Morgunblaðið - 08.12.1996, Side 34

34 SUNNUDAGUR 8. DESEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
+ Sigiirður Krist-
inn Skúlason
var fæddur í
Reykjavík 12. októ-
ber 1937. Hann lést
á heimili sínu í
Hafnarfirði 25.
nóvember siðastlið-
inn. Signrður vann
hjá fjarskiptastöð
varnarliðsins í 24
ár, lengst af sem
verkstjóri. For-
eldrar hans voru
Skúli Sigurðsson,
f. 8.3. 1901, d. 26.6.
1984, og Heiðveig
Árnadóttir, f. 15.10 1912.
Systkini Sigurðar Kristins eru
Arnar Skúlason, f. 7.9. 1941,
maki hans er Lilja Sölvadóttir;
Auður Skúladóttir, f. 1.11.
1945, maki hennar Steinn Ey-
jólfsson; Birkir Skúlason, f.
1.11. 1945; Sigurjón Hrólfsson,
d. 27.2. 1931, maki hans Krist-
jána Jónsdóttir; Erla Hrólfs-
dóttir, f. 7.1. 1933, maki henn-
ar Helgi Jóhannesson.
Sigurður Kristinn kvæntist
Onnu Lísu Jóhannesdóttur frá
Færeyjum hinn 16.4. 1960.
Foreldrar hennar eru Elsabeth
Með söknuði ég minnist þín, son-
ur minn. Eftir erfið veikindi hefur
þú fengið frið.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Guð styrki þig, Anna Lísa, og
ykkur börnin, Kristrún, Elsabet,
Skúli og Erla.
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf,
þá sé hún ætíð í þinni hlíf.
Poulsen og Johann-
es Poulsen. Börn
Sigurðar Kristins
og Onnu Lísu eru:
1) Kristrún, f.
15.12. 1959, maki
hennar er Jens
Þorsteinsson, dæt-
ur þeirra eru Jenna
Kristín og Frið-
björg, en áður átti
hún Onnu Kristínu.
2) Elsabet, f. 2.4.
1961, maki hennar
er Hörður Sævar
Hauksson, börn
þeirra eru Hólm-
steinn og Elsabet Ósk, frá
fyrra hjónabandi átti hún Guð-
björgu, f. 1.6. 1978, d. 16.2.
1981, Kristin og Þorbjörn. 3)
Skúli, f. 13.5. 1964, maki hans
Ragna Þorvaldsdóttir, eiga
þau eina dóttur, Bettý. 4) Erla,
f. 29.6. "1967, maki hennar
Bjarki Þór Guðmundsson, dæt-
ur þeirra eru Guðrún Lísa,
Telma Björk og Karitas Sif.
Útför Sigurðar Kristins
verður á morgun, mánudaginn
9. desember, frá Víðistaða-
kirkju og hefst athöfnin klukk-
an 13.30.
Megi minningin um þig lifa um
ókomna tíð.
Mamma.
Mig langar að minnast föður
míns, Sigurðar Kristins, með örfá-
um orðum. Það var um hvítasunnu-
helgina að við vorum úti í garði
að vinna þegar hann braut á sér
hendina. Upp frá því hófst erfíð
barátta við krabbamein.
Við áttum svo margar gleði-
stundir. Öll þau ferðalög sem við
fórum í, og hvað þú hafðir óendan-
legt þol við að leika við mig, veiði-
ferðirnar, tennis langt fram á kvöld
meðan mamma mallaði eitthvað
inni í tjaldi, ferðirnar á bílnum sem
þú innréttaðir og síðan hjólhýsabfll-
inn sem við systkinin eignuðumst
síðar. Allar þær bækur sem þú
hefur lesið fyrir mig og allar þær
stundir sem þú varst eitthvað að
sýsla í kjallaranum, alltaf eitthvað
að búa til og ég fékk að hjálpa,
rétta þér hamarinn, töngina, ská-
bítinn. Alltaf komstu inn í herbergi
á næturnar og breiddir sængina
yfír mig svo mér yrði ekki kalt.
Það er sárt að hugsa til þess að
nú getum við ekki lengur setið í
eldhúsinu og spjallað saman. Þú
hafðir alltaf tíma til að hlusta og
gefa góð ráð. Vinir mínir voru allt-
af velkomnir heim og á unglingsár-
unum var oft þröngt setið inni í
herbergi, en ef þögnin var of mikil
að þínu mati gægðist þú inn rétt
til að segja nokkra brandara.
