Morgunblaðið - 13.04.1994, Síða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. APRÍL 1994
„J01=£ar fyrirtatid d 5trhvtr StarfsmaÖur
r'ett d þrigqja. t/ikriói. frU cL Lru/num."
Með
morgnnkaffinu
Okkur finnst báðum alveg
yndislegt að þú skulir ætla
að vera hjá okkur í sumar,
mamma mín... manmia...
MAMMA.
Geturðu ekki reynt að ná svo-
Iitlum lit, Jonni minn. Allir
nágrannarnir halda að þú sért
á Mallorca.
HÖGNI HREKKVÍSI
// L'ATTU þBTTA VERA SVOAÐ ÉG &£Tt
LOKIE? \/IB> /V1YNP/WA MÍSIA- "
BRÉF HL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Seltjarnarnesbær vill
eignast Gróttu
Frá Heimi Þorleifssyni:
í SÍÐASTA Morgunblaði fyrir
páska birtist frétt um það, að rík-
ið ætlaði að selja Seitjarnarnesbæ
Gróttu. í viðtali við bæjarstjóra
okkar Seltirninga kom fram, að
Grótta hafði verið „tákn Sel-
tjarnarness í gegnum aldirnar“.
Þetta er að vísu mjög ofsagt, því
Grótta hefur í mesta lagi verið
tákn Seltjarnarness, síðan viti var
reistur þar, en síðan er ekki einu
sinni ein öld. Það var kveikt á vit-
anum í fyrsta sinn 1. september
1897. En sé Grótta nú tákn Sel-
tjarnarness, er það ekki bara fyrir
vitann heldur líka fyrir bæjarhús-
in, sem þar standa og minna á
vitavörðinn, Þorvarð Einarsson og
fjöiskyldu hans, sem voru síðustu
ábúendur í Gróttu. Þessi hús verða
að fá að standa og þeim þarf að
sýna sóma. En þá er komið að
þeim aðila, bæjarstjórn Seltjarnar-
ness, sem ætlar sér að kaupa
Gróttu, bæði land og hús. Hefur
hún sýnt áhuga á verndun gam-
alla húsa? Lítum á ferilinn síðustu
tvo áratugi, tímabil húsfriðunar
víða á landinu. Árið 1979 lét Sel-
tjarnarnesbær rífa og brenna bæj-
arhús á Eiði. Árið 1984 var rifið
Gagnasafn
Morgunblaðsins
Allt efni sem birtist í Morgun-
blaðinu og Lesbók verður fram-
vegis varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunbiaðið áskil-
ur sér rétt til að ráðstafa efninu
þaðan, hvort sem er með endur-
birtingu eða á annan hátt. Þeir
sem afhenda blaðinu efni til
birtingar teljast samþykkja
þetta, ef ekki fylgir fyrirvari
hér að lútandi.
og brennt laglegt bæjarhús í
Bygggarði, en þar bjó áður hinn
kunni sjósóknari Ólafur Ingimund-
arson, sem kallaður var „veðurviti
Seltirninga". Á sömu leið fór með
Nýjabæ árið 1988. Og loks skal
nefna Ráðagerði, næsta bæ við
Gróttu.
í Ráðagerði keypti Seltjarnar-
nesbær land og bæjarhús fyrir
fimm árum, 1989. Uppi voru þá
áætlanir um að nota land Ráða-
gerðis undir ný hús, götur og vegi.
Hins vegar voru engar áætlanir
uppi um að varðveita húsið, sem
þó er elzta timburhús á Seltjarnar-
nesi, reist af Þórði útvegsbónda
Jónssyni upp úr 1880. Þetta hús
ásamt útihúsum voru í raun beztu
minjarnar um sjósókn útvegs-
bænda á Seltjarnarnesi á síðustu
öld. Meðferð Seltjarnarnesbæjar á
þeim var með þeim hætti, að íbúð-
arhúsið var iátið standa opið heilan
vetur og stórskemmdist því af
vatni og útihúsin fuku að hluta
og voru rifin. Eftir að bæjarstjórn
hafði verið bent á, að íbúðarhúsið
væri vegna aldurs friðað að
nokkru, var sett. smáupphæð í að
loka því, svo að ekki yrðu frekari
skemmdir. Við það situr nú, 1994,
og liggja engar ákvarðanir fyrir
um nýtingu íbúðarhússins í Ráða-
gerði og nauðsynlegar viðgerðir á
því, ef það yfirleitt fær að standa
áfram. Og nú ætlar bæjarstjórn
Seltjarnarness að taka við húsun-
um í Gróttu. Hver verður framtíð
þeirra?
Bæjarstjóri segir í áðurnefndu
viðtali, að Grótta sé verðmæt fyrir
Seltirninga og höfuðstaðarbúa til
útivistar, enda er þaðan víðsýnt
um sund og eyjar. En Seltirningar
og höfuðstaðarbúar áttu sér annan
útivistarstað, sem margir telja að
hafi verið og sé raunar nú verið
að spilla gróflega með ýmsum
framkvæmdum á vegum Seltjarn-
arnesbæjar. Þetta er Valhúsahæð,
einn kunnasti útsýnisstaður á öllu
Reykjavíkursvæðinu. Og hvað
skyldi vera að gerast þar? Jú, það
er verið að byija framkvæmdir við
átta íbúðarhús, sem sum hver eru
í aðeins 50-60 skrefa fjarlægð frá
útsýnisskífunni á hinni nafnkunnu
Valhúsahæð.
HEIMIR ÞORLEIFSSON,
Skólabraut 14,
Seltjamarnesi.
