Fréttir frá Íslandi - 01.01.1883, Síða 53

YISINDALEGAR RANSÓKNIR.
55
bæ, og fann ösku mikla og eldrenda steina. Á Flagbjarnar-
liolti á Landi fann bann og fornan pingstað, um 11 búðir og
dómhring ákaflega mikinn. Ýmsa aðra staði skoðaði hann og,
sem hér yrði of langt upp að telja. TJppdráttu tók hann af
mörgum sögustöðum, safnaði fornmenjum og ritaði upp allt pað,
er fornt var til í kirkjum og annarstaðar.
Frá Fornletfafélaginu og gjörðum pess hefir pegar verið
skýrt, pví að lítið hefir pað annað getað gert. |>ví að fékraft-
ur er svo lítill. Enn um leið verðum vér að geta Forngripa-
safnsins, pví að svo má heita, að pað só tvennt og pó hið
sama, par eð Fornleifafélagið lætur pangað allt pað, er pví fén-
ast. J>etta ár hefir verið hið mesta gróðaár fyrir forngripasafnið.
Fyrst má pess geta, að pað eignaðist hina ágætustu gipssteypu
af hinni nafnkunnu kirkjuhurð frá Valpjófsstað, er send var
til Kaupmannahafnar um 1830. Er hún máluð yfir með tré-
lit, svo trúlega, að engum skyldi koma til hugar, að eigi væri
af tré. Hurð pessi er slíkur gripur, að hún hefir verið mynd-
uð í útlendum ípróttasögum (t. d. Lúbke). Hún mun vera
smíðuð um 1200, öll greypt myndum í forneskjulegum anda.
I'á var og keypt fyrir gjafasamskot eftirmynd af víkingaskipinu,
sem fanst við Sandefjord í Noregi 1880; kostaði hún nær
500 kr.; hún er nær 5 fet á lengd, og viðbrigðisvel gjörð;
petta er einn hinn merkasti fornmenjafundur, er nokkurn tíma
hefir fundizt á Norðurlöndum. Landshöfðingi Hilmar Finsen
gaf og mikið safn af fornum og nýjum peningum, er hann
hefir safnað saman; er pað frá mörgum pjóðum, og vegurnær-
felt 4 pund. J>á fekk pað og gipssteypu af Vatnsfjarðarljón-
inn frá Kaupmannahöfn. |>að og Valpjófstaðarhurðin var gefið,
og má pað mest víst pakka J. J. A. Worsaae, yfirmanni hins
konunglega fornmenjasafns í Kaupmannahöfn; ljónið gaf
Stephensen «conservator» í Höfn. Dr. Elmer E. Beynolds í
Washington í Bandaríkjunum í Ameríku sendi Fornleifafélag-
inu um haustið að gjöf 7—800 smíðisgripi af steini, eftirfrum-
pjóðir Ameríku, er hann hefir mest sjálfur safnað. J>að eru
mest örvar, spjót, hnífar, hamrar o, fl. Mikið hefir og Forn-