Morgunblaðið - 24.03.1994, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. MARZ 1994
Haraldur Stefáns-
son — Minning
Fæddur 15. september 1910
Dáinn 10. mars 1994
Það gieymist víst engum, sem gengur sinn veg,
hve gott er að mæta þar vini
og finna samúð á langri leið
í lífsins hverfula skini.
Þú deildir á milli í dagsins önn
þínum drengskap sem heilu réði.
Að rétta fómandi heita hönd
var hamingja þín og gleði.
En nú hefir hverfleikinn kvatt á dyr
og kul er í dagsins svörum.
En minningin lifir svo Ijúf og hlý
með ljóð sinna drauma á vörum.
Svo fógur og hlý er sú ferðabæn,
sem flutt er í drottins nafni
meðan siglir þú, vinur, yfir sumarblátt haf
með sólroðið land fyrir stafni.
(Valdimar Hólm Hallstað)
Gamall maður er dáinn, ljósið er
slokknað og alltaf er maður jafn-
óviðbúinn, svona er lífið, já, og dauð-
inn. Halli vinur minn varð bráð-
kvaddur á heimili sínu 10. mars sl.
Hann var heilsuhraustur alla tíð
nema giktin lék hann grátt um ára-
bil og hjartað var-veilt síðustu árin.
Halli var fæddur og alinn upp
vestur í Dölum og bar hann alla tíð
hlýjan hug til sveitarinnar sinnar.
Hann var um nokkurra ára bil bóndi
á Aflstöðum í Haukadal, annars
vann hann sem vinnumaður hjá öðr-
um. Halli var mikill dýravinur.
Ógleymanlegt er atvik sem gerðist
meðan hann bjó á Aflstöðum. Ná-
Sterkir plastkassar og skúffur.
Fyrir skrúfur, rær og aðra smáhluti.
Hægt að hengja á vegg, eða stafla
saman.
IVIargar stærðir gott verð.
Avallt fyrirliggjandi.
Leitið upplýsinga.
UMBOÐS- OG HEILDVERSLUN
BÍLDSHÖFÐA 16
SÍMI672444 • FAX 672580
<r
U.5.A.
Hettupeysur
Verð kr. 4.960,-
5% staðgreiðsluafsláttur,
elnnig af póstkröfum
greiddum innan 7 daga.
wúTiLíFmm
GLÆSIBÆ . SÍMI 812922
granni hans var jarðsettur og lá tík-
in hans á leiði hans nokkra daga og
tókst ekki að fá hana þaðan burtu,
nema Halla tókst með mikilli þolin-
mæði að lokka hana þaðan og varð
hún tryggur förunautur hans upp
frá því.
Eftir að Halli fluttist til Reykja-
víkur vann hann á Eyrinni, sem
kallað var. Hann var mikill Dags-
brúnarmaður, vinstri sinnaður og
dyggur félagi í Alþýðubandalaginu.
Hann kom sér upp litlu hesthúsi
uppi í Víðidal og átti þar nokkra
hesta. Hann naút þess að hlúa að
þessum fjórfættu vinum sínum, fara
á bak og spretta úr spori á meðan
heilsan leyfði.
Halli kvæntist ekki en var um
árabil í sambúð með Sjöfn Helga-
dóttur. Þau slitu samvistir en voru
alla tíð góðir vinir og reyndist hún
honum vel, þar til yfir lauk.
Hann var kjörfaðir dóttur Sjafn-
ar, Rögnu Jónu, sem býr í Florida
í Bandaríkjunum ásamt Robert syni
sínum. Er hún komin heim til að
fylgja föður sínum til grafar. Trega
þau nú föður og afa, sem ætíð reynd-
ist þeim einstaklega vel. Einnig á
Ragna dótturina Höllu, sem ólst upp
að mestu leyti hjá afa sínum og
ömmu. Sambýlismaður Höllu er Ei-
ríkur Friðriksson matreiðslumeistari
og þeirra dóttir er Ragnheiður. Halla
var mikil afastelpa alla tíð og reynd-
ist afa sínum góð og hjálpleg þegar
aldur færðist yfir. Kveðja þau hann
með eftirsjá.
Ég ætla að þakka Halla góð kynni
til fjölda ára, einkanlega seinni hluta
vetrar meðan fólkið hans var erlend-
is, þá vorum við miklir símavinir,
hafði ég yndi af að hlusta á hans
eigin kveðskap. Halli var mjög hag-
mæltur en flíkaði því ekki. Hann var
einnig góðmenni sem margir eiga
eftir að sakna.
