Morgunblaðið - 15.08.1993, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ SAMSAFIMIÐ SUNNUDAGUR 15. ÁGÚST 1993
B 27
Fyrsta loft-
myndin.
Þessi mynd
birtist á
forsíðu
Morgun-
blaðsins
þriðjudag-
inn 23. jan-
úar og er
sú fyrsta
sem tekin
var úr lofti
af gosinu.
Erlenda pressan. Þessi mynd birtist í Svenska Dagbladet og var ein af fjölmörgum myndum sem birtust
í erlendum blöðum, en hún sýnir gígaröðina til vinstri og útjaðar Vestmannaeyjabæjar til hægri.
sImtalid...
ER VIÐ JÓRUNNIEGGERTSDÓTTUR BÓNDA í
LÆKJARTÚNI í ÁSAHREPPI
Versalir ásandinunt
98-75078
Halló?
-Já, er þetta í Lækjartúni?
Já.
-Góðan daginn, þetta er á Morg-
unblaðinu, Urður Gunnarsdóttir
heiti ég.
Sæl vertu.
-Ég er að forvitnast um bænda-
gistingu sem þið rekið upp á miðri
Sprengisandsleið, Versali?
Við erum þarna langt inn á
sandi þrátt fyrir að hinn eiginlegi
Sprengisandur byiji aðeins norð-
ar. Við erum með gistiaðstöðu,
kaffiteríu, sjáum um veiðileyfi í
svokallaðar Kvíslarveitur og selj-
um bensín. Við hjónin rekum
þetta en erum með fólk í vinnu
í Versölum, því við erum með
búskap hér í Lækjartúni. Elsta
dóttir okkar hefur verið þarna
alveg frá því að við byijuðum
fyrir sjö árum.
-Hvernig er að vera þarna uppfrá,
er það ekki einmanalegt?
Nei, veistu það að þarna er svo
mikil umferð að maður finnur
ekki fyrir einmanaleika. Þarna
koma jafnvel mörg hundruð
manns á dag. Umferðin yfir
Sprengisand hefur verið alveg
gríðarleg nema í sumar. Það hef-
ur verið svo kalt og leiðinlegt
veður að fólk hefur lítið farið
norður.
-Eru þetta þá aðal-
lega rútur?
Nei, það er mik-
ið af einkabílum en
þeir hafa reyndar
verið færri í sumar
út af veðrinu fyrir
norðan.
-Hvenær getið þið
opnað á sumrin?
„Við opnuðum
30. júní sem er um
viku til tíu dögum
seinna en vana-
lega. En það gætir
misskilnings um
hvenær Sprengi-
sandsleið opnar. Það er oft talað
um að Sprengisandsleið ofan i
Eyjafjörð eða Skagafjörð sé lok-
uð. Sú leið opnast mikið seinna
en hin eiginlega Sprengisandsleið
sem liggur niður í Bárðardal.
Þetta eru ekki allir með á hreinu
og halda jafnvel að Sprengisand-
ur sé lokaður löngu eftir að hann
hefur verið opnaður um Bárðar-
dal.
-En hvaðan er nafnið á staðnum
Versölum komin?
Það eru grasver á hálendinu
sem heita nöfnum á borð við
Hnausaver, Þúfuver og svo fram-
vegis. Staðurinn sem húsin
standa á heitir Stóraver. Þegar
húsin voru sett niður, þótti það
stór og mikil framkvæmd og þau
voru því kölluð Stóraverssalir.
Fólk átti erfitt með að skilja að
þau hétu ekki Stóru-Versalir og
því ákváðum við að stytta nafnið
í Versali.
-Koma einhveijir hraktir til ykk-
ar?
Ekki á bílum, en það hefur
komið fyrir að göngu- og hjól-
reiðafólk er dálítið blautt og kalt.
-Hvernig er veðrið í þessum
landshluta?
Það fylgir veðrinu hér sunnan-
lands en er kaldara og minni úr-
koma. í sumar hefur verið hvasst
en að öðru leyti gott veður. í
góðu veðri er alveg dýrðlegt að
vera þama því frið-
sældin er svo mikil.
Það er gaman fyrir
bæði íslendinga og
útlendinga að upp-
lifa það að heyra
aðeins eigin andar-
drátt.
-Hvað verðið þið
lengi í Versölum?
Við miðum við
að loka 1. sept-
ember.
-Það var og. Ég
þakka þér kærlega
fyrir spjallið.
Takk sömuleiðis.
Jórunn Eggertsdóttir
HVAR
ERU ÞAU
NÚ?
