Morgunblaðið - 14.01.1996, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 14. JANÚAR 1996 33
I
I
í
I
I
I
I
I
I
I
j
I
1
I
i
'I
i
i
i
i
i
i
i
i
4
i
SNORRIRAGNAR
JÓNSSON
+ Snorri Jónsson
fæddist 27. jan-
úar 1915 á bænum
Stakkadal i Aðal-
vík. Hann lést á
heimili sínu Mar-
bakkabraut 3, 12.
desember sl. For-
eldrar hans voru
Jón Þorkelsson og
Halldóra Vigdís
Guðnadóttir. Eftir-
lifandi bróðir Snor-
ra er Sölvi Jónsson,
hann er búsettur í
Reykjavík. Árið
1942 giftist Snorri
Aðalbjörgu Vigfús-
dóttur. Þau slitu samvistir 1979.
Börn Snorra: María Snorradótt-
ir, f. 21.7. 1941, gift Þorsteini
Theodórssyni, börn: Hlýn, f. 9.1.
1960, Sigurður, f. 28.10. 1961,
Kolbrún, f. 19.8., 1967, Theod-
óra, f. 2.9. 1969. Ágústa Fanney
Snorradóttir, f. 8.8. 1942, börn:
Bárður Ólafsson, f. 2.5. 1960,
Snorri Leifsson, f. 26.10. 1962,
og Guðjón Leifsson, f. 3.10.
1968. Gunnar Snorrason, f. 28.8.
1943, sambýliskona: Ólína
Krislj ánsdóttir,
börn: Aldís, f. 11.10.
1967, Elva Björk, f.
11.2. 1970, Kristján
Ingi, f. 8.10,. 1980,
Aðalbjörg Ósk, f.
17.10. 1986. Páll
Snorrason, f. 4.6.
1947, giftur Grethe
Tverlid, börn: Ric-
hard, f. 28.6. 1969,
Trude, f. 18.6. 1972,
Kjartan, f. 14.1.
1976. Gestur Snor-
rason, f. 27.5. 1951,
giftur Mörtu Tro-
land, börn: Odd-
björn, f. 25.3. 1983,
Margrét Id, f. 27.8. 1984. Hall-
dóra Jóna Snorradóttir, f. 10.6.
1953, trúlofuð Guðlaugi Kr.
Birgissyni, barn: Björgvin Þór,
f. 9.12.1983. Ragnar Snorrason,
f. 23.1. 1959, barn: Hlynur Þór,
f. 31.7. 1980. Jónína Sóley, f.
28.10.1963, gift Sigurði Bjarna-
syni, börn: Sunna Mjöll, f. 23.2.
1987, Margrét Sitfa, 3.10. 1989.
Útför Snorra fór fram frá
Kópavogskirkju 20. desember
síðastliðinn.
Sól að hafí hnígur,
hamra gyllir tind,
með söngvum svanur flýgur
sunnan móti þýðum vind.
Króna hægt á blómum bærist,
brosa þau svo unaðsrík.
Kvölds þá yfír friður færist,
fegurst er í Aðalvík.
(J.M.P.)
TENGDAFAÐIR minn og vinur
Snorri Jónsson er allur.
Ég kynntist Snorra fyrir átta
árum og tengdumst við þá strax
sterkum vináttuböndum. Ég og
dóttir hans fluttum inn á heimili
hans tímabundið, á meðan við reist-
um okkur hús við hliðina á hans
húsi. Snorri átti ófá handtök við
smíði þess. í sameiningu slógum
við upp sökkli og lögðum jarðvegs-
lagnir. Hann naglhreinsaði og skóf
allt timbur og raðaði í stæður eftir
lengdum. Um veturinn sat hann
uppi á hálofti í húsi sínu og rétti
alla naglana sem hann hafði hreins-
að úr timbrinu, þannig að þeir væru
til taks í næsta uppslátt um vorið.
Trésmiðir voru síðan fengnir til
þess að slá upp húsinu og sagði ég
þeim að þeir yrðu að sætta sig við
að nota naglana góðu. Þeir tóku
því vel og höfðu á orði að það væru
ekki mörg ný hús í dag sem slegið
væri upp fyrir með notuðum nögl-
um.
