Morgunblaðið - 21.10.1994, Blaðsíða 30

30 FÖSTUDAGUR 21. OKTÓBER 1994
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Systir mín,
ÁSLAUG HELGADÓTTIR,
Rauðarárstíg 24,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum 19. október.
Unnur Helgadóttir.
Móðir okkar,
MARÍA BRIEM,
lést í Borgarspítalanum miðvikudaginn 19. október.
Eggert Briem, Magnús Briem,
Ingibjörg Briem, Ragna Briem.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
MARGRÉT SIGURÐARDÓTTIR
frá Bergi,
Grindavík,
verður jarðsungin frá Grindavíkurkirkju
laugardaginn 22. október kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hinnar látnu,
er bent á Heimili aldraðra, Grindavík.
Kristján Sigurðsson,
Sigurður Kristjánsson, Þorgerður Halldórsdóttir,
Björg Kristjándóttir, Ólafur Jónsson,
Ólafia Kristjánsdóttir, Helgi Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
MARÍUS JÓNSSON
vélstjóri,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
áður Stýrimannastíg 13,
Reykjavík,
lést 20. október.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Inga Marfusdóttir, Jón Alfreðsson,
Óskar Marfusson, Kristbjörg Þórhalisdóttir,
Steinunn Maríusdóttir, Sæþór Skarphéðinsson,
Maria Maríusdóttir, Guðbrandur Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
• SIGURJÓN RIST
vatnamælingamaður,
Skriðustekk 4,
Reykjavfk,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
þriðjudaginn 25. október kl. 13.30.
María Sigurðardóttir,
Rannveig Rist, Jón Heiðar Ríkharðsson,
Bergljót Rist,
Guðbjörg Rist Jónsdóttir, María Rist Jónsdóttir.
t
Ástkær móðir mín,
JÓHANNA ÞÓRÐARDÓTTIR
frá Hvítárholti,
dvaldi sfðast á dvalarheimilinu Ási,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu mánudaginn 24. október
kl. 15.00.
Sigurður Guðmundsson.
Lokað
Lokað verður eftir hádegi í dag vegna jarðarfarar
JÓHANNS ÓSKARS ERLENDSS0NAR.
J.S. Helgason hf.,
Draghálsi 4,
sími 875152.
ARÍNA ÞÓRLAUG
IBSENSDÓTTIR
+ Arína Þórlaug
Ibsensdóttir
fæddist á Suðureyri
við Súgandafjörð
11. september 1923.
Hún andaðist á
Borgarspítalanum
hinn 14. október
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
þau Ibsen Guð-
mundsson, formað-
ur og útgerðarmað-
ur á Súgandafirði,
og Lovísa Kristjáns-
dóttir. Systkini
hennar voru Þor-
geir Ibsen, fyrrverandi skóla-
stjóri, Kristján Ibsen, fyrrver-
andi skipstjóri, sem nú er lát-
inn, Lovísa Ibsen, sjúkraliði,
Halldór Ibsen, framkvæmda-
sljóri, Guðmundur Ibsen, sölu-
stjóri, Helgi Ibsen, fram-
kvæmdastjóri og Guðfinnur
Jón Ibsen, sem er látinn. Arína
Þórlaug giftist Angantý Guð-
mundssyni, skipstjóra og út-
gerðarmanni, hinn 5. desember
1941, en hann lézt hinn 21. maí
1964. Börn þeirra eru Ibsen, f.
3. október 1941, fyrrverandi
skipstjóri, en nú hafnsögumað-
ur í Keflavík, maki Hulda Guð-
MIG LANGAR að minnast tengda-
móður minnar, Arínu Ibsens, sem
er látin eftir erfið veikindi.
Ég kynntist Inu, eins og hún var
venjulega kölluð, á árinu 1976, þeg-
ar ég tók að venja komur mínar á
heimili hennar eftir að kynni tókust
með mér og yngstu dóttur hennar,
Guðrúnu. Ina tók mér strax afar
vel. Mér fannst ég strax umvafinn
þessari einstöku hjartahlýju og
væntumþykju, sem hún alltaf sýndi.
Mér fannst hún alltaf einstök kona.
Hún hafði stærsta hjarta allra
þeirra, sem ég hef hitt fyrir. Hún
lagði aldrei illt til nokkurs manns,
vildi sýna öllum skilning og var allt-
af að bjóða hjálparhönd þeim, sem
hún taldi hjálpar þurfi og flestir
þáðu hennar aðstoð, því hún var
manneskja, sem gott var að þiggja
af. Hún taldi aldrei eftir sér að
aðstoða aðra með öllum þeim hætti,
sem hugsast gat. Hún hélt sig vel
og alit sem hún gerði var vel gert
og af höfðingsskap. Hún var rausn-
arleg og vildi heldur sjá á eftir því
sem henni hafði áskotnast sem gjöf
til annarra, en að safna því sjálf.
