Morgunblaðið - 11.07.2000, Síða 45

MUKliUiNtíi.AiJitJ
MINNINGAR
PiiltlJ UUAiiUii 11. JULl i!OOU 45
GUNNAR BJÖRGVIN
KRISTINSSON
+ Gunnar Björgvin
Kristinsson
fæddist í Keflavík 3.
júlí 1932. Hann lést á
Landspítalanum 1.
júlí síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Eygló Einai-sdóttir, f.
6. júlí 1913, d. 8. okt.
1943, og Kristinn
Guðjónsson, f. 12.
nóv. 1905, d. 9. okt.
1975. Yngri systkini
Gunnars: 1) Hrafn-
hildur Kristinsdóttir,
f. 6. mars 1936, gift
Ásmundi Þorkels-
syni, f. 10. júlí 1932, þeirra börn;
Þorkell Arnar, f. 21. jan. 1957, og
Eygló, f. 16. maí 1961. 2) Ingvar
Kristinsson, f. 9. des. 1938, d. 17.
apríl 1973.
Gunnar kvæntist 7. júní 1958
Ellen Þorkelsdóttur, f. 5. sept.
1933. Foreldrar hennar voru
Bergþóra Kristinsdóttir, f. 14.
júní 1907, d. 11. febr. 1976, og
Þorkell Ásmunds-
son, f. 25. apríl 1902,
d. 18. júní 1997. Son-
ur Gunnars og Ellen-
ar er Kristinn, f. 19.
júní 1961. Kona hans
er Jónína Helgadótt-
ir, f. 13. mars 1959,
börn þeirra eru
Ingvar Helgi, f. 27.
apríl 1982, og Sylvía
Björg, f. 18. febr.
1990.
Gunnar fór ungur
til sjós og var það
hans starfsvettvang-
ur að mestu leyti.
Hann útskrifaðist úr Stýrimanna-
skólanum 1965 og sigldi sem skip-
stjóri og stýrimaður á ýmsum
skipum, lengst af sem stýrimaður
hjá Jöklum hf. en þess á milli vann
hann ýmis störf í landi.
Útför hans fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Guð leiði þig, en líkni mér,
sem lengur má ei fylgja þér.
En eg vil fá þér englavörð,
míns innsta hjarta bænargjörð:
Guð leiði þig.
(M. Joch.)
Guð blessi þig elsku afí og takk fyr-
ir allar þær stundir sem við áttum
saman.
Ingvar og Sylvfa.
og megi Guð gefa ykkur þrek og
styrk til að vinna á sorginni. Kveðja
frá allri fjölskyldunni.
Er sárasta sorg okkur mætir,
og söknuður huga vom grætir,
þá líður sem leiftur af skýjum,
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(Hallgr. J. Hallgn'ms.)
Þin mágkona,
Helga.
Gunni minn. Mig langar að
kveðja þig með örfáum orðum. Það
kemur svo margt upp í huga manns
á þessari stundu, en ég ætla ekki að
skrifa það allt. Ég man svo vel þeg-
ar þið Ellen systir voruð að skjóta
ykkur hvort i öðru. Ellen var óeðli-
lega oft uppi á lofti hjá Haddý mág-
konu og Asa bróður í kaffi, en þar
var ungur maður einnig oft í kaffí
hjá systur sinni Haddý. Ég var þá
aðeins þrettán ára með hárið greitt
í hnút, eins og þá var í tísku. Strídd-
ir þú mér oft og sagðir að ég væri
eins og kerling. Þegar mér sárnaði
við þig sagðir þú: „Helga mín, þú átt
að vera seinni konan mín.“ Ég hélt
nú ekki að ég færi að eiga mann tíu
árum eldri. En þessi aldursmunur
varð miklu minni með aldrinum,
mér fannst engin tíu ár á milli okkar
síðustu ár. Við höfum alltaf náð
mjög vel saman. Þú hafðir svolítið
sérstakt skap sem ekki allir kunna
við. Þú gast verið snöggur og hastur
í svörum, en ég lét þig aldrei slá mig
út af laginu, við gátum alltaf grínast
því gullhjartað og húmorinn var
ekki langt undan. Mér er minnis-
stætt þegar þú hringdir í mig
skömmu eftir að við Gummi fengum
Evu. Þá kom þáttur í sjónvarpinu.
Þú spurðir hvort ég hefði séð hann,
jú ég hafði séð hann. Hlógum við
mikið að einni setningu sem þar var
sögð, en þetta var bara okkar á
milli. En Gunni minn, okkur finnst
þú fara allt of fljótt frá okkur öllum.