Ég man hvað þú varðst sár þeg-
ar ég, litla barnið, fór að búa. Allt-
af þegar ég kom í heimsókn talað-
ir þú um hvað væri tómlegt heima.
Þú vildir helst hafa okkur öll hjá
þér og aldrei komum við nógu oft.
Það var eins og bæn hans hefði
verið uppfyllt því hlutirnir þróuðust
þannig að okkur vantaði húsnæði
um stuttan tíma sem endaði með
því að við keyptum okkur hús sam-
an. Ég hélt að við myndum eiga
mörg góð ár saman, en því var
snögglega lokið. Eftir sitja ótelj-
andi ljúfar og góðar minningar,
minningar um ást þína og vináttu.
Vertu sæll, elsku pabbi, takk fyrir
allt.
Erla Kristín Sigurðardóttir.
Elsku faðir minn, tengdafaðir
og afí. Stórt skarð er höggvið í til-
veru okkar, er þú hvarfst héðan
úr þessar tilvist, söknuðurinn er
mikill, en huggun harmi gegn eru
allar góðu minningamar sem við
eigum frá okkar samvistum. Þær
minningar munum við varðveita á
meðan okkar tilvist endist, því ætíð
varst þú tilbúinn er á þurfti að
halda til að hjálpa og lífga upp á
tilveruna með þinni glaðværð og
góðu lund, aldrei máttir þú neitt
aumt sjá án þess að gera þitt besta
til að bæta þar úr.
Heyr þú mínar hjartans bænir,
hjartkæri faðir minn.
Vonaraugum á þig mænir
aumur, týndur sonur þinn.
(V. Briem.)
Hvíl í friði.
Kristrún, Jens og dætur.
Það er með sárum söknuði sem
þessi orð eru sett á blað til minning-
ar um kæran tengdaföður minn
hann Kidda. Það fyrsta sem kemur
upp í hugann er hve mjög honum
þótti vænt um sína nánustu og var
mikill fjölskyldumaður. Heilsu-
hraustur, sterkur og dugnaðarfork-
ur, það eru réttnefni fyrir hann.
Ávallt var hann hrókur alls fagnað-
ar, kunni margar sögur og sagði
skemmtilega frá eða eins og maður
þurfti stundum að segja þegar
maður var að reyna að segja hans
sögur: Þetta var fyndið eins og
hann sagði það! Húsið og veröndin
áttu hug hans á sumrin og lagði
hann alúð við verkið. Hann var svo
ánægður með veröndina því þar var
pláss fyrir alla í fjölskyldunni til
að koma saman og sóla sig. Oft
var því mikið líf og fjör á pallinum
ef sólin skein. Elsku Anna Lísa,
Kristrún, Elsabet, Skúli og Erla,
guð styrki ykkur á þessum erfíðu
tímum.
Það sem við Kiddi deildum sam-
an var áhugi okkar á sterkum
chilli-réttum og mexíkóskum mat.
Hann átti það til að senda mér
sýnishorn af nýjustu útgáfunni til
að athuga hvernig mér líkaði.
Áhugi á þessari matargerðarlist var
ekki almennur í fjölskyldunni svo
við sátum ófá skiptin ein við átið.
Kiddi var þó ekki fyrirferðarmikill
almennt í eldhúsinu en hann átti
þó fjölskylduréttinn „saltkjötsboll-
urnar“, sem allir elskuðu en ég
komst fyrir stuttu upp á lagið með
að borða. Kiddi var rafvirki og
vann frá 1956 á Vellinum, lengst
af hjá íslenskum aðalverktökum,
en síðan hjá hemum sem verk-
stjóri við loftnetaviðgerðir fyrir
fjarskiptastöð hersins. í mörg ár
höfum við sest saman til að skrifa
árlega jólakveðju til vina erlendis,
sem og fyrrverandi vinnufélaga hjá
hemum. Nú fara jólakveðjurnar út
í síðasta sinn.
