Fjölnir - 01.01.1838, Blaðsíða 13

43
skjipta sjer af nema so fáu; því bæöi er það, a& mönn-
um liættir til að stunda betur J)að sein gjöra á, |)egar
þeír vinna firir sjálfa sig, enu f)ó þeír væru í þjónustu
konúngsins, og líka er þeím iiægra að haga verkjinu
eíns og bezt á við, sem við eru til að sjá nin það, enn
hinum sem leíugra eru burtu, fleíra liafa að aimast
og öllu eru ókunuugari. Og gleðiiegt er til þess að
vita, hvursu fjelagsandinn örvast hjá oss ár frá ári, og
iná af því inarka, að oss er að fara fram; enn þó verður
þaö ekkji variö, að góðgjörðasemi Islendínga, sein eínk-
utn sínír sig í gjestrisni þeírra og hjálpsemi hvurs við
aiinan, þegar eínhvurs þarf við, kjeinur ekkji, núna orðið,
nærri ex'ns niður á [iví, er allri þjóðinni á að vera til
nota, og á firri ölduuum var títt, og fjelögin og önnur
slík nitsamleg firirtækji verða út undan, meír enu skjildi.
Jetla má eínkanlega sjá á því fjelaginu, sem hvurjum
stendur næst, þar sem er sveítin; því margur lætur sjer
verða firir, að gjöra lienni skjil sín umtalslaust, þó litlu
sje að skjipta, sem miklu meíra lætur daglega úr Jiendi
rakna í greíðasemi, sitt við Iivurn. jiað eru ekkji nema
þeír, sem betur eru að sjer, sein liafa fullan skjilníng
á, livað ómissandi fjelögin eru, og að þau þurfi að Jiafa
nokkuð til umráða, eígi þeíin aö verða framkvæmda auðið.
I nía bústjórnarfjelaginu er vel birjað; enn raunin
verður á, livað margjir verða til að stirkja það, eður
halda fram við það lijálpiuni. J>að dregur drjúgast, sem
bændastjettin leggur fram; því í lienni eru flestir; og
þó ekkji kjæmi til jafnaöar frá livurjum bónda nema so
sem svaraði 1. rd., sem eíngan gjörði ófæran (ef hvur
gjæfi eptir efnum t. a. m. 8 skk. af Iivurju hundraði á
lanzvísu, sem fram er talið til tíundar); irði það í öllu
umdæminu ex'nar 3000 ríkjisdala, og er það góður stirkur;
enn margan dag, þegar vel gjeíngur um sláttinn eður
vertíðina , taka menn tífalt meíra í ávinníng, og veíta
stundum litla eptirtekt, og þakka litlu. So inargjir