveð ég sólargeislann okkar
hana Dittu, sem var ljósgeisli í lífi
sérhverrar sálu sem henni fékk að
kynnast, og eftir standa litfagrar
og bjartar minningar sem aldrei
gleymast. Ég kynntist Dittu um
sama leyti og hún kynntist manni
sínum og mínum besta vini, honum
Vigni. Vignir stóð sem óbifanlegt
bjarg í veikindum hennar allt til
enda. Fyrir mér er það ómetanleg
reynsla að hafa fengið að fylgja
Dittu þennan skamma tíma, sem
samfylgd okkar stóð. Tíminn er svo
stuttur þegar litið er til baka, og
maður hugsar sjaldan til þess að
næsta morgun áttu ekkert eftir
nema minningu um liðinn dag.
Samband Vignis og Dittu var ein-
stakt í sinni röð, og enginn naut
þeirrar ástar og hlýju, sem frá henni
geislaði, í jafn ríkum mæli og vinur
minn Vignir. Guð blessi hann og
styrki. Ditta kenndi mér mikið, með-
al annars að líta á mannlega bresti
og kosti með öðru hugarfari og ekki
,síst hvað lífsþorsti og lífsgleði getur
áorkað miklu, því að hún bar kvöl
sína og þjáningu með brosi á vör í
gegnum dagsins önn.
Dauðinn var það sem hún vissi
að mundi koma þá og þegar, en hún
beið hans ekki, heldur lifði hvern
dag sem eilífð væri af iðjusemi, ást
og gleði. Því að hún var á hveijum
degi umvafin allri þeirri ást sem
mannleg vera getur veitt. Þrátt fyr-
ir hin miklu veikindi lifði hún í gleði,
þó að þjáningin væri alltaf innan
seilingar, var ástin það lyf sem gaf
lífi hennar gildi fram yfir allt.
Ditta átti sér marga og fagra
drauma sem hún og Vignir ætluðu
að framkvæma í sameiningu, eins
og allt sem þau gerðu, og nú þegar
margir af þessum draumum voru í
sjónmáli, spyr maður sjálfan sig, af
hverju Guð hafi kallað hana til sín
nú, þegar svo bjart var framundan.
En það hafa svo marigr reynt að
svara fyrir Guð, hver sé ástæðan
með lífi og dauða. Svörin er hvergi
að finna, en spurningunum aðeins
fjölgar.
Eg vil trúa því að algóður Guð
hafi viljað hlífa Dittu við frekari
þjáningu hér á jörðu og veita henni
þá hvíld, sem eflaust var kærkomin
eftir áralanga sjúkdómsbaráttu.
Ditta átti þijú börn. Þau eru Svava
Blomsterberg, Steinvör Gísiadótttir
og Kristján Gíslason. Barnabörnin
eru fimm. Ég vil votta þeim og öllum
ættingjum öðrum dýpstu samúð um
leið og ég votta mínum kæra vini,
Vigni, mína innilegustu samúð. Guð
blessi ykkur öll. Eg veit, Ditta mín,
að hvar sem þú ert þá líður þér vel.
Ég sakna þín.
Heimir Tyrfingsson.
Ég vil í fáum, fátækiegum orðum
kveðja elsku systur mína, hana
Dittu. Það er svo margt sem kemur
upp í hugann þegar horft er til baka.
Ég vil þakka henni fyrir öll árin, frá
barnassku, fram á hennar hinsta
dag. Ég mun sakna hennar mikið
því að hún var mér kærari en orð
fá lýst. Ég hef þá einlægu trú að
hún sé á þeim stað, þar sem hvorki
sjúkdómar, sorg eða tár eru. Hún
trúði á Guð og freisarann Jesúm
Krist og Biblían segir að sá sem á
hann trúi muni lifa þótt hann deyi.
Það er yndislegasta fyrirheit sem til
er, að fá að vera með honum um
eilífð. Ég leyfi mér að kveðja Dittu
fyrir hönd barnanna hennar: Svövu
Guðfinnu, Kristjáns Héðins, Stein-
varar Ingibjargar og Gísla Jóns og
barnabarnanna, Kristjáns, Helenar,
Guðrúnar, Brynju og Sigurbjargar.
Einnig leyfi ég mér að kveðja Dittu
fyrir hönd tengdasona hennar, Stein-
þórs og Sveins.
Ég veit að Ditta systir hefur að
nýju hitt Kristófer litla, barnabarnið
hennar sem dö aðeins eins árs gam-
all og að þau eru saman á himnum.
Ég leyfi mér einnig að kveðja Dittu
mína fyrir hönd Vignis, sambýlis-
manns hennar og besta vinar. Ég
get að sjálfsögðu ekki tjáð í orðum
mínum ást og tilfinningar annarra.
