Fjölnir - 01.01.1838, Blaðsíða 25

•»-)
liafði {)() garaan aft tiltektum f>ess; og teknr nú J»arS ráS,
sem lionuin hefir f)ótt konúnglegast, að reka fíflih liurt,
enu fá fni ríllegan farareíri. “Iljerna, fífl!” seígir hann,
“eru 100 gullpemnngar. Láttu heíngja j)ig firir jiá í
minn slað, hvar sem j)ú vilt. Knn komilu ahlreí framar
lirir nn'n augu eða eíru. Og komist jeg að j)ví, j)ú
hafir ekkji látið heíngja j)ig, f>á skal jeg sjá um, jiað
verði gjört.”
2.
(Sjá söiuu Ixík, á Ms. 337.—338.).
I f>ann tíma voru kaiipstefnur á Islandi og miklar
mannaferöir um hjeröö og sljcttar brautir, gjörðar af
mannahöndum, og á vegunum veíli'ngahús. Enn so har
til, á einu sumri, að hreppstjórinn frá '1'.... læk kotn
af sveitarinarkaði síð kvölz eíiin góðan veðurdag, og
ók í vagni sinum, eiuiiin hesti, og hafði nokkuð í
kollinum, sem ekkji kann örgrannt að verða út’ á voru
landi Islandi — sízt uin hreppstjórann frá T ... . laek.
Nú sem hann ekur að eíuu veítíngahúsi, voru j)ar menii
firir, ekkji ókátir, og ráku höfuðin út uin glugga, að vita
hvurt hreppstjóri vildi ekkji koma inn og fá sjer í
staupinu; nóttin væri björt. llreppstjóri kveíð miður
firir staiipiuu, enn að komast úr vagninum og upp
í hann aptur, með jní houuin var jiað ekkji auðvelt á
morgnana , hvað j>á að kvöldi dags. Sra. 5......... lijclt
j)að mætti leggja vagniiin á hliðina og ná honum út;
enn liitt var þó iljótlegra, að færa honitin pittluna þángað
sein hann sat. Pittlurnar urðu 4; og inaðuriuu í vagn-
inuin er að veröa fátalaðri og fátalaðri, j)ángað til hann
fiagnar eíns og steínn. Enn fiessir gárúngar, sem firir
voru, leístu kapalinu frá, og leíddu til hesthúss: Ijetu
hreppstjóra sitja j)ar í vagni sínuin út’ á stræti. Enn
er morgnaði, vaknar hann við (>aö, að spói vall i túui;
kann eínhvurneíginu ekkji við sig, og gjetur ekkji áttað