Morgunblaðið - 07.08.1994, Blaðsíða 28

28 SUNNUDAGUR 7. ÁGÚST 1994
INGVAR AXELSSON
+ Ingvar Axels-
son fæddist 28.
október 1923 í
Stóragerði í Hörg-
árdal í Eyjafirði.
Hann lést á gjör-
gæsludeild Borgar-
spítalans 29. júli
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Axel Guðmunds-
son, bóndi í Stóra-
gerði og kona hans
Lilja Hallgríms-
dóttir. Axel og
Lilja eignuðust sex
börn. Eftirlifandi
systur Ingvars eru
Stefanía, Sigríður og Lilja.
Anna, systir hans, lést 1942 og
Guðmundur, bróðir hans lést
1979. Ingvar kvæntist 30. mars
1946 eftirlifandi konu sinni,
Þorbjörgu Guðmundsdóttur, f.
16. janúar 1920. Foreldrar Þor-
bjargar voru hjónin Bjarnveig
Guðjónsdóttir og Guðmundur
Þoríáksson, Seljabrekku í Mos-
fellssveit. Börn Ingvars og Þor-
bjargar eru Gunnar, Kristbjörg
Ásta og Bjarnveig.
Ingvar var um tíma
umsjónarmaður Ár-
bæjarsafns en frá
árinu 1971 og til árs-
loka 1992 starfaði
hann sem fulltrúi
garðyrkjustjóra í
Reykjavík. Útför
hans fer fram frá
Háteigskirkju á
morgun.
NÚ ER hann Ingvar
tengdafaðir minn dá-
inn. Þótt við værum
farin að gera okkur
grein fyrir því hvert gæti stefnt
varð áfallið engu minna enda Ingvar
búinn að vera einn af þessum föstu
punktum í lífí fjölskyldunnar sem
alltaf var hægt að ganga að vísum.
Ingvar veiktist skyndilega fyrir
skömmu og var síðan búinn að fá
nokkur áföll sem hann hafði staðið
af sér með einstökum þrótti. En að
lokum varð hann að láta í minni
pokann. Það er alltaf sársaukafullt
fyrir aðstandendur þegar dauðinn
MINNINGAR
ber svo óvænt að dyrum. Það er
þó huggun harmi gegn að stríðið
stóð ekki lengi og eftir stendur
minning um mann í fullu fjöri.
Ég kynntist Ingvari fyrir tæpum
tveimur áratugum. Þá bjó fjölskyld-
an í gömlu og fallegu bárujárns-
húsi við Grettisgötuna en þau höfðu
þá nýlega gert húsið upp. Síðar
fluttust þau hjón í Drápuhlíðina.
Mér var strax tekið eins og einum
úr íjölskyldunni og urðu kynni okk-
ar Ingvars náin. Samskipti fjöl-
skyldu minnar við „afa og ömmu í
Drápuhlíðinni" voru líka alltaf mik-
il enda leið varla sá dagur að ekki
væri a.m.k. litið inn í kaffi hjá þeim
eða þau kæmu í heimsókn til okk-
ar. Við ferðuðumst einnig mikið
saman bæði innan lands og utan.
Hjá Ingvari og Þorbjörgu var
gestkvæmt og þar safnaðist fjöl-
skyldan þeirra saman. Barna- og
bamabarnabörnin voru orðin fjöl-
mörg og oft var þar líf og fjör.
Ingvar var einstaklega barngóður
og ég veit að bömin eiga eftir að
sakna hans innilega. Hann hafði
þá eiginleika að geta gefið á óeigin-
gjarnan hátt af sjálfum sér. Börnin
sóttu til hans og hann gaf sér allt-
af tíma til að sinna þeim og honum
þótti vænt um þau.
