Morgunblaðið - 24.04.1994, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24. APRÍL 1994
B 11
á þriðju hæð til þess að komast hjá
því að verða pyntaður til sagna.
Ég gleymi aldrei „generalstrækn-
um“ sem var í Kaupmannahöfn síð-
ast í júní 1944. Þá var götunum
lokað, tekið af rafmagn og gas og
svo var barist. Ég get ekki gleymt
ungum, ljóshærðum manni sem ég
var látin standa yfir og reyna að
gefa blóð. Það var búið að skjóta
af honum fæturna, annar hékk á
húðinni á hnjánum. Honum blæddi
út í höndunum á mér. Það flaut allt
í blóði og engar aðstæður voru til
að gera að sárum hans nógu fljótt.
Allt í kringum mig var deyjandi
fólk. Þessar minningar vitja mín
stundum í draumi.
Heim til íslands fór ég í septem-
ber 1945, með Lagarfossi. Það var
einkennilegt að koma heim. Ef ég
hefði haft peninga hefði ég farið
beina leið út aftur. Á íslandi skildi
mann enginn. Þar áttu allir allt til
alls. Stríðið hafði ekki komið við
fólkið hér og ég gat ekki gengið í
takt við þann hugsunarhátt sem hér
var ríkjandi þá. Ég vakti margar
nætur eftir að heim kom og átti
bágt, allt fyrsta árið. Ekki bætti
úr skák að mér var heldur fálega
tekið af hjúkrunaryfirvöldum.
Hingað var þá búið að ráða margar
danskar hjúkrunarkonur en mér var
boðið það eitt að fara til ísafjarðar
eða Akureyrar, en þangað gat ég
ekki farið. Það bjargaði mér að ég
hafði verið samskipa Kristjáni Þor-
varðarsyni lækni. Hann fékk mig
til þess að vera yfir pilti einum sem
átti við geðræn vandamál að stríða.
Ég vakti yfir honum daga og næt-
ur, það var erfíð vinna. Eftir það
vakti ég yfír geðveikri konu um
tíma. Um fasta vinnu var ekki að
ræða fyrr en nokkrum mánuðum
seinna að ég fékk starf sem skurð-
stofuhjúkrunarkona á Hvítaband-
inu. Ég var þar ekki lengi, ég gifti
mig og varð fljótlega ófrisk og
hætti þá störfum utan heimilis."
Sigríður eignaðist tvö börn sem
lifðu, hið fyrra fætt 1947, hið seinna
fætt 1951. Þegar þau voru farin
að stálpast fór hún að vinna á sumr-
in á Hvítabandinu í afleysingum.
„Þegar Hvítabandinu var lokað
réðst Ragnhildur Jóhannsdóttir,
sem verið hafði yfirhjúkrunarkona
þar, til Borgarspítalans. Hún fékk
mig til að vinna þar,“ segir Sigríð-
ur. „Þá var A-3, slysadeildin, að
opna árið 1968, þangað réð ég mig
í fullt starf. Þar með var ég aftur
komin í miðja hringiðuna. Um það
leyti var hjónaband mitt að flosna
upp og nokkru seinna skildum við
hjónin, svo mér veitti ekki af að fá
fasta vinnu. Fyrst var A-3 slysa-
deila og háls-, nef- og eyrnadeild.
Svo komu heilasérfræðingarnir til
starfa árið 1972, þá varð A-3 slysa-
og heilaskurðdeild og hefur verið
það síðan. Á A-3 undi ég mér vel
frá fyrsta degi. Þar var nóg að
gera allan sólarhringinn, ég hef
borið svo mikla virðingu fyrir minni
vinnu að ég sat sjaldnast aðgerðar-
laus. Ég kalla slíkt ekki hjúkrun."