Mikið varstu orðinn lasinn 18. júní,
en þú vildir fá að keyra okkur Ellen
upp á Garðatorg svo við yrðum ekki
blautar inn að beini áður en við fær-
um í kvennagönguna eins og við
kölluðum það. Þú varst búinn að
laga kaffí fyrir okkur þegar við
komum til baka. Við sátum við eld-
húsborðið, þá sagðir þú mér að
þetta væri allt búið. En ég vildi nú
ekki trúa þér og bað þig að vera
bjartsýnan, þú mættir ekki gefast
upp. En þvi miður var þetta satt hjá
þér Gummi minn, og ekki tók það
marga daga, en þú kvaddir þennan
heim með reisn. Hárið þitt var kom-
ið aftur og þú varst útitekinn og
leist ótrúlega vel út. Við vitum öll að
vel var tekið á móti þér þegar þú
fórst yfir móðuna miklu.
Við skulum öll hugsa vel um Ell-
en systur og passa upp á hana og
krakkana fyrir þig.
Elsku Ellen mín, Kiddi og fjöl-
skylda, þið hafíð sýnt ótrúlegan
styrk í erfiðum veikindum Gunnars
í dag kveðjum við Gunna frænda,
uppáhalds frænda minn. I rauninni
leit ég á hann eins og stóra bróður,
en við vorum systrabörn.
Það var mikið áfall hjá öllum sem
þekktu Gunna þegar það fréttist sl.
haust að hann hefði greinst með ill-
kynja sjúkdóm. Gunni tók þessu
sem sönn hetja, gekk í gegnum
meðferðir hjá læknum og gætti
fullrar bjartsýni hjá öllum að hann
myndi sigra þennan vágest, en
rúmri viku fyrir' andlátið lagðist
hann inn á Landspítalann. Þegar ég
heimsótti hann daginn fyrir andlát-
ið sá ég hversu af honum var dregið
og lést hann 1. júlí sem er sami dán-
ardagur og hjá föður mínum, Þor-
láki, sem dó fyrir sjö árum.
Margar minningar á ég um
Gunna, bæði sem barn og alla tíð
síðan, allar ljúfar og ánægjulegar,
en ein kemur oft í huga mér og þá er
ég alltaf jafn hamingjusöm yfir því
hvað hann gat nú verið góður
frændi. Bragð er að þá barnið finn-
ur.
Þegar Gunni var að byrja í sigl-
ingunum fyrir fjölmörgum árum þá
keypti hann handa mér negra-
dúkku, mjög fallega, sem var skírð
Tondeleyó og var hún með kolsvart
sítt hár sem mátti greiða á alla
vegu. Þetta var mikil uppáhalds-
dúkka og lék ég mér mikið með
hana þegar ég hafði aldur til, en
mamma geymdi hana fyrst og fékk
ég hana ekki fyrr en mömmu fannst
henni óhætt í höndunum á mér.
Þessi dúkka er ennþá til, geymd hjá
mömmu á Tómasarhaganum.
Einnig man ég eftir þ\a þegar ég
fermdist, því þá laumaði Gunni að
mér fallegu gullhálsmeni með perlu
sem hann sagði að væri frá honum
einum, en einnig ég fékk aðra gjöf
frá honum, Ellen, Haddý og Asa,
sem var gullhringur, en hann á ég
einnig ennþá. Þessar gjafir ætla ég
að varðveita vel, en minningin um
góðan frænda er mér þó dýrmæt-
ust.
Elsku Ellen, Kiddi og fjölskyldan
öll.,
Ég og fjölskyldan mín sendum
ykkur okkar innlegustu samúðar-
kveðjur.
Anna Björg.
Á sólríkum og fallegum degi hinn
1. júlí sl. lézt góður og kær frændi
minn, Gunnar B. Kristinsson. Hann
var mikill heimilisvinur foreldra
minna og okkur systkinunum þótti
afar vænt um hann. Hann bjó á
heimili okkar á Ránargötunni og
síðar á Tómasarhaganum um nokk-
urra ára skeið. Móðir mín og hann
höfðu tengzt afar sterkum böndum
er móðir hans, Eygló, sem var móð-
ursystir mín lézt frá þremur börn-
um er Gunnar var ellefu ára gamall.
Ég var frumburður foreldra minna
og naut þess ríkulega í nokkur ár að
vera einkabarn og fann sterkt fyrir
væntumþykju Gunna frænda í minn
garð, svo sterkt, að það er mér afar
kær minning er litið er til baka.
