Kristileg smárit handa Íslendingum - 04.01.1869, Qupperneq 2

2
svo mörgum ? l*að var því eigi að þarflausu, að Auers-
wald prestur loksins stakk upp á því, að grafa einn
brunn enn þá á prestssetri sínu. Iíirkjustjórnin og sveitar-
stjórnin féllust á það, og var þegar búið að semja við
Sonntag steinmeistara, er bjó þar í nágrenninu og liafði
graíið margan brunn, um að vinna verk þetta, er bræð-
ur þrír frá Poniká sóltu um, að mega sitja fyrir með
að vinna það, þar þeir væru vinnulausir sem stæði, og
hefðu opt áður fengizt við líkan starfa. Sonntag var
fús á að sleppa rétti síuum til þess að vinna verk þetta,
svo að bræðurnir voru til þess teknir.
Bræður þessir hétu: Traugott Muschter, þrítugur
að aldri, kvongaður og tveggja barna faðir, Christof
Muschter, 29 ára, nýkominn lieim, heill á hófi, úr orr-
ustunum við Gitschin og Iíöniggrátz í síðasta ófriðnum
milli Prússa og Austurríkismanna; Wilhjálmur Muschter,
þriðji bróðirinn, hafði tvo um tvítugt, og var steinmeist-
ari. Allir höfðu þeir gott orð á sér og þóttu vera væn-
ir menn og áreiðanlegir, enda voru þeir kunnir að því,
að vera mjög kirkjuræknir. Móðir þeirra lifði enn þá
árið 1867 og 5 systkyni þeirra, ein systir og fjórir
bræður, er fleslir voru yngri en þessir þrír; áttu þau
öll heldur bágt; faðir þeirra var fyrir löngu dáinn. 20.
dag nóvemberm. 1866 í birtingu var byrjað á starfa
þessum. íJað var markað fyrir brunnstæðinu. Christof
bar fyrst niðr með exi sinni með þessum orðum: »með
guðs aðstoð«, síðan fóru bræðurnir inn í prestssetrið
til morgunbæna. l’eir sungu saman og báðu drotlinn
sameiginlega, og tóku síðan til verka, og unnu rösk-
lega. Fyrstu 6 álnirnar, sem þeir grófu, var leir og
sandur til samans. Næstu 6 álnirnar niður var ein-
tómur fastur móleitur leir; þar fyrir neðan var aptur