Morgunblaðið - 23.10.1994, Blaðsíða 28

28 SUNNUDAGUR 23. OKTÓBER 1994
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
CAMILLA A. SANDHOLT,
lést í Seljahlíð 21. október.
Katrín Þ. Guðlaugsdóttir, Gísli Arnkelsson,
Hildur Björg Guðlaugsdóttir, Þórður Búason,
Jenn’y St. Guðlaugsdóttir Gröttem, Nils-Johan Gröttem,
Pétur Guðlaugsson, Patricia A. Guðlaugsson,
börn og barnabörn.
t
Bróðir minn og mágur,
JÓN BJÖRN ÁRNASON
frá Fáskrúðsfirði,
lést á vistheimilinu Víðinesi mánudag-
inn 17. október.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu
miðvikudaginn 26. október kl. 13.30.
Arnþór Árnason, Sólveig Sigurðardóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
SIGURJÓN RIST
vatnamælingamaður,
Skriðustekk 4,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
þriðjudaginn 25. október kl. 13.30.
María Sigurðardóttir,
Rannveig Rist, Jón Heiðar Rfkharðsson,
Bergljót Rist,
Guðbjörg Rist Jónsdóttir, Maria Rist Jónsdóttir.
t
Útför bróður okkar,
JÓNS VILHJÁLMSSONAR
vélstjóra,
Hliðarhvammi 7,
Kópavogi,
verður gerð frá Kópavogskirkju þriðju-
daginn 25. október kl. 13.30.
Systkini hins látna.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR EYJÓLFSDÓTTIR
frá Laugardal,
Vestmannaeyjum,
til heimilis á Breiðvangi 48,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Víðistaðakirkju
mánudaginn 24. október kl. 13.30.
Pétur Þorbjörnsson,
Ágústa Pétursdóttir, Sigurður Helgason,
Eyjólfur Pétursson, Ingveldur Gisladóttir,
Líney Pétursdóttir, Kristinn Sigmarsson,
Pétur Örn Pétursson, Ólöf K. Guðbjartsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og vinarhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður og afa,
FRIÐBJARNAR
FRIÐBJARNARSONAR
skipstjóra,
Túngötu 18,
ísafirði.
Rannveig Pálsdóttir, Ernir Ingason,
Friðbjörn Friðbjarnarson, Jórunn Þórðardóttir,
Sólveig Friðbjarnardóttir, Aðalsteinn Sigfússon,
Árni Fríðbjarnarson, Ágústa Marísdóttir,
Snæbjörn Friðbjarnarson, Guðrún Valgarðsdóttir,
Aðalbjörg Friðbjarnardóttir, Hafsteinn Skaftason,
Aðalheiður Árnadóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
SIGRÍÐUR
EYJÓLFSDÓTTIR
+ Sigríður Eyj-
ólfsdóttir fædd-
ist í Laugardal í
Vestmannaeyjum
16. desember 1922.
Hún lést í St. Jó-
sefsspítalanum í
Hafnarfirði 15.
október síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Nikolína Eyj-
ólfsdóttir húsmóðir,
f. 25. mars 1887, d.
29. júní 1973, og
Eyjólfur Sigurðs-
son, f. 25. mars
1885, d. 31. desem-
ber 1957, smiður og sjómaður
frá Laugardal í Vestmannaeyj-
um. Sigríður var ein af níu
systkinum, en fjögur þeirra dóu
ung. Eftirtalin komust til full-
orðinsára: Jóhanna, f. 3. október
1915, d. 9. desember 1984; Ósk-
ar, f. 10. janúar 1917, d. 23. febr-
MEÐ ÖRFÁUM orðum langar mig
að minnast tengdamóður minnar.
Þegar ég fletti myndaalbúminu rifj-
ast margar góðar minningar upp.
Ég kynntist Siggu, eins og hún var
kölluð fyrir tuttugu og einu ári, er
ég kom á heimili hennar í Kópavogi.
Hún ólst upp í Vestmannaeyjum og
átti góða foreldra og æsku, þó ekki
hafi hún farið þar á mis við sorgina.
Systkinin voru níu, en fjögur dóu
barnung. Árið 1945 var heillaríkt ár
fyrir hana, þegar hún gekk að eiga
Pétur Þorbjömsson mikinn og far-
sælan skipstjóra.