Ingvar var hagleiksmaður og
smíðar áttu hug hans allan. Margar
voru stundimar sem hann átti úti
í skúr með smíðadótinu sínu. Úr
þeirri smiðju komu margir hlutir
sem eiga eftir að minna okkur á
tilvist hans um ókomin ár. Þegar
við Veiga fómm að byggja okkur
þak yfir höfuðið þurfti ekki að leita
eftir hjálp Ingvars. Hann var boðinn
og búinn til að hjálpa frá fyrstu
stundu. Á þessum tíma vomm við
oft tveir einir saman og þá kynntist
ég vel hvaða mann Ingvar hafði að
geyma. Hann var ósérhlífinn og
mikil hamhleypa til vinnu, unni sér
vart hvíldar fyrr en hverjum verk-
þætti var lokið og þurfti hann þá
stundum að ýta við unga manninum
ef honum þótti ekki nógu vel ganga.
Það litla sem ég kann til slíkra
verka á ég Ingvari að þakka.
Hann var einn af þessum mönn-
um sem hafði gengið í gegnum
skóla lífsins og lært. Alinn upp í
sveit og stundaði hin margvísleg-
ustu störf til sjávar og sveita. Slíkt
mótar menn og gerir þá sjálfbjarga
og úrræðagóða enda var gott að
leita til Ingvars með flesta hluti.
Ingvar var vel lesinn sérstaklega
á íslenskar bókmenntir jafnt nýjar
sem gamlar. Oft undraðist ég
Newcastle var vinsæl í fyrra en núna er hún á toppnum
Á tímabilinu 13. október til 28. nóvember verðum við með Newcastleferðir alla
fimmtudaga og mánudaga. Miðað við eftirspurn í fyrra er spurningin ekki hvort
þær fyllast heldur hvenær. Þess vegna er ráðlegt að panta strax.
VERSLUN4MWORC
- MENNIN6*ÁF'*OM
•/ Newcastle er talin í hópi allra bestu
verslunarborga Evrópu.
Vöruverð er ótrúlega lágt sem sést best
á því, að Skotarnir flykkjast þangað
í verslunarferðir!
Þar er Eldon Square með yfir 140 verslanir
og Metro Center, stærsta verslunarmiðstöð
Evrópu, með yfir 300 verslanir. (íslendingar
njóta þar allt að 10% afsláttar!)
%/ Menningarlíf er blómlegt, tónleikar, leikhús
og söfn skipta tugum og veitingastaðir eru
alþjóðlegri en annars staðar; kínverskir,
afrískir, grískir, mexíkóskir og thailenskir
svo dæmi séu nefnd.
*/ Skoðunarferðir og kvöldferðir standa
farþegum okkartil boða; miðaldaveislur,
víkingasafn, markaðir, kastalar og
þjóðlagakvöld, auk úrvals golfvalla
og bílaleigubíla til allra átta.
V Síðast en ekki síst eru fáir staðir þægilegri
og fallegri en einmitt Newcastle fyrir þá,
sem vilja fyrst og fremst slappa af og njóta
lífsins með því að borða góðan mat, fara
á tónleika, skreppa í leikhús, líta inn á
kaffihús og skemmta sér með iífsglöðu
fólki á góðri krá.
»/ Newcastle á eftir að koma þér skemmtilega
á óvart!
FYRSTA FLORRS 6ISY1N6
-HACSTÆ VEl©
iRÁRÆiiJBd ðOLFVELLIH
VfS* AJ.L J HÆFI.
Si; áDMM&HFEItMlt 06
SREMMTAHIR. SÖFH ©6
SVHIHCAR.
NEfCASTLE
stærsta verslunarmiðstöð Evrópu
- og meira til!
FERÐAVEISLA HAUSTSINS- ALÍS, SÍMI 652266
MORGUNBLAÐIÐ
hversu ljóslifandi söguþráðurinn
var honum og hversu næmt skyn-
bragð hann bar á innihaldið. Einnig
fylgdist hann mjög vel með lands-
málunum, setti sig vel inn í mál líð-
andi stundar og myndaði sér ávallt
ákveðna skoðun á málefnum hveiju
sinni.
Ég og fjölskylda mín minnumst
hans með hlýju og þakklæti og ég
veit að það sama gildir um alla fjöl-
skyldu Ingvars.
Kæra Þorbjörg, þið voruð sam-
hent hjón og missir þinn er mikill.
Þótt þú eigir á brattann að sækja
nú um stund þá veit ég að styrkur
þinn og minningin um mætan mann
munu hjálpa þér yfir erfiðasta hjall-
ann.
Magnús V. Jóhannsson.