Ex oríente lux
Frá Úlfi Ragnarssyni:
ÞAÐ ER svo sem ekki það versta
að deyja. - Verra er að lifa sjálfan
sig. Eg varð fyrir því láni að starfa
nokkur ár sem læknir við Vernd,
þegar Þóra dreif þar allt áfram
eins og hvítur hvirfilbylur. Sé ég
það nú eftir liðlega 20 ár að það
starf var mjög vel borgað. Kaupið
að vísu ekkert, en launin ríkuleg,
Ég fékk að vinna með Þóru
Vernd, séra Árelíusi Níelssyni
Bjarka Elíassyni, lögreglumanni,
séra Jóni Bjarman og fleira úrvals-
fólki, sem allt var haldið þeirri
heilögu áráttu að vilja bjarga því
sem bjargað verður.
Það er leiðin til ríkidæmis, sem
ekki glatast, þó allt annað fari í
gjaldþrot.
I frábærlega vel gerðum sjón-
varpsþætti á páskadag heyrði ég
Þóru segja með mikilli áherslu:
„Menning Vesturlanda hefur ekk-
ert að gera til Indlands!" - Hár-
rétt hjá Þóru! Hún veit hvað hún
syngur. Það er vitlegra að flytja
hingað að austan verðmæti, sem
engin gjaldþrot fá grandað. - Ex
Oriente Lux!
ÚLFUR RAGNARSSON,
læknir.
Víkverji skrifar
Þær verða líklega ekki margar
helgarnar úr þessu, sem
skíðaiðkendum gefst færi á að iðka
íþrótt sína, þetta vorið. Veðurguð-
irnir bættu skíðafólki upp meðferð-
ina frá því á páskum, síðastliðinn
laugardag, með frábæru veðri og
færið var eins og best verður á
kosið. í glaðasólskini og brakandi
færi, hefði mátt ætla að skíðalönd
í nágrenni höfuðborgarinnar fyllt-
ust af fólki, en sú var alls ekki
raunin nú á laugardag. Það var
hreint ótrúlega fátt fólk sem sótti
til ijalla, til þess að njóta útivistar-
innar. Það ríkti eiginlega sólar-
landastemmning í Bláfjöllum: að
flestir fækkuðu fötum eitthvað, sjá
mátti skíðamenn renna sér á erma-
stuttum bolum, starfsmenn svæðis-
ins voru um hádaginn einnig létt-
klæddir, fólk reyndi að setjast utan-
dyra, hvar sem færi gafst, og ef
ekki gafst laus stóll, þá var bara
lagst í snjóinn, kaffi sötrað, nartað
í brauð og spjallað saman. Það var
einungis um miðbik dagsins sem
svolitlar biðraðir mynduðust við
stólalyfturnar í Kóngsgili og Suð-
urgili, en að öðru leyti var hægt
að renna sér viðstöðulaust allan
daginn.
XXX
Víkveija hefur komið það nokk-
uð á óvart, hversu margir
skíðaiðkendur sem sækja Bláfjöllin
reglulega heim, virðast leggja lítið
á sig til þess að kynnast skíðasvæð-
inu. Sannast sagna er það bara
nokkuð fjölbreytilegt, ef farið er
um allt svæðið. Ýmsir virðast ekki
vita að það er hægt að renna sér
á milli svæðanna, heldur halda sig
ávallt á einu skíðasvæði. Skíðadeild
Fram er með frábæra aðstöðu í
Eldborgargili, þar sem skipta má
skíðabrekkunum í þijá flokka, eftir
getu. Löng og góð barnalyfta, í
hæfilegum halla er hin prýðilegasta
byijendabrekka, en þar er að jafn-
aði fremur fátt fólk. T-lyfta upp
gilið er í hæfilegri brekku, fyrir þá
sem hafa náð góðum tökum á byij-
unaratriðum skíðaíþróttarinnar og
loks er það sjálf Framlyftan, sem
Víkveiji telur einna skemmtilegustu
brekku alls Bláfjallasvæðisins, en
segja má að iðkendur þurfi að vera
komnir nokkuð vel á veg í íþrótt-
inni, til þess að geta notið þeirrar
brekku til fulls.
XXX
Tilvalið er eftir að hafa rennt
sér um hríð á Framsvæðinu,
að taka T-lyftuna upp á topp, sem
gerir manni kleift að komast inn á
stólalyftusvæðið, í Kóngsgili og þar
gefast ýmsir kostir, eins og stóla-
lyftan sjálf, Borgarlyftan, Gil-lyftan
og svo sjálf Topplyftan. Þaðan er
aftur auðvelt að renna sér yfir á
svæði Skíðadeildar Ármanns í Sól-
skinsbrekku, þar sem gömul og
afkastalítil Pumalyfta sér um að
koma iðkendum upp í hæðirnar og
aðeins sunnan við Sólskinsbrekku
er svo önnur ágæt barnalyfta, sem
Víkveija virðist hafa mun meiri
nýtingu en barnalyftan á Fram-
svæðinu, sem þó er að mati Vík-
veija í skemmtilegri brekku og
lengri. Enn sunnar er svo hið ágæta
Suðurgil, þar sem hin stólalyftan á
Bláfjallasvæðinu er. Iðulega er lítil
biðröð í stólinn í Suðurgili, þótt
langar raðir hafi myndast við stóla-
lyftuna í Kóngsgili. Víkverji telur
að það sé einkum vegna þess að
fólk hafi takmarkaða þekkingu á
svæðinu og viti lítið um Suðurgilið
og Sólskinsbrekkuna. Skiðaiðkend-
ur ættu síðustu helgarnar sem þeir
hafa á þessu vori til skíðaferða, að
gera sér far um að kynnast svæð-
inu, ef þeir á annað borð þekkja
það að takmörkuðu leyti, því það
er ólíkt skemmtilegra að flakka um
og renna sér á milli svæða, en að
vera bundinn við sömu brekkuna,
allan liðlangan daginn.