Morgunblaðið - 24.07.1996, Blaðsíða 28

28 MIÐVIKUDAGUR 24. JÚLÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
GUÐRÚN
ÞORKELSDÓTTIR
+ Guðrún Þor-
kelsdóttir fædd-
ist 30. júní 1930 í
Utkoti á Kjalarnesi.
Hún andaðist á
heimili sínu í
Reykjavík 14. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Þorkeli Bergsson
bóndi, síðast á Ing-
ólfshvoli, og Guðrún
Erlendsdóttir hús-
móðir. Hún átti tvo
bræður. Einar eldri
bróður hennar átti
Þorkell með fyrri
konu sinni. Hann
fór til náms og starfa erlendis
sem fatahönnuður en hann lést
1975. Yngri bróðir hennar er
Reynir; búsettur á Selfossi.
Guðrún giftist Guðmundi Jó-
hannessyni lækni 1950. Þau
eignuðust sex börn
en fyrir átti Guðrún
eitt barn. Börn
hennar eru: Guðrún
Berglind Einars-
dóttir, f. 9.7. 1949,
bóndi að Hamri í
Gaulverjabæjar-
hreppi, Þorkell Elí,
f. 22.6. 1951, læknir
á Selfossi, Þorgerð-
ur Sigurrós, f. 11.2.
1954, sérkennari í
Reykjavík, Jóhann-
es, f. 12.7. 1955,
læknir í Uppsölum í
Svíþjóð, Guðmund-
ur, f. 21.4.1957, prestur á Akur-
eyri, Óttar Gauti, f. 2.8. 1961,
gullsmiður í Reykjavík, Edda
Yr, f. 21.2. 1969, sjúkraþjálfari
í Reykjavík. Útför Guðrúnar
hefur farið fram í kyrrþey.
Móðir okkar og amma hafði okk-
ur öll hjá sér daginn fyrir andlát
sitt, hún var með meðvitund til
hinstu stundar, um morguninn and-
aðist hún á heimili sínu. Orð ná svo
skammt þegar heiðra á minningu
móður sinnar. Hún var okkur besta
móðir. Henni eigum við lífið að
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og íangamma,
ÁSTA HELGADÓTTIR KOLBEINS,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir 18. júlí.
Útförinferfram frá Fossvogskirkju föstudaginn 26. júlí kl. 15.00.
Lilja Kolbeins,
Þórey Kolbeins,
Halla Kolbeins, Pétur Pétursson,
Ásta Kolbeins, Andrés Pétursson,
Eyjólfur E. Kolbeins, Erna Kristinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JÓN JÚLÍUS FERDINANDSSON,
Álfhólsvegi 153,
Kópavogi,
lést á heimili sínu laugardaginn 20. júlí.
Útförin fer fram frá Hallgrímskirkju
föstudaginn 26. júlí kl. 13.30
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent
á heimahlynningu Krabbameinsfélagsins.
Helga Óskarsdóttir,
Alfreð S. Jóhannsson, Magdalena Sigurðardóttir,
Ingibjörg Ósk Jónsdóttir, Ólafur Gunnarsson,
Eiríkur Jónsson, Oddný Sigurðardóttir,
Ferdinand Jónsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur hlýhug og vináttu við
andlát og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGURLÍNU JÚLÍUSDÓTTUR,
Birkivöllum 3,
Selfossi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss Suðurlands.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnbarnabarn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug vegna andláts móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
PÁLÍNU GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Streiti
i Breiðdal.
Sérstakar þakkir til starfsfólks vistheimil-
isins á Kumbaravogi fyrir góða umönnun.
ingunn Ragnarsdóttir, Simon Wiium,
Birgir Ragnarsson, Bettý Stefánsdóttir,
Soffia Ragnarsdóttir, Tryggvi Sigfússon,
Ásþór Ragnarsson, Kolbrún Kjartansdóttir,
og barnabörn.
MINNINGAR
þakka, umhyggju og ást, sem nær
út yfir gröf og dauða. Hún bjó okk-
ur heimili sem var skjól þegar á
reyndi, gleðistaður á hátíðarstund-
um og dvalarstaður jafnan. Um-
hyggju hennar og ást fáum við aldr-
ei fullþakkað, sem gerði okkur að
þeim sem við erum. Það var líf
hennar og yndi að lifa fyrir bömin
sín, mamma og amma, kallaðist hún
með réttu, húsmóðirin, sem af ein-
skærum kærleika vakir yfír gæfu
bamanna sinna eins og Guð. Nú
er hún þar ekki lengur nema í því
sem hún lifir í afkomendum sínum.
í náðarfaðmi Guðs er hún falin.
