Morgunblaðið - 21.10.1994, Side 31

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 21. OKTÓBER 1994 31
Ína giftist ung Angantý Guð-
mundssyni skipstjóra og seinna út-
gerðarmanni. Þau eignuðust niu
börn, þtjú dóu nýfædd. ína var
ekki orðin þrítug þegar hún hafði
eignast níu böm, og horft á eftir
þremur í gröfina. Aldrei lét hún
bugast og það var eins og hún efld-
ist við hveija raun.
Svo missti hún manninn sinn á
besta aldri, í miðjum önnunum við
að útbúa skipið sitt á komandi ver-
tíð.
Nú stóð hún ein með börnin sín
ung og sorg sína duldi hún vel fyr-
ir öðrum. Börnin hennar hafa mjög
dregið dám af sínum ágætu foreldr-
um, vel gefin, vel menntuð og með
þessa festu sem alla tíð hefur ein-
kennt ljölskylduna.
Það veldur mér sárri tilfinningu
að ég skuli ekki geta fylgt henni
ínu minni síðasta spölinn. Frá
sjúkrastofunni sendi ég börnum
hennar, tengdabörnun og barna-
börnum innilegar samúðarkveðjur
mínar og fjölskyldu minnar. Kærum
systkinum ínu sendi ég einnig sam-
úðarkveðjur. Guð blessi ykkur öll.
Edda.
í nótt las ég í dagbók sera þú skrifaðir
átján ára að þú værir viss ura að síð-
asta sumarið í lífi sérhvers manns væri
bjart jafnvel þótt það birtist um vetur.
(Vigdís Grímsdóttir)
Bjartsýni, kraftur og kjarkur
voru aðall ínu frænku. Það lýsti af
þessum eiginleikum hvar sem hún
fór og hvað sem hún tók sér fyrir
hendur, og þeim fylgdi ósérhlífni,
örlæti og glaðværð. Þó að lífið kynni
að verða henni mótdrægt þá bjó
hún yfir þreki til þess að yfirvinna
erfiðleika og efiast af raunum.
Okkur sem kynntumst henni gerði
hún lífið þar á móti að veislu, þar
sem stundum varð amstursamt, en
þó þótti henni aldrei nauð af gestum
og ævinlega var sæti fyrir einn í
viðbót, líkt og við yfirnáttúrlegt
hringborðið hjá Artúr konungi. Það
var því aldrei lognmolla í kringum
ínu; það var gaman að sækja hana
heim og gott að eiga skjól í trygg-
lyndi hennar. Hún var enda afar
frændrækin og fylgdist af sönnum
áhuga með ættingjum sínum á
hvaða aldri sem þeir voru. Um-
hyggja hennar stafaði aldrei af
kvöð, því að hún veitti af göfug-
lyndi hjartans. Það er lán að hafa
átt kæran, falslausan vin í ínu
frænku og öll eigum við ljúfar minn-
ingar um heimsóknir til hennar og
fjölskyldu. Þangað var stutt að fara
hvort sem hún bjó á Flateyri, í
Keflavík eða í Reykjavík.
Veri Ina frænka kært kvödd, en
frændsystkinum og fjölskyldum
þeirra vottum við dýpstu hluttekn-
ingu.
Heiðrún, Brynhildur
og Arni.
Okkur langar að minnast elsku
ömmu okkar, sem er látin sjötíu og
eins árs að aldri.
Á barnsárum okkar þegar við
vorum tíðir gestir í Goðheimunum
þar sem við eigum jafnframt helstu
minningar okkar um ömmu, var
okkur ávallt tekið opnum örmum.
Þar var oftast gestkvæmt enda var
amma mjög svo félagslynd eins og
allir sem hana þekkja vita. Þær
nætur sem við gistum hjá ömmu
verða okkur ávallt minnisstæðar.
Það var í einu skiptin sem við nennt-
um að hátta snemma, því vafin inn
í teppi með kakó og smurt brauð
undir sögum ömmu leið okkur best.
Við minnumst einnig allra ferða-
laganna sem amma tók okkur með
í, og ber þar hæst þær ótal skíða-
ferðir ár hvert, en þó viljum við
ekki gera upp á milli þeirra og heim-
sóknanna í sumarbústaðinn.
Fyrir okkur sem börn var amma
alltaf amma, hlý, ávallt ánægð og
góð. Það var ekki fyrr en við fórum
að eldast og þroskast að við fórum
að gera okkur grein fyrir hvers
konar manngæska bjó í þessu
hjarta. Hagsmuni annarra setti hún
alltaf á undan sínum eigin og um-
hyggja var einkenni hennar. Hún
brýndi það ávallt fyrir okkur börn-
unum að ganga menntaveginn og
var það eitt af boðorðum hennár,
kannski vegna þess að hún átti
ekki kost á því sjálf. Ekki skorti
þó áhugann því hún var gífurlega
vel lesin.
Amma hafði áhuga á öllu sem
við tókum okkur fyrir hendur og
öllu því sem að okkur kom. Hún
spurðist fyrir og hvatti okkur áfram
í þeim áhugamálum sem við áttum.
