Morgunblaðið - 21.10.1994, Blaðsíða 30

Morgunblaðið - 21.10.1994, Blaðsíða 30
30 FÖSTUDAGUR 21. OKTÓBER 1994 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ t Systir mín, ÁSLAUG HELGADÓTTIR, Rauðarárstíg 24, Reykjavík, lést í Landspítalanum 19. október. Unnur Helgadóttir. Móðir okkar, MARÍA BRIEM, lést í Borgarspítalanum miðvikudaginn 19. október. Eggert Briem, Magnús Briem, Ingibjörg Briem, Ragna Briem. t Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, MARGRÉT SIGURÐARDÓTTIR frá Bergi, Grindavík, verður jarðsungin frá Grindavíkurkirkju laugardaginn 22. október kl. 14.00. Þeim, sem vildu minnast hinnar látnu, er bent á Heimili aldraðra, Grindavík. Kristján Sigurðsson, Sigurður Kristjánsson, Þorgerður Halldórsdóttir, Björg Kristjándóttir, Ólafur Jónsson, Ólafia Kristjánsdóttir, Helgi Kristinsson, barnabörn og barnabarnabörn. t MARÍUS JÓNSSON vélstjóri, Hrafnistu, Hafnarfirði, áður Stýrimannastíg 13, Reykjavík, lést 20. október. Jarðarförin verður auglýst síðar. Inga Marfusdóttir, Jón Alfreðsson, Óskar Marfusson, Kristbjörg Þórhalisdóttir, Steinunn Maríusdóttir, Sæþór Skarphéðinsson, Maria Maríusdóttir, Guðbrandur Jónsson, barnabörn og barnabarnabörn. t Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda- faðir og afi, • SIGURJÓN RIST vatnamælingamaður, Skriðustekk 4, Reykjavfk, verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 25. október kl. 13.30. María Sigurðardóttir, Rannveig Rist, Jón Heiðar Ríkharðsson, Bergljót Rist, Guðbjörg Rist Jónsdóttir, María Rist Jónsdóttir. t Ástkær móðir mín, JÓHANNA ÞÓRÐARDÓTTIR frá Hvítárholti, dvaldi sfðast á dvalarheimilinu Ási, verður jarðsungin frá Fossvogskapellu mánudaginn 24. október kl. 15.00. Sigurður Guðmundsson. Lokað Lokað verður eftir hádegi í dag vegna jarðarfarar JÓHANNS ÓSKARS ERLENDSS0NAR. J.S. Helgason hf., Draghálsi 4, sími 875152. ARÍNA ÞÓRLAUG IBSENSDÓTTIR + Arína Þórlaug Ibsensdóttir fæddist á Suðureyri við Súgandafjörð 11. september 1923. Hún andaðist á Borgarspítalanum hinn 14. október síðastliðinn. For- eldrar hennar voru þau Ibsen Guð- mundsson, formað- ur og útgerðarmað- ur á Súgandafirði, og Lovísa Kristjáns- dóttir. Systkini hennar voru Þor- geir Ibsen, fyrrverandi skóla- stjóri, Kristján Ibsen, fyrrver- andi skipstjóri, sem nú er lát- inn, Lovísa Ibsen, sjúkraliði, Halldór Ibsen, framkvæmda- sljóri, Guðmundur Ibsen, sölu- stjóri, Helgi Ibsen, fram- kvæmdastjóri og Guðfinnur Jón Ibsen, sem er látinn. Arína Þórlaug giftist Angantý Guð- mundssyni, skipstjóra og út- gerðarmanni, hinn 5. desember 1941, en hann lézt hinn 21. maí 1964. Börn þeirra eru Ibsen, f. 3. október 1941, fyrrverandi skipstjóri, en nú hafnsögumað- ur í Keflavík, maki Hulda Guð- MIG LANGAR að minnast tengda- móður minnar, Arínu Ibsens, sem er látin eftir erfið veikindi. Ég kynntist Inu, eins og hún var venjulega kölluð, á árinu 1976, þeg- ar ég tók að venja komur mínar á heimili hennar eftir að kynni tókust með mér og yngstu dóttur hennar, Guðrúnu. Ina tók mér strax afar vel. Mér fannst ég strax umvafinn þessari einstöku hjartahlýju og væntumþykju, sem hún alltaf sýndi. Mér fannst hún alltaf einstök kona. Hún hafði stærsta hjarta allra þeirra, sem ég hef hitt fyrir. Hún lagði aldrei illt til nokkurs manns, vildi sýna öllum skilning og var allt- af að bjóða hjálparhönd þeim, sem hún taldi hjálpar þurfi og flestir þáðu hennar aðstoð, því hún var manneskja, sem gott var að þiggja af. Hún taldi aldrei eftir sér að aðstoða aðra með öllum þeim hætti, sem hugsast gat. Hún hélt sig vel og alit sem hún gerði var vel gert og af höfðingsskap. Hún var rausn- arleg og vildi