Morgunblaðið - 08.12.1996, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 8. DESEMBER 1996 33
I ------------------------------------
‘•I á striga urðu hins vegar allt of fá.
| Á hinn bóginn gerðu hann og Sigga
ótölulegan fjölda fallegra postulíns-
gripa, sem oftast voru gefnir ætt-
ingjum og vinum við hátíðleg tæki-
færi. Þá málaði hann og skreytti
ófáa gullfallega trékistla.
• Ég hef aldrei kynnst eins geð-
prúðum manni og Sæmundi málara,
félagslyndum, glöðum og kátum
á þegar það átti við og hrók alls fagn-
* aðar. En hann var líka tilfinninga-
'i næmur og átti mikinn skilning og
| samúð ef erfiðleikar steðjuðu að.
Hann hafði eiginlega flesta þá kosti
sem prýða mega góðan dreng - og
viðkynning við hann verður aldrei
þökkuð til fulls.
Innilegar samúðarkveðjur sendi
ég Siggu, börnum þeirra og barna-
börnum og öllum vinunum.
Hermann Sveinbjörnsson.
^ Sæmi minn.
< Þú varst ungur maður til orðs og
æðis lengur en flestir, sem ég hef
kynnst. Léttur á fæti og léttur í
lund. Það er því táknrænt að þú
skyldir draga þig út úr þessu lífi á
dimmasta tíma ársins úr því að lík-
aminn var orðinn þér til byrði og
þú skyndilega orðinn gamall. Þú
getur verið stoltur af löngu og far-
I sælu dagsverki hér á jörðu og ég
er sannfærð um það, að í himnaríki
' er alltaf þörf fyrir laghenta lista-
I menn!
Auðvitað söknum við þín öll, en
það væri eigingirni að geta ekki
samglaðst þér að vera nú laus úr
viðjum lasburða líkama.
Þegar ég í huganum fletti í gegn-
um myndir minninganna eru mynd-
irnar af þér allar saman blóm-
skreyttar brosmyndir.
Ég ætla að geyma þær allar og
gæta þeirra vel.
Þú varst heiðursmaður, sem
auðgaðir líf mitt á margan hátt.
Ég þakka af alhug og óska þér velf-
arnaðar á nýjum slóðum.
Í guðs friði.
Áslaug Ben.
Einn af elstu og reyndustu hand-
verksmönnum landsins hefir lagt frá
sér áhöldin, þreyttum höndum eftir
langan vinnudag. Sæmundur Sig-
urðsson málarameistari lést hér í
borg á fullveidisdaginn 1. desember
87 ára að aldri. Hann var borinn
og barnfæddur Reykvíkingur og
sleit barnsskónum við Laugaveginn.
Þar hófst athafnasamt félagsstarf
Sæmundar bæði í leik og starfi.
Ekki var til setunnar boðið og fljótt
varð að taka til hendi í lífsbarátt-
unni. Heppinn þótti hver sá sem gat
komist til sjós. Aðeins 15 ára gam-
all hóf Sæmundur sjósókn á togur-
um og var það atvinna hans næstu
fjögur árin. Víst er að þessi ár
mótuðu mjög skoðanir hans síðar á
ævinni. Þegar Sæmundur stóð á
tvítugu breyttust starfshagir hans
mjög þegar hann hóf nám í málara-
iðn hjá Guðbergi GR. Jóhannssyni
málarameistara, sem þá var einn
af reyndari málurunum í bænum.
Sæmundur var ekki fyrr kominn í
Iðnskólann að hann beitti sér fyrir
stofnun málaranemafélags og var
formaður þess öll árin sem hann var
; í námi. Hann lauk sveinsprófi 1933
og gerðist jafnharðan félagi í Mála-
rasveinafélaginu. Hann lét strax
mikið til sín taka á þeim vettvangi
og var strax á fyrsta ári kjörinn
varaformaður í félaginu. Ári síðar
eða 1934 hélt Sæmundur til frekara
náms í skóla danska Tæknifélagsins
í Kaupmannahöfn og sótti jafnframt
námskeið í Teknologisk Institut.