Einhveiju sinni er ég var á ferð í
Eyjafirði lagði ég leið mína í Hörg-
árdal þeirra erinda að leita þar uppi
eyðibýli, er bar það virðulega nafn
Stóragerði, en þar hafði vinur minn
og samstarfsmaður Ingvar Axelsson
fæðst og alist upþ. Meira vissi ég
nánast ekki um fortíð hans. Hann
var að eðlisfari ekki málgefinn mað-
ur og síst um eigin hagi. Á korti sem
ég hafði meðferðis fann ég nafn
þessa býlis og stóð það í einum af
inndölum Hörgárdals og hét sá
Myrkárdalur. Kunnugiegt nafn úr
þjóðsögunum. Mín ferð var á sólblíð-
um sumardegi, eins og jafnan er í
Eyjafirði, þegar ferðalangar gera sér
ferð þangað. En þarna inni í Hörg-
árdalnum voru há og brött fjöll á
alla vegu og skuggar þeirra teygðu
sig niður í dalinn. Það var heldur
hráslagalegt að líta inn í Myrkárdal-
inn og aldrei náði ég að finna þann
stað er ég taldi líklegt að Stóra-
gerði hefði verið. Kannski ekki náð
nógu langt fram í dalinn, en hann
var merktur fremstur bæja. Ekki
virtist þarna búsældarlegt og ég
gat vel hugsað mér hvílik snjó-
þyngsli væru þama að vetrinum og
erfitt um alla aðdrætti. í Stóragerði
bjuggu fjóra fyrstu áratugi þessarar
aldar hjónin Áxel Guðmundsson og
kona hans Lilja Hallgrímsdóttir.
Komu þau upp sex börnum, fjórum
dætrum og tveimur sonum. Engu
af þessu fólki kynntist ég nema
Ingvari og þegar ég hitti hann á
vinnustað okkar að lokinni norður-
ferð minni og sagði honum frá leit
minni að bemskuslóð hans þá brosti
hann aðeins og sagði: „Það tók því
eða hitt þó heldur. Þangað rekur
mig ekkert ótilneyddan." Það sagði
mér nóg um hvemig þarna hefur
verið að dvelja. Og það varð aldrei
síðar að umræðuefni okkar. Hörgul-
nafnið hefur trúlega verið réttnefni
allt frá fyrstu dögum byggðar í
landinu. Umbyltingin sem varð í lok
síðari heimsstyijaldar hér á landi,
mun einna fyrst hafa farið að segja
til sín í sveitum Eyjafjarðar. Þau
umbrot hafa ekki farið framhjá
ungmennunum í Myrkárdal.
Ingvar fékk fljótlega áhuga fyrir
öllum landbúnaðarvélum sem komu
á markað og náði fljótt undraverð-
um árangri að vinna me,ð þessum
tækjum og var eftirsóttur til starfa
hjá öllum ræktunarsamböndum ná-
lægra byggðarlaga og fyrr en varði
var hann fenginn til að vinna á slík-
um tækjum í öðrum landsfjórðung-
um.
Vorið 1945 var hann kominn
suður á Kjalames og í Mosfells-
sveit. Á Seljabrekku hitti hann Þor-
björgu, dóttur hins kunna bónda
Guðmundar Þorlákssonar. í Moe-
fellsdalnum fannst Ingvari hann
alla tíð eiga sinn samastað eftir
það. Þar byggðu þau ungu hjónin
sér lítið íbúðarhús á fyrsta sambúð-
arári í Seljabrekkulandi, en atvik
réðu því svo að þar var búseta þeirra
ekki til frambúðar. Ingvar gerðist
starfsmaður Hitaveitu Reykjavíkur
og var við jarðboranir eftir heitu
vatni, en þar varð hann fyrir vinnu-
slysi nokkrum árum síðar og átti
við langvarandi veikindi að stríða.
Á þeim árum kynntumst við. Þegar
hann hafði náð sæmilegri heilsu
fékk ég hann til að sinna ráðs-
mannsstarfi við Árbæjarsafn og
varð það heilladijúgt fyrir safnið,
eins og lesa má um í Söguspegli,
riti sem kom út árið 1992 á vegum