Morgunblaðið - 09.01.1994, Blaðsíða 28

28 B
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 9. JANÚAR 1994
10-5
©1992 Farcus Cartoons/Orstnbuied by Unrverwl Press Syndcate
UJAIÍbt-AZS/’COÚCTUfíK-T
°S Þ1-*ge<rirt>ércuu&K/itajb gtein -fyrir
þui, ab nú STKjnu, tiygg'tngon ol=-kQ-r
venbou cLýrctri."
Með
morgimkaffinu
Mér var alveg batnað, þar
til ég fékk reikninginn frá
þér. Þá gekk ég berserks-
ffang.
1119
Og mjaðmamálið ..

/
HÖGNI HREKKVlSI
JlltvgnttÞIafrUk
BRÉF TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Óþörf eyðsla? Eitt símtal?
Frá Helga Seljan:
VÍKVERJI vekur athygli á því sl.
þriðjudag að Öryrkjabandalag ís-
lands eyði óþarflega miklu í út-
gáfukostnað. Um það má eflaust
alltaf deila, en útgáfa fréttabréfs
okkar mun þó tiltölulega ódýr á
okkar mælikvarða, ef allt er skoð-
að, m.a. í ljósi þess að hér er um
heildarsamtök fatlaðra að ræða
sem í eru rúmlega 14 þúsundir
manna. En til sanninda hér um
vitnar Víkveiji til viðmælanda
síns, sem segir þau hjón bæði fá
blaðið og séu þó ekki félagar í
neinu af aðildarfélögum Öryrkja-
bandalags íslands.
Nú var svo ákveðið í upphafi
og ekki út af brugðið síðan að
blaðið skyldi sent til allra félaga
í aðildarfélögum bandalagsins —
ókeypis vel að merkja — og því
hafa aðildarfélögin sent hingað inn
félagaskrár sínar og eftir þeim
verið sent.
Örfáir einstaklingar til viðbótar
sem tengjast málefninu hafa beðið
sérstaklega um blaðið og hefur
verið orðið við þeim óskum.
Ef fólk utan okkar félaga fær
blaðið er það okkur hér með öllu
óskiljanlegt nema það sé ranglega
á skrá einhvers félags okkar og
við því fáum við ekkert gert.
í þessu tilfelli hefði mér nú þótt
skilvirkara og greindarlega af við-
mælandanum sem hefur svo þung-
ar áhyggjur af óþarfri eyðslu okk-
ar hér, að hann (eða hún) hefði
einfaldlega hringt hingað og beðið
um að blaðið yrði ekki sent til
þeirra hjóna í stað þess að bera
sig upp við Víkveija, sem ég veit
ekki til að tengist okkur neitt náið.
í þau örfáu skipti sem blaðið
þannig hefur verið afþakkað hefur
verið orðið við því, enda lögð mik-
il vinna í það hér að koma útsend-
ingu í sem allra bezt horf.
Sama er um hjón að segja, ef
þau láta vita um tvö blöð inn á
heimilið og óska aðeins eftir einu
þá er óðara orðið við því.
Hins vegar hljóta allir að skilja
að þegar stjórnarákvörðun er um
það að allir félagar aðildarfélaga
okkar skuli fá blaðið þá vinzum
við ekki úr hver fá skuli og hver
ekki, enda ekki í okkar valdi að
gera slíkt.
Okkur hér er engin þökk í
óþarfa eyðslu, enda þykjumst við
ekki standa í slíku, en þyki ein-
hveijum sem þeir geti gefið ráð í
þeim efnum þá verður þeim vin-
samlega tekið hér með allar nyt-
samlegar ábendingar.
F.h. Öryrkjabandalags íslands,
HELGI SELJAN,
ritstjóri.
Víkveqi skrifar
Víkveiji fjallar síðastliðinn
þriðjudag um ýmiss konar
óþarfa eyðslu í samfélaginu. Hann
nefndi sem dæmi að stundum
bærust tvö eintök af sama prent-
miðli inn á eitt og sama heimilið.
Þannig fengju hjón, sem hann
þekkti til, sitt eintakið hvort af
Fréttabéfi Öryrkjabandalags ís-
lands, þótt eitt ætti að duga.