heldur sjá á eftir því sem henni hafði áskotnast sem gjöf til annarra, en að safna því sjálf. ína var sjálfstæðismanneskja í þess orðs bestu merkingu. Mér hef- ur fundist nokkuð á skorta að allir talsmenn sjálfstæðismanna rækt- uðu sömu grunvallarhugsjón og hún byggði á; að vilja veita þeim ör- yggi, sem þurfa raunverulega að- stoð, en efla einkaframtak til dáða og setja ekki á það óþarfa hömlur. Samtímis vildi hún öfluga verka- lýðshreyfingu til þess að hún gæti í krafti samtakamáttar sótt þau kjör til vinnuveitenda, sem bestur kostur væri á á hverjum tíma. Þetta var hennar skilningur á merkingu orðanna „stétt með stétt“, þ.e. að hagsmunir vinnuveitenda og laun- þega hlytu að fara saman. Hún hafði brennandi áhuga á stjómmál- mundsdóttir, Bára, f. 31. október 1944, bankastarfsmaður, maki Einar Sigur- geirsson, Auður, f. 9. desember 1945, hjúkrúnarfræðing- ur, Haukur, f. 2. desember 1948, efnafræðingur, Ólafur Óskar, f. 30. apríl 1953, fjöl- miðlafræðingur, Guðrún, f. 21. ágúst 1956, grunnskóla- kennari, maki Við- ar Már Matthías- son. Uppeldisdóttir þeirra Ar- ínu og Angantýs var Soffía Jóna Vatnsdal Jónsdóttir, f. 24. nóvember 1949, en hún lézt á árinu 1993. Hennar maki var Páll Guðmundsson og eiga þau þijú börn. Barnabörn þeirra Angantýs og Arínu eru 11 tals- ins. Arína Þórlaug var húsmóð- ir þar til maður hennar lézt, en vann við ýmis störf fram til 1968 er hún hóf störf á röntgen- deild Borgarspítalans og starf- aði þar samfellt til 31. desem- ber 1993, hsngst af sem mót- tökuritari. Útför hennar verður gerð frá Fossvogskirkju í dag. um, og það var ómögulegt að víkja sér undap þátttöku í umræðum um þau, alveg sérstaklega þeir sem höfðu aðrar skoðanir. Ina var nefni- lega kona með mikinn sannfæring- arkraft, sem þrátt fyrir einstaka góðmennsku hélt alltaf sínum hlut og þoldi engan órétt eða óbilgirni. Hún fylgdist vel með þjóðmálum og tók afstöðu til flestra álitaefna. Mér er minnisstætt að í maí á þessu ári áttum við tal um þátttöku ís- lands í Evrópska efnahagssvæðinu og hugsanlega þátttöku í Evrópu- sambandinu. Hún vildi fara mjög varlega í að nálgast Evrópusam- bandið meira en orðið var, af því að hún taldi að sjálfstæði okkar, einkum forræði yfir fiskimiðum, kynni þá að vera í mikilli hættu, eða a.m.k. í uppnámi. Við vorum ekki sammála um þetta, en mitt í þessum umræðum felldi hún talið niður og andvarpaði. Þetta var svo ólíkt henni, að á þeirri stundu var ég sannfærður um að hún væri al- varlega veik. Hún hafði þá skömmu áður gengist undir læknisrannsókn, sem ekki var lokið og engar niður- stöður lágu þá fyrir. Þrátt fyrir þessi miklu veikindi sem strax gengu mjög á líkamsþrek hennar, og drógu hana til dauða á fáum mánuðum, hafði hún nægan styrk til að líkna móður minni sem lá banaleguna í þessum mánuði, og hennar líkn var öllum betri. Lífið tók ínu engum sérstökum vettlingatökum og sýndi henni ekki alltaf sanngimi. Hún fór hins vegar vel með sitt líf, var síglöð og hvatti aðra til dáða og gaf þeim þrek. Hún lét aldrei neinn bilbug á sér fínna, hvað sem á dundi og mætti áföllum með æðruleysi. En hún átti vissu- Iega að mjög mörgu leyti góða daga, mest fyrir tilverknað hennar sjálfrar. Svona kona eins og ína + Útför móður okkar, stjúpmóður, tengda- móður, ömmu og langömmu, MARÍU REBEKKU SIGURÐARDÓTTUR frá Bæjum á Snæfjallaströnd ferfram frá Lógafellskirkju í Mosfellsbœ laugardaginn 22. október kl. 11.00. Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Blindravinafélag (slands. Ingibjörg María Gunnarsdóttir, Gunnar Jónsson, Jóna Kristín Gunnarsdóttir Justesen, Jörgen Justesen, Ásgeir Erling Gunnarsson, Lilja Guðrún Steinsdóttir, Aðalheiður Gunnarsdóttir, Stefán Þórarinsson, barnabörn og barnabarnabörn. hlaut að eignast marga góða vini, og mér er ekki kunnugt um að hún hafí átt nokkurn óvildarmann. Hún naut hlýju og góðvildar þeirra sem hún þekkti og margir voru til að styrkja hana í hennar erfíðu veik- indum síðustu mánuði. Að öllum öðrum ólöstuðum, fannst mér vinnufélagar hennar af Borgarspít- ala sýna henni sérstaka ræktarsemi síðustu mánuði. Ég er þakklátur fyrir að hafa fengið að eiga hana fyrir tengda- móður og vin. Ég votta öllum ætt- ingjum hennar og vinum samúð mína. Viðar Már Matthíasson. Þegar ég frétti að ína (Arína), frænka mín væri látin, kom það mér ekki á óvart. Hún hafði átt í ströngu stríði við banvænan sjúk- dóm frá því í vor og þrátt fyrir góða og mikla umönnun lækna og hjúkrunarliðs á Borgarspítalanum og vonir okkar hinna um að krafta- verk gerðist, kom allt fyrir ekki. Sjálf hafði hún barist hetjulegri baráttu gegn hinum illkynjaða sjúk- dómi til síðustu stundar, og þótt hún vissi að hverju dró brá hún aldrei skapi, en var sem jafnan áður ljúf og létt í lund og hughreyst- andi. Árum saman hafði hún sjálf unnið á Borgarspítalanum við góð- an orðstír og á þeim stað kvaddi hún lífið. Elsku frænka mín var létt og glaðlynd að eðlisfari. Það geislaði af henni lífskrafturinn og velvilji til allra. Hún var stefnuföst og hafði fastmótaðar skoðanir. Alltaf var tek- ið mikið tillit til þess í fjölskyldunni sem ína frænka lagði til málanna. Fyrir mér var hún sterkt samein- ingarafl föðurfjölskyldu minnar. Hún var einstaklega ættrækin. Ef einhver átti afmæli, fermdist eða hélt upp á einhvem stóráfanga í lífínu, var ína frænka ætíð mætt til að samgleðjast. Hún tók þátt í sorg og gleði síns fólks og samúð hennar og kærleikur náði langt út fyrir raðir ættarinnar. Hún bar umhyggju fyrir öllum. Hinn 13. september hvert ár, á afmælisdegi Finna (Guðfínns Jóns), yngsta bróður þeirra systkina, var komið saman hjá frænku minni, til þess að halda honum afmæli. Það var stórkostlegt, hve ína sinnti vel þessum andlega fatlaða bróður sín- um og systkinanna. Fyrir rösku ári átti frænka mín stórafmæli. Börnin hennar héldu henni mikla og veglega veislu. Margir komu til að samfagna með henni. Gaman var þá sjá, hve frænka mín var vinmörg og vin- sældir hennar miklar. Þetta var öll- um viðstöddum mikill gleðidagur. Ég kveð frænku mína með sárum söknuði en um leið með einlægu þakklæti fyrir allt sem hún var mér og fjölskyldu minni. Börnum henn- ar, tengdabömum, barnabörnum og öðrum ættingjum sendi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur. Blessuð sé minning ínu frænku. Ásgerður Þorgeirsdóttir. Kær frænka og æskuvinkona, Arína Þórlaug Ibsensdóttir, er látin. Merkiskona er fallin frá. Margs er að minnast svo mjög af störfum fullorðna fólksins, og þegar litið er til baka finnast greinilega þau áhrif sem seinna mótuðu lífsstílinn. Ina var fjórða í röðinni af átta börnum Ibsens Guðmundssonar út- gerðarmanns og skipstjóra á Suð- urreyri í Súgandafirði og konu hans Lovísu Kristjánsdóttur. Systumar voru aðeins tvær. (Sú eldri, Lovísa, hefur fram til þessa sinnt hjúkrun- arstörfum Súgfirðinga af mikilli elju og umhyggju.) Það kom því af sjálfu sér að miírið var að gera á mannmörgu heimili og systumar hjálpuðu móður sinni með ráðum og dáð. Það var yndislegt að heyra ínu segja frá þessu í ræðu sem hún hélt í hófí sem bömin hennar héldu henni á sjötugsafmæli hennar. Þá voru höfuðdyggðir daglegs lífs reglusemi, sparsemi og nýtni og engum datt í hug að lifa um efni fram.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.