Fréttir frá Íslandi - 01.01.1871, Síða 26

26
ATVINNOVEGIR.
Húnavatnssýslu. í lok ágústmánaðar skipti aptur um veðuráttu;
tók nú að rigna sunnanlands og vestan, en þorrna upp aptur
norðanlands og austan; í sláttulok var aptur þurrkur um allt land.
í sumarmánuðunum höfðu hitar verið venju fremur, ,en nú tók
smámsaman að kólna, er að haustaði; þó mátti veðurátta heita
hin bezta þar til í október; þá tóku að koma hret norðanlands
með frosti og snjókomu, en þeim Ijetti brátt af aptur og gjörði
blíðviðri þar til seint í mánuðinum ; þá gjörði enn hörð norð-
anveður norðanlands með brimróti miklu og fannkomu, og eydd-
ust hagar allir; í nóvember gjörði aptur stillt veður og hœg, og
stóðu þau nokkra hríð. Undir árslok tók veðurátta að harðna
norðan- og austanlands, en þar á mótí var bezta tíð sunnan-
og vestanlands allt til ársloka.
í*á er litið erá atvinnuvegina sjálfa, er fyrst að minn-
ast á jarðarrœktina; hún er raunar lítil og miðar lítt
áfram, en þó er jafnan árlega nokkuð gjört að jarðabótum,
svo sem þúfnasljettun, túngirðingum, vatnsveitingum o. s. frv.
Af jarðabótum þeim, er gjörðar voru á íslandi næstliðið ár, hef-
ur vatnsveitingum mest farið fram; að tilhlutun húss- og
bústjórnarfjelags suðuramtsins voru fengnir tveir vatnsveitinga-
menn frá Danmörku, og unnu þeir að vatnsveitingum allvíða,
einkum í Borgarfirði, Kjós og Biskupstungum; hafa störf þeirra
þótt bera góðan árangur; ýmsir íslendingar hafa lært af þeim
aðferðina og viuna síðan sjálfir að vatnsveilingum sínum.
Helzta uppskera íslendinga er heyskapurinn. I*að hafa
sjezt merki þess, að þar sem jarðabœtur hafa verið gjörðar að
mun, hefur heyaflinn aukizt stórum; en mest fer þó heyskapur-
inn eptir því, hvernig viðrar um gróðrartímann og uppskerutím-
ann eða sláttinn. fess er áður getið, að vorið var mjög gróður-
sælt, þar eð hvervetna voru hlýindi mikil og skin og skúrir skipt-
ust á. Þegar i miðjum júnimánuði var grasvöxtur því nær hver-
vetna orðinn meiri en vanalega í miðjum júlímánuði; byrjaði
sláttur því víða nær mánuði fyr en vant er; leit nú út fyrir hið
bezta heyskaparsumar, en þá komu rigningar norðanlands og
austanlands, og gekk mjög illa að þurrka heyið; lágu töður sum-
staðar þrjár vikur á túnum og hröktust mjög; sunnanlands og
vestanlands var heyþurrkur og hirðing hin bezta framan af slætti,
nema í einstöku sveitum. Seinni hlula sumarsins eða á cngjaslætti