Oft var það svo að ég þurfti að
fá lánuð verkfæri hjá Snorra. Ef
ég spurði hann hvort hann ætti sög
eða annað verkfæri til að lána mér,
PER KROGH
+ Per Krogh
fæddist í Berg-
en 21.1.1914. Hann
lést í Landakots-
spítala 3.1.1996.
Foreldrar Pers
voru Sverre Krogh
þingmaður Verka-
mannaflokksins í
Noregi og síðar
Kommúnista-
flokksins og Sol-
veig Bergliot
Bakke. Per átti
eina systur, Evu, og
systursonur móður
hans, Odd, ólst
einnig upp hjá fjölskyldunni.
Per kvæntist fyrri konu sinni,
Liv, árið 1938 og er dóttir
þeirra Jorun, f. 2.12. 1943, fé-
lagsráðgjafi í Osló. Per og Liv
slitu samvistir árið 1945. Per
kvæntist síðari konu sinni Sig-
ríði Gísladóttur, f. 26. 12.1913,
d. 16.10. 1986, árið 1948. Hún
var dóttir hjónanna séra Gísla
Skúlasonar prests á Stóra-
Hrauni og Kristínar ísleifsdótt-
ur. Sonur Sigríðar og Pers er
Gísli, f. 14.2. 1949, viðskipta-
fræðingur í Reykjavík, kvænt-
ur Ingibjörgu Engilbertsdótt-
ur, f. 30.4. 1949,
deildarstjóra í
Reykjavík, dóttir
þeirra er Bryndís,
f. 16.6. 1979. Dóttir
Sigríðar og Pers er
Sólveig, f. 26.4.
1954, líffræðingur í
Reykjavík. Börn
Sólveigar og Ólafs
Sigurðssonar eru
Steingerður, f.
3.10.1972, í sambúð
með Ásgeiri Brynj-
ari Torfasyni f.
7.10. 1972; Hildur
f. 3.3. 1978 og Pét-
ur, f. 5.5. 1980. Per nam tækni-
fræði við Göteborgs Tekniska
Institut á árunum 1936-1938 og
starfaði sem tæknifræðingur í
Noregi og síðar meir á Islandi.
Eftir komuna til íslands vann
Per þjá Vélsmiðjunni Odda á
Akureyri í nokkur ár og síðan
hjá Landssmiðjunni, Jarðbor-
unum ríkisins og Orkustofnun
til ársins 1982. 1968-1970 starf-
aði Per á vegum Sameinuðu
þjóðanna í E1 Salvador og Tyrk-
landi.
Útför Pers fór fram i kyrr-
þey 10. janúar sl.
AFI HEFUR kvatt áður en fyrsta
barnabarnabarn hans kemur í heim-
inn. Þannig er gangur lífsins. Hann
er farinn sömu leið og hún amma.
Ég minnist þeirra beggja með sökn-
uði, hjónaband þeirra var farsælt
og samband þeirra sérstakt.
Afi var engum líkur. Norskur
heimsborgari sem fluttist til íslands
og bar með sér margt sem íslend-
ingum var framandi. Hann var ljón-
gáfaður, handlaginn, góður skíða-
maður og hafði fallegustu borðsiði
sem ég hef séð. Afi las alla tíð
mikið, þekking hans var alhliða og
hann var ótæmandi viskubrunnur.
Hann var tæknifræðingur að
mennt, en sú grein krefst færni
bæði hugar og handar, og átti því
vel við afa.
Hann byggði sér og fjölskyldu
sinni fallegt heimili í Hrauntungu
MINNINGAR
svaraði hann gjarnan: „Ég þarf að
athuga undir koddann." Síðan kom
hann með verkfærið og sagði:
„Margt er til í koti karls sem kóngs
er ekki í ranni.“ Og bætti síðan
við: „Hefurðu heyrt þetta máltæki,
það er lögmál fyrir því.“
Ég var svo lánsamur að fara í
tvö ferðalög með Snorra. Sumarið
1991 flugum við til Noregs að heim-
sækja syni hans sem þar búa, en
einn þeirra átti þá fertugsafmæli.
