Fjölnir - 01.01.1838, Blaðsíða 21

It'fta untlir lok. Ilefir so í’arið uin inarga smáritlínga,
er skráðir voru á síðustii öld; og er [>að eítt til inerkjis
um lilveru jteírra, að á [)á er minnzt sumstaðar í bókura.
Ritlíngji [)essum er [)að enn til gjildis teljanda, að houum
er gjefins útbítt meðal brauðanna uin landið. Enn ber
að minnast á ágjætt rit, er á síðasta ári var prentað, og
eíngjinn ætti að láta óiesiö, eínkum [)ar eð flestir prestar
munu bafa [)að i liöndum, og [)að var sent liíngað gjefins.
Eg tala hjer um Ledetraad til nordisk Oldki/ndi//hed,
sem norræna fornfræðafjelagið hefir prenta látið; bókjin
er skráð á dönsku, og er makleg þess, að lienni væri
snúið á vort mál (so almúgji gjæti lesið hana), að minnsta
kosti firra hluta heunar, að Jní leíti sem [)\i verður við
koinið firir minduuum; enda mundi meíga fá [)ær til
láns, ef ritið væri preutað aptur. ^að veítir ekkji af
að ítreka |»að firir oss hvað eptir annað, að [>að er mál
vort og fornfræði vor, sem vjer höfum mesta sæmdina
af, og aðrar þjóðir virða oss nokkurs firir; njótum vjer
[>ar ómakleígir forfeðra vorra, nema vjer gjörumst [)eím
áþekkjir í J)ví, að leggja söinu rækt við fræði [lessi,
eíns og [)eír gjörðu; og ekkji má ininna vera, enn vjer
kjinnum oss, livað Danir hafast að, til [>ess að víðfrægja
foruöld vora. Nú safna þeír að sjer ölluin inenjum
fornaldarinnar, varðveíta þær sem belgjidóm, draga [>ær
upp og [n'fia með ritgjörðum; enn vjer höfum ekkji vit
á að ineta þær, J)ó þær verði firir oss, tínum þeíin eður
seuduin þær út úr landinu. Seínui hiuti bókarinnar á
að koma oss í skjilníng um fornleífarnar; og lil þess
eru þær síndar þar, að menn skuli þegar bera kjennsl
á, er eítlhvað þessháttar verður firir þeím, og halda því
til haga. Nú þó að þetta sje mikjils vert, þá eru þó
fornrit vor, það sem mest verður af grætt; og er það
leítt firir sjónir í firra hluta bókarinnar, hvurnig á því
stendur, og hvað margskonar rit jiessi eru; og mart
hefir verið skráð á síðustu tímum til útskjíríngar ritum