Sigríður hefur séð miklar breyt-
ingar í hjúkrunarmálum. „Menntun
hjúkrunarkvenna hefur breyst með
tilkomu háskólanámsins. Það er
gott og gilt, en sjúklingarnir verða
þó alltaf að vera númer eitt, mér
finnst stundum að það sé ekki lögð
nógu mikil áhersla á það. Fólk má
ekki læra svo mikið að það „læri“
sig frá starfinu. Mikilvægustu eig-
inleikar hjúkrunat'konu finnst mér
vera umburðarlyndi og umhyggja
fyrir sjúklingunum, völd og pening-
ar eiga að skipta miklu minna máli
en þeir. Það var mér kennt ungri
og það hefur verið mitt leiðarljós í
starfi.“
Nú er Sigríður komin fast að
áttræðu, hvernig skyldi henni líka
að hætta störfum? „Mér líkar það
illa, það er fljótsagt. Ég er hraust
og frísk og bý enn yfir mikili starfs-
orku. Ég var í fullu starfi þar til
fyrir tveimur ár. Eftir það var ég
í 60 prósent starfi þar til ég hætti.
Mér fannst ég geta vel unnið á við
hina, sem voru helmingi yngri og
meira en það. En ég þarf víst ekki
að kvarta, daginn eftir að ég fór
varð læknir á deildinni sjötugur og
hætti þá störfum, en ég er jú orðin
78 ára gömul.“
Bandarísk
rannsókn
Varasamt
að sofa
méð augn-
linsur
Chicago. Reuter.
KOMA mætti í veg fyrir allt
að þremur af hverjum fjór-
um tilvikum um sár á horn-
himnu á auga með þvi að fá
fólk til að hætta að sofa með
linsur, segir í skýrslu um
málið sem gerð var við John
Hopkins-háskólann banda-
riska í Baltimore. Stundum
geta myndast sár eftir fáein-
ar nætur.
Um 24 milljónir Bandaríkja-
manna nota augnlinsur.
Skýrslan var birt í ritinu Archi-
ves of Opthalmology sem gefið
er út af bandarísku læknasam-
tökunum. í ljós kom að meðal
þeirra sem sváfu með mjúkar,
einnota linsur og hins vegar
þeirra sem notuðu linsur er
ætlaðar eru til langtíma notk-
unar mátti rekja allt að 74%
tilvikanna til þess að sofið var
með linsurnar.
„Sé tekið tillit til almennrar
heilbrigði og vilji menn draga
úr tíðni þessa sjúkdóms er ljóst
að bann við því að sofa með
linsurnar myndi hafa mikil
áhrif," segja skýrsluhöfundar:
„Á hinn bóginn myndi aukin
áhersla á að fólk færi að heil-
brigðisreglum við notkunina án
þess að hróflað yrði við notkun-
armynstrinu ekki hafa umtals-
verð áhrif“.
Flóa-
söfnun í
Bretlandi
London. Reuter.
BRESKIR vísindamenn hafa
hvatt Breta til að senda sér
flær en það er liður í átaki
til að komast að því hvenær
og hvar flærnar fara á kreik
á vorin og seijast á hunda
og ketti, þeim og eigendun-
um til sárrar gremju.
Vísindamennirnir vilja að
flærnar séu settar á límbaúd,
skellt í umslag og sett í póst
með upplýsingum um hvenær
þær náðust og hvar.
Flóabitið hefst í apríl eða
maí ár hvert. Vitað er að sum-
ar flærnar stökkva allt að
10.000 sinnum áður en þær
finna sér hýsla og að kattarfló-
in, sem er algengust flóa í
Bretlandi, bítur ekki menn
nema hún sé mjög hungruð.
í frétt The Daily Mail af flóa-
söfnuninni segir að þegar flóin
hafi fundið sér hýsil, hefjist
tímabil áts og kynlífs sem
standi í viku, en þá drepst fló-
in, örmagna.
kjólamarkaður
opnar mánudaginn 25. apríl kl. 13.
V£RÐ: 2.900 - 4.900 - 6.900 - 8.900 -10.900 -12.900
Opiö: Mánud.-föstud. 13-18. Laugard. kl. 10-13
v/Laugalæk, sími 33755.
Kjólamarkaður Hrísateigs megin.