Þetta var í fyrsta skipti sem Snorri
steig upp í flugvél. Við fengum leyfi
hjá flugstjóra til að skoða flug-
stjórnarklefann. Snorri hafði þá
mestar áhyggjur af bensínmæli vél-
arinnar og hafði á orði við flug-
mennina hv'ort þá vantaði nokkuð
aur fyrir bensíni. Var þá mikið hleg-
ið. Snorri hristi oft hausinn yfír því
fikti sona sinna, eins og hann orð-
aði það, að flytja til Noregs. Hann
varð þó sáttur þegar hann sá hvað
þeir voru búnir að koma sér vel
fyrir í Noregi.
Sumarið 1994 heimsóttum við
heimaslóðir Snorra, Látra í Aðalvík
á Homströndum. Við sigldum yfír
Djúpið með Fagranesinu og vomm
feijuð í land í Aðalvík á gúmmíbát.
Gamli maðurinn ljómaði þá af
ánægju og það varð til þess að
kóróna gleði hans þegar Sölvi tók
á móti litla bróður í fjörunni í Aðal-
vík, alveg eins og í gamla daga.
Var það tilfinningaþrungið fyrir
okkur hin að horfa á. Við fengum
Nesið að láni og dvöldum þar í viku.
Ég sótti rekavið úr fjörunni og
Snorri sagaði og hjó hann niður í
eldivið fyrir kabyssuna. Snorri var
okkar leiðsögumaður um Aðalvík.
Hann bjó yfir mikilli þekkingu og
fróðleik um staðinn og þreyttist
ekki á að segja sögur af sveitinni
sinni. Minnisstæð er lýsing hans á
því er menn sigu í þverhnípt björg-
in við eggjatöku, en þar gátu
minnstu mistök kostað mannslíf.
Það var gefandi að vera samvist-
um við Snorra, enda lærði ég margt
af honum sem á eftir að verða vega-
nesti mitt um ókomin ár. Ég vil
þakka honum fyrir þær góðu stund-
ir sem ég átti með honum.
Guð blessi minningu hans.
Guðlaugur Kr. Birgisson.
í Kópavogi en þaðan er margs að
minnast. Þétt faðmlög, norsku æv-
intýrin, allar bækurnar, jólin. Sam-
verustundir okkar afa þegar hann
settist hjá mér þar sem ég var þungt
hugsi eftir lestur og spurði: „Hvað
ertu að hugsa?“ með sínum
skemmtilega norska hreimi. Kjall-
arinn hans afa; öll verkfæri á sínum
stað, dimm skot, hálfkláraðir koll-
ar, græni fólksvagninn. Ferðalögin
með afa og ömmu; eldhústjaldið,
prímusinn, tjaldlyktin.
Afi var mikill útivistarmaður og
þekkti náttúru íslands vel. Hann
var góður skíðagöngumaður eins
og Norðmanni sæmdi og áhuga-
maður um fjallaferðir. Þegar Ás-
geir Brynjar kom inn í fjölskylduna
höfðu þeir afi margt að spjalla um
skíðategundir, örnefni í náttúru ís-
lands, gönguleiðir o.fl.
Afa verður sárt saknað, en ég
vona að hann hitti ömmu aftur, ást
þeirra var sönn.
Steingerður Ólafsdóttir.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka, og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram
í formálanum, sem er feitletr-
aður, en ekki í greinunum sjálf-
um.
GUNNVÖRRÓSA
FALSDÓTTIR
+ Gunnvör Rósa
Falsdóttir var
fædd í Barðsvík í
Grunnavíkurhreppi
26. maí 1902. Hún
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Eir í
Reykjavík 8. janúar
sl. Foreldrar henn-
ar voru Júdith
Kristín Kristjáns-
dóttir og Falur Jak-
obsson. Hún fluttist
4 ára gömul til
Gunnvarar Rósu
Elíasdóttur og
Benedikts Bendiks-
sonar á Dynjanda í sömu sveit
og var þar fram yfir 1930 er
hún fluttist til Bolungarvíkur
og síðar til Reykjavíkur. Systk-
ini hennar voru Mildríður, Jak-
ob Kristján, Sigmundur Jón og
Sigurgeir sem öll eru látin.
