Morgunblaðið - 10.07.1994, Page 30

30 SUNNUDAGUR 10. JÚLÍ 1994
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
ÞAÐ foacxs ATHYGLJS ~\ 1 VES2TÆ> SkXX>A GÖAilU y. ITAB/EiaJlZKlATZ ■ J (Sk0Jé6JSBVHDi E&a 1 EJblO S/KJfJt ADLJT/t \/mVJ L /NAHbto f>'A J J mr t— £G l'AtZ GJ2B.N/H6JÍ \
t °C S?

Grettir
Tommi og Jenni
Ljóska
Smáfólk
BREF
TTL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reylqavík • Sími 691100 • Símbréf 691329
Lítilmótleg
og lágkúruleg
framkoma
Gagnrýni Sveins Guðjónssonar réttmæt
Frá Magnúsi Oddssyni:
Tilefni þess að ég sting niður
penna er stutt grein eða bréf, sem
Sveinn Guðjónsson, blaðamaður, rit-
aði og birtist í Morgunblaðinu hinn
2. júlí sl. þar sem hann gerir að
umtalsefni hróp áhorfenda að Guð-
jóni Þórðarsyni, þjálfara KR liðsins,
á leik KR og ÍA, en þau urðu þess
valdandi að drengur, sonur Guðjóns,
hljóp grátandi út úr stúkunni.
Ég vil byrja á að þakka Sveini
þessa athugasemd og það verður
að viðurkennast að þessi köll komu
frá áhangendum Skagaliðsins, sem
venjulega sýna hressilega en jafn-
framt prúðmannlega framkomu,
eins og Sveinn getur um í sínu bréfi.
Hér voru að vísu ekki margir að
verki, t.d. enginn sem var nálægt
mér í stúkunni og var ég í hópi
Akurnesinga, en saínt sem áður og
því miður komu þessi köll frá of
mörgum. í þessu tilfelli hefði einn
verið of margir.
Mér er reyndar tjáð að ámóta
köll hafi heyrst á fleiri Ieikjum
KR-liðsins í sumar, en það er auðvit-
að engin afsökun. Albert heitinn
Guðmundsson hefði sagt að þetta
væru högg undir beltisstað. Hver
er svo ástæðan fyrir því að áhorf-
endur veitast að Guðjóni Þórðarsyni
á þennan lágkúrulega hátt.
Þreyttir brandarar
Hér tel ég að fjölmiðlar eigi sinn
stóra þátt. Blaðamenn virðast vera
nokkuð sammála um að gefa ekki
upp nöfn aðila í fjölmiðlum í hinum
ýmsu málum, sem eru leiðinleg af-
spumar, t.d. í afbrotamálum, og
mun það einkum vera gert af tillits-
semi við fjölskyldur viðkomandi og
vandamenn. Mér fínnst þessi af-
staða eðlileg í fámenninu hjá okkur
enda oft erfitt að leggja mat á slík
mál fyrr en dómstólar kveða upp
úrskurð. Þessari reglu virðist samt
vera talsvert mismunandi beitt. T.d.
á hún greinilega ekki við Guðjón
Þórðarson og ættingja hans. Þegar
Guðjón lendir í átökum, sem ég
ætla ekki að fara að rifja upp, enda
ekki nógu kunnugur því máli til að
fjalla um það, þá finnst fjölmiðlum
sjálfsagt að birta nafn viðkomandi
strax. Ekki nóg með það, síðan hef-
ur ekki linnt látum með alls konar
fímmaurabrandara í sumum fjöl-
miðlum af þessu tilefni, nú síðast
fyrir nokkrum dögum í einni út-
varpsstöðinni. Þessir brandarar eru
raunar orðnir talsvert útþynntir
enda búið að japla á þeim í allan
vetur og enn er verið að. Rétt er
þó að geta þess að sumir fjölmiðlar
hafa ekki lagst svona lágt og
íþróttafréttamenn eru þarna undan-
skildir og er það þeim til sóma.
Umrædd köll tel ég að hafi verið
hugsuð sem enn einn fimmaura-
brandarinn, enda menn talið það
óhætt, þar sem fjölmiðlar hafa svo
rækilega gefið tóninn í þessu efni.
Lítilmannleg framkoma
Guðjón Þórðarson býr hér á Akra-
nesi með fjölskyldu sinni. Hér hefur
hann gert góða hluti og bæði hann
og synir hans lagt sitt á vogarská-
lina til að auka hróður bæjarins á
íþróttasviðinu. Afrek Þórðar eru
glæsileg eins og allir þekkja. Annar
sonur hans var valinn besti leikmað-
ur 3. flokks á árshátíð knattspyrnu-
félags ÍA í fyrra. Ég fór reyndar
með honum í keppnisferð til Græn-
lands fyrir nokkrum árum þar sem
ég var fararstjóri og var hann í alla
staði til sóma og fyrirmyndar. Ég
vona að fjölskylda Guðjóns geti
áfram búið hér á Akranesi og sótt
völlinn án þess að verða fyrir aðk-
asti og synir hans leikið stoltir með
LA á sama hátt og þeir hafa áður
gert. Vonandi verður þessi atburður,
þegar einn sona Guðjóns hljóp grát-
andi úr stúkunni, til þess að opna
augu manna fyrir því hvað fram-
koma af þessu tagi er lítilmótleg og
lágkúruleg og á alls ekki að eiga sér
stað.
Misskilningur hjá Sveini
Varðandi það sem Sveinn kallar
hróp Akurnesinga að Ingibjörgu
Sólrúnu Gísladóttur, borgarstjóra,
vil ég taka fram að sú heiðurskona
er alls góðs makleg og gaman að
því að hún skildi á þennan hátt
mæta á leik, sem nýkjörinn borgar-
stjóri. Þetta baul kom frá fámennum
hópi að mér fannst aðallega vinstra
megin við þar sem ég stóð, en þar
voru ekki Akurnesingar.' Eg varð
því hissa á að sjá það á prenti að
Akurnesingar hefðu gert hróp að
borgarstjóranum. Það er a misskiln-
ingi byggt hjá Sveini. Ég minnist
þess að Davíð Oddsson, forsætisráð-
herra, fékk ámóta mótttökur eða
jafnvel verri á bikarútslitaleiknum í
fyrra, en þar var hann heiðursgest-
ur. Ekki var þar við okkur Akurnes-
inga að sakast, enda hafði hann
verið heiðursgestur hjá okkur á
herrakvöldi veturinn á undan og
verið vel fagnað. Þetta er hins vegar
ósiður, sem vallargestir ættu að láta
af. Þótt þetta sé fámennur hópur
sem hagar sér svona, þá setur það
leiðinlegan svip á. Pólitískir and-
stæðingar ættu að nota önnur tæki-
færi til að lýsa andúð sinni og ef
slík framkoma á að vera til skemmt-
unar eða lífga upp á stemmninguna,
þá missir hún marks.
Ég vil svo ítrekað þakka Sveini
fyrir það sem var aðalefni bréfs
hans, en það eru hróp manna að
Guðjóni Þórðarsyni. Guðjón hefur
sýnt að hann er góður þjálfari, sem
leggur sig fram og nær árangri. Það
er lítilmótlegt að veitast að honum
og um leið Qölskyldu hans á þennan
lágkúrulega hátt. Ég hvet bæði
áhorfendur og ekki síður fjölmiðla-
menn til að láta af þeim ljóta leik.
Þar er verið að greiða högg undir
beltisstað og er fyrst og fremst þeim
til skammar sem höggið veitir.
MAGNÚS ODDSSON,
Akranesi.