Morgunblaðið - 23.10.1994, Blaðsíða 30

30 SUNNUDAGUR 23. OKTÓÉER 1994
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
OPIÐ HÚS - OPIÐ HÚS
í dag, sunnudaginn 23. okt., kl. 14-16 bjóða FAST-
EIGNAÞJÓNUSTAN og tímaritið HÚS OG HÝBÍLI þig
velkomin í „OPIÐ HÚS“ á Garðaflöt 21, Garðabæ. Auk
hins fallega húss sem er til sýnis og sölu getur þar að
líta: Húsgögn frá Línunni, Suðurlandsbraut 22, glugga-
tjöld frá ÁKLÆÐiM OG GLUGGATJÖLDUM, Skipholti
17a, lampa frá versluninni FORN-NÝ, Iðnbúð 1, teppi/m-
ottur frá TEPPABÚÐINNI, Suðurlandsbraut 26, og blóm
og skreytingar frá BLÓMAVALI við Sigtún.
Fasteignaþjónustan
Skúlagötu 30, sími 26600.
OPIÐ HUS I DAG KL. 14-17
hÓLl
FASTEIGNASALA
® 10090
SKIPHOLTI 50B, 2. hæðt.v.
Franz Jezorski, lögg. fast.sali.
Skipholt 19-
„penthouse“.
Loksins er komið að þvi. 154 fm 6
herb. „penthouse“hæð miðsvæðis í
Rvík. Þessi er kjörin fyrir þá sem vilja
búa í miðbænum og hafa rúmt um
sig. Nýtt eldhús, parket, stórar svalir.
Þórhallur og frú bjóða þig velkomin(n)
að skoða í dag kl. 14-17. Áhv. 3,2
millj. Verð aðeins 8,8 millj. Fljót nú,
forðist biðraðir...!
Kambasel 51 - 3ja herb.
Gullfalleg 82 fm ib. m. sérinng. á þess-
um eftirsótta stað. Þvhús og geymsla
í íb. Stutt í verslun og skóla. Góður
garður. Þú getur meira segja haft voff-
ann hér. . . I. Áhv. 3,5 millj. Verð aft-
eins 6,5 millj. Árdís býður þig sérstak-
lega velkomin(n) að skoða íb. sína
kl. 14-17.
Grenibyggð 9 - Mosbæ -
raðh. Sérl. skemmtil. 138fmraðhús
á tveimur hæðum auk 26 fm bílskúrs
svo og rýmis í risi. Góður suðurgarður
með hellulagðri verönd. Jón og Mar-
grét bjóða þér og þínum að skoða slot-
ið í dag kl. 14-17. Líttu inn! Verft 12,5
millj.
Austurströnd 6 - 2ja hb.
Bráðhuggul. íb. á 3. hæð m. fráb. út-
sýni yfir hafið blátt. Hér tiplar þú á
inniskónum i Bónus og í sundlaug-
ina...! Valdimar tekur á móti gestum
og gangandi í dag kl. 14-17. Gakktu
inn! Verð 5,6 millj.
Austurberg 2 - 3ja herb.
I þessu glæsilega húsi eigum við til
sölu bráðhuggul. 3ja herb. 67 fm íb. á
1. hæð m. sér garði. Er þessi ekki sú
eina rétta. .. I Lfttu inn og skoðaðu
þessa kl. 14-17 hjá henni Valgerði.
Verð aðeíns 5,9 millj.
Njálsgata 8b - 4ra herb.
Mikið endurn. 4ra herb. íb. sem þér
er velkomið að skoða í dag kl. 14-17.
Þetta er ekkert mál, þú bankar bara
uppá hjá Hjördísi og Guðna. Áhv.
byggsj. 3,0 millj. Verð 6,9 millj.
Fallegt ca 135 fm einbhús á tveimur hæðum á mjög góðum stað á
Stöðvarfirði með miklu sjávarútsýni. Eignin verður laus 1. nóv. nk.
Bein sala eða skipti á 2ja-3ja herb. íb. í Rvík ath. Verð aðeins 3,9
millj. eða tilboð.
