Kristileg smárit handa Íslendingum - 04.01.1869, Síða 19

19
lionum, að honum þólti golt að fá að drekka. Samt
var Traugott miklu kraptameiri og líilegri, og án þess
nokkur spyrði hann, fór hann að segja frá því, hvernig
þeim hefði liðið. Menn báðu hann að tala varlega, en
hann sagði: "við höfum allt af verið að tala saman niðri
í brunninum. Það varvoðalegt aðsjáBöhmig og Sonn-
tag, sem til þessarar stundar höfðu verið að vinna niðri
í brunninum. Böhmig stóð eins hreifingarlaus og slytta
af undrun, Sonntag var fölur eins og nár. tessi áhrif
hafði hin óvænta gleði, er þeir nú nutu af vinnu sinni,
haft á þá. Alburður þessi hafði einnig haft mikil á-
hrif á bræðurna Hoffmann. «Eg var yfirkominn af
gleði og undrun» sagði Böhmig, <'er eg sá bræðurna
sitja f hinni þröngu holu hvern ofan á öðrum, og Trau-
gott sagði andvarpandi: »Æ! þetta var löng nótt!»
Chrislof bróðir þeirra vakti hjá þeim alla nóttina
fyrstu, og rétli þeim einn bolla af mjólk aðra hvora
stund. Einu sinni um nóttina fóru þeir ofan og út að
glugga, til þess að sjá brunninn. Hann var nú opnuð
gröf, er máninn sendi himinbjarma sinn yfir.
Daginn eptir leið bræðrunum svo vel, að ættingjum
þeirra var leyft að vera nokkuð lengur hjá þeim. Þeir
kvörtuðu ekki um neitt annað en óstöðvandi sult, en
samt voru nákvæmar gætur hafðar á því, að þeir eigi
sefuðu hann í einu. Aðra hvora stund fengu þeir einn
mjólkurbolla eða hrátt egg, og um miðjan daginn,
sterkt kjötseyði; ekki fengu þeir að fara mikið á fætur,
svo þeir eigi skyldu ofþreyta sig, en þó svo, að þeir
svæfu betur næstu nótt. Aðfaranótt hins 21. dags des-
embermánaðar sváfu þeir G stundir, og fengu þeir þá
daginn eptir þá nótt að fara lítið eitt út í garðinn við
prestssetrið. Daginn þar á eptir voru þeir reyndar