Morgunblaðið - 27.06.1998, Side 32

MORGUNBLAÐIÐ
32 LUGARDAGUR 27. JÚNÍ 1998
REYNSLA FYRIR LIFSBAR
Teinréttir
og tígulegir
Fatlaðir íþróttamenn hafa gert garðinn
frægan á erlendri grund. Stefáni Stefáns-
syni gafst færi á að skrá ferðasögu frá
keppnisferð þeirra til Lúxemborgar, þar
sem meira var í húfí en góðmálmur um
hálsinn, því mesti sigurinn var að vera með.
TEINRÉTTIR og tígulegir
gengu 40 íslenskir fatlaðir
þátttakendur inná íþrótta-
völlinn í Lúxemborg til að
taka þátt í smáþjóðaleikum Special
Olympics, sem fram fóru um mán-
aðamót maí og júní síðastliðin. Engu
minni voru tilburðirnir á völlunum á
mótinu og að leikslokum gengu þeir
hlaðnir gulli af velli. En það var ekki
helsta markmiðið því á þessu móti
eru sendir keppendur, sem sjaldan
eða aldrei hafa á slíkt mót komið og
mest er um vert að upplifun þeirra
skili reynslu, sem nýtist í gegnum líf-
ið og geri þeim kleyft að brjótast út
úr einangrun, sem fötlun þeirra of
oft hefur læst þá inní. Fyrir marga
munu minningar frá Lúxemborg í
byrjun júní seint eða aldrei líða úr
minni því þegar kom að verðlaunaaf-
hendingu ferigu sigurvegarar í þrem-
ur efstu sætunum verðlaunapeninga
og aðrir verðlaunaborða þannig að
allir koma á verðlaunapall hverju
sinni og engin er afskiptur.
Að þessu sinni var mætt til leiks
íþróttafólk frá Ösp frá Reykjavík,
Iþróttafélagi fatlaðra Reykjavík,
Þjóti af Akranesi og Kveldúlfi frá
Borgamesi. Rúmlega 300 þátttakend-
ur frá átta löndum, Andorra, Gíbralt-
ar, Kýpur, Mónakó, Lúxemborg,
Ermarsundseyjunum, San Marínó og
Islandi, reyndu með sér í frjálsum
íþróttum, sundi, fimleikum, borðtenn-
is, knattspymu, körfubolta og sér-
stakri þrautakeppni fyrir mikið fatl-
aða. íslenska sundliðið vakti sérstaka
athygli fyrir góða tækni og skipu-
lagða þolþjálfun en ísland var nær
eina landið, sem skráði keppendur
bæði í styttri og lengri vegalengdir.
Sama má segja um borðtenniskeppn-
ina þar sem íslensku keppendumir
vora í sérflokki og knattspymuliðið
lenti í þriðja sæti eftir spennandi úr-
slitaleik við Mónakó þar sem víta-
spymukeppni réð úrslitum. Fijálsí-
þróttafólldð stóð sig einnig mjög vel
en margir vora þama að taka þátt í
sínu fyrsta móti erlendis.
Sá íþróttamaður, sem reisti makk-
ann hvað mest, var Júlíus Axelsson
frá Borgamesi því hann var valinn af
íslenska liðinu, sem fulltrúi þess til
að bera Ólympíufánann í skrúð-
göngu um bæinn og loks inná leik-
vanginn. Júlíus var aldursforseti ís-
lenska hópsins, sextugur Borgnes-
ingur, og varð mjög hissa þegar hon-
um var sagt frá hvað biði hans; að
þetta væri nú of mikið, of mikil hyll-
ing, nær væri að einhver meira fatl-
aður fengi að bera fánann og hann
ætti þetta ekki skilið. En mótmæli
vora ekki tekin til greina, Júlíus bar
fánann með sóma og þegar hann var
dreginn að húni lásu Lúxemborgarar
eið Special Olympics: „Láttu mig
sigra, en ef ég get ekki sigrað, gefðu
mér þá styrk í tilraun minni til sig-
urs.“
íslenskir fatlaðir íþróttamenn
hafa um margra ára bil gert garðinn
frægan og unnið til margra verð-
launa á erlendum stórmótum. Er
skemmst að minnast sund- og frjálsí-
þróttafólksins. En þó að þeir sigrar
séu stórir er oft stærsti sigurinn að
Ljósmynd/Anna Karólína Vilhjálmsdóttir
KEPPENDUR, þjálfarar og fararstjórar á Special Olympics í Lúxemborg 1998 standa við hlið klaustursins,
sem Halldór Kiljan Laxness dvaldi í um tíma.