OPIÐ A HOLI DAG KL. 14-17
Til sölu Skólabraut 14, Stöðvarfirði
- kjarni málsins!
SIGRIÐUR
PÉTURSDÓTTIR
FAABERG
+ Sigríður Péturs-
dóttir Faaberg
fæddist í Reykjavík
hinn 6. desember
1919. Hún andaðist
í Noregi 4. október
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Pétur Magnússon
bankastjóri og ráð-
herra og Ingibjörg
Guðmundsdóttir.
Foreldrar Péturs
voru séra Magnús
prófastur og alþing-
ismaður á Giisbakka
í Hvítársíðu, Andr-
éssonar bónda í
Núpstúni, Magnússonar hrepp-
stjóra og alþingismanns í Syðra-
Langholti í Flóa. Móðir Péturs
var Sigríður Pétursdóttir, Sí-
vertsens faktors á Eyrarbakka,
Sigurðssonar. Foreldrar Sigurð-
ar voru Rannveig Filippusdóttir
og Bjarni riddari Sívertsen, út-
erðar- og kaupmaður í Hafnar-
firði. Móðir Sigríðar, Ingibjörg,
húsmóðir á Hólavelli, eins og
æskuheimili Sigríðar var nefnt,
var dóttir Guðmundar Viborg
gullsmiðs. Guðmundur var einn
af fyrstu, ef ekki fyrstur ís-
lenskra vélstjóra með réttindi. A
yngri árurn, í upphafi
vélskipaútgerðar, var
hann á skipum hjá
Pétri Thorsteinssyni
á Bíldudal. Móðir
Ingibjargar var
Helga Bjarnadóttir,
bónda í Bessatungu,
en hún var hálfsystir
Torfa Bjarnasonar
bónda og skólastjóra
í Ólafsdal í Dalasýslu.
Systkini Sigríðar eru:
Magnús, f. 1914, d.
1984, búfræðingur,
lögreglumaður og
bóndi á Helluvaði;
Guðmundur hrl., f.
1918; Gunnar Már, deildarstjóri,
f. 1919; Ásgeir, f. 1922, sýslu-
maður og alþm.; Andrés, fram-
kvæmdastjóri, f. 1924, d. 1992;
Stefán hrl. og bankastjóri, f.
1925; Þorbjörg, húsmóðir, f.
1928, og Pétur, hagfræðingur,
f. 1931. Eiginmaður Sigríðar var
Lars Faaberg. Börn þeirra eru:
Magnús, verkfræðingur, f. 1943;
Einar, hagfræðingur, f. 1946;
Ingibjörg, blaðamaður, f. 1947;
og Thorstein, flugsljóri, f. 1956.
Minningarathöfn um Sigríði hef-
ur farið fram.
SIGRÍÐUR ólst upp í Reykjavík í
stórum systkinahópi og á mann-
mörgu heimili. Lengst af á Suður-
götu 20 eða Hólavelli eins og hús
þeirra Péturs og Ingibjargar er nefnt.
Húsið stendur á vestanverðu Bisk-
upstúni, á sama stað og hinn frægi
Hólavallarskóli, áður en hann flutti
starfsemi sína að Bessastöðum. Hún
lauk skólagöngu sinni með prófi frá
gagnfræðaskóla Ágústs H. Bjarna-
sonar.
Árið 1942, er síðari heimsstyijöld-
in geisaði, réðst Sigríður til ritara-
starfa hjá íslenska sendiráðinu í
London. Á þeim tíma stóðu loftárás-
ir Þjóðveija á borgina sem hæst. Var
það að líkum er þaðan var stýrt allri
andspyrnu gegn yfirgangi íjóðveija
á meginlandi Evrópu og á norðan-
verðu Atlantshafí. Orlögin og gæfan
stýrðu saman fundi hennar við
mannsefni sitt í miðjum hildarleikn-
um. Hinn ungi maður var Lars Faa-
berg, loftsiglingafræðingur hjá
norska hemum. Hann barðist með
herliði fijálsra Norðmanna, undir
stjóm Breta, gegn yfírráðum Þjóð-
veija yfír Noregi. Hann var sannkall-
að glæsimenni, göfugur og hugprúð-
ur, eða eins og sagt var í fomsögum
okkar: manna hraustastur og dreng-
ur góður.
