Fjölnir - 01.01.1839, Síða 20

20
búið er að koma á þessu eptirgjaldi; og raunar sætir
sislumannsembættið ekki þíngri kostum firir f)essu, enn
ti'ðkaðist, að minnsta kosti mestalla 18. öldiiia, þar sem
nú skal, til að minda, gjalda eptir þær síslurnar 300 dali,
hvar áður voru goldnir 63 dalir; því árið 1717, þegar
sú ákvörðun var gjörð um eptirgjald sislnanna, sem til
þessa hefir verið í gildi, mun hundraðið í landaurum
hafa verið jafnt 4 dölum, og 15hundruð í landaurum þírfti
þá til að borga 63 dali í peníngum; enn þegar, eíns og
núna er, að 1 h. er = 18 dalir, verða 16 hh. að 288 dölum
í pem'ngum; og má af því sjá, að minnst er á mnnunum.
Var þó hundraðsskattinum bætt við þetta síslueptirgjald,
áður enn það fór að verða Ijettara, og tninna þurfti í
landaurum til þess að komast frá greíðslu þess; líka ætla
eg skattbændur nú til jafnaðar fleíri, enn á þeím árum,
og aukatekjnrnar hafa heldur ekki farið mínkandi eptir
þeím lögum, sern þar um hafa út geíngið á seínni timum.
Eru því öll líkindi til, að síslumenn hafi trautt í annan
tíraa átt betri kjörum að fagna heldnr enn nú; þó afgjaldið
eptir síslurnar aldreí hafi hærra komist að nafninu.
Með annarri konúnglegri ákvörðnn, dagsettri 14. dag
júh’-mánaðar, eru landsifirvöldunum úthlutaðir 1000 dalir
árlega núna í 3 ár first um sinn til útbítíngar meðal brauð-
anna, þar sem helst þikir þurfa; og er þeím jafnframt falið
á hendur, ásamt amtmönnum, að gjefa álit sitt um það,
hvurt kostir prestanna í landi hjer gjeti tekið bótum með
öðru móti, og sjer í lagi, hvurt ekki irði jafnað niður á
landið það sem þirfti að leggja brauðunum til endur-
bóta. Jeg er fullviss um, að eíngum presti þætti tilvinn-
andi, að almenníngi irðu níar aukaálögnr gjörðar firir
þeírrasakir; og með eíngu irðu kostir prestanna hagan-
I Borgarfjarðar-, Míra- og Hnappadals-, Snæfellsness- og Dala-,
Kjósar- og Stranda-síslura er konúngstíundin lögðT viá' hinar föstu
síslutekjurnar, og skal þetta goldið eptir hvurttveggja til sanians í
eínu lagi.