Ég sendi systur hans Aðalheiði,
uppeldissystur, einnig Sjöfn, Rögnu
og Höllu, barnabörnum, vinum, og
öðrum ættingjum mínar samúðar-
kveðjur.
Farðu í friði, vinur.
Benný Ingibjörg.
Frændi okkar kær Haraldur Stef-
ánsson er látinn og hefur yfirgefið
þennan heim og því langar okkur
systkinin að minnast hans í nokkrum
orðum.
Við höfum þekkt hann Halla
frænda allt frá því við vorum pínulít-
il og þær eru ófáar minningamar sem
tengjast honum í gegnum árin því
Halli hefur dvalið heima á Erpsstöð-
um öðru hveiju í lengri eða skemmri
tíma í Qölda mörg ár.
Hann hefur ávallt verið okkur
góður, borið umhyggju fyrir okkur,
viljað af okkur vita og hvað við höf-
um haft fyrir stafni þó svo að við
værum flutt í sitt hvora áttina. Það
má eiginlega segja að hann hafi ver-
ið okkar þriðji afí. Ein minning er
ofarlega í hugum okkar núna, hún
er sú þegar Halli hitti í fyrsta sinn,
fyrir einu ári, ungan frænda sinn að
austan, Hólmar Hall, þá þriggja ára,
og svo sannarlega tók hann vel á
móti honum rétt eins og hans eigið
langafabam væri — og þannig hefur
Halli alltaf komið fram við okkur.
Þeir sem þekktu Harald Stefáns-
son vita að hann hafði ákveðnar
skoðanir og það var ekki eins manns
verk að fá hann til að breyta þeim,
að ekki sé talað um ef það var eitt-
hvað sem tengdist stjórnmálum,
sauðfjárrækt eða hrossum. Halli
vann mörg haust í sláturhúsinu í
Búðardal og var því oft viðstaddur
heima þegar smalað var og er líf-
gimbramir voru valdar. Hann hafði
mjög ákveðnar skoðanir á því hveijar
skyldu nú lifa og hélt ávallt fast við
sitt. Einnig fór Halli mörg haust í
leitir á Sanddal og Mjóadal, og að
sjálfsögðu fór hann ríðandi. Það em
víst tæp þijú ár síðan hann fór í sína
síðustu leit, þá rúmlega áttræður.
Það sýnir þrautseigjuna og seigluna
sem einkenndi Halla, og alltaf skil-
aði hann sínu. Þegar þetta er skrifað
koma svo margar góðar minningar
upp sem tengjast honum, t.d. sá fróð-
leikur sem bjó í honum hvað varðar
ættir, fólk, sögur, staði. Það var með
Jorgen Holm skipa-
miðlari — Minning
Laugardaginn 19. mars lést í
Kaupmannahöfn Jorgen Holm, mik-
ill íslandsvinur.
Hann fæddist í Esbjerg á Jót-
landi árið 1935, einn af níu systkin-
um. Af þeim komust sex til manns.
Sem ungur maður gegndi hann
herskyldu eins og aðrir ungir menn
í Danmörku og gekk síðar í herlög-
reglu danska hersins. Gegndi störf-
um sem herlögregla á vegum Sam-
einuðu þjóðanna fyrir botni Miðjarð-
arhafs á meðan á Súezdeilunni stóð,
en 1961 fluttist hann aftur heim
til Danmerkur. Hann hóf störf hjá
Oscar Rolff í Kaupmannahöfn, fyr-
irtæki sem sá um að selja farskipum
vistir, þar á meðal íslenskum skip-
um. Nokkrum árum síðar keypti
hann fyrirtækið og rak til fjölda
ára. Á níunda áratugnum seldi hann
síðan Oscar Rolff og sneri sér að
öðrum viðskiptum, en heislu hans
var þá þegar farið að hraka og gat
hann ekki beitt sér af sama krafti
og áður. Það var nú svo sem ekki
að sjá á honum þegar maður hitti
hann, alltaf jafn fjörugur og fullur
af lífsorku.
Jorgen Holm og kona hans Mailo
eiga tvær dætur, Ghitu og Bennu,
báðar uppkomnar og fluttar að
heiman. Ghita er gift Klavs og eiga
þau litla dóttur, Nathaliu, sem
sannarlega var augasteinn afa síns
og veitti honum mikla gleði og
ánægju.