Af þessu tilefni hringdi kona
nokkur í Víkveija með annað
dæmi. Maður hennar hafði veikzt
og var fluttur í sjúkrabíl á Borgar-
spítalann. Síðar komu þijú bréf í
pósti frá þessari sjúkrastofnun,
hvert með sinn gíróseðilinn, til
greiðslu á ýmsum þáttum þjón-
ustunnar: akstrinum, röntgen-
myndatöku og læknismeðferð.
Sama tilfellið, sami dagurinn og
sama sjúkrastofnunin — en þrír
reikningar, þrjár póstsendingar.
Hvar er aðhaldið og hagræðingin,
spurði hún?
xxx
• •
Onnur kona hringdi og spjallaði
um vanda þeirra, sem misst
hafa atvinnuna og hafa tak-
markaðar atvinnuleysisbætur ein-
ar til framfærslu sér og sinna.
Hún sagði meðal annars að
maður sinn hefði auglýst eftir at-
vinnu í Morgunblaðinu, sem hefði
mest auglýsingagildið vegna út-
breiðslu sinnar.
Auglýsingar í ljósvaka- og
prentmiðlum væru hins vegar dýr-
ar, ekki sízt með hliðsjón af
greiðslugetu atvinnulausra. Þann-
ig hafi auglýsing manns hennar
eftir atvinnu kostað um sex þús-
und krónur, sem væri dijúgur hluti
af innan við fimmtíu þúsund króna
atvinnuleýsisbótum.
Konan, sem hringdi, vildi koma
því á framfæri við fjölmiðla al-
mennt, að þeir könnuðu, hvort
ekki væri hægt að koma til móts
við atvinnulausa, sem leituðu eftir
atvinnu, með ódýrari hætti.
Víkveiji hafði samband við aug-
lýsingadeild Morgunblaðsins
vegna þessarar upphringingar.
Þar var staðfest að hefðbundin
auglýsing af þessu tagi kostaði sex
þúsund krónur. Þessar atvinnu-
auglýsingar væru virkur miðill
sem flestir glugguðu í, sem hefðu
með mannaráðningar að gera, og
þjónuðu því betur tilgangi sínum
en önnur form auglýsinga. Til
væru ódýrari auglýsingar, smá-
auglýsingar svokallaðar. Þær
hefðu hins vegar ekki sama aug-
lýsingagildi fyrir fólk í atvinnuleit.
xxx
Fleira er matur en feitt kjöt,
segir gamalt orðtak.
Fleira er gjaldeyrir en þorskur
úr sjó, þótt ekki skuli gert lítið
úr þeim gula.
Arið 1992 voru fluttar út sjáv-
ar-, iðnaðar- og búvörur fyrir tæpa
88 milljarða króna, sem var 69,3%
heildargjaldeyrisöflunar.
Sama ár nam seld þjónusta,
greidd með gjaldeyri, langleiðina
í 39 milljarða, eða 30,7% gjald-
eyrisöflunar.
Sjávarvörur vega þyngst í vöru-
útflutningi, eða 55,2% gjaldeyris-
öflunar, iðnaðarvörur 11,9%, bú-
vörur 1,3%, aðrar vörur 0,9%.
í seldri þjónustu vógu samgöng-
ur og ferðamál þyngst, 19,5 millj-
arðar eða 15,4% gjaldeyrisöflunar,
varnarliðið tæpir 10 milljarðar eða
7,7%, annað 7,5%.
Hvernig má glæða atvinnulífið
í landinu, fjölga störfum og auka
skiptahlutinn og gjaldeyristekj-
urnar?
Þar dettur Víkveija fyrst í hug
óbeizlað afl vatnsfalla og jarð-
varma, sem nýtt verður er fram
líða stundir. Við eigum einnig
ýmiss konar möguleika í ferða-
þjónustu. Og vonir standa til að
hófleg sókn í nytjafiska rétti af
stofnana, þann veg, að þeir gefi
meira í þjóðarbúið á næstu áratug-
um.
Enn er ótalinn laundijúgur
möguleiki. „Útflutningur“ á
menntun og þekkingu, sem fyrir
er í landinu: 1) á fiskveiðum, fisk-
vinnslu og markaðssetningu sjáv-
arvöru, 2) í nýtingu jarðvarma,
3) á sviði ýmiss konar hugbúnaðar
og 4) á sviði hátækni-heilbrigðis-
þjónustu (kransæðaaðgerðir o.fl.)
og heilsuræktar (Bláa lónið,
Hveragerði o.fl.).