Morgunblaðið - 28.01.1998, Page 39

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 28. JANÚAR 1998 39
leg með eindæmum. Síðar kom sá
yngri, hann Skarphéðinn. Þetta eru
alveg sérlega góðh' drengir, svo
kurteisir og skemmtilegir. Þeir eiga
nú um sárt að binda, elsku litlu
drengimir. Síðustu áramót áttum við
öll saman. Þetta var yndislegt og
skemmtilegt kvöld en samt líka ró-
legt og gott. En það er stutt á milli
gleði og sorgar því allt stóð höllum
fæti næstu daga, en alltaf stóðst þú
þig eins og hetja, svo dugleg og alltaf
svo falleg og vel til höfð og barst höf-
uðið hátt. Þessa tvo síðustu daga
sem við höfðum þig var ég mikið hjá
þér, og mun ég aldrei gleyma meðan
ég lifi, elsku besta vinkona, hve dug-
leg þú varst og hugrökk, og jafnvel
þegar þú varst orðin sem allra veik-
ust hugsaðir þú um mig og litlu kríl-
in sem ég geng með. Ekta þú.
Elsku Njáll, Kjartan, Skarphéð-
inn, Sibbi, Jói, íris, Skarphéðinn og
bai-a öll fjölskyldan, megi Guð
styrkja ykkirn í sorginni og gefa ykk-
ur alla þá huggun sem þið þurfið.
Ekki veitii- af því missirinn er óbæri-
lega mikill."
Ykkar vinir,
Sólveig, Gísli og
Kristey Briet.
Það verða þung spor að fylgja
Jónínu vinkonu minni til grafar, sem
lést eftir erfið veikindi langt fyrir
aldur fram.
Við Jónína kynntumst fimm ára
gamlar í Vestmannaeyjum og höfum
við alltaf haldið góðu og innilegu
sambandi síðan þó stopult væri. Við
hjónin áttum frábærar stundir með
Jónínu, Njáli og strákunum og eiga
þær minningar eftir að ylja okkur
um ókomin ár.
Njáll stóð eins og klettur við hlið
Jónínu í veikindum móður hennar
Halldóru.
Þegar Halldóra féll frá voru
Jónína og Njáll mjög ung en það
aftraði þeim ekki frá því að taka
bræður hennar inn á heimili sitt, og
sýnir það best hvað þau voru vel
gerð.
Myndaðist þá sérstakt samband
milli systkinanna.
I veikindum sínum bar Jónína sig
alltaf vel, kvartaði aldrei og var Njáll
hennar stoð og stytta.
Samrýndari hjón og vini var vart
hægt að hugsa sér.
Elsku Njáll, Kjai'tan, Skarphéð-
inn, Sigurbjörn, Jói og aðrir ástvinir.
Ég og fjölskylda mín sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Helga Ragnarsdóttir.
Lítil skilaboð
Fáein orð milli vina
Breyta oft miklu.
(Gunnar Dal.)
Öll vitum við nauðsyn þess að eiga
góða vini og hversu sárt það er þeg-
ar þeir þurfa að yfirgefa þennan
heim. En við leitum huggunar í
minningum sem við eigum með okk-
ur. Myndir minninganna ryðjast
fram hjá okkur vinkonunum þegar
við nú horfum á eftir kærri vinkonu
leggja af stað í sitt langa ferðalag
svo alltof alltof fljótt. Fyrsta myndin
er sú hversu glæsileg Jónína var alla
tíð og hélt sinni reisn allt fram í and-
látið þrátt fyi-ir öll sín áfóll og veik-
indi í lífinu. Hún var stolt, ákveðin,
raunsæ og blíð. Hún var einstök
móðir og yndislegt að fylgjast með
því hvernig hún umvafði drengina
sína tvo, þá Kjartan og Skarphéðin,
umhyggju og undirbjó þá fyrir lífíð
svo skynsamlega. Margt, sem okkur
hinum fannst sjálfsagt að eiga og
geta leitað til, voru foreldrar. Að
eiga mömmu þegar við vorum að
stíga fyrstu skrefin í alvöru lífsins og
eiga börnin okkai'. Þetta hafði
Jónína ekki þai' sem hún hafði misst
báða sína foreldra. Samt komst hún
svo vel frá þessu öllu. Föður sinn
missti hún fermingarárið sitt og
móður sína 22ja ára gömul og þá
kom að henni að hugsa um bræður
sína tvo, þá Sigurbjörn og Jóhann
Bjarna, áður en hún átti sína drengi.