Að loknu eins árs námi kom hann
aftur heim og tók þá upp þráðinn
þar sem frá var horfið þegar hann
fór. Hann var formaður Málara-
sveinafélags Reykjavíkur á árunum
1936 til 1939 og gegndi auk þess
fjölmörgum öðrum trúnaðarstörf-
um. Á þessum árum stóðu málara-
samtökin enn á brauðfótum og voru
ekki enn búin að ná fótfestu á
grunni iðnlaganna frá 1928. Hörð
átök voru á þessum tíma í réttinda-
og kjaramálum sem mikið mæddu
á Sæmundi Sigurðssyni enda voru
honum falin mörg mikilvæg störf á
þessum árum. Hann var fulltrúi í
Iðnsambandi byggingamanna og
tók sæti í stjórn Sveinasambands
byggingamanna þegar það var
stofnað 1937 og Iðnsambandið var
lagt niður. Á árunum 1939 hóf
Sæmundur Sigurðsson sjálfstæðan
atvinnurekstur í félagi við Steingrím
Oddsson málarameistara og hélt sú
samvinna fram yfir stríð. A þessum
árum hóf Sæmundur einnig versiun
og stofnaði ásamt fleirum verslun-
ina „Regnbogann". Samtímis því
hóf hann samstarf við Helga M.S.
Bergmann málara sem þá var ný-
kominn heim frá Danmörku, en þar
hafði Helgi dvalist öll stríðsárin.
Lengst af hafði Sæmundur þó eigin
rekstur. Á árinu 1941 gerðist Sæ-
mundur félagi í Málarameistara-
félagi Reykjavikur og skipaði sér
strax í forustusveit í röðum meist-
ara og var kjörinn ritari samtakanna
strax og hann kom í félagið. Hann
var varaformaður Meistarafélagsins
1943-51, frá 1956-1962 og
1970-71.
Sæmundur hafði brennandi
áhuga á fræðslu- og menningarmál-
um málara og átti sæti í ritnefnd
tímaritsins „Málarinn“ frá upphafí
1951 til 1973 er hann tók við rit-
stjórn. Hann ritaði fjölda greina um
margvíslegt efni er varðaði málara-
stéttina í blaðið og ávallt var fag-
legi þátturinn þar ofarlega á baugi.
Þegar íslenskir málarameistarar
gerðust aðilar að samtökum málara-
meistara á Norðurlöndum, N.M.O.,
kom Sæmundur þar mikið við sögu.
Hann sat á öllum þingum þess frá
1950 til 1980 og var forseti sam-
bandsins á árunum 1970 til 1971.
Hér heima var Sæmundur fulltrúi á
öllum iðnþingum á meðan hann
starfaði fyrir Meistarafélagið. Það
væri tæplega hægt að nefna eitt
einasta framfaramál á vegum mála-
rasamtakanna að Sæmundur ætti
þar ekki hlut að máli og væri ekki
ósjaldan upphafsmaður þeirra.
Hann lét sig fræðslumál málara
miklu varða og átti sæti í prófnefnd
málara frá 1936, fyrst sem fulltrúi
málarasveina en eftir 1941 fyrir
málarameistara til ársins 1961 er
hann gerðist kennari við Málara-
skólann. Þar var hann stundakenn-
ari frá 1959 til 1973 en fastráðinn
kennari frá þeim tíma til 1979 er
hann varð að láta af störfum fyrir
aldurssakir.
Sæmundur tók virkan þátt í sam-
tökum frístundamálara og var í
hópi þeirra sem tóku þátt í stofnun
Myndlistaskólans í Reykjavík 1959.
Sæmundur var listfengur maður og
lagði rækt við þá þætti málara-
starfsins sem hnigu í þá átt. Hann
tók þátt í myndlistarsýningum
áhugamanna hérlendis og í Dan-
mörku og Noregi og sat í stjórn
Myndlistaskólans í nokkur ár. Hann
hafði forustu um myndiistarsýningu
iðnaðarmanna þegar Iðnaðar-
mannafélagið í Reykjavík varð eitt-
hundrað og tíu ára, sem vakti mikla
athygli.
Éyrir störf sín að málefnum iðn-
aðarmanna hlaut Sæmundur ýmsa
viðurkenningu. Hann var heiðursfé-
lagi Málarameistarafélags Reykja-
víkur og Iðnaðarmannafélagsins í
Reykjavík og var sæmdur æðsta
heiðursmerki Málarafélags Reykja-
víkur þegar það varð 50 ára.
Sæmundur var einstakur félags-
hyggjumaður og átti auðvelt með
að starfa með öðrum. Hvar sem
hann kom að málum eignaðist hann
vini. í Málaraskólanum var hann
ekki einungis kennari, heldur félagi
nemendanna og vinur. Ég tel mér
það til mikils ávinnings að hafa átt
þess kost að fá að starfa að félags-
málum með Sæmundi Sigurðssyni
og geta talið mig til vina hans.