Hann var farmaður sem sigldi til
fjarlægra landa. Það var alltaf til-
hlökkun þegar hann kom í höfn og
lítill strákur taldi oft dagana þang-
að til Gunni frændi sigldi skipinu
sínu inn í gömlu Reykjavíkurhöfn-
ina. Þá fékk strákurinn að fara um
borð og stækkaði mikið er upp í brú
var komið og staðið var bak við
stýrið og hugurinn látinn reika
langt í burtu. Þá komst ungi maður-
inn í annan heim. Þó Gunni frændi
væri örlátur og gjafmildur og gæfi
góðar gjafir þegar heim kom var
það ekki sízt lifandi frásagnargáfa
hans og hlý nærvera sem ungur
drengur laðaðist að. Hann var með
sól í hjarta og tengdist birtu og yl
og það var afar bjart yfir honum
alla tíð.
Ég minnist glæsilegra skipaflug-
elda og blysa á gamlaárskvöld,
sírenuvælandi löggubíla með blikk-
andi ljósum og annarra leikfanga
sem vart þekktust á Islandi í þá
daga, já alls þessa fékk ég að njóta
frá Gunna frænda mínum sem var
mér svo kær. Hann kunni að gefa og
gleðja á ríkulegan og eðlilegan hátt.
Hann var líka mjög þakklátur fyrir
fjölskylduna sína sem hann fann í
húsum foreldra minna og sýndi
hann það alla tíð. Með líflegum og
skemmtilegum frásögnum af fjar-
lægum stöðum í heiminum mótaði
Gunni bernskuhugmyndir mínar
um lífið og tilveruna úti í hinni stóru
veröld. Fersk er minningin um okk-
ur strákana í vesturbænum er við
sátum uppi á þaki á einum af grá-
sleppuskúrunum við Ægissíðu á fal-
legum sumardegi og umræðuefnið
var framtíðin og hvað biði okkar er
við yrðum fullorðnir menn. Þá voru
hugmyndir mínar mótaðar og mitt
innlegg í umræðuna var það, að
auðvitað yrði ég skipstjóri og stýrði
stóru skipi til Ameríku eins og
Gunni frændi. Með eldmóði mínum,
sem byggðist á frásögnum Gunna,
hreif ég strákana með mér og flestir
þeirra voru komnir á þá skoðun, að
sennilega væri það skemmtilegasta,
sem þeir gætu tekið sér fyrir hend-
ur er þeir yrðu stórir, að stýra skipi
um höfin blá úti í hinum stóra heimi.
Er árin liðu og Gunni kom í land
þá heimsótti hann okkur feðga
reglulega á skrifstofur okkar á
Grandagarði og var þá oft spaugað
og hlegið. Þá var létt yfir bæ er
gamlar minningar voru dregnar
fram í dagsljósið og menn og mál-
efni tengd saman í spaugilegu ljósi.
Eftir lát föður míns, en hann lézt
sama mánaðardag og Gunnar árið
1993, kom enn betur í ljós hve góð-
an dreng Gunni hafði að geyma er
hann sýndi hve vel hann ræktaði
Guðmundur
Jónsson
F. 14.11. 1807
D. 21. 3. 1865
Granít
1 HELLUHRAUN14
220 HAFNARFJÖRÐUR
SÍMI: 565 2707 FAX: 565 2629
HEIMASÍÐA: www.granit.is
vináttu og frændsemi við móður
mína sem býr ein. Oft í viku hafði
hann samband með því að hringja
eða koma til hennar í heimsókn og
ég veit að fátt gladdi hana meira en
þetta nána samband við hann.
Gunni og Ellen tóku líka afar vel á
móti mömmu er hún fór í heimsókn
í Fífumýrina og naut verunnar með
þeim á glæsilegu heimili þeirra
hjóna.
Það er höggvið stórt skarð í móð-
urfjölskylduna mína með brottkalli
Gunna frænda. Hann fór of fljótt en
sól mun skína á minninguna um
góðan dreng sem var öllum kær er
honum kynntust.
Ég votta Ellen, Kristni og fjöl-
skyldu og öðrum ástvinum, mína
dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Gunnars B.
Kristinssonar.
Öm Þorláksson.
í dag er heimurinn fátækari, því
hann Gunni frændi minn hefur
kvatt þennan heim. Heimsóknirnar
til Gunna og Ellenar sem ég fór í
með henni ömmu minni eru nokkuð
sem mun lengi lifa í minningunni
hjá mér.
Því verður ekki lýst með orðum
þegar amma og Gunni komust á
flug í sínum eldheitu samræðum en
var það okkur hinum mesta
skemmtun. Ein heimsókn mín til
Gunna og Ellenar nú á vordögum er
mér minnisstæð en þá fór hann með
mig og Hróa upp á loft og sýndi
okkur stoltur myndir af þeim fjöl-
mörgu skipum sem hann hafði siglt
á í gegnum tíðina og fræddi okkur
um þau. Sjómennskan var greini-
lega líf hans og yndi.
