Morgunblaðið - 16.09.1993, Qupperneq 13

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. SEPTEMBER 1993
13
Óttar Proppé
Ottar Proppé
forstöðu-
maður látinn
ÓTTAR Proppé, forstöðumað-
ur fjármálasviðs Hafnar-
fjarðarhafnar, lést á Land-
skotsspítala laugardaginn 11.
september. Hann var á fimm-
tugasta aldursári.
Óttar Proppé fæddist 25. mars
1944 í Reykjavík, sonur hjónanna
Óttarrs Proppé og Guðrúnar
Huldu Gísladóttur. Hann lauk
stúdentsprófi frá Menntaskólanum
í Reykjavík árið 1965, stundaði
hagfræðinám við Háskólann í
Uppsölum veturinn 1965-1966,
lauk kennaraprófi árið 1968 og
stundaði íslensku- og sagnfræði-
nám við Háskóla íslands 1971-
1974.
Óttar stundaði kennslu í íjölda
ára m.a. á Dalvík þar sem hann
sat í bæjarstjórn frá 1976-1980
og var hluta þess tímabils forseti
bæjarstjórnar. Þá starfaði han’n
hjá P. Árnason og Proppé frá
1980-1982 og var bæjarstjóri á
Siglufirði 1982-1986. Hann var
framkvæmdastjóri Alþýðubanda-
lagsins 1986-1987 og ritstjóri
Þjóðviljans 1987-1988 þegar hann
gerðist forstöðumaður fjármála-
sviðs Hafnarfjarðarhafnar.
Hann var í stjórn B.K.N.E.
1975-1976 og þýðandi bókarinnar
Jarðneskar eigur eftir Leo Huber-
mann. Óttar gaf út ásamt öðrum
mánaðarritið Norðurslóð. Hann
var stjórnarformaður Þormóðs
ramma 1989 til dauðadags.
Eftirlifandi eiginkona Öttars er
Guðný Ásólfsdóttir. Þau hjónin
eignuðust tvo syni Hrafnkel Ásólf
og Kolbein.
» » ♦-----
Fyrirlestur
um kelt-
nesk fræði
PRÓINSÉAS Ni Chatháin, for-
stöðumaður fornírskuskorar í
deild keltneskra fræða við
University College Dublin,
flytur opinberan fyrirlestur í
boði heimspekideildar Háskóla
tslands fimmtudaginn 16.
september kl. 17.15 í stofu 423
í Arnagarði.
Heiti fyrirlestrarins er „The
Problem of the Early Irish Ogham
Instriptions“.
„Ogham“ er heiti á fornu írsku
letri sem varðveitt er á tæplega
400 steinaaletrunum, flestum frá
suðvestur-írlandi, en einnig frá
Comwall, Wales og Skotlandi.
Talið er að flestar þeirra séu eldri
en frá 7. öld en uppruni letursins
er óviss.
Fyrirlesturinn verður fluttur á
ensku og er öllum opinn.
Rétt og rangt um íslenskan landbúnað — nr.5 af 8
Það er nóg komið af
ósvífhum blckkingum
um landbúnaðinn...
Fullyrt er: Hið rétta er:
íslenskur landbúnaður kostar þjóðina
tugi milijarða á ári.
Ríkisstyrkir eru hvergi hærri en á íslandi.
Það yrði stórkostlegur sparnaður
fyrir íslenska neytendur ef innflutningur
á landbúnaðarvörum yrði gefinn frjáls.
Best væri að leggja niður landbúnað
á Islandi.
í umræðunni um landbúnaðarmál heyrðust fyrst tölur frá reikni-
meisturum um yíir 20 milljarða króna kostnað ríkisins og neytenda
á ári, síðan 15-17 milljarða og nokkrum dögum seinna um 12-13
milljarða. Hið rétta er að heildarútgjöld ríkisins til landbúnaðarins
nema í ár rúmum 7 milljörðum króna og hafa lækkað um rúman
þriðjung ífá árinu 1991. Af þessum 7 milljörðum fara u.þ.b. 4 millj-
arðar í beingreiðslur, þ.e. beinlínis til þess að lækka vöruverð til
neytenda. Ríkið fær síðan svipaða upphæð aftur til baka með virðis-
^aukaskattstekjum af búvörum. Þeir þrír milljarðar sem þá eru eftir
fara m.a. í rekstur Landgræðslu ríkisins, Skógræktar ríkisins, rann-
SÓknir, búnaðarffæðslu og leiðbeiningaþjónustu, rekstur landbún-
aðarráðuneytisins o.fl. sem festir ædast væntanlega til að bændur
beri einir kostnað af! Með ævintýralegum útúrsnúningum geta
reiknimeistarar í nauðvöm síðan misnotað svokaUað heimsmarkaðs-
verð til þess að bæta við 5-6 milljörðum í svokallaða „reiknaða
markaðsvernd“ sem er talnaþraut en ekki útlagt fé og auðvelt er að
sýna ffam á að sú reikningskúnst er mikil einföldun og í raun hrein
blekking.
Rangt! Við lok síðasta áratugar var stuðningur stjórnvalda við
íslenskan landbúnað áþekkur því sem t.d. tíðkaðist í Noregi,
Finnlandi, Sviss og Japan. Með skyndilegri þriðjungs lækkun
ríkisútgjalda til landbúnaðar á íslandi, afnámi útflutningsbóta,
öflugri markaðstengingu, beingreiðslum og fleiri róttækum
breytingum, má fastlega gera ráð fyrir að íslendingar séu á
svipuðum nótum og margar nágrannaþjóðir okkar.
Þetta er ekki rétt! Allt tal reiknimeistaranna um 40% sparnað í
matarinnkaupum, 7% lækkun í heildarútgjöldum heimilanna,
225 þúsund króna ávísun á ári til hverrar 4ra manna fjölskyldu o.s.ffv.
er ósvífin biekking sem að undanförnu hefur margsinnis verið
afhjúpuð. Þetta eru fjarstæðukenndir útreikningar þar sem m.a.
er gert ráð fyrir að íslendingar geti fengið vörur á heimsmarkaðs-
verði inn á matarborð sín á sama tíma og t.d. smásöluálagning
(tekjur kaupmannsins) getur stundum numið allt að þreföldu
heimsmarkaðsverði á tiltekinni landbúnaðarvöru! Þá er pökkun
og dreifmg, heildsöluálagning, markaðskostnaður, rýrnun o.fl.
sem ávallt er inni í vöruverði ótalið.
Ótrúleg skammsýni! Ótakmarkaður innflutningur á niðurgreidd-
um og ríkisstyrktum landbúnaðarvörum sem settar eru á útsölu
vegna offfamleiðslu myndi að sjálfsögðu knésetja íslenskan land-
búnað. „Sparnaður“ heimilanna hyrfl í margfaldan kostnað sem
af slíku hlytist og vonir um stórkostlega aukningu ferðaþjónustu
o.m.fl. myndu að sjálfsögðu hrynja um leið og landbúnaðurinn.
Það er lífsspursmál fyrir íslenska þjóð að varðveita sjálfstæða land-
búnaðarframleiðslu sína og hafa af henni hér eftir sem hingað
til miklar beinar og óbeinar tekjur!
... og það er sjálfsagt að krefja ráðamenn og
reiknimeistara um heiðarlegri vinnubrögð!
ISLENSKIR BÆNDUR

s :
■
1 jgaiaS*.
jBBi