Morgunblaðið - 22.02.1998, Blaðsíða 56

56 SUNNUDAGUR 22. FEBRÚAR 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Síðustu sýningar
Heppinn HERCULES gestur
á þrjú-sýningu verður
verðlaunaður í hléi og mun
hann fljúga heim á
RISA-Pegasus hesti.
í bobi cr andlitsmálun og
Hoppukastali frá SPRELL
fyrir alla hressa krakka.
K13 hefjast sýningar og allir ættu
ab finna mynd vib sitt hæfi.
FÓLK í FRÉTTUM
frumsyningum
Gautaborg. Kristín Bjarnadóttir.
EIN ÞEIRRA mynda sem fól í
sér spennu og blæ ævintýrs-
ins reyndist sænska myndin
„Glasblásarens bam“, sem var frum-
sýnd á hátíðinni. „Þetta er óhugnan-
leg mynd, svo þið skuluð haldast í
hendur. En þetta er bara saga...“,
sagði leikstjórinn Anders Grönros og
beindi orðum sínum til yngstu frum-
sýningargestanna sem fjölmenntu.
Myndin er byggð á skáldsögu eftir
Maria Gripe og gerist í fátæku
sænsku bændasamfélagi á öldinni
sem leið. Hún fjallar um óskir sem
rætast. Og breytast. Um hvemig
draumurinn um veraldleg auðæfí
getur breyst í andhverfu sína og um
það að muna eða gleyma.
„Glasblásarens barn“ með Stellan
Skarsgárd sem glerblásarann, Pern-
illa August sem konu hans og Lenu
Granhagen sem seiðkonu, var eina
sænska bíómyndin sem frumsýnd
var á hátíðinni. En ný sjónvarps-
mynd, „Den tauerade ánkan“ eftir
Lars Molin, var hins vegar frumsýnd
í bíói og hlaut lof hátíðargesta.
Röð nýrra stuttmynda og heimild-
armynda sænskra kvikmyndagerð-
armanna voru á boðstólum.
Sænskari en sænsk sýndist mér
hin frumsýnda 15 mínútna mynd
„Den 8:e Sángen" um lífið og litlar
manneskjur á leið inn í mikla óvissu.
Hún er eftir Reza Parsa, sem var
falið að gera áttunda hluta myndar-
innar „90 minuter 90-tal“. Um er að
ræða eins konar framhaldsmynd,
sem hófst með stuttmynd eftir Roy
Andersson, „Hárlig er jorden“ árið
1991, sem á að vera lokið árið 2000.
Hinn sænsk-íranski Reza Parsa
tók við af Evu Bergman og er yngsti
kvikmyndagerðarmaðurinn sem hef-
ur tekið þátt fram að þessu. Hann er
fæddur í Teheran árið 1968, fluttist
til Svíþjóðar árið 1980, en lærði við
kvikmyndaskólann í Kaupmanna-
höfn. Hann valdi að tileinka mynd
sína „litlu manneskjunum" og svarar
setningu úr sáttmála Sameinuðu
þjóðanna (,,...búa bamið undir
ábyrgðarfullt líf í frjálsu samfélagi í
anda skilnings, friðar, umburðar-
lyndis, jafnréttis milli kynja og vin-
áttu meðal allra...“) með átta sungn-
um og leiknum atriðum um hvers-
dagslegt vægðarleysi og göldrótta
gleði írá sjónarhóli bama og með að-
alleikurum fæddum árið 1990.
Alþjóðlegur titill myndarinnar er
„Stand By Me“ og hún er tólfta
stuttmynd höfundarins sem er
þekktastur íyrir verðlaunamyndina
„Gránsen". Að gera áttunda sönginn
tók hann 8 mánuði í fullu starfi og
hann kvaðst mun ánægðari með ár-
angurinn eftir frumsýninguna en
fyrir og þakkaði það áhorfendum.
Myndatriði byggist
ekki bara á vöðvum
og heila - hreyfing-
um og hugsunum -
það þarf líka að hafa
lungu. Svo það geti
andað.
Líf fyrir alla muni, var mottó hjá
Bo Widerberg. „Verðið helst ást-
fangin í alvöru /.../ Myndatriði bygg-
ist ekki bara á vöðvum og heila -
hreyfingum og hugsunum - það þarf
líka að hafa lungu. Svo það geti and-
að.“ Á þá leið segir í texta Wider-
bergs til Tommy Berggren, þar sem
hann rifjar upp samvinnu þeirra og
mistök frá árinu 1962. Þá varð
myndin „Barnvagnen" til og Tommy
lék Björn á móti sýningarstúlkunni
Inger Taube sem Britt. Lögmálið
um optíska öxulinn gat beðið, númer
eitt var andardrátturinn. Að
elskendurnir virtust horfast í augu
við þriðju persónu í öllum nærmynd-
um skipti minna máli, öxullögmálið
var hægt að læra seinna, skrifaði
leikstjórinn 26 árum síðar. Úrval
texta hans frá ólíkum tímabilum kom
SÆNSKA
myndin
„Glasblás-
arns barn“
gerist í fá-
tæku
bændasam-
félagi.
út á dögunum undir ritstjórn Gunn-
ars Bergdahl, framkvæmdastjóra
kvikmyndahátíðarinnar í Gautaborg.
Hátíðin í ár var tileinkuð minningu
Widerbergs og m.a. frumsýnd heim-
ildarmyndin „Liv till varje pris“ eftir
Stefan Jarl, með Tommy Berggren
sem leiðsögumann.
Báðir höfðu þeir séð hina persónu-
legu heimildarmynd A1 Pacinos
„Looking for Richard" og haft er eft-
ir Stefan Jarl að þeir Tommy hafi
verið „sammála um að þar væri kom-
in rétta aðferðin, að á svipaðan hátt
ætti að bera sig að við að gera mynd
um Bo“.
Og „Liv till varje pris“ varð leit að
annarri mynd, einskonar rannsókn á
verki sem Bo Widerberg lauk aldrei
við. I sautján ár hafði hann unnið að
handriti myndarinnar „Rött och
svart“ sem átti að verða sænsk sam-
félagslýsing með níunda áratuginn
sem umfjöllunarefni. Og aðferðin átti
að vera: Að segja það sem manni
liggur á hjarta með þvi að virðast
tala um allt annað. En myndin sem
heild hvarf með höfundinum. Þó eru
til spottakom af upptökum sem búið
var að gera, með Berggren, syninum
Johan og Ingvar Hirdwall í hlutverk-