ína var sjálfstæðismanneskja í
þess orðs bestu merkingu. Mér hef-
ur fundist nokkuð á skorta að allir
talsmenn sjálfstæðismanna rækt-
uðu sömu grunvallarhugsjón og hún
byggði á; að vilja veita þeim ör-
yggi, sem þurfa raunverulega að-
stoð, en efla einkaframtak til dáða
og setja ekki á það óþarfa hömlur.
Samtímis vildi hún öfluga verka-
lýðshreyfingu til þess að hún gæti
í krafti samtakamáttar sótt þau
kjör til vinnuveitenda, sem bestur
kostur væri á á hverjum tíma. Þetta
var hennar skilningur á merkingu
orðanna „stétt með stétt“, þ.e. að
hagsmunir vinnuveitenda og laun-
þega hlytu að fara saman. Hún
hafði brennandi áhuga á stjómmál-
mundsdóttir, Bára,
f. 31. október 1944,
bankastarfsmaður,
maki Einar Sigur-
geirsson, Auður, f.
9. desember 1945,
hjúkrúnarfræðing-
ur, Haukur, f. 2.
desember 1948,
efnafræðingur,
Ólafur Óskar, f. 30.
apríl 1953, fjöl-
miðlafræðingur,
Guðrún, f. 21. ágúst
1956, grunnskóla-
kennari, maki Við-
ar Már Matthías-
son. Uppeldisdóttir þeirra Ar-
ínu og Angantýs var Soffía
Jóna Vatnsdal Jónsdóttir, f. 24.
nóvember 1949, en hún lézt á
árinu 1993. Hennar maki var
Páll Guðmundsson og eiga þau
þijú börn. Barnabörn þeirra
Angantýs og Arínu eru 11 tals-
ins. Arína Þórlaug var húsmóð-
ir þar til maður hennar lézt,
en vann við ýmis störf fram til
1968 er hún hóf störf á röntgen-
deild Borgarspítalans og starf-
aði þar samfellt til 31. desem-
ber 1993, hsngst af sem mót-
tökuritari. Útför hennar verður
gerð frá Fossvogskirkju í dag.
um, og það var ómögulegt að víkja
sér undap þátttöku í umræðum um
þau, alveg sérstaklega þeir sem
höfðu aðrar skoðanir. Ina var nefni-
lega kona með mikinn sannfæring-
arkraft, sem þrátt fyrir einstaka
góðmennsku hélt alltaf sínum hlut
og þoldi engan órétt eða óbilgirni.
Hún fylgdist vel með þjóðmálum
og tók afstöðu til flestra álitaefna.
Mér er minnisstætt að í maí á þessu
ári áttum við tal um þátttöku ís-
lands í Evrópska efnahagssvæðinu
og hugsanlega þátttöku í Evrópu-
sambandinu. Hún vildi fara mjög
varlega í að nálgast Evrópusam-
bandið meira en orðið var, af því
að hún taldi að sjálfstæði okkar,
einkum forræði yfir fiskimiðum,
kynni þá að vera í mikilli hættu,
eða a.m.k. í uppnámi. Við vorum
ekki sammála um þetta, en mitt í
þessum umræðum felldi hún talið
niður og andvarpaði. Þetta var svo
ólíkt henni, að á þeirri stundu var
ég sannfærður um að hún væri al-
varlega veik. Hún hafði þá skömmu
áður gengist undir læknisrannsókn,
sem ekki var lokið og engar niður-
stöður lágu þá fyrir. Þrátt fyrir
þessi miklu veikindi sem strax
gengu mjög á líkamsþrek hennar,
og drógu hana til dauða á fáum
mánuðum, hafði hún nægan styrk
til að líkna móður minni sem lá
banaleguna í þessum mánuði, og
hennar líkn var öllum betri.
Lífið tók ínu engum sérstökum
vettlingatökum og sýndi henni ekki
alltaf sanngimi. Hún fór hins vegar
vel með sitt líf, var síglöð og hvatti
aðra til dáða og gaf þeim þrek. Hún
lét aldrei neinn bilbug á sér fínna,
hvað sem á dundi og mætti áföllum
með æðruleysi. En hún átti vissu-
Iega að mjög mörgu leyti góða
daga, mest fyrir tilverknað hennar
sjálfrar. Svona kona eins og ína
+
Útför móður okkar, stjúpmóður, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
MARÍU REBEKKU SIGURÐARDÓTTUR
frá Bæjum
á Snæfjallaströnd
ferfram frá Lógafellskirkju í Mosfellsbœ
laugardaginn 22. október kl. 11.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á Blindravinafélag (slands.