Þau giftu sig og hún sneri heim
á leið haustið 1942. Að stríðinu loknu
flutti hún svo utan á ný. Vegna starfa
Lars hjá SAS lá leiðin nokkuð víða,
en lengst af bjuggu þau á heimaslóð-
um Lars í Noregi.
Eins og þeir þekkja sem búið hafa
erlendis langdvölum, sækir þráin til
heimahaganna á. Hjá mörgum því
meir sem á líður. Hún hélt alltaf
nánu sambandi við fjölskyldu og vini
hér heima, og margar urðu ferðimar
til Íslands.
Það var einmitt í þessum heim-
sóknum Siggu og Lars sem leiðir
okkar lágu saman. Lars er látinn
fyrir nokkram árum. Þessi kveðjuorð
eru því ekki síður til hans. Eg vil
þakka þeim margar ánægjulegar
samverustundir og alla frændsemi.
Ég hef verið fímm eða sex ára er
ég man fyrst eftir þessu frábæra
fólki í heimsókn hjá foreldrum mín-
um uppi í Borgarfírði. Við sátum
inni í jeppa, ég og Thorstein frændi
minn, frammi við Klettsfljót í Þverá
og leiddist biðin. Liðið var að kveldi,
en faðir minn og Lars vom að renna
fyrir físk. Lítið gekk lengi vel, en
ég man gleðina er þeir komu upp frá
ánni með nýrunninn físk er Lars
hafði veitt. Sama kvöld frömdum við
óvitarnir prakkarastrik er varð til
að minna varð úr mannfagnaði yfir
endurfundum fullorðna fólksins en
efni stóðu til. Að þessu var þó hleg-
ið en ekki fyrr en síðar.
Böm þeirra komu með í heimsókn-
ir til íslands framan af en það breytt-
ist er þau festu sitt ráð, eins og geng-
ur. Glaðværð og elskulegheit fylgdu
nærveru þeirra. Sumarið 1971, er
ég var fímmtán ára, bar fundum
okkar saman í Borgarfirðinum og
enn á ný var haldið til veiða. Við
vomm við Þverá í nokkra daga en
síðan héldu Sigga og Lars til fundar
5 Eersónuleg þjónusta Rúnar Qeírmundsson, útfararstjórí
Otfararþjónustan, Fjaröarási 25, s: 679110, hs. 672754.
JOU
I
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — sími 871960
við fleiri ættingja. Við Thorstein urð-
um eftir í sveitinni og fundum okkur
margt til dundurs, m.a. æfðum við
okkur við akstur á hertrukk sem
faðir minn átti og krafðist frændi
minn þess að ég tæki mynd af sér
við aksturinn, þar sem enginn skóla-
bræðra sinna úti í Noregi tryði slíkri
lögleysu á sig. Við vorum auðvitað
í ágætri æfíngu eftir veiðitúrinn þar
sem faðir hans var með bíl sýslu-
mannsins í láni og við höfðum aðeins
tekið í stýrið á honum. Vorum því
ekki í neinni hættu.
í ágústmánuði 1974 hringir faðir
minn í mig að Guðnabakka og biður
mig að koma á móti sér áleiðis upp
-á Uxahryggi þar sem Sigga og Lars
séu komin í heimsókn og þau séu
að leggja af stað upp í Borgarfjörð.
Ég hitti þau svo hjá Þverfelli í Lund-
arreykjadal. Þaðan héldum við svo
upp í Stafholtstungur og beint á
veiðar. Mér er þessi tími minnisstæð-
ur vegna þess að þetta varð síðasti
veiðitúrinn okkar Lars. Ég var hon-
um til aðstoðar þessa daga við bestu
aðstæður sem menn geta hugsað sér
síðsurnars. Þurrt var og bjart, Þverá-
in full af físki og okkur gekk vel.