í kyrrþey vann hún sitt verk,
einbeitt og iðjusöm, eins og foreldr-
ar hennar höfðu verið. Hún fæddist
í Útkoti, ágætri jörð en ekki eignar-
jörð. Þaðan fór hún með foreldrum
og yngri bróður að Núpi og svo að
Hvammi í Ölfusi uns þau gátu fest
kaup á Ingólfshvoli. Þar voru
bernsku- og æskuslóðir Guðrúnar
eða Dúnu eins og hún var jafnan
kölluð. Hún gekk í héraðsskólann
á Laugarvatni og eignaðist þar
ævilanga vináttu skólafélaga. Hún
var í vist um tíma og starfaði á
barnaheimilinu á Jarði ung að
ámm. Á Ingólfshvoli kynntist hún
síðar eiginmanni sínum Guðmundi
Jóhannessyni sem starfaði þá tíma-
bundið í Ölfusinu. Átti hún drjúgan
þátt í starfsframa hans sem læknis
með ósérhlífni og fórnarlund.
Guðrún giftist Guðmundi 1950
og byijuðu þau búskap í Reykjavík
þar sem Guðmundur var við nám.
I Bolungarvík aðstoðaði hún mann
sinn við læknastörfín þar sem hann
var skipaður héraðslæknir um
nokkurra ára skeið. Hún naut sín
við hjúkranarstörf og löngum var
leitað læknishjálpar og ráða á heim-
ilið síðan. Á áranum 1959 til 1966
vora þau víða í Svíþjóð þar sem
eiginmaður hennar aflaði sér sér-
fræðimenntunar. Á þessum ferða-
lögum var oft búið þröngt eins og
fyrstu árin eftir heimkomuna en
Guðrún bjó manni sínum og börnum
fallegt og gott heimili síðast í Siglu-
vogi 4. Þar átti fjölskylda hennar
skjól og unaðsreit. Þó að hún væri
heimakær hafði hún gaman af
ferðalögum með eiginmanni sínum
og stundum með allan barnaskar-
ann. Alltaf var hátíð þegar þau
komu heim með einhvem glaðning
handa okkur bömunum.
Guðmundur Jóhannesson lést af
slysföram 13. desember 1981 sem
varð Guðrúnu þungbærara en orð
fá lýst. Með einurð og þrautseigju
hélt hún heimilinu saman og kom
yngstu bömum sínum áfram við
nám og störf. Hún elskaði böm og
starfaði á leikskólanum Dyngjuborg
síðustu árin allt þar til veikindi
hennar gerðu henni ófært að sinna
því eins og hún vildi. Hún hafði
mikla gleði af barnabörnunum sín-
um tíu. Síðustu þijú árin barðist
hún við krabbamein með æðruleysi
og yfírvegun. Hún óskaði eftir því
að vera sem mest heima á því fagra
heimili sem hún hafði skapað manni
sínum, börnum og barnabörnum.
Þar endaði hún líf sitt umkringd
bömum sínum á sunnudags-
morgni.
í kyrrþey var líf hennar og í
kyrrþey vildi hún fara héðan. Hún
óskaði eftir því að vera jarðsett í
kyrrþey. Jarðarförin hefur farið
fram frá Fossvogskapellu. Hún var
lögð til hvíldar við hlið föður okkar
í Fossvogskirkjugarði. Þeir sem
vilja minnast hennar er bent á
Krabbameinsfélag íslands. Það var
vettvangur föður okkar og heima-
hlyninng félagsins linaði þjáningar
móður okkar síðustu vikurnar
heima sem var okkur og henni
ómetanleg hjálp. Við færum öllum
sem hjúkraðu móður okkar heima
og á kvennadeild Landspítalans
innilegustu þakkir fyrir einstaka
alúð og hlýju. Við þökkum vináttu
og samúð.
Fyrir hönd bamanna,
Guðmundur Guðmundsson.
HULDA JÓNSDÓTTIR
+ Hulda Jónsdótt-
ir fæddist 4.
febrúar 1923. Hún
andaðist í Reykja-
vík 3. júlí síðastlið-
inn. Eftirlifandi
eiginmaður Huldu
er Kristján A. Krist-
jánsson; f. 25. ágúst
1912. Áttu þau 23
afkomendur. Hulda
var jarðsungin frá
Bústaðakirkju 12.
júlí.
Hugurinn reikar í
friðhelgi kveðjustundar í húsi Drott-
ins og liðin atvik vakna. Þannig var
Hulda Jónsdóttir umvafín hlýjum
ogþakklátum minning-
um er hún var kvödd í
Bústaðakirkju.
Enda þótt kynni
okkar hafí ekki verið
náin vora þau öll á einn
veg. Fjölskyldubönd
okkar vora þau, að
Hulda var amma
tengdasonar míns, Jó-
hannesar Jehssonar.