En Jónína var ekki ein því við hlið
hennar stóð Njáll, að okkur finnst
alla tíð, og foreldrar hans, Iris og
Skarphéðinn, og studdu hana í einu
og öllu. Samband Jónínu og Njáls
var ætíð gott og virtist styrkjast við
hvert skipbrot og eins og Jónína
sagði ekki alls fyrir löngu: „Við erum
svo góðir vinir, við getum hlegið
saman og það sem meira er, við get-
um líka grátið saman.“
Hún var oftar en ekki sú sem kall-
aði saman hópinn okkai' til þess að
gera eitthvað skemmtilegt, s.s. fara í
ferðalög, sumarbústaðaferðir, leik-
húsferðir eða bara til þess að hittast
og hafa gaman. Hún var fyrst af okk-
ur til þess að stofna heimili og var
heimili þeirra Njáls okkur öllum opið
til ýmissa skemmtifunda þar sem
skrafað var og hlegið.
Um leið og við þökkum Jónínu af
heilum hug samveruna, sem varði í
í'úrn tuttugu ár en hefði svo gjarnan
mátt vara miklu lengur því okkur
þótti öllum svo ósköp vænt um hana,
biðjum við góðan Guð að vera með
Njáli, Kjartani, Skarphéðni og
bræðrunum Sibba og Jóa á þessari
erfiðu stund. Megi ykkar framtíð
vera björt.
Fyrir þig vinur
Gerði ég aldrei annað
Enaðveravinur
(Gunnar Dal.)
Hvíl í friði kæra vinkona.
Margrét, Svanhvít, Þorbjörg,
Edda, Eh'n, Sara, Kristín og
Anna María.
Við fráfall Jónínu kemur mér eitt
atvik sérstaklega í hug. Þegar kunn-
ingi okkar Jóa sá Jónínu í fyrsta
skipti á Þjóðhátíð ‘96 varð hann
fyrst orðlaus en stamaði svo út úr
sér: „mikið rosalega ertu falleg“,
sem hann síðan endurtók reglulega í
dágóða stund. Ég er sammála hon-
um. Mikið rosalega varst þú falleg,
að innan sem utan. Gullfalleg því að
þeir sem kynntust þér eru nú ríkari
fyrir vikið. Fólk virðist oft meta
hvað annað eftir útlitinu og líta
framhjá hinni raunverulegu mann-
eskju á bak við tjöldin. Eftir að hafa
skyggnst að tjaldabaki hjá þér stend
ég dolfallinn á eftir og vildi bara að
til væri fleira fólk eins og þú.
Við eigum það til að skapa okkur
hetjur, og þá eru þær oft í formi
leikara, íþróttamanna og rokk-
stjarna sem baða sig í ljóma sviðs-
ljóssins. Þá hættir okkur stundum
til að gleyma hetjunum í okkar dag-
lega lífi, þeim sem þurfa virkilega að
hafa fyrir hlutunum en láta hvergi á
sjá heldur bretta upp ermarnar og
taka á málunum. Jónína kynntist
mótlæti sem hefði bugað marga, en
alltaf bretti hún upp ermarnar og
gekk ótrauð upp í mót.
Ég hitti Jónínu í síðasta skipti
viku áður en hún lést. Þá virtist hún
gera sér grein fyrir í hvað stefndi og
þegar við kvöddumst vissum við
bæði að við myndum líklega aldrei
sjást framar. Það var án efa ein erf-
iðasta stund lífs míns.
En samt brosir maður þótt þungt
sé um hjartað. Ég brosi yfir mörg-
um ógleymanlegum stundum á
Birkivöllunum þar sem við vinirnir
komum saman til að skemmta okkur
eða bara til að spjalla. Oft voru
ujiíryíkjur
Upplýsingar í símum
b 562 7575 & 5050 925
©pjf
I -
í HOTEL LOFTLEIÐIR
OICELANDAIR HOTELS
Glæsileg kaffihlaðborð
FALLEGIR SALIR
OG MJÖG GÓÐ ÞJÓNUSTA
MINNINGAR
Jónína og Njáll þar tilbúin til að
hlæja að okkur og með okkur eða
aðstoða okkur á allan hátt. Ég brosi
þegar ég skoða myndir frá öðrum í
jólum þegar Jónína bauð okkur
heim. Við skemmtum okkur konung-
lega og gerðum okkur alls ekki
grein fyrir að þetta yrði í síðasta
skipti sem við fengjum að njóta
gestrisni hennar. Þessar minningar
munum ég og vinir mínir varðveita
ævilangt.
Stuttu áður en Jónína lést sagðist
hún vonast til að verða bráðum
verðlaunuð fyrir baráttuna. Ég veit
ekki hvort nú eigi að túlka sem svo
að ósk hennar hafi ræst, en hvernig
sem það nú er þá mun Jónína ávallt
eiga verðlaunasæti í hjarta mínu.