Vignir reyndist systur minni betur
en nokkur annar, fullyrði ég og trúi.
Hann stóð sem klettur við hlið henn-
ar í veikindum hennar, en það var
ekki af nauðung heldur af ást og
kærleika, alveg til hinstu stundar.
Guð blessi hann og styrki, börnin
hennar, barnabörnin og tengdabörn.
Ég vil að lokum leyfa mér að
þakka starfsfólki krabbameinsdeild-
ar lle á Landspítalanum fyrir þeirra
einstöku hjálp og umönnun. Sérstak-
ar þakkir færi ég Guðmundi Bene-
diktssyni lækni fyrir allt sem hann
gerði og var í hans valdi að gera.
Sigurgeir H. Bjarnason.
t
ÞÓRÐUR GUÐMUNDSSON
trésmiður,
Hrafnistu, Reykjavík,
áður Miðstræti 4, Reykjavík,
lést í Landspítalanum að morgni 14. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
Hjalti G. Lúðvíksson, Theódór Lúðvíksson.
t
Ástkær eiginkona mín,
KRÍSTÍN JÓNSDÓTTIR
frá Vindási,
Laugarnesvegi 88,
Reykjavík,
lést í Landakotsspítala að morgni 14. apríl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ólafur Ingvarsson.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN MÝRDAL SIGURÐSSON,
Vesturgötu 67,
Akranesi,
lést 31. mars sl. í Sjúkrahúsi Akraness.
Bálför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss Akraness.
Einar Mýrdal, Hulda Haraldsdóttir,
Sumarlina Jónsdóttir,
Emilía M. Jónsdóttir, Jón Þórðarson,
Þuríður M. Jónsdóttir, Hörður Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför móður okkar og fósturmóður,
MARGRÉTAR GÍSLADÓTTUR,
Hamrahlíð 2,
Egilsstöðum,
verður gerð frá Egilsstaðakirkju, laugardaginn 17. apríl kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar er bent á Egilsstaðakirkju til
kaupa á magnarakerfi kirkjunnar.
Gísli Sigurðsson,
Svavar Þór Sigurðsson,
Dagný Sigurðardóttir,
Helgi Ómar Bragason,
tengdabörn og barnabörn.
Bergþóra Jóns-
dóttir - Minning
Fædd-22. október 1921
Dáin 6. apríl 1993
Að kvöldi þriðjudags 6. apríl lést
Bergþóra mágkona mín eftir langt
og erfitt veikindastríð. Hún var fædd
á Hellum á Vatnsleysuströnd, yngst
þriggja dætra hjónanna Katrínar
Þorkelsdóttur og Jóns Þorsteinsson-
ar. Eldri eru Vigdís, búsett í Kefla-
vík, og Arnheiður, nú Iátin. Jón fað-
ir þeirra lést þegar Bergþóra var á
öðru ári og tóku þá hjónin Guðný
Sigurðardóttir og Gísli Sigurðsson í
Minna-Knarrarnesi Bergþóru i fóst-
ur. Þar ólst hún upp og minntist hún
fósturforeldra sinna ætíð með ást
og virðingu.
Móðir hennar giftist aftur Herjólfi
Jónssyni og eignuðust þau þijú börn:
Jón, búsettur i Vogum, Anný, bú-
sett í Bandaríkjunum og Olafur,
búsettur í Vogum. Begga hélt góðu
■ sambandi við systkini sín, en móðir
þeirra lést aðeins 32 ára gömul.
Begga giftist Halldóri Péturssyni
sjómanni og bjuggu þau í Reykjavík.
Það var svo skrýtið með Beggu og
Dóra að hvar sem þau bjuggu í
bænum var heimili þeirra alitaf um
iþjóðbraut þvera og alltaf var í leið-
inni að líta inn og fá kaffisopa og
;ræða málin þegar farið var í bæinn.
Begga var greind og skemmtileg
kona, fylgdist vel með öllu og hafði
gaman af að umgangast fólk. Oft
var gestkvæmt hjá henni og alltaf
heitt á könnunni þegar vini og kunn-
ingja bar að garði. Halldór stundaði
sjómennsku í 54 ár svo að oft var
Begga ein, en einmanna held ég að
hún hafi ekki verið, því að hún lað-
aði að sér fólk bg margir vildu eiga
hana að vini.
Vel man ég hve falleg og smekk-
lega klædd mér fannst hún er ég
sá hana fyrst fyrir tæpum 40 árum,
er ég trúlofaðist yngsta bróður henn-
ar. Síðan höfum við Begga verið
samferða meira og minna og ég á
henni ótalmargt að þakka. Sonum
mínum var hún einstaklega góð og
síðan börnum þeirra. Begga eignað-
ist ekki börn sjálf en hlúði að systk-
inabörnum sínum væru þau nálægt
henni, einkum var sterkt samband
þeirra Auðar, dóttur Arnheiðar.
