Fjölnir - 01.01.1839, Page 11

11
ei'rura í J>verá ærið láugt þaöan. Svila Jiessa sama maniis,
Jieím sem ferðinni var heítið til kvöld þetta, var og líka
sem stefnt í dauðann missiri semna; fm' á áliðnum slætti
t(5k hann sjer ferð með dóttnr sinni 15 eða 16 vetra inn
í óbiggöir í álptaleít, og dagleíð úr biggð, Jiar sem heíta
Laufaleítir, afrjettur Rángvellínga; þau koma aö vatni
nokkru, og tekur hann J)á undir sig Jjann hestinn, sem
lítt nítur var, og ríðnr út í vatniö að elta álptirnar, og
ríður leíngi áfram jafndípi, so hesturinn grinnir niðri,
Jiar til ekki vissi firr til, enn liestinum steípir á höfuðið
og manninum fram af, og kom hann ekki upp aptur, Og
ekki varð lionnrn náð Jraðan firr enn á áliðnu liausti að
farið var með bát og krækjur, tókst J»á hæglega að slæða
manninn upp, og var liann þá enn sem m'dáinn, þó 5
vikur hefðu liðið síðan; urðu menn þess varir að hildípi
var í miðju vatninu áþekkt gjá og bratt að báðu meígin.
Smiður nokkur eístra varð undir grind húss nokkurs,
sem liann var að reísa og varð það hans bani; og annar
smiður fórst á förnum veígi, so eígi fóru fregnir af, og
fannst gaungustafur hans og kjetflikki nokkurt af mann-
inum. Brjefamaður milli Skaptafellssíslu og Suðurmúlasíslu
varð og úti á vesturleíð sinni í liaust. Bræður tveír urðu
enn úti eða firir snjóflóði í Kjelduhverfi á heímleíð úr
Ilúsavíkurkaupstað. Enn sviplegar fórst bóndi nokkur
úr Skriðuliverfi í J>íngeíarsíslu; hann var að höggva við
hjá Tjörn í Aðalrei'kjadal með öðrum manni skömmu firir
sláttinn, og þegar liinn veík sjer burtu, kom honum til
hugar, er hiti var mikill og hæst stóð dags, að reína
sund í tjörn nokkurri þar í túninu, ijetti kiæðum á
sjer og festi kút eínn undir bríngu sjer, ætlaði so til,
að sjer mundi af því veíta Iiægra að fljóta; enn þegar
í vatnið kom og fótanna missti, valt hann út af kútnum,
eíns og við var að búast, og drukknaði hann þar frá
konu og börnum. Nokkrum algeíngari slisfórum mætti
Irjer enn við bæta, þó hjer sje látið staðar nema að
sinni.