Fjölnir - 01.01.1839, Blaðsíða 34

má saman úr brjefum og dagblöðuin, og fiun jeg ekki að
{ívi, þó stutt sje farið ifir útlcndu frjettirnar, meðan
Skiruir kjemur með þær liíngað, og ekki er meíra rúmið;
þvi þær voru raunar óþarfasti hlutinn í Klausturpóstinum ;
enn þess heldur ætti að tína til um Island allt sem verður,
og fara að liafa sömu lögunina á inniendu tíðindununu
eíns og tíðkað er í öðrnm löndnm, að hvur sísla eða
fjórðúngur eígi þar dálk nokkurn, sein látið er koma í
það helsta sem við ber, að til greínduin deígi og mánuðij
enn eígi því að verða á komið, þarf sá, sem gjefur út,
að eíga brjefaskipti við menn til og frá um Iandið, eða
hafa so um búið, að honum berist áreíðanlegar fregnir
um það sem við ber sona jafnóðum. I síðasta fjórðúng-
inn ritsins, verður, eptir það búið er að eíða öllu þessu,
k'tið til, og “so að verði auðn hjer eí” er nú gripið til
að tína híngað sögur og annað slíkt. Vildi jeg, eíns og
næst liggur við, að þessum blöðum væri varið til frum-
ritl/nga úm eínhvur þau efni, er ættjörð vora varðar,
eða að so teígðist ur hinu, að sögurnar kjæmnst ekki
firir. Og so hefði Sunnanpóstinnm átt að verða drjúgt
í höndum efnið, sem nú varla lirökkur í firsta mánuðinn,
að ekki þirfti slíkrar sögu þegar í 3. mánuðinn, og mátti
þó vel una við söguna, liefði öðruvísi staðið á, og þess
hefði nndir eíns verið gjetið, að hún væri eptir eínhvurn
nafntogaðasta rithöfunð og skáld enskra nú á dögum, og
ætti að vera Islendíngum lítið sinishorn þess, hvursu
liann fer að liugsa og tala. Enn blað þetta er eínna
líkast blaðinu páfans (Diario di Rotna), meinlausasta og
fátækasta dagblaði í Nordurálfanni — að minnsta kosti
fram að árinu 1835. Hjer er sneitt hjá öllu, sem landið
varðar mest um, eíns og almenníngur meigi ekki vita
neítt um slíkt, og það sje með öllu þarflaust, eður og
þessu ollir misskilníngur sá, að ekki meígi snerta við
neínu, sem baka kunni mótsagnir — eins og nokkur mínk-
un sje í því, að leíðrjetta aðra, eða að taka Ijeíðrjettíngu
af öðrum, þar sem öllum ifirsjest, og þá verður mestu