Hún þekkti vini okkar með nöfnum
og sýndi þeim áhuga.
Þegar við systkinin fórum að slá
okkur upp, eins og amma sagði
alltaf, tók hún Auði, Þorsteini og
Heiðari strax eins og öðrum fjöl-
skyldumeðlimum og fundu þau um
leið til væntumþykju ömmu. Þannig
var það allt til þess dags sem hún
dó._
í hjörtum okkar er söknuður en
minninguna um ömmu geymum við
í hugum okkar meðan við lifum og
þökkum henni allar þær ánægju-
legu samverustundir sem við höfum
átt með henni. Við biðjum góðan
Guð að varðveita elsku ömmu okk-
ar. Blessuð sé minning hennar.
Angantýr og Auður,
Sigríður og Þorsteinn,
Ragna B. og Heiðar.
Nú er hún farin elsku amma
okkar, sem alltaf var svo hjartahlý
og góð, alltaf tilbúin til að hjálpa
hvar sem hennar var þörf, hún sem
alltaf bauðst til að líta eftir okkur
barnabörnunum á ferðalögum sem
við fórum í.
Á þessum ferðalögum munum
við sérstaklega eftir einu, sem við
fórum fjölskyldan ásamt ömmu og
sundfélaginu Ægi til Múnchen í
Þýskalandi.
Við munum hvernig hún studdi
okkur dyggilega gegnum erfiðar
æfingar. Hvernig hún hjálpaði öðr-
um félögum okkar í gegnum ferð-
ina. Við munum líka eftir því, þeg-
ar hún studdi félaga okkar til að
fara yfir vatnið, sem við bjuggum
við, að kaupa bangsa og annað dót
MINNINGAR
sem hún af einstakri alúð ætlaði
að gefa yngstu barnabörnum sínum
og ættingjum. Augljóst merki um
hjálpsemi hennar og tillitssemi var
það að undir lok ferðarinnar voru
allir farnir að kalla hana ömmu.
Dæmi um kjark hennar og dug
er án efa þegar við vorum á ferða-
lagi um Flórída. Einn ferðafélagi
okkar neitaði að fara í rússíbanann.
Þá sagðist hún amma okkar bara
fara og hann dáðist svo að kjarki
hennar að hann skipti fljótlega um
skoðun og skellti sér með.
Þessar minningar eru bara dropi
í hafið af öllum þeim skemmtilegu
minningum sem við eigum um hana
elsku ömmu okkar. __
Logi, Hildur Yr,
Harpa og Orri litli.
Mikil og góð kona er látin, Arína
Þórlaug Ibsen.
Að morgni 14. október var hringt
í mig og mér sagt að ína væri lát-
in og alltaf slær þessi frétt jafn
mikið þó maður hafi átt von á henni
um tíma. Við ína höfðum haft góð
kynni í yfir 50 ár. Maður hennar,
Angantýr Guðmundsson skipstjóri,
var yngsti bróðir föður míns.
Enn minnist ég þess hve yndis-
legt var að sjá ástina og hlýjuna,
sem á milli þeirra streymdi. Mann
sinn missti Árína snögglega 1964.
Börnin voru sex, það yngsta átta
ára, og höfðu þau tekið í fóstur
yngstu dóttur Jóns bróður Angan-
týs, en hann lést 1958. Það er mik-
ið verk fyrir konu að vera með fullt
hús af börnum og unglingum á
viðkæmum aldri, sem öll þurfa leið-
beiningar við, en þar stóð Ina sig
með mikilli prýði og hún breyttist
ekkert, var alltaf sama tryggða-
tröllið. Við systkinin minnumst þess
hvað hún mundi eftir og heimsótti
foreldra okkar háaldraða og systur
okkar vangefna á Kópavogshæli.
Og ekki efa ég að vel hefur ver-
ið tekið á móti henni. Guð blessi
minníngu góðrar konu og styðji og
styrki börn hennar og ástvini alla.
Hulda Agnarsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaöir og afi,
MARKÚS ÁRMANN EINARSSON
veðurfræðingur,
Þrúðvangi 9,
Hafnarfirði,
lést í Landspítalanum fimmtudaginn
20. október.
Hanna Sesselja Hálfdanardóttir,
Ingibjörg Markúsdóttir,
Ármann Markússon,
Hálfdan Þórir Markússon, Sóley Indriðadóttir,
Hanna Sesselja, Bára Fanney, Árný Þóra
og Margrét Rósa Hálfdanardætur.
Faðir okkar, +
SVEINN SÖLVASON, Skagfirðingabraut 15, Sauðórkróki, verður jarðsunginn frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 22. októ-
ber kl. 14.00. Sigurlaug Sveinsdóttir, Herdís Sveinsdóttir, Sölvi Sveinsson.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐBJÖRG ÓLAFSDÓTTIR,
Heiðavegi 8,
Selfossi,
verður jarðsungin frá Selfosskirkju laug-
ardaginn 22. október kl. 14.00.