Útför Gunnvarar verður
gerð frá Fossvogskapellu
mánudaginn 15. janúar kl. 15.
MEÐ fáeinum orðum langar okkur
að minnast frænku okkar og vinu
Rósu Falsdóttur, sem lést 8. janúar
sl. Fram á síðasta dag hélt Rósa
sinni andlegu reisn þótt líkaminn
hafi verið farinn að láta á sjá. Hún
dó södd lífdaga og sátt við guð og
menn eftir langa og starfsama ævi.
Rósa var hógvær kona og vann
verk sín vel. Það er ef til vill gömul
tugga að segja að aldrei hafi henni
fallið verk úr hendi, en fátt lýsir
henni þó betur. Hún hlaut á sínum
tíma ágætis menntun fyrir konur,
var húsmæðraskólagengin og lærði
ýmsar handmenntir. Á sinni löngu
ævi vann hún mörg falleg verk,
veggteppi, dúka, þjóðbúninga,
brúður og brúðuföt og ótal margt
fleira.
Til skamms tíma
pijónaði hún sokka og
vettlinga handa böm-
um og fullorðnum í
fjölskyldunni, en varð
að hætta öllu slíku fyr-
ir nokkrum mánuðum
vegna veikinda sinna
og þótti það afar mið-
ur. Rósa var af okkar
fjölskyldu alltaf kölluð
Ádda og okkur systk-
inum var hún sem
amma. Eiginlegur
skyldleiki var e.t.v.
ekki mikill, en hún var
alin upp af langafa og
langömmu, og síðar dvaldi mamma,
Bentey Hallgrímsdóttir, oft og lengi
hjá henni þegar hún var bam og
unglingur. Adda eignaðist ekki börn
sjálf en mamma var henni ávallt
sem dóttir. Öddu þótti afskaplega
vænt um okkur og okkur um hana.
Við vomm tíðir gestir á heimili
hennar og Sigurgeirs bróður hennar
að Ljósheimum 4. Við krakkamir
vissum að í ísskápnum þar á bæ
voru jafnan gosdrykkir sem ekki
voru á hvers manns borðum í þá
daga. Litlir munnar urðu þá oft
óskaplega þyrstir um leið og komið
var inn fyrir dyr. Væri þeim þá í
góðlátlegri stríðni boðið upp á mjólk
við þrostanum var svarið að þeir
væru ekki „svoleiðis þyrstir“. Þá
var brugðist við skjótt og „sína-
lkóki“ helt í glas. Hún var alltaf
tilbúin að gleðja börnin, gefa eitt-
hvað sem hún hafði búið til og rétta
hjálparhönd. Þegar við urðum eldri
reyndist hún okkur ekki síður vel
og við áttum góðar stundir með
Öddu. Allt þetta viljum við þakka
henni hjartanlega fyrir. Blessuð sé
minning hennar.
Aldís Einarsdóttir, Þórey
Einarsdóttir, Rósa Kristín
Þórisdóttir og fjölskyldur.
+
Innilegar þakkir til allra sem auðsýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför föður okkar, tengdaföður og afa,
ÓLAFS EDVINSSONAR,
sjómanns.
Súsanna Ólafsdóttir, Guðmundur Björgvinsson,
Andri Ólafsson, Erna Jónsdóttir,
Óskar Þór Sigurðsson, Ásta Margrét Grétarsdóttir
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við and-
lát og útförföður míns og tengdaföður,
KARLS M. EINARSSONAR,
áðurtil heimilis
á Nýlendugötu 18.
Jón Ó. Karlsson,
Guðrún Kristin Dam.
+
Innilegar þakkir til allra, sem auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
ÓLAFS ÞÓRÐARSONAR,
Suðurgarði,
Vestmannaeyjum.
Þurfður Ólafsdóttir, Jón Svan Sigurðsson,
Ásta Ólafsdóttir, Eyjólfur Pálsson,
Arni Óli Ólafsson, Hanna Birna Jóhannsdóttir,
Jóna Ólafsdóttir, MárJónsson,
Margrét Marta Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.