Ég er þakklát fyrir að hafa náð að
hitta hann og tala við uppi á spítala
áður en hann kvaddi þennan heim
og mun ég geyma í minningunni það
sem hann sagði við okkur Hróa áður
en við fórum frá honum.
Elsku Ellen og fjölskylda, við
Hrói vottum ykkur samúð okkar og
megi góður Guð styrkja ykkur í
þessari miklu sorg.
Takk fyrir samveruna elsku
frændi. Hvíl í friði.
Gyða Vestmann.
Sjómaðurinn hefur enn siglt fleyi
sínu úr höfn. Fyrr en ég átti von á.
Nýlega kominn í land. Ævistarfið
að baki. Siglingar um heimsins höf á
íslenskum og norrænum fraktskip-
um. Viðkomustaðir oft ævintýraleg-
ir, veðráttan framandi, fjarverur
langar. Stritið búið og tími til að
njóta lífsins, fjölskyldunnar. Þá
kemur kallið.
Æskuminningar mínar tengjast
margar Gunnari og fjölskyldu
hans. Hann var ekki eingöngu móð-
urbróðir minn því Ellen kona hans
er föðursystir mín. Mér hefur alltaf
fundist ég bera ábyrgð á eða að það
hafi verið mér að þakka að þau
náðu saman. Ég bjó í risinu í húsi
afa og ömmu á Grettisgötunni þeg-
ar ég var lítill snáði. Gunni var
fenginn til að passa mig þegar for-
eldrar mínir brugðu sér af bæ. Ein
af heimasætum afa og ömmu á
neðri hæðinni hafði áhuga á piltin-
um í barnfóstruhlutverkinu. Til að
hitta hann gróf hún upp hina ótrú-
legustu hluti sem henni fannst vert^ ■
að skila upp í risíbúðina. Piltinn
varð hún að hitta, enda var hann
bæði fríður og myndarlegur.
Eftir að Gunni og Ellen hófu bú-
skap handan við götuna á Grettis-
götunni var ég svo lánsamur að vera
settur þar í pössun. Það var sko
sannkölluð prinsapössun. Dekrað
við mig frá morgni til kvölds.
Þegar fór að togna úr mér
stráknum náðu bílarnir hans Gunna
frænda aðdáun minni. Mér fannst
sami ævintýrablærinn yfir þeim og
flestum öðrum hlutum í kringum
hann. Það var ekki dónalegt að fá að
bruna um stræti Reykjavíkur með
flotta frænda undir stýri. Sjóarinn í
kakífötunum, mittisblússunni og ^
með derhúfuna. Bíltúrarnir voru ef
til vill farnir um miðjan dag á virk-
um degi þegar landkrabbar voru í
vinnu. Já þá var gaman að lifa.
Mikil snyrtimennska einkenndi
Gunna frænda hvort sem var til sjós
eða lands. Litla geymslan á Grettis-
götunni, bílskúrinn í Fífumýrinni,
snyrtimennskan, reglusemin, dútlið
og hver hlutur á sínum stað. Mig
dreymir um svona snyrtilegan bíl-
skúr eða geymslu. En draumurinn
hefur ekki ræst. Gunni frændi
hringdi til mín fyrir nokkrum miss-
erum og bað mig að lána sér verk-
færi. Það var sjálfsagt mál en það
var aðeins einn hængur á. Ekki vildi
ég að snyrtimennið sæi að draumur
minn um röð og reglu í bflskúrnum
hefur ekki ræst. Dreif ég því verk-
færið upp úr skúmum áður en
Gunni kom og var það afhent yfir
kaffibolla í eldhúsinu.
Nú kveð ég þig elsku frændi.Við
sem eftir erum hér heima biðjum
fyrir kveðju til þeirra sem á undan
eru gengnir. Far í friði.
Arnar.
t
Inniiegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vináttu vegna andláts og útfarar
eigninmanns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa,
MATTHÍASAR INGIBERGSSONAR
apótekara,
Hrauntungu 5,
Kópavogi,
Katla Magnúsdóttir,
Freyja M. Frisbæk, Bent Frisbæk,
Þór Matthíasson, Janet Matthíasson,
Edda Matthíasdóttir Swan, Edward Swan,
Sif Matthíasdóttir, Jörundur Svavarsson,
og barnabörn.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþjónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
S
V.
mmmm i MÆ Daldur
^fi --4 jjjB kinarsson Svcrrir Vredcriksen
JBi útfararstjóri, Olscn tít&A JBa útfararstjóri,
W fi Msími896 82i2 útfararstjóri. ^bE. æBB sími d-Vð yj yy
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is