Sigga var einstaklega vel gerð
kona. Það lék allt í höndunum á
henni. Hún valdi sér þann starfsvett-
vang að ala upp böm sín og hlúa
að heimilinu. Ekki hef ég komið inn
á myndarlegra heimili en hjá þeim
hjónum. í þessi ár sem ég hef þekkt
Siggu hefur hver sjúkdómurinn á
fætur öðrum hijáð hana, en með
dugnaði og stuðningi Péturs lét hún
ekki bugast og alltaf var bjartsýnin
og vonin í fyrirrúmi. Til þeirra var
ævinlega gott að koma. Þau nutu
þess að hafa fjölskylduna sína í
kringum sig, og var þá oft stutt í
grínið og glatt á hjalla á Breiðvangi
48. Bóndinn eins og hún kallaði Pét-
ur sinn, var mikið á sjó og oft í löng-
um túram. Sigga fór í allmargar sigl-
ingar með Pétri, sérstaklega ef góð
stopp vora ytra, og gaman var að
hlusta á hana segja frá þeim ævintýr-
um sem þau áttu saman. Ég naut
þessara minninga því oft passaði hún
bömin okkar Eyva, og hvatti mig til
að sigla með honum.
Þegar ég lít til baka nú held ég
að hún hafí viljað að við fengjum að
úar 1953; Ragnar,
f. 7. mars 1928, og
Sigríður Alda, f. 19.
mars 1930. Hinn 27.
júní 1946 giftist Sig-
ríður eftirlifandi
manni sínum Pétri
Þorbjörnssyni skip-
stjóra, f. í Reykjavík
25. október 1922.
Börn þeirra eru:
Ágústa, fædd 3.
febrúar 1943, gift
Sigurði Helgasyni;
Eyjólfur, fæddur 4.
nóvember 1946,
kvæntur Ingveldi
Gísladóttur, Líney Björg, fædd
14. apríl 1048, gift Kristni Sigm-
arssyni, og Pétur Orn, fæddur
30. janúar 1951, kvæntur Ólöfu
K. Guðbjartsdóttur. Barnabörn-
in eru 13 og barnabarnabörnin
sex. Útför Sigríðar fer fram frá
Viðistíiðakirkju á morgun.
njóta þess sama og þau. Oft hef ég
undrast hve almættið leggur mikið
á eina manneskju, en við verðum að
trúa því að allt hafi sinn tilgang.
Þau ferðuðust mikið innanlands
og nutu þess bæði. Fyrir tæpum tíu
áram hætti Pétur á sjó og ætluðu
þau að njóta lífsins og skoða heim-
inn, bæði búin að skila góðu ævi-
starfi, en því miður gat sú ósk ekki
orðið að veruleika vegna heilsubrests
Siggu, en ég trúi því að þér líði vel
núna, vina. Sigga mín, ég þakka þér
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
mig og fjölskyldu mína. Elsku Pétur,
söknuður þinn er mikil, þegar þú
sérð á eftir lífsförunaut þínum, en
enginn hefði getað átt betri vin og
maka en Sigga, því umhyggja þín
við hana og ástúð var einstök. Vona
ég að góðar minningar létti þér sorg-
ina.
Ingveldur Gísladóttir.
Þú varst þröstur á grein
þytur í laufi
syngjandi morgunn
fljúgandi dagur
þreytt kvöld
sofandi nótt.
Þú varst á sveimi um stund
gestur í greinum tijánna
sól sem slokknaði.
(Einar Svansson)
Ég minnist oft þeirrar kvöldstund-
ar er ég hitti Siggu tengdaömmu
fyrst. Þau kynni segja meira en
mörg orð um þá ágætu konu sem
nú er fallin frá.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og
dóttir,
SIGRÍÐUR MARÍA
STEINGRÍMSDÓTTIR,
Torfastöðum I,
Grafningi,
verður jarðsungin frá Selfosskirkju
þriðjudaginn 25. október kl. 14.00.
Jarðsett verður að Úlfljótsvatni.
Bergur Geir Guðmundsson,
Guðmundur Bergsson,
Andri Már Bergsson,
Kristín Hanna Bergsdóttir,
Birna Jónsdóttir, Steingrfmur Gíslason.