Ég kynntist Holm og fjþlskyldu
í gegnum foreldra mína, Óttar og
Arnþrúði Möller. Jorgen og faðir
minn áttu viðskipti saman og það
varð strax mjög sterkur vinskapur
milli íjölskyldna okkar. Mailo og
Jorgen komu oft til íslands, en þau
voru bæði miklir aðdáendur ís-
lenskrar náttúru, dvöldu með fjöl-
skyldu minni í sumarbústaðnum,
voru meðal vina og kunningja í
fllay&iHitftlaMft
MetsöluHad á hverjum degi!
VELDU ÞAÐ BESTA PIERPOnT
• Vatnsvarið
• Höggvarið
• Órispanlegt gler
• Dagatal
• Tvöfóld 18 k gullhúð
• Svissnesk gæði
• Falleg hönnun
• Ó/ eða keðja
• Verð 7.300- IS.000
Svissnesk hágæða
quartz verk
GARÐAR OLAFSSON
ÚRSMIÐUR - LÆKJARTORGI - SÍMI 10081
hreinum ólíkindum hvað Halli kunni
mikið af vísum, það er nokkuð sem
mjög fáir leika eftir.
Halli kom síðast vestur í Dali fyr-
ir tæpum mánuði og þá til að fylgja
góðum vini okkar, Jökli á Vatni, til
grafar, en nú hafa þeir hist aftur
annars staðar. Þessa síðustu helgi í
febrúar ræddu Halli og afí mikið
saman, eins og svo margoft áður,
og sagði Halli að hann ætlaði nú að
minnsta kosti að lifa fram á vorið
til að geta kosið nýja borgarstjórn.
Af því verður nú ekki, en hann mun
örugglega fylgjast með kosningunum
að ofan.
Við erum mjög þakklát fyrir að
hafa kynnst Haraldi Stefánssyni, því
menn eins og hann koma ekki marg-
ir á öld.
Kæri frændi, við kveðjum þig nú
í hinsta sinn og minningin um þig
mun lifa í hugum okkar.
Við sendum aðstandendum Halla
og öllum sem hann þekktu okkar
samúðarkveðjur.
Bryndís B. Hólmarsdóttir,
Asa Hólmarsdóttir,
Arnar Hólmarsson.
Haraldur fæddist 15. september
1910 á Breiðabólsstað I Miðdölum
Reykjavík og margt fleira. Jorgen
naut þess að fara í laxveiði og var
eins og lítill drengur með jólagjöfina
sína þegar hann fékk sinn fyrsta
lax. Honum þótti mjög gaman að
ríða út og varð svo hrifinn af ís-
lenska hestinum að um tíma átti
hann tvo hesta frá íslandi og hafði
þá á búgarðinum sínum á Sjálandi.
Heimsóknir Mailo og Jorgens
voru alltaf tilefni til að hrista upp
í hláturtaugunum. Jorgen var með
skemmtilegri og fyndnari mönnum
sem ég hef nokkurntíma kynnst.
Ég þekki engan mann sem lifði líf-
inu jafn lifandi, hann virkilega naut
lífsins. Góður matur, góðar veigar,
góður félagsskapur, allt var þetta
tilefni til að gleðjast og njóta. Þeg-
ar hann sagði frá einhveiju sem
honum þótti skemmtilegt, þá bók-
staflega tindruðu augun i honum,
hann hreif mann með í frásögninni
og manni fannst að maður hefði
verið sjálfur á staðnum.
Þau voru mörg sumrin sem ég
var hjá þeim sem unglingur á bú-
garðinum þeirra á Sjálandi, „Huul-
og ólst þar upp. Foreldrar hans voru
Sigurbjörg Samúelsdóttir frá Bæ í
Miðdölum Jósúasonar og Stefán
Jónsson, Jónssonar Stefánssonar á
Hamraendum og Guðrúnar Jónsdótt-
ur.