Erlu dóttur minni
reyndist hún vinur
engu síður en ömmu-
drengnum, og þá ekki
síður bömunum þeirra
flóram. Naumast vora
nokkur afmæli eða önnur tímamót
í ævi þeirra, sem þau Hulda og
Kristján komu ekki færandi hendi
í gjöfum og kærleik. Þá vora jóla-
boð þeirra föst venja, sem beðið var
með eftirvæntingu.
Þegar þau Hulda og Kristján
misstu dóttur sína langt um aldur
fram, og barnabörnin mín hina
ömmu sína, kom glöggt í ljós, hve
mikils virði þau bönd vora, sem
tengt höfðu fjölskylduna. Þá varð
og enn fegurri og ljósari sú ástúð,
sem þau Hulda og Kristján sýndu
mínu fólki, sem um leið var þeirra
fólk.
Elsku Jói, Erla, Svandís, Birkir,
Sandra, Einar Leó sem og Hulda
og Helena. Ykkur öllum og öðram
afkomendum Huldu Jónsdóttur bið
ég blessunar. Hann, sem öllu ræð-
ur, sefar harma syrgjandi eigin-
manns. Við vitum öll, að Hulda er
hjá Guði.
M. Erla.
RAGNHEIÐUR
HARALDSDÓTTIR
+ Ragnheiður
Haraldsdóttir
fæddist í Haga í
Gnúpverjahreppi
13. janúar 1939.
Hún lést á heimili
sínu í Melhaga í
Gnúpverjahreppi
14. júlí síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Stóra-
núpskirkju 20. júlí.
Skjótt skipast veður
í lofti. Hún Ragnheiður
móðursystir mín hafði
verið að ná sér á strik
eftir nokkurn heilsubrest. Mjöðmin
var orðin góð og önnur mein að
hverfa, en þá kom reiðarslagið.
Ragnheiður kynntist snemma
miskunnarleysi tilverunnar, því hún
var aðeins fjögurra ára þegar hún
missti móður sína. Margrét, amma
hennar, annaðist
Ragnheiði og systur
hennar fyrst um sinn.
En síðar kom Jóhanna
í Haga og gekk þeim í
móðurstað.
í Haga var aldrei
setið auðum höndum.
Lífið var strit og puð.
Þó ekki þannig að það
væri eintóm leiðindi.
Systrunum var innrætt
að svo uppsker maður-
inn sem hann sáir. Og
uppskeran varð góð.
Búskapurinn gekk að
vonum vel og systurnar
uxu úr grasi. Ragn-
heiður kynntist Guðlaugi, manni
sínum, í Haga, en Guðlaugur hafði
þá um skeið verið bílstjóri hjá afa.
Þau byggðu sér bói í túnfætinum
og nefndu Melhaga.
Min elsta minning um Ragnheiði
er frá því ég var lítill snáði og átti
t
Minningarathöfn um föður okkar,
tengdaföður og afa,
ERLING GUÐMUNDSSON,
verður haldin í Garðakirkju föstudaginn
26. júlí kl. 15.00.
Theodór K. Erlingsson, Hanna Kristín Gunnarsdóttir,
Guðmundur N. Erlingsson, Guðrún María Brynjólfsdóttir,
Thelma Dögg Theodórsdóttir.
í hinu mesta basli með að þekkja
þær í sundur, tvíburasysturnar,
móður mína og Ragnheiði. Sú sem
varð á vegi mínum í það skiptið
fékk þá undarlegu spurningu; „Ert
þú mamma mín?“ Ég man að svarað
var brosandi: „Nei.“
Sem bam var ég nokkur sumur
í sveit í Haga. Við Halli og Óli,
synir Ragnheiðar og Guðlaugs,
deildum þá saman búsáhyggjum
með þeim fullorðnu. Blótuðum sunn-
anáttinni og úr sér sprottnu grasi
sem of seint var að slá. Hin síðari
ár hef ég ekki verið tíður gestur í
sveitinni. Þá sjaldan ég kom var
alltaf tekið vel á móti mér, ekki
hvað síst hjá Ragnheiði. Hún var
gestrisin, glaðlynd og einstaklega
góð heim að sækja. Hún gaf sér
alltaf tíma til að spjalla og var
bæði skrafhreifin og skemmtileg.
Hún hafði alltaf mikinn áhuga á því
hvað ég væri að sýsla. Það er erfitt
að hugsa sér heimsókn í sveitina
án þess að hitta Ragnheiði.
Guðlaugi, Halla, Óia, Sigrúnu og
fjölskyldu hennar sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Sigurður Ásbjörnsson.
Sérfræðingar
í blóinaslircytiiigum
við öll ta'kiiæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090