Ingibjörg María Gunnarsdóttir, Gunnar Jónsson,
Jóna Kristín Gunnarsdóttir Justesen, Jörgen Justesen,
Ásgeir Erling Gunnarsson, Lilja Guðrún Steinsdóttir,
Aðalheiður Gunnarsdóttir, Stefán Þórarinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
hlaut að eignast marga góða vini,
og mér er ekki kunnugt um að hún
hafí átt nokkurn óvildarmann. Hún
naut hlýju og góðvildar þeirra sem
hún þekkti og margir voru til að
styrkja hana í hennar erfíðu veik-
indum síðustu mánuði. Að öllum
öðrum ólöstuðum, fannst mér
vinnufélagar hennar af Borgarspít-
ala sýna henni sérstaka ræktarsemi
síðustu mánuði.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið að eiga hana fyrir tengda-
móður og vin. Ég votta öllum ætt-
ingjum hennar og vinum samúð
mína.
Viðar Már Matthíasson.
Þegar ég frétti að ína (Arína),
frænka mín væri látin, kom það
mér ekki á óvart. Hún hafði átt í
ströngu stríði við banvænan sjúk-
dóm frá því í vor og þrátt fyrir
góða og mikla umönnun lækna og
hjúkrunarliðs á Borgarspítalanum
og vonir okkar hinna um að krafta-
verk gerðist, kom allt fyrir ekki.
Sjálf hafði hún barist hetjulegri
baráttu gegn hinum illkynjaða sjúk-
dómi til síðustu stundar, og þótt
hún vissi að hverju dró brá hún
aldrei skapi, en var sem jafnan
áður ljúf og létt í lund og hughreyst-
andi. Árum saman hafði hún sjálf
unnið á Borgarspítalanum við góð-
an orðstír og á þeim stað kvaddi
hún lífið.
Elsku frænka mín var létt og
glaðlynd að eðlisfari. Það geislaði
af henni lífskrafturinn og velvilji til
allra. Hún var stefnuföst og hafði
fastmótaðar skoðanir. Alltaf var tek-
ið mikið tillit til þess í fjölskyldunni
sem ína frænka lagði til málanna.
Fyrir mér var hún sterkt samein-
ingarafl föðurfjölskyldu minnar.
Hún var einstaklega ættrækin. Ef
einhver átti afmæli, fermdist eða
hélt upp á einhvem stóráfanga í
lífínu, var ína frænka ætíð mætt
til að samgleðjast. Hún tók þátt í
sorg og gleði síns fólks og samúð
hennar og kærleikur náði langt út
fyrir raðir ættarinnar. Hún bar
umhyggju fyrir öllum.
Hinn 13. september hvert ár, á
afmælisdegi Finna (Guðfínns Jóns),
yngsta bróður þeirra systkina, var
komið saman hjá frænku minni, til
þess að halda honum afmæli. Það
var stórkostlegt, hve ína sinnti vel
þessum andlega fatlaða bróður sín-
um og systkinanna.
Fyrir rösku ári átti frænka mín
stórafmæli. Börnin hennar héldu
henni mikla og veglega veislu.
Margir komu til að samfagna með
henni. Gaman var þá sjá, hve
frænka mín var vinmörg og vin-
sældir hennar miklar. Þetta var öll-
um viðstöddum mikill gleðidagur.
Ég kveð frænku mína með sárum
söknuði en um leið með einlægu
þakklæti fyrir allt sem hún var mér
og fjölskyldu minni. Börnum henn-
ar, tengdabömum, barnabörnum og
öðrum ættingjum sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning ínu frænku.
Ásgerður Þorgeirsdóttir.
Kær frænka og æskuvinkona,
Arína Þórlaug Ibsensdóttir, er látin.
Merkiskona er fallin frá. Margs
er að minnast svo mjög af störfum
fullorðna fólksins, og þegar litið er
til baka finnast greinilega þau áhrif
sem seinna mótuðu lífsstílinn.
Ina var fjórða í röðinni af átta
börnum Ibsens Guðmundssonar út-
gerðarmanns og skipstjóra á Suð-
urreyri í Súgandafirði og konu hans
Lovísu Kristjánsdóttur. Systumar
voru aðeins tvær. (Sú eldri, Lovísa,
hefur fram til þessa sinnt hjúkrun-
arstörfum Súgfirðinga af mikilli
elju og umhyggju.) Það kom því
af sjálfu sér að miírið var að gera
á mannmörgu heimili og systumar
hjálpuðu móður sinni með ráðum
og dáð. Það var yndislegt að heyra
ínu segja frá þessu í ræðu sem hún
hélt í hófí sem bömin hennar héldu
henni á sjötugsafmæli hennar. Þá
voru höfuðdyggðir daglegs lífs
reglusemi, sparsemi og nýtni og
engum datt í hug að lifa um efni
fram.