Augasteinn Beggu var yngsti sonur
Auðar sem skírður var nöfnum
þeirra hjónanna, Halldór Berg.
Gettni og gamansemi var ríkjandi
kringutn Beggu og einstakalega
gaman að ræða við hana. Hún hafði
ákveðnar skoðanir og stóð fast á
sínu, en oft sá maður nýjan flöt á
málinu þegar við vorum búnar að
karpa smávegis um það.
Að leiðarlokum vil ég þakka allar
þær góðu stundir sem við áttum
með henni og þeim hjónunum, bæði
heima og heiman. Elsku Dóri minn,
Guð styrki þig og blessi og leiði
Beggu okkar á nýjum vegum.
Inga Bjarnadóttir.
Bergþóra fæddist á Hellum á
Vatnsleysuströnd hinn 22. október
1921, dóttir hjónanna Katrínar Þor-
kelsdóttur og Jóns Þorsteinssonar,
en missti föður sinn mjög ung. Hann
lést 23. janúar 1923. Þá var Berg-
þóra sett í fóstur til góðra hjóna,
Guðnýjar Sigurðardóttur og Gísla
Sigurðssonar, sem bjuggu að Minna-
Knarrarnesi. Þar ólst Bergþóra upp
og þau hjón reyndust henni hinir
bestu foreldrar.
Bergþóra var rúmlega tvítug þeg-
ar hún kom til okkar á Njálsgötu 1
sem húshjálp og hún féll svo vel inn
í hópinn, að hún varð strax ein af
fjölskyldunni. Hún hafði iétta lund,
var afskaplega dugleg og afar vel
verki farin. Alltaf reiðubúin til að
hjálpa, ef eitthvað bjátaði á. Það var
alltaf margt fólk á heimilinu, ungt
og gamalt, og oft var glens og gam-
an, t.d. spáð í kaffibolla og þá þótt-
ist maður sjá fleira en var í bollanum.
Bergþóra giftist Halldóri Péturs-
syni sjómanni hinn 10. október 1948,
ágætis manni. Við þekktum vel til
hans, því að móðir hans, Katrín
Halldórsdóttir, og systur hennar,
Þórdís og Sesselja, bjuggu í húsinu
hjá okkur.
Halldór og Bergþóra keyptu sér
íbúð í Teigaseli 11, en áður höfðu
þau búið í leiguhúsnæðj árum saman
á mörgum stöðum. í Teigaselinu
bjuggu þau í 17 ár, en fyrir tveim
árum fluttust þau í Jökulgrunn 1,
en þá var Bergþóra orðin mjög ias-
burða. Bergþóra andaðist svo á
Hrafnistu hinn 6. apríl sl. eftir langa
og stranga legu, fyrst á Landspítal-
anum og síðast á Hrafnistu. Halldór
reyndist henni frábærlega vel í veik-
indunum, fór alltaf til hennar tvisvar
á dag, hvernig sem viðraði. Þar var
sannur kærleikur.
Við sendum Halldóri og systkinum
Bergþóru og frændfólki hennar inni-
legar samúðarkveðjur frá okkur öll-
um.
Fjölskyldurnar Njálsgötu 1 og
2 og Stigahlíð 6, Reykjavík.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
KRISTÍNAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Suðurgötu 3,
Keflavík.
Katrín Warren, John Warren,
Elín Óla Einarsdóttir, Sigurður Markússon,
Ólafía Sigrfður Einarsdóttir, Aðalbergur Þórarinsson,
Guðmundur Einarsson, Sveingerður Hjartardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim,
sem sýndu okkur samúð og hlýhug
vegna fráfalls móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
VALGERÐAR BJARNADÓTTUR,
Mímisvegi 6,
Reykjavík.
Einnig sendum við þakklæti til allra sem
önnuðust hana á Vífilsstaðaspítala.
Erna R. Sigurgrímsdóttir, Árni Ólafsson,
Bjarni Sigurgrimsson, Hjördis Óskarsdóttir,
Ingibjörg Sigurgrímsdóttir, Örn Leósson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við and-
lát og útför
KRISTJÁNS GEIRS
KJARTANSSONAR,
Teistunesi 1,
Garðabæ.
Sólveig Alda Pétursdóttir,
Ómar Kristjánsson, Hjördis Ingvadóttir,
Halldór B. Kristjánsson, Auðbjörg Erlingsdóttir,
Kjartan B. Kristjánsson, Hulda F. Hafsteinsdóttir,
Kristján V. Kristjánsson, Christel Johansen
og barnabörn.