Sæmundur var mjög fróður um
starf sitt og félagssamtök og þær
voru ekki ófáar ferðirnar sem ég
átti í smiðju til hans til að afla efn-
is til sögu íslenskra málara. Hann
var helsti hvatamaður þess að ís-
lenskir málara tóku þátt í samtökum
norrænna málarameistara og þar
eignaðist hann marga góða vini og
er álitamál hvort hefir gagnast bet-
ur vináttan við Sæmund eða aðildin
að sambandinu.
í einkalífí var Sæmundur mikill
gæfumaður. Hann eignaðist góða
konu, Sigríði Þórðardóttur, sem bjó
honum gott heimili, þar sem fé-
lagsáhugi húsbóndans og sköpunar-
gleði fékk notið sín. Saman reistu
þau sér sérstætt menningarheimiii
þar sem handmennt var í hávegum
höfð.
Sigríði, börnum hennar og öðru
venslafólki sendum við Ásta okkar
innilegustu samúðarkveðjur, með
von um að minningin um góðan
dreng megi verða þeim huggun í
harmi.
Kristján Guðlaugsson.
Mig langar með fáum orðum að
kveðja vin minn Sæmund Sigurðs-
son málarameistara.
Okkar góðu kynni hófust við nám
mitt í Iðnskólanum í Reykjavík
1978, þar sem hann kenndi málara-
iðn af einstakri snilld. Kennslan var
honum alltaf mjög kær og pensillinn
hreinlega lék í höndum hans, enda
einstaklega góður fagmaður á ferð.
Síðar meir lágu leiðir okkar sam-
an bæði í starfí og leik, alla tíð var
hann brosmildur og hress og veitti
gjöfullega af allri sinni visku og
kunnáttu.
Það var gaman að koma á vinnu-
stofu Sæmundar þar sem hann
skreytti kistla, koffort og fleiri muni
og fylgjast með vandvirkni hans og
nákvæmni. Sem og að hitta þau
hjón, Sæmund og hans yndislegu
konu Sigríði, sem voru samrýnd og
áttu svo auðvelt með að miðla af
sinni hjartahlýju.
Sæmundur var alla tíð mikill fé-
lagsmálamaður og sinnti málefnum
Málarameistarafélags Reykjavíkur
af alhug fram á síðasta dag. Við
fráfall hans myndast stórt skarð í
hóp okkar málarameistara.
Sigríði og fjölskyldu sendum við
okkar innilegustu samúð um leið og
við kveðjum með söknuði góðan vin.
Elvi og Helgi G. Jónsson,
málarameistari.
Fyrir um það bil 30 árum kynnt-
umst við fyrst Sæmundi Sigurðs-
syni. Hann mun hafa verið einna
fyrstur íslendinga til að læra
postulínsmálun. Snemma byrjaði
hann að miðla öðrum af þessari
kunnáttu sinni og hafði áratugum
saman fjölda nemenda í þessari list-
grein.
Sæmundur var frábær kennari
og bast auk þess vináttuböndum við
flesta nemendur sína. Fijótlega
fannst okkur þessar kennslustundir
vera hreinn unaður. Við hittumst
einu sinni í viku að vetrarlagi og
brátt kom að því að engin okkar
vildi missa af þessum timum. Jafn-
vel gekk svo langt að við höfnuðum
ferðum til útlanda eða öðrum mann-
fagnaði til þess að verða ekki af
kennslu Sæmundar. Eiginmenn
okkar skildu ekki þetta feikna dá-
læti okkar á honum og mun marga
hafa langað til að beija hann augum
og kynnast honum betur í þeirri von
að geta líkt eftir honum.
Alla ævi munum við búa að því
sem hann kenndi okkur og hugsa
hlýlega til hans þegar við tökum
okkur pensil í hönd.
Hafðu þökk fyrir allt og við erum
þess vissar að þú átt von góðrar
heimkomu. Far þú í guðs friði með
þakklæti fyrir allt.
Ásta, Dóra, Elín, Halidóra,
Magdalena, Margrét
og Sigrún.
* ' 0 • 0 • 0 •
Fersk blóm og
skreytingar
við öll tœkifœri
Opið til kl.10 öll kvöld
Persónuleg þjónusta
Fákafeni 11, sími 568 9120
ötSI#»«#tÖtö
GUÐMUNDUR
MAGNÚS
KRISTJÁNSSON
Guðmundur
Magnús Krist-
jánsson fæddist á
Blómsturvöllum við
Bræðraborgarstíg
22. mars 1918.