Guðbjörn Frímannsson,
María Guðbjörnsdóttir,
Sigurður Óli Guðbjörnsson, Guðbjörg K. Sigurbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
RAGNHEIÐUR
JÓNSDÓTTIR
+ Ragnheiður
Jónsdóttir var
fædd á Gilsstöðum
í Vatnsdal í Austur-
Húnavatnssýslu
hinn 20. febrúar
1907. Hún lést á
Kumbaravogi,
Stokkseyri, 13.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Jón
Jónsson og Teidní
Jóhannsdóttir. Eft-
ir lát föðurins flutt-
ist hún til Sigurjóns
Hallgrímssonar
fóstra síns í Mánavík á Skaga.
Systkin hennar eru Álfheiður,
Haraldur (tvíburi Ragnheiðar),
Helga Sigríður, Laufey, Ásta,
Guðmundur og Ólína. Eigin-
maður hennar var Björn Jó-
hannesson, f. 1906, d. 1993.
Börn þeirra eru Sigurbjörg, f.
1930, gift Kristjáni Hjartar-
syni, d. 1981, Jóhannes, f. 1934,
og Úlfar, f. 1938, kvæntur
Hönnu Georgsdóttur. Útför
Ragnheiðar fer fram frá Ás-
kirkju í dag.
FIMMTUDAGSKVÖLDIÐ 13.
október kvaddi amma þennan heim
eftir langa og stranga sjúkralegu.
Þau afi bjuggu síðustu tuttugu árin
á Hólsveginum eins og við og var
því samgangurinn mikill. Alltaf gat
maður farið niður, leikið sér eða
fengið eitthvað gott að narta í.
Faðir ömmu lést þegar hún var
átta ára og fluttist hún þá til Sigur-
jóns fóstra síns Hallgrímssonar að
Mánavík á Skaga. Um hann talaði
amma mjög mikið alla tíð, vitnaði
oft í hann og var auðséð að mjög
kært hafði verið á milli þeirra. Hún
giftist afa, Birni Jóhannessyni, sem
lést í fyrra. Auðnaðist
þeim að eignast þrjú
börn og fjölda barna-
barna og barnabarna-
barna. Þau fluttust á
mölina í lok sjöunda
áratugarins og bjuggu
æ síðan í sama húsi
og Úlfar sonur þeirra
og fjölskylda á Hóls-
vegi 10.
Amma var alltaf
hr'ess og vildi drífa
hlutina af. Hún var
góð, ömmuleg amma
sem manni fannst allt-
af eiga eitthvað til í
pokahorninu sem aðrir áttu ekki.
Veikindi hijáðu ömmu síðustu
æviárin og lá hún þá fyrir að mestu.
Það var ekki það sem amma var
þekkt fyrir.
Amma var mjög trúuð og hefur
örugglega í gegnum veikindin ósk-
að þess að komast í hlýju himnanna
þar sem hún gæti spásserað um
himins grundir og notið lífsins hress
og kát. Nú hefur óskin ræst og
amma spásserar um himininn. Við
barnabörnin óskum henni þess að
himnavistin megi verða ömmu jafn
góð og amma var okkur og mun
hún þá ekkert þurfa að óttast.
Ég fínn það gegnum svefninn,
að einhver læðist inn
með eldhúslampann sinn,
og veit, að það er konan,
sem kyndir ofninn minn,
sem út með ösku fer
og eld að spónum ber
og yljar upp hjá mér,
læðist út úr stofunni
og lokar á eftir sér.
(D. St.)
Kveðja frá barnabörnum.
Sigurður, Alda, Birna,
Hannes og Haraldur.
+
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og bróðir,
GUÐBRANDUR MAGNÚSSON
' kennari,
Siglufirði,
lést 1 5. október.
Jarðarförin fer fram frá Siglufjarðarkirkju laugardaginn 22. októ-
ber kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á líknarstofnanir.
Anna Júlia Magnúsdóttir,
Skúli Guðbrandsson, Þóra Björg Guðmundsdóttir,
Hildur Guðbrandsdóttir, Ævar Sveinsson,
Anna Gígja Guðbrandsdóttir, Haraldur Eiríksson,
Magnús Guðbrandsson, Jónína Gunnlaug Ásgeirsdóttir,
Kristm Guðbrandsdóttir, Friðbjörn Björnsson,
Filippfa Guðbrandsdóttir,
Þorsteinn Guðbrandsson, Margrét Dagmar Ericsdóttir,
Borghildur Kristín Magnúsdóttir
og fjölskyldur.
Útför + BRANDS JÓNS STEFÁNSSONAR fyrrv. vegaverkstjóra, Vík í Mýrdal,
fer fram frá Víkurkirkju laugardaginn 22. október kl. 14.00. Bílferð verður frá BSI kl. 10.00 árdegis og frá Fossnesti, Selfossi, kl. 11.00. Fyrir hönd allra aðstandenda,
Börnin.
Í
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur vinarhug við frá-
fall og útför bróður míns og frænda,
ÓLAFS ÞORSTEINSSONAR
frá Nýborg,
Stokkseyri.
Helga Þorsteinsdóttir,
Eyjólfur Ó. Eyjólfsson
og fjölskylda.