Það var í sumar sem áfallið kom
þegar Kiddi brotnaði á hendi við
að moka í garðinum heima. Fljót-
lega greindist hann með krabba-
mein sem var ólæknandi. Aldrei
hefði mig gmnað að tíminn væri
svo dýrmætur, það var svo mikið
sem við áttum eftir að gera. Ég
gleðst yfír þeim stundum sem við
áttum saman, Kiddi minn. Lífíð
heldur áfram en minning um góð-
semi og velvild þína mun búa í
hjarta mínu til eilífðar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Þín tengdadóttir,
Ragna Þorvaldsdóttir.
Elsku afi minn, ég hefði viljað
óska þess að þú hefðir ekki þurft
að fara frá okkur. En þú munt allt-
af vera í huga mér og hjarta mínu,
og ég vil þakka þér fyrir þessar
góðu og yndislegu stundir sem við
áttum saman. En eitt veit ég, að
Guð mun varðveita og blessa sál
þína. Og eitt vil ég vona að Guð
muni varðveita, blessa ömmu mína
og gefa henni styrk og einnig okk-
ur hinum, í gegnum þennan missi.
Mig langar að fara með eina
bæn, sem þú, afí minn, fórst alltaf
með á hveiju kvöldi fyrir mig þeg-
ar ég var lítil:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
Þitt elsta barnabarn og langafa-
barn,
Anna Kristín og Daníel Freyr.
Alltaf gat ég leitað til þín, elsku
bróðir minn. Hjálpsemi þín og um-
hyggja fyrir fjölskyldu og vinum
mun lifa í minningu þinni.
Ég þakka þær góðu stundir sem
við áttum saman. Hvíl í friði.
Anna Lísa, börnin, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabarn eiga
samúð mína alla.
Þín systir,
Erla.
Árið 1978 lágu leiðir okkar
Kidda, eins og hann var kallaður,
í fyrsta skipti saman er við byijuð-
um að vinna saman í fjarskiptastöð-
inni í Grindavík. Mjög flj'ótlega
tókst tryggur og góður vinskapur
milli okkar. Kiddi var afskaplega
traustur og góður drengur og það
var gott að eiga hann að vini.
Hann var mjög samviskusamur í
sambandi við sína vinnu og vand-
virkur með afbrigðum og vann sér
því traust og virðingu allra, jafnt
yfirmanna sem undirmanna. Hjálp-
semi og greiðvikni Kidda var ein-
stök og nutu margir góðs af.
Orðheppni og kímnigáfa ein-
kenndu Kidda alla tíð og hann gat
ævinlega séð spaugilegu hliðarnar
á málunum, og hlífði þá ekki sjálf-
um sér frekar en öðrum.
Sérstaklega var gaman að hlusta
á hann lýsa því er hann vann hjá
föður sínum við lagningar á sí-
malínum vítt og breitt um landið.
Það gerðist margt skemmtilegt á
þeim tíma en gist var í tjöldum þar
sem móðir hans sá um matseldina.
Þá var Kiddi í essinu sínu og var
sérstök upplifun að hlusta á hann
segja frá.
Hann var mikill fjölskyldumaður
og mjög umhugað um börnin sín
og barnabörnin, auk þess sem hann
eignaðist barnabarnabam á árinu,
sem vakti mikla gleði.
Veikindum sínum tók Kiddi með
æðruleysi og karlmennsku. Hann
skilur eftir sig mikið tómarúm og
söknuð hjá fjölskyldu sinni, öllum
þeim sem kynntust honum og
vinnustaðurinn verður aldrei sam-
ur. Ég færi aðstandendum hans
mínar bestu samúðarkveðjur.
Heimir Guðjónsson.
Kiddi vinur minn er dáinn. Ekki
að það kæmi mér á óvart, þegar
Anna Lísa hringdi og sagði mér frá
því, en samt er maður aldrei viðbú-
inn svona tíðindum.
Fyrstu kynni mín af Kidda voru
fyrir 16 árum, þegar við Anna Lísa
unnum saman í Norðurstjörnunni.
Siðan þá er búið að bralla margt
saman. Við hjónin fórum með Önnu
Lísu og Kidda í ótal ferðir og útileg-
ur og einnig áttum við margar
ánægjustundir á heimili þeirra og
okkar. Kiddi var mikill gleðimaður
og naut þess að hafa fólk í kringum
sig, og frásagnarhæfíleiki hans var
einstakur.