Jói, Njáll og fjölskylda. Ég votta
ykkur mína innilegustu samúð og
vildi að ég gæti verið nær ykkur á
þessari soi'garstundu. Hugur minn
er það svo sannarlega.
Kæra Jónína. Kveðjustund okkar
er víst liðin en ég á síðustu orðin
ósögð. Mér þykir mjög vænt um þig.
Daði.
Mig langar að minnast fáum orð-
um góðrai' vinkonu minnar, sem far-
in er frá okkur. Það er alltaf erfitt að
horfa á eftir þeim, sem manni þykir
vænt um kveðja þennan heim. Þá
finnui' maður fyrir vanmætti sinum
og hversu maðurinn má sín lítils
gagnvart æðri máttarvöldum.
Jónínu og hennar fjölskyldu
þekkti ég fyrst sem fjölskylduna
heima á horninu á Bii'kivöllum. Eftir
að ég fór svo að kenna leikfimi, í
Styrk, kynntist ég Jónínu betur.
Hún var alltaf duglega og myndar-
lega konan hægra megin við mig í
speglinum, konan sem alltaf mætti
og kunni svo að taka á.
A þessum tíma fór ég oft í kaffi og
spjall til hennar og Jónína tók alltaf
vel á móti mér. Það sem mér fannst
alltaf einkenna hana hvað mest var
hvað hún var góð. Hún vildi hafa alla
góða og vildi að öllum liði vel.
Það er aðdáunarvert hvað Jónína
barðist hetjulega við hinn illræmda
sjúkdóm, sem hrjáði hana síðustu ár.
Hún bar þess engin merki að hún
væri veik, heldur var alltaf fallegust.
Ég vil þakka fyrir mín kynni við
hana, og sérstaklega fyrir heimsókn
hennar og Njalla til okkar Bigga í
haust þegar við eignuðumst dóttur
okkar. Jónínu verður sárt saknað.
Elsku Njalli, Kjartan, Skarphéð-
inn, Jói, Sigurbjörn og fjölskylda,
Guð styrki ykkur og gefi ykkur frið.
Guðfinna Tryggvadóttir.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090
+
Eiginmaður minn,
BJARNI KRISTJÁNSSON,
Bleiksárhlíð 56,
Eskiíirði,
lést á Sjúkrahúsinu í Neskaupstað að morgni
föstudagsins 23. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Eskifjarðarkirkju lau-
gardaginn 31. janúar kl. 14.00.
Fyrir mína hönd og fjölskyldunnar,
Laufey Sigurðardóttir.
t
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa, bróður og uppeldis-
bróður,
ÓSKARSVALDEMARSSONAR.
Steinunn Valdfs Óskarsdóttir, Ólafur Haraldsson,
Pétur Þorsteinn Óskarsson, Hulda Stefánsdóttir,
Aðalheiður Ósk Pétursdóttir,
Jónas Valdimarsson, Hrefna Magnúsdóttir,
Rannveig Þórsdóttir, Jón Guðmundsson.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð, vináttu og hlýhug við
andlát og útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Flatey
á Breiðafirði.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks og lækna á
deild B4 á Sjúkrahúsi Reykjavíkur.
Atli Heimir Sveinsson,
Ingibjörg Sveinsdóttir, Friedel Kötterheinrich,
Teitur Atlason, Elín Þórhallsdóttir,
Auðunn Atlason, Sigríður Ragna Jónsdóttir,
Kristín Luise Kötterheinrich,
Markús Sveinn Kötterheinrich,
lllugi Auðunsson.
t
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við fráfall og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
SKÚLA SIGURBJÖRNSSONAR
fyrrv. leigubílstjóri á Hreyfli,
Grensásvegi 56.
Ingibjörg Bergmann,
Sigurður Skúli Skúlason, Dröfn Guðmundsdóttir,
Gústaf Adolf Skúlason, Ólöf Baldursdóttir,
Hallfríður Skúladóttir, Magnús Björnsson,
Kjartan L. Pálsson, Jónína Kristófersdóttir,
Herborg Pálsdóttir,
Sigurður Páll Tómasson.
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegustu þakkir sendum við öllum þeim,
sem auðsýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför ástkærs eiginmanns míns,
sonar, bróður, föður okkar, tengdaföður og
afa,
PÁLMA FRIÐRIKSSONAR,
Háuhlíð 6,
Sauðárkróki.
Sérstakar þakkir fær Kíwanisklúbburinn Drangey.
Guð blessi ykkur öll.
Svala Jónsdóttir,
Friðrik Páimason,
Anna Halla Friðriksdóttir,
Ásta Pálmadóttir, Þór Jónsson,
Ásmundur Pálmason, Rita Didriksen,
Friðrik Pálmason,
Örvar Pálmason, Lárey Valbjörnsdóttir
og barnabörn.