Skírnir - 01.01.1838, Blaðsíða 52

mdnsæris- menn, en hann kvaSst aldrci mundu
apturkalla orö sin, fm' |>au væri sönn; um ára-
skiptin í vetur varð O’Connel veikur og pað svo
mjög að menn voru hræddir um að hann feingi
eigi afhorið, en þó komst liann á fætur aptur og
f>á var haldin liátið i Dýflinni og mikil veitsla
honum til virðíngar, og flutti liann f>á fagra ræðu
og snjalla einsog hann er vanur.
Frá Svium liefir fátt borist sem í frásögu
sé færandi, árferði hefir verið [>ar líkt og hér i
Danmörku, vetur lángur og harður, snjór og ísa-
lög mikil; [>ess má géta að bær brann [>ar i vetur
að mestu allur er i Vexiu heitir, og mistu margir
innbúa aleigu sinn; [>ar býr Tegnér biskup [>jóð-
skáld Svía, en eigi er [>ess gétið að lionum haíi
orðið neitt mein að þvi.
Noregur blóragast ár frá ári og þykir flest-
um óliætt að þakka það frelsinu sem vit hafa á,
má telja norðmenn með hinum sælli ef ekki ena
sælustu þjóð er norðurálfu-byggir; rikisskuldirnar
minka ár frá ári, handyðnir og kaupverðslun ebl-
ist og með þvi velmeigun og Iieill landsmanna;
það sem norðmönnum bar á milli við Svia í fyrra
má nú heita dottið niður raeð öliu og þykir þeim
nú ekki annað að, enn ef vera má, að þeir séu
ekki nógu frjálsir og mættu þó flestar þjóðir
óska sér þcss frelsis er þeir njóta, þá mundi betur
fram fara viða. Mönnum þeim er nefnast Póstar
eða með öðrum orðum bréfberar liefir eigi ætið
farist greiðlega í Noregi árið sem leið, tveir eða
[>rír liafa verið ræntir og einn drepinn, illvirkj-
arnir hafa að sönnu náðst, cn ekki allt fé það