Morgunblaðið - 25.07.1993, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 25. JÚLÍ 1993
Starfsmenn Fegrunar-
nefndar Reykjavíkur
hjóla um götur borgar-
innar og skrá hjá sér
það sem betur má fara
í umhirðu húsa og
garða.
Morgunblaðið/Kristinn
eftir Urði Gunnarsdóttur
Þær sinna líklega um-
hverfisvænsta starfi
borgarinnar, hvemig
sem á það er litið. Það
fer afskaplega lítið fyrir
Birnu Huld Helgadóttur
og Bergljótu Þórðardótt-
ur þegar þær iyóla um
hverja einustu götu
Reykjavíkurborgar og
gera athugasemdir við
það sem miður fer í um-
gengni. Þeir sem hafa
trassað viðhald húsa og
umhirðu garða fá miða
inn um lúguna. Hann er
frá Fegrunamefnd
Reykjavíkur, nefnd á
hjólum.
Fyrir um fímmtán árum
kom fram tillaga í Um-
hverfísráði Reykjavíkur
um að starfsmaður borgar-
innar færi um og gerði at-
hugasemdir um umhirðu.
Starf Fegrunamefndar
Reykjavíkur hefur verið að
þróast á þeim fímmtán árum
sem liðin em, fyrst var einn
starfsmaður en nú tveir og
hafa stúlkur aðallega sinnt
starfínu.
Þetta er fyrsta sumar
Bergljótar og Birnu hjá
Fegrunamefnd Reykjavíkur.
Bergljót var í Verslunarskóla
íslands síðasta vetur en er á
leið til Bandaríkjanna sem
skiptinemi. Bima er við nám
í fatahönnun við Iðnskólann.
Þær fara á hjólum um bæ-
inn, enda eina skynsamlega
Ieiðin þegar komast þarf að
húsum og görðum og jafn-
framt hratt yfir. Bima og
Bergljót hófu yfirferðina í
júní og fyrstu dagana skriðu
þær örþreyttar í rúmið að
dagsverki loknu. Enda hefur
verið giskað á að þær hjóli
um 25-30 km á dag í vinn-
unni, og hjóla auk þess í og
úr vinnu. Slík vinna tekur
óneitanlega á fyrstu dagana
fyrir óvana hjólareiðamenn.
„Svo vomm við óvissar í
fyrstu hvemig við ættum að
bera okkur að. „Þetta er
slæmt en er það nógu slæmt
til að skrifa athugasemd?"
spurðum við sjálfar okkur
þegar við hjóluðum fram á
illa máluð hús og óhirta
garða. Við gerðum kannski
athugasemd við garð sem
var fullur af fíflum en svo
hringdi eigandinn sármóðg-
aður og sagði að sér fyndist
fíflar falleg blóm,“ segir
Bima.
Bergljót og Birna hjóla
um borgina frá kl 8-16 og
í hádeginu fara þær á skrif-
stofur Garðyrkjudeildar
Reykjavíkurborgar, skrifa
skýrslur og svara í síma.
„Margir verða reiðir þegar
þeir fá athugasemdir um
umhirðu inn um lúguna hjá
sér og hringja til að skamm-
ast. Svo em þeir sem verða
móðgaðir, og þeir sem vita
upp á sig skömmina og
kippa hlutunum í lag.
I upphafi sumars er sest
niður með kort af borginni
og starfíð skipulagt. Byijað
er vestast í Vesturbænum,
á Öldugranda og endað í
Rimahverfinu. Fyrsta yfir-
ferð tekur mestan tíma, því
þá er hvert einasta hús og
hver garður skoðaður. í ann-
arri yfírferðinni, sem tekur
tvær til þrjár vikur er athug-
að hvort fólk hafi tekið at-
hugasemdimar til greina og
í þriðju yfirferðinni er farið
aftur yfir allar götur. Birna
og Bergljót skoða bæði íbúð-
ar- og iðnaðarhverfí og sé
eitthvað athugavert við opin
svæði, benda þær verkstjór-
um Vinnuskólans á það. Það
sem af er sumri hafa stúlk-
urnar gert tæplega 700 at-
hugasemdir, langflestar
vegna girðinga. Þær segja
ástandið í eldri hverfum
borgarinnar verst en að
sama skapi best í nýlegum
hverfum á borð við Selja-
hverfið. Framfarirnar era
ekki miklar, sumir fá seðla
ár eftir ár inn um lúguna.
En þeir em líka til sem kippa
hlutunum í lið samdægurs.
Stúlkurnar gætu án efa
orðið ágætis leigubílstjórar
eftir sumarið, enda kunna
þær orðið vel á borgina.
„Við höfum farið um götur
sem okkur datt ekki einu
Pappírsvinna
í HADEGINU fara Berg-
ljót og Birna yfir þær at-
hugasemdir sem gerðar
hafa verið og svara þeim
í símann sem hafa eitt-
hvað við athugasemdirn-
ar að athuga.
sinni í hug að væru til,“
segir Bergljót. „Við höfum
séð mörg falleg hús og fal-
legar götur, ekki síður en
óhirt hús og garða.“
Birna og Bergljót segjast
ekki vera neinir hjólagarpar
en þær hafi keypt sér fjalla-
hjól fyrir starfið, enda þýði
ekkert annað. Það sé lítið
mál að hjóla um borgina á
svo góðum fararskjótum.
Þær hjóla nær alltaf með
hjálma að eigin framkvæði
og vekur nokkra athygli
enda fáir fullorðnir sem láta
sjá sig með slík höfuðföt þó
nauðsynleg séu. Fólk á hins
vegar ekki gott með að átta
sig á hvaða starfí þær sinna,
sumir halda að þar sé póst-
urinn á ferð, aðrir halda þær
vera erlenda ferðamenn.
Þeir sem vita hvaða starfa
þær hafa með höndum
spyrja hins vegar hvort hér
séu garðalöggurnar mætt-
ar? Og það er ekki fjarri lagi.