Kiddi var mjög barngóður, enda
var hann ríkur á þann mælikvarða
og hann naut þess að hafa börnin
og barnabörnin hjá sér.
Það var í júníbyijun á þessu ári,
að vart varð við þann sjúkdóm, er
dró Kidda til dauða. Hlutirnir gerð-
ust hratt, en Kiddi tók örlögum
sínum með miklu æðruleysi. Hálf-
um mánuði áður en hann dó sat
ég við sjúkrabeð hans og var að
segja honum að ég væri að flísa-
leggja eldhúsgólfíð hjá mér. í augu
Kidda færðist eldmóður, þegar
hann fór að segja mér hvernig best
væri að fara að hlutunum. Síðasta
skiptið, sem ég sat hjá Kidda var
nokkrum dögum áður en hann dó.
Þá ræddum við dauðann og lífið
eftir dauðann. Hann vissi hvert
stefndi og við kvöddum hvort ann-
að.
Elsku Anna Lísa. Þú ert klettur-
inn, sem stóðst við hliðina á Kidda
þínum, án þess að brotna. Aðdáun-
arvert var að sjá, hve mikla alúð
og nærgætni þú og börnin sýnduð
honum í þessum erfíðu veikindum.
Ekki hefði mig grunað í janúar sl.
að eftir tíu mánuði stæðum við í
sömu sporum. Guð veri með þér
og fjölskyldunni á þessum erfíðu
tímum og veiti ykkur öllum styrk.
Aldraðri móður Kidda sendi ég
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Kiddi minn, ég þakka fyrir alla
vináttuna og bið Guð að vera þér
innan handar í nýjum heimkynnum.
Vertu kært kvaddur.
Sólveig.
Það er með sorg í hjarta sem
við setjumst niður til að skrifa
kveðjuorð um vin okkar, hann
Kidda, sem nú er látinn eftir stutt
en erfið veikindi.
í 35 ár höfum við haldið hópinn,
fyrst við konurnar í saumaklúbb,
en síðan fóru eiginmennirnir að
kynnast og urðu þeir þá fljótt góð-
ir vinir. I gegnum árin höfum við
átt saman margar ógleymanlegar
samverustundir á ferðalögum
innanlands og utan, í sumarbú-
staðaferðum jafnt sumar sem vetur
og á Færeyingaböllunum enda kon-
urnar allar ættaðar frá Færeyjum.
í öllum þessum ferðum var Kiddi
hrókur alls fagnaðar og verður
hans nú sárt saknað.
Höfum við vinir hans og okkar
fjölskyldur notið sérstakrar hjálp-
semi hans og velvilja hvar og hve-
nær sem var. Þá er ekki hægt að
minnast Kidda öðruvísi en að tala
um þá miklu umhyggju og ást sem
hann bar fyrir börnum. Það geta
börn hans og barnabörn borið vitni
um, enda voru þau alltaf efst í
huga hans.
Elsku Anna Lísa, börn og aðrir
ástvinir. Megi Guð og allar góðar
vættir vera með ykkur og styrkja
ykkur í sorginni.
Kærleikskveðja.
Saumaklúbburinn og makar.
+
Fósturbróðir minn,
NÍELS BJARNASON
(frá Gervidal),
Markholti 20,
Mosfellsbæ,
lést á heimili sínu að morgni 6. desember.
Bjarni Jónsson.
t
Eiginmaður minn,
BALDURJÓNASSON,
Aflagranda 40,
Reykjavík,
sem andaðist mánudaginn 2. desember,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 10. desember kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hins látna, er
bent á Hjartavernd.
Lára Árnadóttir.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
SÆMUNDUR SIGURÐSSON
málarameistari,
Ferjuvogi 15,
sem lést sunnudaginn 1. desember,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju
mánudaginn 9. desember kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakk-
aðir, en þeim, sem vildu minnast hins
látna, er bent á Orgelsjóð Langholtskirkju
Sigrfður Þórðardóttir,
Inga Rúna Sæmundsdóttir, Hafsteinn Pétursson,
Kolbrún Sæmundsdóttir, Björn Árdal,
Auður Stefania Sæmundsdóttir,
Sigurður Rúnar Sæmundsson, Anna María Steindórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
SIGURÐUR KRIST-
INN SKÚLASON