ÁSA FINNSDÓTTIR SJÓNVARPSÞULA
Forðast
myrkmherbergið
„ÓGLEYMANLEG stund“, segir Ása Finnsdóttir um fyrsta útsend-
ingarkvöld Sjónvarpsins þann 30. október 1968, en hún kynnti
dagskrána það kvöld. Ása vann í fjögur ár þjá Sjónvarpinu sem
þula og klippari en þaðan lá leið hennar í starf læknaritara á
Landspítalanum þar sem hún starfaði næstu tíu árin. Á þeim tíma
var hún jafnframt tvívegis ritari Hrafns Gunnlaugssonar en hann
var þá framkvæmdastjóri Listahátíðar í Reykjavík. Núna vinnur
Ása hins vegar á ljósmyndastofu sem hún á og rekur ásamt eigin-
manni sínum, Jóhannesi Long ljósmyndara.
Við kynntumst í stúdíóinu,"
segir Ása um fyrstu kynni
þeirra Jóhannesar. „Hann var þá
að vinna í leikmyndadeild Sjón-
varpsins. Það var ekki fyrr en eftir
að við vorum gift að hann fór að
læra ljósmyndun og við settum á
stofn okkar eigin stofu. Fyrstu
fjögur árin vorum við með stofuna
í bílskúrnum heima en nú erum við
bráðum búin að vera í sjö ár hér
í Mjóddinni.“
Asa kveðst vinna mjög ijölbreytt
störf á ljósmyndastofunni. Hún
tekur passamyndir, aðstoðar við
brúðarmyndatökur, „redúserar"
myndir, gengur frá myndum og
filmum og skráir þær. „En ég forð-
ast myrkraherbergið. Ég var búin
að fá nóg af myrkrinu á meðait'
ég var að klippa filmurnar hjá Sjón-
varpinu."
Amma í haust
Þau Ása og Jóhannes eiga þijú
börn. Dæturnar eru Lára, 23 ára,
og Guðlaug sem er tvítug, en son-
urinn Sigurður er 15 ára. Og fyöl-
skyldan heldur áfram að stækka
þvi Ása kvaðst eiga von á því að
verða amma í haust. „Kannski ljós-
myndunin sé að^ einhveiju leyti í
blóðinu,“ segir Ása. „Eldri dóttir
okkar er að ljúka ljósmyndanámi
og starfar hjá okkur á stofunni.
Guðlaug stefnir að því að ljúka
stúdentsprófi frá Fjölbrautaskólan-
um í Breiðholti um jólin og Sigurð-
ur byijar í Verslunarskólanum í
haust.“
Ása segir að tíminn sem hún
starfaði hjá Sjónvarpinu hafi verið
mjög skemmtilegur þó að vinnu-
dagurinn væri oft langur, einkum
eftir að útsendingardögum var
Það var oft glatt á
hjalla hjá starfs-
mönnum Sjónvarps-
ins á fyrstu árum
þess. Hérna er Ása
með þeim Helga
Sveinbjörnssyni ljós
myndara og Snorra
Þórissyni kvik-
myndager ðarmanni
fjölgað, en þeir voru ekki nema
þrír á viku í fyrstu. „En ég hafði
ekki neinn sérstakan
metnað til þess að vinna
meira við þennan miðil.
Þetta var allt svolítið
ævintýralegt og nýstár-
legt en ég hef líka notið
þess að takast á við ný
verkefni."
Samheldinn hópur
Ása starfar nú á ljós-
myndastofu sem hún
rekur ásamt eigin-
manni sínum, Jó-
hannesi Long Ijós-
myndara.
Ása segir að það hafi
verið skemmtilegur og
samheldinn hópur sem starfaði hjá
Sjónvarpinu fyrstu árin. „Við höld-
um enn saman fimm hjón sem
kynntust þarna. Auk okkar Jó-
hannesar eru það þau
fyriverandi fréttamenn,
Svala Thorlacius og
Ólafur Ragnarsson og
makar þeirra, Bjöm
Björnsson leikmynda-
teiknari og Troels
Bendtsen og konur
þeirra. Troels var reynd-
ar ekki í föstu starfi
hjá Sjónvarpinu en
hann var ásamt
Birni í Savannatríó-
inu og það kom
ósjaldan fram í Sjón-
varpinu á þessum
fyrstu árum. Þessi
hópur hittist að jafn-
aði einu sinni í mánuði
að vetrinum og við
höfum farið saman í
ferðalög, bæði hér
heima og erlendis. Vin-
átta þessa fólks hefur
verið mér ómetanleg i
lífinu."