Ég minnist varla nokkurs betri né
hugljúfari félaga við veiðar, að öðr-
um ólöstuðum. Lars var hin mikla
lífsgæfa frænku minnar og hann sló
því ekki í kringum sig að hann var
bæði stríðshetja og frumkvöðull í
atvinnugrein sem á sínum upphafs-
árum var í besta falli talin hættuleg
öllum sem nærri komu. Atvinna hans
hjá SAS bar þau bæði um víða ver-
öld, en oft minntust þau á að koma
til íslands í ellinni og njóta ævi-
kvöldsins hér. Ekki varð úr því en
það þekkir sá sem þetta ritar að
gott er að orna sér við slíkar hugsýn-
ir í langdvölum erlendis.
Þau heimsóttu ísland oft, ef til
vill ekki eins oft og þau hefðu kosið.
Þau eiga þakkir skildar fyrir þá rækt-
arsemi, en oft vill svo verða að fólk
sem flytur af landi brott missir smám
saman öll tengsl. Ættjarðarböndin
voru sterk. Frænka mín lagði á sig
ferð út til íslands nú í haust. Ég
missti af hennar fundi þá en það
bíður síns tíma. Ég hef litið svo á
að viðskilnaður sá er dauðinn býður
sé sömu náttúru og forfeður okkar
lýstu er þeir sögðu að oft yrði vik
milli vina.
Ég minnist Sigríðar frænku
minnar sem fágætrar manneskju
fyrir ýmsa hluti er mér þótti vænt
um. Hún var óvenjulega hlý og við-
mótsþýð manneskja. Fas hennar ein-
kenndist af glettni og léttleika. Hún
hafði kímnigáfu er lét engan ósnort-
inn er henni kynntist, og hún kunni
þá list sem fáum er gefín og færri
þora: að gera góðlátlegt gys að sjálfri
sér. Fjölskylda okkar syrgir hana.
Ég óska frændsystkinum mínum
huggunar og blessunar.
Guðmundur Kjartansson.
Nýlega lést í Noregi æskuvinkona
mín, Sigríður Pétursdóttir Faaberg.
Eiginmaður hennar, Lars Faaberg,
flugsiglingafræðingur, er látinn fyrir
nokkrum árum. Sigríður var kynbor-
in kona og bar það með sér í hvi-
vetna. Foreldrar hennar vom Pétur
Magnússon, alþingismaður og ráð-
herra, og eiginkona hans, Ingibjörg
Guðmundsdóttir gullsmiðs í Reykja-
vík Viborg. Minningamar um heimili
Sigríðar á Hólavelli við Suðurgötu
eru mýmargar. Húsið, sem dr. Jón
forni hafði flutt inn frá Noregi, var
reist á lóð hins gamla Hólavallar-
skóla, sem var arftaki bæði Skál-
holtsskóla og Hólaskóla, og var starf-
ræktur þrátt fyrir lélegt ásigkomulag
fram til ársins 1805, þegar hann var
fluttur til Bessastaða. Það mætti því
halda því fram með nokkrum rökum
að umhverfi Sigríðar hafi verið
norskt frá upphafi. Þrátt fyrir marg-
ar vistarverur mátti húsið tæpast
minna vera til að hýsa hina fjöl-
mennu ijolskyldu Péturs Magnússon-
ar. Þarna uxu úr grasi átta börn, sex
synir og tvær dætur. Þá átti aldur-
hniginn faðir frú Ingibjargar skjól
hjá dóttur sinni, og í kjallaranum
sýslaði hann við ýmiss konar smíðar.
Hólavallarheimilið stendur mér
fyrir sjónum sem fágað menningar-
heimili. í bókaskápnum voru öndveg-
isrit, mörg þeirra eftir norska skáld-
jöfra: Ibsen, Björnson, Lie og Kiel-
land. Og þessar bækur voru ekki
bara stofuprýði, þær voru lesnar og