TVEIR hressir en þreyttir. Jón
Agnarsson og Kristmundur
Valgarðsson frá Þjóti Akranesi.
ÁRNI Jónsson frá Borgamesi
gaf hvergi eftir í boðhlaupinu.
SUNDDROTTNINGARNAR létu ekki sitt eftir Iiggja og hrepptu
fjölda verðlaunapeninga en mest var þó ánægjan yfir góðum félags-
skap á framandi slóðir. Efri röð frá vinstri: Emma Björnsdóttir, Sæ-
unn Jóhannesdóttir, Kristjana Björnsdóttir, Guðbjörg Einarsdóttir,
Sunna Jónsdóttir, Áslaug Þorsteinsdóttir. Neðri röð frá vinstri: Marta
Jane Guðmundsdóttir, Rut Ottósdóttir og Hildur Sigurðardóttir.
vera með því það getur reynst mikil-
vægt skref til sjálfshjálpar og sjálf-
stæðis auk þess að gefa fólki tæki-
færi til að ferðast og takast á við
margvísleg ný verkefni. Sem dæmi
hefur oft reynst foreldram erfítt að
senda börn sín að heiman í slíkar
ferðir, ekki síst þar sem margir fatl-
aðir era mjög háðir foreldram sín-
um. Því hefur Iþróttasamband fatl-
aðra þá reglu að foreldrar fari aldrei
með sem fararstjórar þegar börn
þeirra era með í för. Erfitt já, en
getur reynst afar mikilvægt. Þetta
gildir þó ekki í öllum ferðum íþrótta-
félaga fatlaðra á Islandi, því þar bera
margir foreldrar hitann og þungann
af starfinu. íþróttahreyfingin á ís-
landi gæti lært mikið af þessum sam-
tökum varðandi það sem snýr að
uppbyggingu keppninnar, sérstak-
lega hvað varðar keppni fyrir börn
og unglinga.
Samtökin Special Olympics
Og sólina dreymir
DRAUMSTAFIR Kristjáns Frímanns
DRAUMURINN um gleðilegt sum-
ar rættist í gulum skóm og flaksandi
raugulu pilsi, sólin vefur okkur örm-
um sínum og kjassar svo við roðnum
af gleði hennar, dormum í yl hennar
og dreymum. Sem draumtákn á sól-
in sér sögu allt frá tíma ljósagangs-
ins mikla: „Verði ljós“ og fram á
daginn í dag þegar menn baða sig í
þeim sömu geislum og lituðu
draumana rafinu gula. Sólin tengist
frumhugmynd manna um Guð og
sagnir af guðlegum veram er komu
af himnum í logandi sólum prýða
flest helgirit manna, boðskapur
þessara sömu guða skóp veraldlega
guði, ímynd sólar og draumurinn
varð raunverulegur. Hinn dularfulli
máttur sólarinnar sem skapaði og
eyddi varð að mítu sem hlóð á sig
sögnum um æðri handleiðslu þar
sem geislarnir urðu boðberar tíð-
inda, krafturinn upphafinn eða log-
andi illur og litbrigðin sveifluðust frá
gleði í hatur. Því sólin gefur og tek-
ur og hún er ekki alltaf velkomin þó
hún sé flestum kærkomin. Eitt af
þúsundum tákna sólarinnar og
draumsins er helgisögnin um gullið
skinn hrúts nokkurs sem ku hanga á
lífsins tré og færa þeim er ná því
æsku og eilíft líf. Það er tvöfalt sól-
tákn þar sem liturinn gullni merkir
DRAUMUR
sólina en um leið gullið, verð-
mætasta málminn og hrútinn sem
eitt af sólardýranum og merki sak-
leysis, saman myndar það tákn full-
komnunar. Þetta tákn notar draum-
urinn til að fara með dreymandann
hamskiptum milli þroskasvæða, þar
sem hið gamla ég hverfur og hið
nýja ég birtist aftur, endurnært af
krafti sólar í nýjum ham.