Við þökkum öllum sem sýndu okkur
hlýju og samhug vegna fráfalls sonar
okkar,
FRÓÐA FINNSONAR.
Sá stuðningur hefur verið okkur ómet-
anlegur.
Edda Þórarinsdóttir, Finnur Torfi Stefánsson.
Sigga kona mín bjó þá hjá ömmu
sinni þennan vetur vegna skólagöngu
og hafði boðið nokkrum vinum sínum
í kaffi. Við keyptum blómavönd sem
við færðum ömmu Siggu að gjöf.
Sigga amma tók okkur opnum örm-
um af sinni alkunnu gestrisni og hlý-
hug og dekkaði borðið með máva-
stelli og kræsingum sem hún hafði
bakað. Þetta var á þeim árum sem
við strákarnir reyktum mikið og ég
man það þegar Sigga var yngri
spurði ömmu sína hvort strákarnir
mættu reykja. Og hún svaraði að
bragði: „Hvernig læturðu stelpa,
auðvitað mega strákarnir reykja."
Síðan sótti hún pakka af sígarettum
og bauð okkur. Þetta er mjög eftir-
minnilegt og sýnir vel hvernig Sigga
var.
Okkur þótti þessi amma alveg ein-
stök í alla staði. Við Sigga amma
urðum fljótt góðir vinir og spjölluðum
oft lengi um ýmsa hluti sem of langt
yrði að nefna hér. Margar minningar
úr mínu lífi eru tengdar Siggu og
Pétri og heimsóknum á þeirra fallega
heimili. Það sem ég man alltaf fyrst
eftir er fallega brosið hennar sem
lýsti vel skemmtilegu kímninni sem
smitaði út frá sér. Hún var léttlynd
að eðlisfari og lejð best þegar marg-
ir úr fjölskvldunni komu í heimsókn
enda var fjölskyldan hennar líf og
yndi. Það góða skap sem hún hafði
sýndi sig best á þeirri þrautagöngu
sem Sigga þurfti að ganga í gegnum
áður en yfir lauk.
Bjartsýni hennar og trú á lífið var
aðdáunarverð og til eftirbreytni öll-
um sem til þekktu og eftir lifa. Hlut-
verk sitt í lífínu sem sjómannskona
og húsmóðir rækti hún af mikilli elju
og natni eins og henni var lagið. Hún
lagði metnað sinn í heimilisstörfin
og sjaldan hef ég komið jafn oft á
heimili þar sem hlutirnir vora ávalit
í röð og reglu hvernig sem á stóð. í
mínum huga er það huggun harmi
gegn að eiginieikar. Siggu skuli að
einhveiju leyti geymast og lifa í
hennar mörgu afkomendum um alla
framtSð.
Ég og fjölskylda mín þökkum
Siggu fyrir allar góðu miniiingamar
og minnumst hennar með virðingu
og söknuði. Við sendum Pétri og
ástvinum öllum samúðarkveðjur.
Elsku Sigga mín, hvíldu í friði.
Og með hvítt segl við veðri uppi
mun ég stefna til þín einn dag
handan við djúp pínu og dauða;
þá skal harpan verða slegin
þá skulu stjömumar dansa
og þá skal faðir vor dansa
við þig...
(Jóhannes úr Kötlum.)
Einar Svansson.
Ég kveð systúr mina. Guð blessi
minningu hennar.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Þín,
Alda.
Ég get ekki látið hjá líða að skrifa
riokkur orð um tengdamóður mína
sem er látin eftir langa og erfiða
baráttu við veikindi.
Sigríður Eyjólfsdóttir var heil-
steyptur persónuleiki. Hreinskilni
og heiðarleiki voru ætíð hennar leið-
arljós. Hún fylgdist alltaf vel með
öllu og hafði stálminni. Það var
. alltaf stutt í hláturinn enda var oft
kátt á hjalla á þeim bæ.
Þegar ég lít til baka til þeirra
ára þegar ég kynntist henni og einn-
ig eftir að hún varð veik, skynja
ég að slíkur lífsvilji sem hún hafði,
er fáum gefinn. Að vera sjómanns-
kona með mörg börn er alltaf erfitt
hlutskipti, en hún virtist komast vel
frá því, enda hörkudugleg og ósér-
hlífin. Hreinlæti var í henni blóð