Hann lést í Reykja-
vík 1. desember síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Krislján
Ebenezersson, f. 27.
apríl 1893 í Þernu-
vík við ísafjarðar-
djúp, d. 23. júlí
1972, og kona hans
Sigríður Einars-
dóttir, f. 12. desem-
ber 1899 í Reykjavík, d. 10.
júlí 1970. Guðmundur var elst-
ur fimm systkina. Hin eru: Val-
ur, Einar, Ásta og Valgerður.
Guðmundur kvæntist eftirlif-
andi konu sinni, Rakel Kristínu
Malmquist, 22. október 1943 og
eignuðust þau fimm börn sem
eru: 1) Valgerður, f. 25. apríl
1944, og á hún þrjú börn og
fimm barnabörn. 2) Svanhildur,
f. 29. júní 1948, gift Halldóri
Guðnasyni og eiga þau þrjú
börn og eitt barnabarn. 3)
Elsku afi í Sketjó hefur nú lokið
langri og hetjulegri baráttu við
veikindi sín. Þær eru ekki fáar ferð-
irnar sem fárnar voru úr Hafnar-
firðinum og rennt var við í Skerjó.
Það var alltaf hægt að bóka að nóg
var að gera, sama hvort maður var
í eldhúsinu hjá ömmu eða úti í
skúrnum hjá afa.
Allt frá okkar fyrstu minningum
eru glefsur um bátinn hans afa við
Þingvallavatn. Hver ferð þangað
var heilt ævintýri út af fyrir sig.
Oft var byggður svartur sandkast-
ali í fjörunni sem rauðu pöddurnar
hertóku á augnabliki, eða eltinga-
leikurinn við vatnakisumar, eins og
Rakel kallaði minkana, sem oft
vom á vappi í kringum okkur, oft
til að stela sér matarbita.
Toppurinn á Þingvöllum var þó
að fara í gula björgunarvestið og
út á vatnið á Ijósgræna bátnum
hans afa í könnunarferðir. Þegar
að landi kom beið hún amma með
mikið af kræsingum fyrir alla sjóar-
ana.
Okkur systrunum hlýnaði alltaf
mikið um hjartaræturnar við að
sjá bílinn hans afa renna í hlað
Reynir, f. 17. nóv-
ember 1950, kvænt-
ur Sigrúnu Sigur-
þórsdóttur og eiga
þau þrjú börn. 4)
Ebenezer, f. 23. maí
1959, kvæntur Láru
Jónsdóttur og eiga
þau tvö börn. 5)
Ásgeir, f. 27. des-
ember 1964, kvænt-
ur Rögnu Björk
Emilsdóttur og eiga
þau tvö börn.
Guðmundur vann
ýmis störf, m.a. við
sjómennsku og jarð-
boranir hjá Hitaveitu Reykja-
víkur. Einnig var hann í „Breta-
vinnunni“ eins og margir á þeim
tíma, m.a. sem túlkur. Arið 1944
hóf Guðmundur störf hjá Skelj-
ungi hf. og starfaði hann þar
óslitið í 45 ár. Hann tók virkan
þátt baráttu verkamanna og var
m.a. trúnaðarmaður Dagsbrún-
ar'.
Útför Guðmundar fer fram
frá Fossvogskirkju á morgun,
mánudaginn 9. desember og
hefst athöfnin kl. 13. 30.
með ömmu og afa innanborðs.
Það er þó langt um liðið síðan
afi gat ekið síðast í Fjörðinn því
veikindi hans heftuðu ferðir hans.
Nú hefur hann afi í Sketjó lokið
hetjulegri og langri baráttu við
veikindi sín og var það hún amma
okkar sem stóð eins og klettur við
hlið hans, hjúkraði og studdi allt
þar til hann fékk hina langþráðu
hvíld.
Elsku amma, megir þú finna
styrk í sorg þinni.
Elsku afi, við þökkum þér fyrir
allar minningamar sem þú skildir
eftir þig.
Valta fleyið vaggan sér
votum hafs á bárum.
Einatt mæna eftir þér
augun, stokkin tárum.
Enginn getur meinað mér
minning þína’ að geyma.
Kringum höll, sem hrunin er,
hugann læt ég sveima.
(Erla)
Guð geymi þig.
Rakel og Erna.