Mynd/Kristján Kristjánsson
okkar um sdl.
Draumar „Aidu“
Þessa tvo drauma dreymdi mig
hvem á eftir öðrum.
I. Mér fannst ég hafi tekið að mér
að sinna tímabundið starfi sóknar-
prests, einhvers staðar í lítilli sókn í
uppsveitum Borgarfjarðar. Þetta
væntanlega starf fyllti mig kvíða og
áhyggjum þar sem ég kynni ekkert
til verka, þó ég hafi stundum lesið
eitthvað í Biblíunni. Hugsa samt að
kannski geri þetta sveitafólk (frekar
fullorðið) ekki miklar kröfur, en átta
mig svo á því að einhver aðili á veg-
um kirkjunnar muni hlýða á fyrstu
messuna hjá mér og við það jókst
kvíðinn. Næst finnst mér ég stödd
uppi á Kjalarnesi og sé stóran flutn-
ingabíl með kirkju á pallinum og veit
að þetta er kirkjan sem ég á að
starfa í, það er verið að flytja hana
þangað.
II. Ég er stödd úti í garði við
heimili mitt og er búin að taka upp
töluvert mikið af kartöflum og virði
þær fýrir mér þar sem þær lágu of-
aná moldinni. Moldin var falleg og
hrein, sömuleiðis kartöflumar sem
voru misstórar, sumar mjög stórar
eins og stærstu bökunarkartöflur.
Einhvern veginn leið mér ekkert
mjög vel og gladdist ekkert sérstak-
lega yfir þessari annars góðu upp-
skeru og var að hugsa um að grafa
þær bara aftur. Hugsa samt með
mér að ég verði allavega að hirða
þær stærstu og baka þær með
kvöldmatnum.
Ráðning
Það er nú svo kúnstugt með
drauma að þeir geta virst ruglings-
legir, jafnvel bara bull, en reynast
svo eitthvað allt annað og merki-
legra þegar gi-annt er skoðað eins og
þessi draumur gerir. Því hann
bregður birtu á væntanleg stórtíð-
indi í tramálum. Hann talar um upp-
stokkun þjóðkirkjunnar (starf sókn-
arprestsins var bara tímabundið),
endm’skoðun trúarinnar (kirkjan
flutt á bíl) og nýja sýn á Guð (ein-
hver aðili á vegum kirkjunnar vekur
kvíða). Þetta tengist væntanlega
aldamótunum og 1000 ára afmæli
kristni á Islandi (uppsveitir Borgar-
fjarðar vísa til landnáms). Sveita-
fólkið fullorðna stendur fyrir trú-
rækna Islendinga og tengsl þín við
málið er að þú stendur sem tákn fyr-
ir yngri kynslóð landsmanna sem er
fylgjandi þessum breytingum þó
undir niðri séu menn ragir (áhyggj-
ur, kvíði) við hið óþekkta.
Seinni draumurinn tengist þeim
fyrri en er meira á persónulegum
nótum. Tengslin við fyrri drauminn
er moldin fallega (af jörðu ertu kom-
inn/jarðvegur breytinganna er góð-
ur) og kartöflurnar sem tákn trúar
(jarðepli) og þrautseigju (hér áður
fyrr var kartöflur að hafa til viður-
væris þegar allt annað þraut) sem
vísar til að breytingarnar verði af-
gerandi. Uppskeran var góð (viðtök-