Morgunblaðið - 02.04.2000, Blaðsíða 14

14
B SUNNUDAGUR 2. APRÍL 2000
MORGUNBLAÐIÐ
Morgunblaðið/RAX
,í fyrirsætustarfinu eru útlit
og líkami það eina sem maður hefur.
Ef maður fer ilia með það kemur það
niður á vinnunni; ein Ijósmynd
segir meira en þúsund orð.“
Um það fjallar bókin
,Elite Street“, sem Huggy gaf út
i fyrra.
Gpngutu ..
himnariki
HÚN ■ skemmti sér
konunglega," segir
Huggy við blaðamann
og það má heyra að
hún er útkeyrð eftir
helgina, enda kom vinkona hennar,
þýska fyrirsætan Claudia Schiffer, í
heimsókn og sat með henni í dóm-
nefnd fegurðarsamkeppninnar. „Pað
höfðu aðeins 50 miðar selst áður en
fréttist af komu hennar, en um leið og
tíðindin bárust varð uppselt á hálf-
tíma. Það þótti Claudiu vænt um þar
sem aðgangseyririnn rann til góðs
rnálefnis." Að auki gerðu þær vinkon-
ur sér ýmislegt til gamans. „Við fór-
um m.a. í jeppaferð upp á hálendið og
þegar Claudia fékk að keyra ók hún
svo hratt að hún velti næstum því
bílnum,“ heldur hún áfram. „Hún hló
bara þegar ég spurði hana hvort hún
héldi að hún væri í Monte Carlo.“ Að
sögn Huggy hafði Claudiu Schiffer
langað að koma til Islands í tíu ár.
„Ég kalla hana heiðursvíkinginn
minn. Þýskan getur verið ótrúlega lík
íslenskunni, mörg orð eru þau sömu,
eins og „augenblick" og „augnablik",
og mamma hennar heitir Gudrun.
Þótt Claudia sé ægifögur hefur mér
samt alltaf fundist mest til um hversu
sterkan persónuleika hún hefur. í of-
análag er hún vel að sér í sögum af
víkingum.“ Huggy var líka ánægð
með að Claudia hitti móður hennar,
sem gaf henni fallega gjöf fyrir stuðn-
inginn við þær mæðgur í gegnum ár-
in. „Þegar mamma þurfti að gangast
undir hjartaaðgerð var ég að mynda
Claudiu og Naomi á þrjár forsíður
fyrir Marie Claire á Fashion Café í
Barcelona. Þá reyndust þær mér
mjög vel og Claudia bauðst meira að
segja til að standa fyrir fjáröflun fyrir
íslenska heilbrigðiskerfið, svo hægt
væri að kaupa ný tæki og búnað á
spítalana."
Manneskja án landamæra
Huggy er ung í anda en gömul sál.
Það er eitthvað við hana, hvemig hún
hugsar og talar um lífið, sem er svo
hrífandi. Ekkert virðist ómögulegt,
hindranir jafnast út og sjóndeildar-
hringurinn takmarkast ekki lengur
við Snæfellsnesið. Enda er veröndin
hennar með útsýni yfir Bretland,
Bandaríkin, arabalöndin og Bahamas.
Hún var ellefu mánaða þegar hún
flutti frá íslandi til Bandaríkjanna og
sneri fyrst aftur þegar hún var fimm
ára, til að vera við jarðarför tvíbura-
Bókarkápa Elite Street
sem seldist upp
f Englandl.
systur sinnar, sem lést í bílslysi. „Hún
hét Eyrún,“ segir hún.
„Þegar mamma var ólétt vissi hún
ekki að hún ætti eftir að eignast tví-
bura því við vorum svo nánar að það
munaði aðeins einum tíunda úr sek-
úndu á hjartslættinum í okkur. Mér
hefur alltaf fundist ég vera tvíburasál
og það hefur alltaf verið dálítið tóma-
rúm í mínu lífi, sem er kannski ástæð-
an fyrir því að ég eignast svona góðar
vinkonur." Huggy skapaði sér nafn
sem fyrirsæta, vann firnastóra fyrir-
sætukeppni vestanhafs þegar hún var
17 ára og hafði lifibrauð af því að
vinna fyrir framan myndavélar í sex
ár. „Það tóku 250 þúsund stúlkur þátt
í íbrvalinu eða jafn margir og bjuggu
á Islandi á þeim tíma. I úrslitunum
var ég hæst og renglulegust og var
viss um að vinna ekki, enda hétu allar
hinar stúlkumar Cindy, voru með
sykurhúðaða rödd og óskaplega sæt-
ar. Þegar nafnið á sigurvegaranum
var lesið upp heyrði ég það ekki einu
sinni heldur horfði á hinar stúlkumar
og beið. Það þurfti að lesa það upp aft-
ur og nánast ýta mér fram á sviðið til
að ég rankaði við mér. Þegar ég
hringdi í mömmu og sagðist hafa unn-
ið svaraði hún: „Þetta er ekki fyndið.“
Hún hélt að þetta væri brandari.
„Nei, mamma, ég er að segja alveg
satt, - og ég var að vinna bíl,“ svaraði
ég með grátstafinn í
kverkunum.“
Lyktin af íslandi
Eftir þetta flutti
Huggy til Evrópu og
hefur búið þar síðan,
en móðir hennar flutti
aftur til íslands. Það
var svo ekki fyrr en
Huggy var átján ára að
hún ferðaðist í annað sinn
tíl íslands. „Þegar maður
vinnur í tískuiðnaðinum
vill maður fara á hlýjan
stað í frí, þar sem maður
getur borðað ferska ávexti
og baðað sig í sólinni.
Vinnuálagið er svo mikið
þegar tískuvikur standa yfir
að maður tekur þátt í tíu til
tólf sýningum á dag. Það þýðir
að maður vaknar sex á morgn-
ana og vinnur til þrjú á nætum-
ar. Eftir það er maður alveg út-
keyrður og þá hljómar það
einkar vel að fara í frí á sólar-
strönd.
Mamma var samt alltaf að
biðja mig um að koma til íslands,“
heldur Huggy áfram. „Það hljóm-
ar kannski einkennilega en skynjun
getur verið minning eins og sjón og
bragð. Ég hafði alltaf haft hugmynd
um ákveðna skynjun en vissi ekki
hvaðan hún var fyrr en ég gekk út úr
vélinni á Keflavíkurflugvelli og andaði
að mér fersku lofti; þar upplifði ég
skynjunina sem ég hafði leitað alla
mína ævi. Hún hafði þá verið að heim-
an.
ísland er góður staður til að hvíla
hugann. Maður verður kannski ekki
sólbrúnn en þess í stað hleður maður
batteríin og andinn örvast af lands-
laginu, sem að mínum dómi er það fal-
legasta í heiminum, - og hef ég víða
farið.“ Huggy átti farsælan feril sem
fyrirsæta, ferðaðist um allan heim og
sat fyrir hjá mörgum af helstu ljós-
myndurunum. Það hefur ef til vill átt