Skírnir - 01.01.1839, Qupperneq 13

verða eigi um börn mín; verbi jeg neyddur til að
beita vopnum, þá mun jeg ekki láta mer nægja það
eitt að börn mín eríi rikið, heldur skal það eiga
með sig sjálft með öliu; það veit jeg að sönnu að
jeg verð undan að láta, ef hin 4 meiginríki gjöra
svo lítið úr sör að ráðast á mig, en tign þeirra
er meiri enn svo að þau þurfi að slægjast til að
vinna svo litilmdtlegan sigur og muuu þau ekki
vagsa af honum, en fari svo ölíklega að jeg beri
sigurin úr býtum þá verður það mer til hinna
mestu sæmda”. Frakkar og Bretar vdru þángað-
til að, að AIi greiddi skattinn, og var honum það
samt nauðugt, svo ekki varð meira af dspektum í
þetta sinn; i öðru stappi áttu þeir og viðjarl um
sama leiti, og sendu meðfram vegna þess herskipin,
að þeir vdru búnir að gjöra verðslunarsamníng við
Tirkjakeisara, er jarl vildi eigi kannast við, (mun
þess götið síðar,) og þraungvuðu þeir honum nú
til að játa hann gyldann. Eptir allar þessar raunir
för Ali jarl að heiman í Oktdber mánuði, ferðað-
ist fyrst til Efraegyptalands og ætlaði að halda
þaðan til Fasdkel og leita gulls; meðfram mun
hann hafa farið til að komast undan frekari áleitni
Frakka og Breta; og um sama leitið eður seinast
í Oktdber ttíku þeir feðgar til að siga Kurðum
á Tirki að vanda sinum og sendu þeim bæði vopn
og vistir, en svo tdkst til að Tirkir náðu öllu á
leiðinni. — I Júní mánuði var mikill húsbruui í
Kairo á Egyptalandi, lagðist þá næstum allur sá
hluti borgarinnar í eyði, er norðurálfumenn bjuggu
i; Yfirmaðurinn var beðinn liðs en hann tdk seint
undir það, loks sendi hauu menn, cn þcir tdku