Stefán faðir Haraldar réð sig til
vistar á Breiðabólsstað í Miðdölum
árið 1893, þá tuttugu og þriggja ára
gamall og var þar síðan alla tíð þang-
að til hann dó 25. mars 1951. Fyrst
hjá Sumarliða Jónssyni og Elísabetu
Baldvinsdóttur og síðar hjá syni
þeirra Jóni bónda og hreppstjóra á
Breiðabólsstað og Guðrúnu Magnús-
dóttur. Haraldur ólst upp á þessu
stóra menningarheimili sem svo vel
hafði búið að föður hans að hann
kaus að dvelja þar ævina alla og í
Dölum vestur var Haraldur alltaf
með hálfan hugann þó svo að hann
byggi og gengi að störfum hér syðra
löngum og þá helst síðustu áratug-
ina.
Sumarfríin sín hylltist hann til að
taka að hausti svo hann gæti tekið
þátt í hauststörfunum vestra. Farið
í göngurnar, heimsótt vini og vanda-
menn og stundum vann hann í Búð-
ardal yfír sláturtíðina.
Haraldur gekk í Dagsbrún fyrsta
maí 1929 en hafði ekki langa við-
dvöl að því sinni. Sveitin hans kall-
aði og hann dreif sig vestur aftur.
Þá var farið að leggja veg yfir
Bröttubrekku og nóg að gera fyrir
vestan fyrir vinnufúsar hendur. Har-
aldur bjó um tíma á Aflstöðum en
aðalstarfi hans og sá kærasti var
fjárgæsla. Hann var vinnumaður á
Breiðabólsstað svo sem verið hafði
faðir hans. Afburða fjármaður segir
Jón Karlsson bóndi þar. Haraldur var
líka lengi hjá Hirti Einarssyni í
Neðri-Hundadal. Þau eru hlý orðin
sem þessir fyrrum húsbændur Har-
aldar gefa honum að skilnaði. Jón
Karlsson á Breiðabólsstað segir hann
besta, glöggasta og natnasta fjár-
manninn og Hjörtur Einarsson í
Neðri-Hundadal þakkar honum fyrir
öll hans góðu störf, ósérhlífni, viljug
spor, og tryggð við hans heimili alla
tíð. Böndin milli þessara manna
höfðu aldrei rofnað. Hjörtur talaði
við Harald í síma kvöldið áður en
hann dó.
Haraldi var sérlega lagið að um-
gangast og annast skepnur. Kindur
gaarden". Þaðan á ég ógleymanleg-
ar minningar af ánægju- og gleði-
stundum með Holm-fjölskyldunni.
Margt var brallað. Jorgen var nefni-
lega alveg ofboðslega stríðinn, en
það var græskulaus stríðni. Jafnvel
hörðustu fýlupokar gátu ekki annað
en tekið vel í prakkaraskapinn þeg-
ar Jorgen átti í hlut. Hann kynnti
mig jafnan sem „elstu dóttur sína
af fyrsta hjónabandi" og ég kallaði
hann jafnan „far“. Þegar ég kynnti
hann fyrir eiginmanni mínum tóku
þau honum bæði eins og sínum eig-
in syni og hann á margar ljúfar
minningar um samveru með þeim.
Þegar börnin okkar fóru að koma
í heiminn var það „mormor og
morfar“ í Danmörku sem sýndu
myndir af afkvæmunum jafn stolt
og hin rauverulegu afar og ömmur
á íslandi.
Mailo er guðmóðir elstu dóttur
okkar og ég man hvað Jorgen þótti
vænt um að við skyldum biðja hana
um að vera guðmóðir, en þetta er
mikill heiður og ábyrgð í Dan-
mörku. Þeir eru ófáir íslendingam-
ir sem hafa notið góðvildar hans
og gestrisni í gegnum árin, hvort
sem um er að ræða viðskiptafélaga,
vini, íslenska stúdenta í Kaup-
mannahöfn eða fjarskylda ættingja
vina, engum var vísað á dyr. Þau
hjónin tóku jafnan brosandi á móti
öllum Islendingum, enda var Jorgen
Holm sæmdur hinni íslensku fálka-
orðu fyrir störf sín og velvild í þágu
íslendinga.
Við kveðjum kæran vin og eigum
eftir að sakna hans sárt, en eitt er
víst að allar fyndnu sögumar hans
með ýkjum og öllu eiga eftir að lifa
í hjarta okkar ásamt minningunni
um góðan og hlýjan mann.
Fyrir mína hönd og fjölskyldu
minnar, foreldra, systra og fjöl-
skyldna þeirra vil ég votta þeim
Mailo, Bennu, Ghitu, Klavs og
Nathaliu okkar innilegustu samúð
og vona að góður Guð styrki þau
í sorginni.
Auður M. Möller.